Μετά την κύρια προειδοποίηση του Χριστού για τη θρησκευτική
αποστασία (Ματθ.κδ:4-5), στρέφει τώρα την προσοχή στα γεωπολιτικά γεγονότα. Ο
Ιησούς είπε: «Θέλετε δε ακούσει πολέμους και φήμας πολέμων· προσέχετε μη ταραχθήτε·
επειδή πάντα ταύτα πρέπει να γείνωσιν, αλλά δεν είναι έτι το τέλος. Διότι θέλει
εγερθή έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και θέλουσι γείνει πείναι
και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους· πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων» (Ματθ.24:6-8).
Δεδομένου ότι έχουμε δει προηγούμενα ότι τα εδ.4-14 αναφέρονται στο πρώτο μισό
της Θλίψης, προκύπτει ότι αυτά τα γεγονότα θα συμβούν κατά τη διάρκεια αυτού
του χρόνου, και θα αντιστοιχούν με τις κρίσεις των σφραγίδων της Αποκ.ς.
ΨΕΥΔΟΜΕΣΣΙΕΣ
Πριν ασχοληθούμε με το επόμενο τμήμα, θέλω να επανεξετάσουμε
το θέμα των ψευδομεσσίων από το εδ.5. Οι πρετεριστές λένε ότι «Ψευδομεσσίες
έκαναν τακτικές εμφανίσεις στο Ισραήλ». Απαριθμούν σαν τέτοιους τον Θευδά
(Πράξ.ε:36), τον Σίμωνα τον μάγο (Πράξ.η:9-10) και τον «Αιγύπτιο ψευδοπροφήτη»
(Πράξ.κα:38).
Κάποιοι απ’ αυτούς θα μπορούσαν να περιγραφούν σαν
ψευδοπροφήτες, αλλά όχι ψευδομεσσίες. Οι πρετεριστές παίζουν χαλαρά με αυτά τα
δεδομένα, επειδή έχουν επενδύσει πολλά στην άποψή τους ότι όλα αυτά έλαβαν χώρα
τον πρώτο αιώνα.
Δεν υπάρχει ιστορικό αρχείο για ψευδομεσσίες που έχουν
εμφανιστεί πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ (ο Μπαρ Κοχμπά δεν έκανε την
εμφάνισή του μέχρι την εποχή του Αδριανού) για τον Σίμωνα τον μάγο (Πράξ.η:9), τον
Θευδά (Πράξ.ε:36), τον Αιγύπτιο (Πράξ.κα:38), Μένανδρο, Δοσίθεο, οι οποίοι
έχουν αναφερθεί σαν περιπτώσεις επί του θέματος (Θεοφύλακτος, Εὐθύμιος
Ζιγαβηνός, Γκρότιος, Καλβίνος, Μπένγκελ), δεν προσποιούνταν ότι είναι ο
Μεσσίας.
Η δήλωση ότι «πολλοί θέλουσιν ελθεί επί τω ονόματί μου,
λέγοντες, Εγώ είμαι ο Χριστός», σημαίνει είτε ότι θα έρθουν χρησιμοποιώντας
το όνομα του Ιησού ή ότι θα έρθουν προσποιούμενοι την μεσσιανικότητα του Ιησού.
Ο ισχυρισμός ότι είναι ο Χριστός σημαίνει εδώ ισχυρισμό ότι είναι ο
εσχατολογικός Μεσσίας.
Ακόμη και αν κάποια άτομα του πρώτου αιώνα ισχυρίζονταν ότι
ήταν ο Μεσσίας – αν και δεν το έκαναν - δεν θα εκπλήρωνε αυτό το απόσπασμα.
Αυτός είναι ένας από τους πολλούς λόγους που προσβλέπει στη μελλοντική Θλίψη
και τον ερχομό του θηρίου της Αποκάλυψης, γνωστό ανάμεσα στους χριστιανούς σαν
αντίχριστος.
ΠΟΛΕΜΟΙ ΚΑΙ ΦΗΜΕΣ ΠΟΛΕΜΩΝ
Το Ματθ.κδ:6 ξεκινά με μια ενδιαφέρουσα λέξη- «μελλήσετε» - έχει την
έννοια «πιθανότατα». Δεδομένου ότι είναι σε μέλλοντα χρόνο, αυτή η λέξη που
ανοίγει το εδάφιο, έχει την έννοια του «είναι πιθανόν ότι θα ακούσετε….» Αυτό
ισχύει πράγματι!
Η λέξη πόλεμος είναι μια γενική λέξη και υποδηλώνει την «όλη
πορεία των εχθροπραξιών» και όχι μόνο τις ατομικές μάχες που συνθέτουν τη
μεγαλύτερη πολεμική εκστρατεία. Πρόκειται για αναφορά σε πραγματικούς πολέμους
που θα διεξαχθούν σε σχέση με τον εβραϊκό λαό στο μέλλον.
Εδώ έχουμε τον παράλληλισμό με την Αποκ.ς:4 και την κρίση
του κόκκινου αλόγου, που λέει ότι «εις τον καθήμενον επ' αυτόν εδόθη να σηκώση την ειρήνην από της γης,
και να σφάξωσιν αλλήλους, και εδόθη εις αυτόν μάχαιρα μεγάλη». Η πρώτη σφραγίδα της Αποκ.ς:2 είναι ο αναβάτης στο
άσπρο άλογο, ο οποίος είναι ένας πλαστός Χριστός. Αυτά αντιστοιχούν με το Ματθ.κδ:4,5.
Αυτό σημαίνει ότι αντίχριστος αρχίζει τη Θλίψη με μια ψεύτικη ειρήνη που
σύντομα μετατρέπεται σε πολλαπλούς πολέμους που ξεσπούν σε όλη την υδρόγειο. Θα
υπάρξει πόλεμος που όσοι βρίσκονται στην Ιερουσαλήμ θα τον δουν με τα μάτια
τους και όσοι είναι πιο μακριά θα ακούσουν μόνο γι’ αυτόν.
Σε ποιους απευθύνει ο Κύριος τα σχόλιά Του μ’ αυτά τα λόγια;
Πιστεύω ότι δεν είναι στην εκκλησία, αλλά στους Εβραίους μαθητές που ήταν μαζί
Του τότε, και στους μελλοντικούς.
Ο Κύριος προβλέπει για το εβραϊκό υπόλοιπο,... και αυτό,
επειδή πολλά πράγματα πρέπει ακόμη να γίνουν πριν οι Εβραίοι μπορέσουν να απολαύσουν
την ευλογία τους. Αλλά για τους Χριστιανούς, τα πάντα είναι δικά μας εν Χριστώ,
από τώρα (Α’ Κορ.γ:21). Η ευλογία δεν αφαιρείται ποτέ, αν και περιμένουμε το στεφάνι
στον ερχομό Του. Πολλά μέρη της γραφής μιλούν για σκηνές αγωνίας πριν από τον
ερχομό του Κυρίου και άλλα κάνουν τους Χριστιανούς να περιμένουν τον Χριστό ανά
πάσα στιγμή. Αυτές οι γραφές δεν μπορούν να απορριφθούν, ούτε μπορούν να αντιφάσκουν
μεταξύ τους. Και όμως, πρέπει να γίνει, εάν εφαρμοστούν στους ίδιους ανθρώπους.
Αυτοί οι πόλεμοι της Θλίψης περιγράφονται στο Ματθ.κδ:7 «έθνος
επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν». Αυτή η περιγραφή απεικονίζει
πολλαπλούς αγώνες σε διάφορα επίπεδα, διεθνείς συγκρούσεις θα μαίνονται παντού.
Έθνη που πολεμούν έθνη, όπως αν η Γαλλία πολεμήσει με την Γερμανία. Βασίλειο
εναντίον του βασιλείου, να πολεμήσει το ΝΑΤΟ με τα πρώην κράτη του Συμφώνου της
Βαρσοβίας. Αυτό είναι το είδος των γεωπολιτικών συγκρούσεων που απεικονίζονται
στον Δανιήλ και την Αποκάλυψη, στο πλαίσιο μιας μελλοντικής Θλίψης. Δεν έγινε
αυτό το 70 μ.Χ. Η Ρώμη ήταν μια αυτοκρατορία που πολέμησε ενάντια στο Ισραήλ -
ένα μόνο έθνος. Μια τέτοια κατάσταση του πρώτου αιώνα δεν μοιάζει με το έθνος
ενάντια σε έθνος και βασιλεία ενάντια σε βασιλεία. Η φρίκη που περιγράφεται δεν
θα είναι ταραχές τοπικού χαρακτήρα.
ΜΗ ΤΑΡΑΧΘΗΤΕ
Ο Ιησούς λέει στους μαθητές Του ότι δεν πρέπει να ταραχτούν.
Προφανώς αυτή θα είναι μια πολύ τρομακτική στιγμή για όσους δεν καταλαβαίνουν
ότι ο Θεός έχει τον έλεγχο αυτών των πραγμάτων. Ο Παύλος λέει κάτι παρόμοιο στην
Β’ Θες.β:2, «να μη σαλευθήτε ταχέως από του φρονήματός σας, μηδέ να
θορυβήσθε, μήτε διά πνεύματος μήτε διά λόγου μήτε δι' επιστολής ως γραφομένης
υφ' ημών, ότι τάχα επλησίασεν ημέρα του Χριστού». Οι Θεσσαλονικείς πιστοί
πίστευαν ότι ήταν στην ημέρα του Κυρίου ή στη Θλίψη (κανονικά έπρεπε να
χαίρονται, αν είχαν διδαχτεί ότι η εκκλησία πρέπει να περάσει μέσα στην Θλίψη).
Ο Παύλος τους λέει να μην ενοχλούνται, επειδή δεν ήταν στην ημέρα του Κυρίου.
Δύο φορές, μία φορά από τον Κύριό μας και μία από τον Παύλο,
περιγράφουν την φυσική ανθρώπινη αντίδραση στη σκέψη ότι κάποιος είναι μέσα στη
Θλίψη, να ταραχτεί πολύ. Μπορούμε να καταλάβουμε γιατί κάποιος θα αισθανόταν
έτσι, όταν συνειδητοποιήσουμε τα αποτελέσματα από τις κρίσεις των σφραγίδων
στην Αποκ.ς, όπου περιγράφεται αυτή η συγκεκριμένη στιγμή σαν καιρός που πάνω
από το ένα τέταρτο του πληθυσμού της γης θα πρέπει να θανατωθεί (Αποκ.ς:8).
Ποιο είναι το αντίδοτο σ’ αυτή την τρομακτική γνώση; Απλά ξέροντας
ότι, «πάντα ταύτα πρέπει να γείνωσιν» (Ματθ.κδ:6).
Ο συλλογισμός μόνο ότι είναι αναγκαίο για την εφαρμογή του
θείου σκοπού (Ματθ.κς:54), μπορεί να εμπνεύσει ηρεμία και καθησυχασμό στο μυαλό.
Οι πιστοί παρηγορούνται με την σκέψη ότι: αν ο Θεός λέει ότι κάτι πρέπει να
γίνει, τότε πρέπει να γίνει.
Η κρίση είναι απαραίτητο μέρος του σχεδίου του Θεού επειδή
υπάρχει κακία στον κόσμο. Προτού ο Κύριος μπορέσει να εγκαθιδρύσει τη βασιλεία
Του - δεδομένου ότι θα είναι μια βασιλεία δικαιοσύνης - πρέπει να εκκαθαρίσει
το κακό μέσω της κρίσης. Αυτό πρέπει να είναι τρομακτικό, αν κάποιος δεν
γνωρίζει τον Θεό και το σχέδιό Του. Γνωρίζοντας το προδιαγεγραμμένο σχέδιο του
Θεού, είναι μία παρηγοριά που η προφητεία προσφέρει στον λαό του Θεού κατά τη
διάρκεια μιας περιόδου παγκόσμιας αναταραχής. Η κρίση πρέπει να γίνει, επειδή ο
Θεός είναι δίκαιος Θεός που η υπομονή Του έχει όρια.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Το Ματθ.κδ:6 και η Αποκ.ς:3-4 είναι παράλληλα. Το κόκκινο
άλογο συμβολίζει τον πόλεμο. Ο σκοπός του αναβάτη είναι «να σηκώση την
ειρήνην από της γης, και να σφάξωσιν αλλήλους» (Αποκ.ς:3). Πολλοί
αντιλαμβάνονται το πρώτο μισό της Θλίψης σαν μια εποχή μεγάλης ειρήνης. Δεν
είναι έτσι. Ο Αντίχριστος θα θεωρηθεί σαν άνθρωπος ειρήνης λόγω της μεγάλης
παραπλανητικής ικανότητάς του. Το γεγονός είναι ότι έρχεται στην εξουσία και
παραμένει στην εξουσία λόγω του πολέμου (Δαν.ζ:8, 24). Η Θλίψη θα φέρει πόλεμο
και περισσότερους πολέμους. Το βιβλίο της Αποκάλυψης προφητεύει πολλούς πολέμους,
όχι μόνο στο κεφ.ς, αλλά και στην Αποκ.ις:12-15, ιζ:14, ιθ:1-21 και Αποκ.κ:8.
Αυτοί δεν θα είναι μόνο εισβολές στην Παλαιστίνη (Δαν.θ:26-27, ια:40-45, Ζαχ.ιβ:2-11,
Αποκ.ιβ:9-17).
