10 λόγοι που η γκρίνια είναι τοξική

Η γκρίνια είναι επιβλαβής για το σώμα και την ψυχή...

Βέβαια, μερικές φορές απολαμβάνουμε ένα «καλό παράπονο».

Ξέρεις, λίγη συμπάθεια, αυτολύπηση, κριτική….

Αλλά ένα «καλό παράπονο» δεν είναι πραγματικά καλό.

10 λόγοι για τους οποίους τα παράπονα είναι «τοξικά», ειδικά σε μια ομάδα:

1.        Κάνει τα πράγματα να φαίνονται χειρότερα.
2.        Γίνεται συνήθεια.
3.        Διαστρεβλώνει το στόχο μας.
4.      Προκαλεί ανταγωνιστική γκρίνια (αυξάνει τα παράπονα σε άλλους).
5.       Δημιουργεί απελπισία.
6.       Σκοτώνει τη δημιουργικότητα.
7.       Ανταμείβει τους αρνητικούς ανθρώπους.
8.       Προωθεί κακές σχέσεις.
9.       Δημιουργεί κι άλλους γκρινιάρηδες και κλίκες.
10.       Οδηγεί σε απαισιοδοξία.

Δεν είναι περίεργο που ο Θεός μας λέει:

Φιλ.β:14,15 Πράττετε τα πάντα χωρίς γογγυσμών και αμφισβητήσεων, διά να γίνησθε άμεμπτοι και ακέραιοι, τέκνα Θεού αμώμητα εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης, μεταξύ των οποίων λάμπετε ως φωστήρες εν τω κόσμω,

Ένα άλλο απόσπασμα που θα μας βοηθήσει να ανακτήσουμε την σωστή προοπτική είναι ο Ψαλμός ργ:1-13, ενθυμούμενοι τις πολλές ευλογίες που παίρνουμε κάθε μέρα από το Θεό:

Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον· και πάντα τα εντός μου το όνομα το άγιον αυτού.

Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον, και μη λησμονής πάσας τας ευεργεσίας αυτού·τον συγχωρούντα πάσας τας ανομίας σου· τον ιατρεύοντα πάσας τας αρρωστίας σου· λυτρόνοντα εκ της φθοράς την ζωήν σου· τον στεφανούντά σε με έλεος και οικτιρμούς· τον χορτάζοντα εν αγαθοίς το γήράς σου· η νεότης σου ανανεούται ως του αετού.

Ο Κύριος κάμνει δικαιοσύνην και κρίσιν εις πάντας τους αδικουμένους.

Εφανέρωσε τας οδούς αυτού εις τον Μωϋσήν, τα έργα αυτού εις τους υιούς Ισραήλ.

Οικτίρμων και ελεήμων είναι ο Κύριος, μακρόθυμος και πολυέλεος.

Δεν θέλει δικολογεί διαπαντός ουδέ θέλει φυλάττει την οργήν αυτού εις τον αιώνα.

Δεν έκαμεν εις ημάς κατά τας αμαρτίας ημών, ουδέ ανταπέδωκεν εις ημάς κατά τας ανομίας ημών.

Διότι όσον είναι το ύψος του ουρανού υπεράνω της γης, τόσον μέγα είναι το έλεος αυτού προς τους φοβουμένους αυτόν.

Όσον απέχει η ανατολή από της δύσεως, τόσον εμάκρυνεν αφ' ημών τας ανομίας ημών.

Καθώς σπλαγχνίζεται ο πατήρ τα τέκνα, ούτως ο Κύριος σπλαγχνίζεται τους φοβουμένους αυτόν.

Κύριε, βοήθησέ μας να σταθούμε στις ευλογίες μας (Φιλιπ.δ:8), ώστε να σταματήσουμε το κλαψούρισμα και να αρχίσουμε να λάμπουμε:

Το λοιπόν, αδελφοί, όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή και εάν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε·