Β’ Θεσσαλονικείς α:5-10
Από τα συμφραζόμενα αυτού του αποσπάσματος, φαίνεται ότι ο
Παύλος μιλά για την Δεύτερη Έλευση του Χριστού, όχι για την αρπαγή.
Αυτά τα εδάφια εξηγούν ποια θα είναι η μελλοντική δίκαιη
κρίση του Θεού.
Β’ Θεσ.α:5 το οποίον είναι ένδειξις της δικαίας
κρίσεως του Θεού, διά να αξιωθήτε της βασιλείας του Θεού, υπέρ της οποίας και
πάσχετε
Ο Παύλος εξήγησε ότι οι «δοκιμασίες» για τον Χριστό, φανερώνουν
την αξία του πιστού ώστε να συμμετέχει στην «Βασιλεία του Θεού» (Λουκ.κ:35).
Η δυνατή φωτιά που καίει κάτω από τον χρυσό, χωρίζει τον
χρυσό από την σκουριά, και αναδεικνύει το καθαρό μέταλλο. Με τον ίδιο τρόπο, η
φωτιά των δοκιμασιών μπορεί να διαχωρίσει τον θερμό Χριστιανό από τον χλιαρό,
και να του δείξει ποιος πρέπει να είναι πραγματικά.
Ο Χριστιανός είναι αυτό που είναι, μόνο με την χάρη του
Θεού. Είναι η χάρις του Θεού που πληροί τις προϋποθέσεις για να μπει κάποιος στον
ουρανό, όχι οι δοκιμασίες. Αλλά όταν οι δοκιμασίες αντιμετωπιστούν σωστά, φανερώνουν
την ποιότητα του ατόμου το οποίο η χάρις του Θεού μεταμορφώνει.
Ο Παύλος δίδαξε αλλού ότι ο Θεός θα ανταμείψει τους
Χριστιανούς, που υπομένουν τον πειρασμό να αρνηθούν τον Ιησού Χριστό. Η
ανταμοιβή θα είναι να βασιλεύσουν μαζί Του στην Χιλιετή Βασιλεία (Β ́Τιμ.β:12).
Ο Ιησούς ενθάρρυνε τους μαθητές Του να χαίρονται όταν διώκονται
για χάρη Του, επειδή, όπως είπε, «ο μισθός σας είναι πολύς εν τοις ουρανοίς»
(Ματθ.ε:11,12 Λουκ.ς:22,23). Αυτό επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά σε όλη την Καινή
Διαθήκη.
Β’ Θεσ.α:6-8 επειδή είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού
να ανταποδώση θλίψιν εις τους όσοι σας θλίβουσιν, εις εσάς δε τους θλιβομένους
άνεσιν μεθ' ημών, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή απ' ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού εν πυρί φλογός, κάμνων
εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου
ημών Ιησού Χριστού
Στο μέλλον, επειδή ο Θεός είναι δίκαιος, θα τιμωρήσει τους
διώκτες των Θεσσαλονικέων και σ’ αυτούς θα δώσει άνεση, καθώς σε όλους τους
Χριστιανούς που υποφέρουν θλίψεις για το Ευαγγέλιο.
Αυτό θα γίνει όταν ο Ιησούς Χριστός επιστρέψει στη γη με
κρίση. Αυτό δεν είναι αναφορά στην Αρπαγή. Οι κρίσεις που περιγράφονται στα
παρακάτω εδάφια (9-10), δεν θα πραγματοποιηθούν κατά την Αρπαγή. Είναι αναφορά
στην Δεύτερη Έλευση του Χριστού στο τέλος της Θλίψης (Ψαλμ.β:1-9, Ματθ.κε:31).
Τότε ο Χριστός θα εμφανιστεί «εν
πυρί φλογός» και θα τιμωρήσει τους άπιστους, «κάμνων εκδίκησιν εις
τους μη γνωρίζοντας Θεόν» (Ρωμ.α:18-32, Ιερ.ι:25, Ψαλμ.οθ:6, Ης.ξς:15), «και
εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Ιωάν.γ:36).
Αυτή η επιστροφή δεν έχει να κάνει τίποτα με την Αρπαγή της
εκκλησίας!
Ο Χριστός δεν θα τους επιτρέψει να μπουν στην Χιλιετή
Βασιλεία (Ψαλμ.β, Ιεζ.κ:33-38, Ιωήλ γ:1-2, 12, Σοφον.γ:8, Ζαχ.ιδ:1-19, Ματθ.κε:31-46).
«... η αποκάλυψη του Χριστού θα επιβάλει από μόνη της τη
σοβαρότερη τιμωρία στους κακούς, ανοίγοντας τα μάτια τους σε αυτά που έχασαν».
Β’ Θεσ.α:9 οίτινες θέλουσι
τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον από προσώπου του Κυρίου και από της δόξης της
δυνάμεως αυτού
Αυτοί οι άπιστοι θα υποφέρουν, κυριολεκτικά «θέλουσι
τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον». Η μοίρα τους είναι ο αιώνιος αποχωρισμός από
το πρόσωπο του Χριστού (παρουσία του Κυρίου) και από την φανέρωση της δόξας Του
(δηλαδή, αιώνιος θάνατος Ης.β:10,19,21).
Αυτή είναι η πιο σαφής αναφορά του Παύλου στην αιώνια
διάρκεια της κρίσης των άπιστων σε όλα τα γραπτά του. Είναι τόσο ειρωνεία όσο
και αντεκδίκηση (δηλαδή, τιμωρία που επιβάλλει ποινή ακριβώς ίδια με το
έγκλημα). Αυτοί που απορρίπτουν τον Χριστό, με τη σειρά τους, θα βιώσουν την
απόρριψη του Θεού.
Ο «όλεθρος» (καταστροφή) δεν αναφέρεται σε αφανισμό, ο
οποίος δεν μπορεί να είναι «αιώνιος». Η λέξη στη μετάφραση των Ο’ και στην
Καινή Διαθήκη δεν έχει ποτέ αυτό το νόημα, αλλά μάλλον οδηγεί στην σκέψη του
διαχωρισμού από τον Θεό και την απώλεια του ό, τι αξίζει τον κόπο στη ζωή ...
Η φράση «αιώνιο όλεθρο» υπάρχει μόνο εδώ, στην Καινή Διαθήκη
και σημαίνει κάθε τι αντίθετο από την αιώνια ζωή.
Ο Ουρανός, είναι πρωτίστως η παρουσία του Θεού. Κόλαση,
είναι η απώλεια αυτής της παρουσίας.
Καμία από τις παραπάνω λεπτομέρειες δεν ταιριάζει με την
περιγραφή της Βίβλου για το γεγονός της αρπαγής, αλλά ταιριάζουν απόλυτα με την
περιγραφή της Δεύτερης Έλευσης του Χριστού στην γη.
Β’ Θεσ.α:10 όταν έλθη να ενδοξασθή εν
τοις αγίοις αυτού, και να θαυμασθή εν πάσι τοις πιστεύουσιν,
επειδή σεις επιστεύσατε εις την μαρτυρίαν ημών, εν τη
ημέρα εκείνη.
Όταν ο Χριστός επιστρέψει στη γη, οι άγιοι Του θα Τον
συνοδεύουν (Α’ Θεσ.γ:13). Ο Παύλος αναφέρεται εδώ ειδικά στους Χριστιανούς
(τους πιστούς της οικονομίας της Εκκλησίας που αρπάχτηκαν), όχι σε όλους τους
πιστούς. Η Δεύτερη Έλευση του Ιησού Χριστού θα είναι μια ημέρα μεγάλης δόξας
και δικαίωσης για Εκείνον.
Οι αναγνώστες του Παύλου θα συμμετέχουν σε αυτήν την ημέρα
επειδή είχαν πιστέψει στην μαρτυρία του, όταν τους είχε κηρύξει το ευαγγέλιο.
Οι Θεσσαλονικείς θα αντανακλούν την δόξα του Χριστού, όπως και όλοι οι άλλοι
πιστοί που θα Τον συνοδεύουν «όταν έλθη να ενδοξασθή εν τοις αγίοις αυτού»
στην Δεύτερη Έλευσή Του.
«εν τη ημέρα εκείνη» είναι μια σαφής αναφορά στην
«ημέρα του Κυρίου» (Ης.β:11,17). Θα περιλαμβάνει την επιστροφή του Ιησού
Χριστού στη γη κατά την Δεύτερη Έλευση (Μάρκ.ιγ:32, ιδ:25, Λουκ.κα:34, Β’ Τιμ.δ:8).
Τότε θα ενδοξασθή εν τοις αγίοις αυτού.
Με την πρώτη ανάγνωση, μπορεί να φαίνεται ότι τα εδάφια 5-10
προσφέρουν ελπίδα ότι ο Θεός θα κρίνει τους διώκτες των Θεσσαλονικέων πολύ
σύντομα, και ότι οι Θεσσαλονικείς Χριστιανοί θα βρουν «άνεσιν» (εδ.7)
στην Αρπαγή. Ωστόσο, η επιστροφή του Χριστού «εν πυρί φλογός» (εδ.7),
ασχολούμενος με τιμωρία (εδ.8-9) όταν έρχεται «με τους αγίους Του» (εδ.10),
πρέπει να αναφέρεται στην Δεύτερη Έλευση.
Έτσι, φαίνεται εδώ, σαν η Δεύτερη Έλευση να ακολουθεί αμέσως
την Αρπαγή. Αυτό πιστεύουν οι μεταθλίψηοι.
Όμως, η επταετής Θλίψη θα προηγηθεί της Δεύτερης Έλευσης, όπως
και οι μεταθλίψηοι συμφωνούν.
Αυτό το απόσπασμα πρέπει να γίνει κατανοητό στο πλαίσιο των
όσων είχε γράψει προηγουμένως ο Παύλος στην Α’ Θεσσαλονικείς. Εκεί ξεκαθάρισε
την πορεία των μελλοντικών γεγονότων, ειδικά την επικείμενη Αρπαγή πριν από την
Θλίψη, που είναι διαφορετική από τη Δεύτερη Έλευση.
Ο Παύλος συνέχισε εξηγώντας ότι οι Θεσσαλονικείς δεν ήταν
στην Θλίψη (β:1-12). Μόνο αν ήταν ήδη στην Θλίψη θα μπορούσαν να ελπίζουν σε ανακούφιση
κατά την Αρπαγή μετά από την Θλίψη. Κατά συνέπεια, φαίνεται ότι στα εδάφια α:5-10,
προσπαθεί να παρηγορήσει τους αναγνώστες του διαβεβαιώνοντάς τους ότι
τελικά οι άγιοι της Θλίψης θα ανακουφιστούν
μπαίνοντας στην Χιλιετία – ακολουθώντας τον Ιησού κατά την Δεύτερη Έλευση.
Τελικά, ο Θεός θα τιμωρήσει τους διώκτες τους στην κρίση του
Μεγάλου Λευκού Θρόνου, στο τέλος της Χιλιετίας (Αποκ.κ:11-15). Αυτή η γνώση της
υπέρτατης δικαιοσύνης του Θεού παρηγορεί όλους τους πιστούς, τους Θεσσαλονικείς
και εμάς.
Πολλοί επέλεξαν να περιορίσουν την «αποκάλυψη» (παρουσία) σε
ένα μόνο γεγονός, ταυτίζοντάς την με την επιστροφή του Χριστού στην γη στο τέλος
της Θλίψης. Ο ρόλος των «αγγέλων της δυνάμεως αυτού» κατά την αποκάλυψη,
ευνοεί αυτή την κατανόηση υπό το φως του Ματθ.κδ:30, 31, κε:31.
Ωστόσο, είναι πιο πειστικό να εξηγήσουμε το «αποκάλυψη» σαν
ένα σύμπλεγμα γεγονότων των έσχατων καιρών. Αυτό το πλαίσιο, συσχετίζει τη λέξη
με τον ερχομό του Χριστού για τους δικούς Του, καθώς και με τον ερχομό Του για να
αντιμετωπίσει τους εχθρούς Του.
Δεδομένου ότι η πρωταρχική προσπάθεια των εδ.5-10 είναι να
ενθαρρύνουν τους χριστιανούς που υποφέρουν, η έννοια της «αποκάλυψης» γι’ αυτούς
θα πρέπει να είναι σημαντική. Οι σχέσεις του Θεού με τον υπόλοιπο κόσμο
περιλαμβάνονται μόνο για να ενισχύσουν την «άνεση» που βιώνουν οι πιστοί στη
δίκαιη κρίση του Θεού».
Μου φαίνεται, ότι οι αναφορές στο τι θα συμβεί σε αυτήν την
εμφάνιση, περιγράφουν αποκλειστικά την Δεύτερη Έλευση.
Στις Γραφές γενικά και ιδιαίτερα στην προς Θεσσαλονικείς, διαγράφεται
μια αντίθεση μεταξύ του ερχομού του Χριστού για την εκκλησία Του, που
απεικονίζεται στην Α’ Θες.δ, και του ερχομού του Χριστού για να εγκαθιδρύσει την
Χιλιετή Βασιλεία Του. ... Το ερώτημα που εγείρεται στο εδ.10 είναι, για ποιον
ερχομό μιλάει; Η καλύτερη εξήγηση φαίνεται να είναι ότι σε αυτό το εδάφιο ο
Χριστός αναφέρεται στον ερχομό για την ίδρυση της Βασιλείας Του».
