Ζαχαρίας θ:9 - 10

Όταν ο Χριστός μπήκε στην Ιερουσαλήμ για τελευταία φορά δημόσια πριν το πάθος Του, και Τον υποδέχτηκε ο λαός με αλαλαγμούς και χαρά, το έκανε με ένα τέτοιο τρόπο ώστε ενσυνείδητα να εκπληρώσει την προφητεία του Ζαχαρία:

Χαίρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· αλάλαζε, θύγατερ Ιερουσαλήμ· ιδού, ο βασιλεύς σου έρχεται προς σέ· αυτός είναι δίκαιος και σώζων· πραΰς και καθήμενος επί όνου και επί πώλου υιού υποζυγίου. (Ζαχ.θ:9).

Έστειλε, λοιπόν δύο μαθητές Του να φέρουν ένα πουλάρι για να ανέβει πάνω του, και ο Ματθαίος πολύ απλά μας λέει, Τούτο δε όλον έγεινε διά να πληρωθή το ρηθέν διά του προφήτου, λέγοντος… Και μετά αναφέρει την προφητεία, …που είπε: «Είπατε προς την θυγατέρα Σιών, Ιδού, ο βασιλεύς σου έρχεται προς σε πραΰς και καθήμενος επί όνου και πώλου υιού υποζυγίου». (Ματθ.κα:4-5).

Ο Ιωάννης, μας λέει πως αυτό ήταν εκπλήρωση προφητείας και με περισσή ειλικρίνεια ομολογεί πως οι απόστολοι δεν ήξεραν τι συνέβαινε, δεν καταλάβαιναν: 

Ευρών δε ο Ιησούς ονάριον, εκάθησεν επ' αυτό, καθώς είναι γεγραμμένον· Μη φοβού, θύγατερ Σιών· ιδού, ο βασιλεύς σου έρχεται καθήμενος επί πώλου όνου. Ταύτα όμως δεν ενόησαν οι μαθηταί αυτού κατ' αρχάς, αλλ' ότε εδοξάσθη ο Ιησούς, τότε ενεθυμήθησαν ότι ταύτα ήσαν γεγραμμένα δι' αυτόν, και ταύτα έκαμον εις αυτόν. (Ιωάν.ιβ:14-16).

Μετά την ανάσταση, και την ανάληψη του Χριστού,  τότε πολλά άρχισαν να έχουν λογική και τάξη στο μυαλό τους.

Η ιστορία του Χριστού είναι μια ιστορία που στο τέλος άρχισαν οι μαθητές να καταλαβαίνουν τι σήμαιναν διάφορα πράγματα:

«Χαλάσατε τον ναόν τούτον, και διά τριών ημερών θέλω εγείρει αυτόν» (Ιωάν.β:19).

«Εάν ο κόκκος του σίτου δεν πέση εις την γην και αποθάνη, αυτός μόνος μένει· εάν όμως αποθάνη, πολύν καρπόν φέρει» (Ιωάν.ιβ:24).

«Ο λίθος, τον οποίον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος έγεινε κεφαλή γωνίας· παρά Κυρίου έγεινεν αύτη και είναι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών» (Μάρκ.ιβ:10-11).

«Ολίγον έτι και δεν με βλέπετε, και πάλιν ολίγον και θέλετε με ιδεί, διότι εγώ υπάγω προς τον Πατέρα» (Ιωάν.ις:16).

Ο Δαβίδ λοιπόν ονομάζει αυτόν Κύριον· και πως είναι υιός αυτού; (Λουκ.κ:44).

Όλες αυτές οι κουβέντες του Χριστού, και οι πράξεις Του, που στην αρχή είναι αινιγματικές, ακαταλαβίστικες χωρίς τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, ξαφνικά αποκτούν φως και νόημα, λάμπουν, όπως και η Παλαιά Διαθήκη. Ο Ιωάννης λέει πως στην αρχή όλο το περιστατικό με το γαϊδουράκι πέρασε χωρίς να καταλάβουν τίποτα. Αργότερα όμως, η προφητεία του Ζαχαρία έβαλε φωτιά μέσα τους, όταν συνειδητοποίησαν πως ήταν μάρτυρες της εκπλήρωσής της.

Εμείς άραγε κατανοούμε τους προφήτες; Μήπως κι εμείς ξύνουμε το κεφάλι μας σαν να είμαστε στο σκοτάδι, ή στεκόμαστε στο φως με τους αποστόλους μαζί, τώρα που ο Χριστός έχει δοξαστεί; Υποπτεύομαι πως η απάντηση είναι πως μερικές φορές νοιώθουμε και τα δύο. Κάποτε απορία, κάποτε θαυμασμό όταν διαβάζουμε την Καινή Διαθήκη και μας εξηγεί την Παλαιά. Μερικές φορές και τα δύο μαζί.

Οι προφήτες μπορούν να μας μπερδέψουν. Υπάρχουν πράγματι δύσκολα κομμάτια. Μερικές φορές γίνονται δύσκολα γιατί κάποιες προφητείες δεν έχουν εκπληρωθεί ακόμη και δεν ξέρουμε ακριβώς «πως» και «τι» θα γίνει, ούτε βέβαια το «πότε». Μερικές φορές μπερδευόμαστε γιατί δεν έχουμε διαβάσει τους προφήτες από την οπτική γωνία των όσων μας λέει η Καινή Διαθήκη για την εκπλήρωση των προφητειών εν Χριστώ.

Αυτό θα κάνουμε αμέσως τώρα. Θα πάμε πίσω στο βιβλίο του προφήτη Ζαχαρία και θα τον αφήσουμε να μας μιλήσει για το νόημα της εισόδου του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, διαβάζοντας την προφητεία αυτή στο φως της εκπλήρωσής της στον Χριστό. Θα δούμε πως δεν είναι άσχετη με την Ελλάδα του 2020, και με τις δικές μας περιστάσεις σήμερα.

Όταν ο Θεός ενέπνευσε τον Ζαχαρία 500 τόσα χρόνια πριν το Χριστό να δει την είσοδό Του στην Ιερουσαλήμ, τον ενέπνευσε να δει και κάτι ακόμη. Να δει χιλιάδες χρόνια μπροστά από την ημέρα εκείνη στην ημέρα της παγκόσμιας ειρήνης και βασιλείας του Θεού. Είναι πολύ σημαντικό να δούμε πώς τα δύο αυτά οράματα σχετίζονται. Το ένα είναι στο εδάφιο Ζαχ.θ:9 και το διαβάσαμε ήδη. Το δεύτερο είναι στο αμέσως επόμενο εδάφιο.

Θα ξαναδούμε όμως το εδάφιο 9, το οποίο μας προστάζει να χαρούμε! Χαίρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· αλάλαζε, θύγατερ Ιερουσαλήμ…  (Ζαχ.θ:9^α). Η λέξη Σιών είναι το άλλο όνομα της Ιερουσαλήμ. Το επαναλαμβάνει για έμφαση. «Θυγατέρα Σιών» και «θυγατέρα Ιερουσαλήμ», εννοεί τους ανθρώπους της Σιών και της Ιερουσαλήμ, τους απογόνους, της άγιας πόλης.

Φυσικά θα σκεφτεί και μπορεί να πει κάποιος, «Για στάσου, εγώ δεν ανήκω στις κόρες της Ιερουσαλήμ, γιατί να χαίρομαι λοιπόν;» Αυτό όμως, δεν είναι αλήθεια. Στην Καινή Διαθήκη, ο απόστολος Παύλος, στο Γαλ.δ:26, γράφει πως η Ιερουσαλήμ, μάλιστα η αληθινή Ιερουσαλήμ, η άνω, όχι η επίγεια, είναι η μητέρα όλων των χριστιανών. Μην αποκλείεις λοιπόν, τον εαυτό σου. Και πιο πριν έχει γράψει ο Παύλος, άν δε ήσθε του Χριστού, άρα είσθε σπέρμα του Αβραάμ και κατά την επαγγελίαν κληρονόμοι (Γαλ.γ:29). Μας περιλαμβάνει λοιπόν, η προφητεία του Ζαχαρία.

Ένας από τους βασικούς στόχους του Θεού για τα παιδιά Του είναι η χαρά! Γι’ αυτό και μας προστάζει «χαίρε» και «αλάλαζε» θυγατέρα Σιών.

Σκεφτείτε αν θέλετε το τι συμβαίνει στα γήπεδα όταν η ομάδα νικάει. Αυτός είναι ο «αλαλαγμός». Ο Θεός θέλει να χαιρόμαστε με τα σχέδιά Του για μας. Θέλει να γιορτάζουμε καθώς θυμόμαστε τι έκανε και τι θα κάνει για μας. Κάνει καλό σε μας, γιατί τονώνει την πίστη μας και δοξάζει το Θεό.

Χαίρε υπερβολικά, θυγατέρα Σιών· αλάλαζε, θυγατέρα Ιερουσαλήμ… (Ζαχ.θ:9^α). Και αυτός είναι και ο στόχος του Θεού για μας πέρα και πάνω από κάθε μιζέρια και αμαρτία στον κόσμο αυτό.

Το υπόλοιπο από το κείμενό μας, είναι η βάση για τη χαρά αυτή. Τι θα κάνει ο Θεός ώστε η θυγατέρα Ιερουσαλήμ να χαίρεται; Εδώ ξεκινά η προφητεία: «ιδού, ο βασιλεύς σου έρχεται προς σέ». Ο ερχομός αυτού του βασιλιά θα είναι πρόξενος χαράς. Είναι τέτοιος βασιλιάς που κάνει τον λαό Του να αλαλάζει.

Δεν είναι σαν τον Νέρωνα που διασκεδάζει όταν καίγεται η Ρώμη. Δεν είναι σαν τον Μάρκος που ζει στην πολυτέλεια ενώ ο λαός του πεινάει. Δεν είναι Χίτλερ που κάνει το λαό του να υποφέρει. Είναι ένας βασιλιάς που φέρνει χαρά. Τα παιδιά τραγουδούν. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία βλέπουν όνειρα, τα αγόρια και τα κορίτσια προφητεύουν, οι τυφλοί βλέπουν, οι χωλοί περπατάνε, οι κουφοί ακούν, οι λεπροί καθαρίζονται, οι φτωχοί ευαγγελίζονται.

Η προφητεία λέει πως ο λαός πρέπει να χαρεί με μεγάλη χαρά γιατί ο βασιλιάς έρχεται. Είναι λοιπόν ένας βασιλιάς που φέρνει χαρά.

Πως όμως φέρνει χαρά ο βασιλιάς αυτός; Γιατί είναι καλά τα νέα πως έρχεται; Η επόμενη φράση δίνει την απάντηση: «αυτός είναι δίκαιος και σώζων».

Ο βασιλιάς αυτός νικά με την δικαιοσύνη Του. Στέκεται νικηφόρα στο πλευρό των δικαίων, στο πλευρό των πιστών, όλων αυτών που Τον περιμένουν με πίστη και υπομονή σαν τον Συμεών και την Άννα.

Με άλλα λόγια, ο δίκαιος βασιλιάς έρχεται και θα ευλογήσει, θα σώσει όλους αυτούς που ο κόσμος καταδίωξε εξαιτίας του ότι ακολούθησαν τη δικαιοσύνη του Θεού, τη σοφία του Θεού, και όχι του κόσμου. Έτσι λοιπόν ο Χριστός, όπως και ο Ζαχαρίας, είπε: Χαίρεστε και αγάλλεστε, επειδή ο μισθός σας είναι πολύς στους ουρανούς (Ματθ.ε:12).

Γι’ αυτό λοιπόν, ο ερχομός του βασιλιά, αποτελεί καλή είδηση, είναι λόγος μεγάλης χαράς. Είναι πρόξενος χαράς γιατί είναι δίκαιος και όχι άδικος. Γιατί υπερασπίζεται, σώζει αυτούς που ο κόσμος αποκαλεί τρελούς και ανόητους επειδή ακολουθούν την δικαιοσύνη του Θεού. Τα πράγματα λοιπόν, θα αναποδογυριστούν. Οι δίκαιοι και οι ταπεινοί θα δικαιωθούν εν τέλει.

Ο βασιλιάς αυτός που προξενεί χαρά δεν έρχεται σαν δυνατός πολεμιστής με την παραδοσιακή έννοια, αλλά σαν ειρηνοποιός. Είναι δυνατός, άλλα όχι σαν αφεντικό, σκληρός, αδίστακτος, αγενής, καταπιεστής. Αυτό ακριβώς περιγράφει το υπόλοιπο του εδαφίου 9, πραΰς και καθήμενος επί όνου και επί πώλου υιού υποζυγίου (Ζαχ.θ:9). Είναι ταπεινός, όχι αλαζόνας. Δεν ενδιαφέρεται για το σόου, ή για να δοξαστεί από τους ανθρώπους.

Βέβαια το γαϊδουράκι δεν ήταν τόσο περιφρονημένο και υποτιμημένο όπως είναι σήμερα. Στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, οι βασιλιάδες και τα παιδιά τους συχνά είναι πάνω σε γαϊδούρια. Όταν όμως πήγαιναν για πόλεμο, τότε είχαν άλογα. Το γαϊδουράκι ήταν για τις περιόδους ειρήνης, για εργασία, όχι για πόλεμο. Αυτό λοιπόν, που σημαίνει το ότι ανέβηκε σε γαϊδουράκι είναι πως ο βασιλιάς αυτός που φέρνει χαρά έρχεται σαν ειρηνοποιός, ταπεινά. Όχι σαν πολεμιστής που με τη βία θα υποτάξει τους εναντίους Του.  

Ο Λουκάς διασώζει και την εξής πληροφορία: Και ότε επλησίασεν, ιδών την πόλιν έκλαυσεν επ' αυτήν, λέγων, Είθε να εγνώριζες και συ, τουλάχιστον εν τη ημέρα σου ταύτη, τα προς ειρήνην σου αποβλέποντα· αλλά τώρα εκρύφθησαν από των οφθαλμών σου· (Λουκ.ιθ:41-42). Είναι σαν να μπήκε μέσα στην πόλη ένας βασιλιάς με λευκή σημαία, ζητώντας συμφιλίωση και ειρήνευση.

Λίγα μόλις εδάφια πιο πριν ο Λουκάς αναφέρει πως οι άνθρωποι αλάλαζαν: λέγοντες· Ευλογημένος ο ερχόμενος Βασιλεύς εν ονόματι του Κυρίου· ειρήνη εν ουρανώ, και δόξα εν υψίστοις. (Λουκ.ιθ:38).

Είναι ξεκάθαρο πως ο Λουκάς θέλει, με την οδηγία του Αγίου Πνεύματος να δείξει πως ο Χριστός έρχεται σαν ειρηνοποιός βασιλιάς. Θέλει να φέρει ειρήνη όχι μόνο μεταξύ των ανθρώπων, αλλά ειρήνη ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο. «Ειρήνη στον ουρανό» φώναζαν οι άνθρωποι.

Αυτό που εννοούσε ο Χριστός όταν επέλεξε το γαϊδουράκι ήταν: Είμαι ταπεινός και πράος. Μπορείς να με πλησιάσεις. Μπορείς να βρεις ανάπαυση στην ψυχή σου κοντά μου. Δεν είμαι εναντίον σου. Ήρθα να δώσω συγχώρηση και σωτηρία. Ήρθα για να σε συμφιλιώσω με τον Θεό. Να ειρηνεύσει ο άνθρωπος με τον Δημιουργό του.

Πως πέτυχε αυτή τη συμφιλίωση; Το πέτυχε με πολύ μεγάλο κόστος, και πόνο ψυχής:

διότι εν αυτώ ηυδόκησεν ο Πατήρ να κατοικήση παν το πλήρωμα και δι' αυτού να συνδιαλλάξη τα πάντα προς εαυτόν, ειρηνοποιήσας διά του αίματος του σταυρού αυτού, δι' αυτού, είτε τα επί της γης είτε τα εν τοις ουρανοίς. (Κολ.α:19-20).

Ο Χριστός πέθανε, για να φέρει ειρήνη ανάμεσα στον Θεό και τους ανθρώπους.

Καθώς λοιπόν, έχουμε όλη αυτή την αποκάλυψη του λόγου του Θεού μπροστά μας, βλέπουμε όλο αυτό τον πλούτο στα λόγια: Χαίρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· αλάλαζε, θύγατερ Ιερουσαλήμ· ιδού, ο βασιλεύς σου έρχεται προς σέ· αυτός είναι δίκαιος και σώζων· πραΰς και καθήμενος επί όνου και επί πώλου υιού υποζυγίου. (Ζαχ.θ:9).

Ο βασιλιάς αυτός είναι δίκαιος, και σαν δίκαιος πεθαίνει για μας τους άδικους, στη δική μας θέση. Εκπληρώνει όλα όσα εμείς αποτύχαμε να κάνουμε. Είναι ταπεινός. Τον απορρίπτουν, τον περιφρονούν, τον διώχνουν και τον θανατώνουν για χάρη άλλων. Μ’ αυτό τον τρόπο μας σώζει. Παραδίδοντας τον εαυτό του να πεθάνει. Παρέδωσε σε θάνατο την ψυχή Του, και μαζί με ανόμους λογαριάστηκε, κι αυτός βάσταξε τις αμαρτίες πολλών (Ης.νγ:12).

Ο Θεός Τον θανατώνει και Τον ανασταίνει εξαιτίας μας. Ο Πέτρος, στο κήρυγμά του την ημέρα της Πεντηκοστής λέει στο πλήθος: τούτον λαβόντες παραδεδομένον κατά την ωρισμένην βουλήν και πρόγνωσιν του Θεού, διά χειρών ανόμων σταυρώσαντες εθανατώσατε· τον οποίον ο Θεός ανέστησε, λύσας τας ωδίνας του θανάτου, διότι δεν ήτο δυνατόν να κρατήται υπ' αυτού (Πράξ.β:23-24).

Σε μας, στον καθένα μας έρχεται και σήμερα σαν ειρηνοποιός. Έδωσε την ζωή Του για να μας συμφιλιώσει με τον Θεό. Δεν θέλει να υπάρχουν εμπόδια ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο. Δεν θέλει να υπάρχει εχθρότητα ή αδιαφορία. Επειδή ταπεινώθηκε ήρθε τόσο πολύ κοντά μας, όσο ήταν αδύνατο εμείς να Τον πλησιάσουμε.

Και σε σένα και στον κάθε άνθρωπο ακόμη λέει, Είθε να εγνώριζες και συ, τουλάχιστον εν τη ημέρα σου ταύτη, τα προς ειρήνην σου αποβλέποντα· (Λουκ.ιθ:42).

Αυτή η προφητεία λοιπόν, από τον Ζαχαρία, 2.500 χρόνια πριν σε αφορά. Η προσφορά του βασιλιά Χριστού, ισχύει ακόμη. Ο Χριστός ταπεινός σε προσκαλεί να τον δεχτείς γι’ αυτό που είναι. Ένας αλλιώτικος βασιλιάς. Δε θέλει ούτε τα λεφτά σου, ούτε τις αγαθοεργίες σου, θέλει εσένα! Θέλει να σου δώσει ειρήνη. Θέλει να Τον ακολουθήσεις. Να πεθάνεις μαζί Του ως προς την παλιά ζωή σου και να αναστηθείς μαζί Του.

Κοιτάξτε τώρα στα εδάφια 9 και 10 μαζί: Χαίρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· αλάλαζε, θύγατερ Ιερουσαλήμ· ιδού, ο βασιλεύς σου έρχεται προς σέ· αυτός είναι δίκαιος και σώζων· πραΰς και καθήμενος επί όνου και επί πώλου υιού υποζυγίου. Και θέλω εξολοθρεύσει την άμαξαν από του Εφραΐμ και τον ίππον από της Ιερουσαλήμ και θέλει εξολοθρευθή το τόξον το πολεμικόν, και αυτός θέλει λαλήσει ειρήνην προς τα έθνη, και η εξουσία αυτού θέλει είσθαι από θαλάσσης έως θαλάσσης και από ποταμού έως των περάτων της γης. (Ζαχ.θ:9-10).

Αυτός που μπήκε ταπεινά στην Ιερουσαλήμ περίπου 2.000 χρόνια πριν, τώρα βασιλεύει στον ουρανό. Ο Ζαχαρίας είχε πει, πως η εξουσία Του θα είναι από τη μια θάλασσα στην άλλη. Ο Ματθαίος λέει, Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης (Ματθ.κη:18). Η εξουσία Του ξεκίνησε ταπεινά στην Ιερουσαλήμ, με τρόπο παράδοξο, πάνω στον Σταυρό, και μετά επεκτείνεται στην Ιουδαία και στη Σαμάρεια και απλώνεται σε όλα τα πέρατα της γης.

Δεν εξαιρείται κανένας λαός, καμιά φυλή, ή γλώσσα ή έθνος από την εντολή. Όλοι καλούνται να συμφιλιωθούν με τον Θεό αποκλειστικά μέσω του Χριστού. Γι’ αυτό ο λόγος Του κηρύττεται και ακούγεται και σήμερα η πρόσκλησή Του, όπως εκείνη την ημέρα που έμπαινε στην Ιερουσαλήμ: Είθε να γνώριζες κι εσύ[…] αυτά που αποβλέπουν για την ειρήνη σου (Λουκ.ιθ:42).

Εσύ γνωρίζεις αυτά που θα σου δώσουν ειρήνη; Γνωρίζεις τον άρχοντα της ειρήνης; Η προσφορά του ισχύει ακόμη. Σε καλεί να γίνεις μέλος της παράδοξης βασιλείας Του. Καλεί κάθε άνθρωπο να σταθεί μπροστά στον σταυρό Του με μετάνοια και πίστη και να ζητήσει προσωπικά συγχώρηση για τις αμαρτίες του.

Μια μέρα όλοι θα Τον ομολογήσουν Κύριο: (Φιλιπ.β:9-11).

Στην Δεύτερη Έλευση, όταν ξαναέρθει ο Χριστός, όχι ταπεινά, αλλά ένδοξα, όλοι θα κλάψουν μπροστά Του: Ιδού, έρχεται μετά των νεφελών, και θέλει ιδεί αυτόν πας οφθαλμός και εκείνοι οίτινες εξεκέντησαν αυτόν, και θέλουσι θρηνήσει επ' αυτόν πάσαι αι φυλαί της γης. Ναι, αμήν. (Αποκ.α:7).

Ο Χριστός θα έρθει σαν κριτής όλων των ανθρώπων. Όχι σαν αμνός άφωνος, αλλά σαν αμνός οργισμένος. Έτσι λέει στην Αποκάλυψη, πως θα λένε οι άνθρωποι στα βουνά, πέστε επάνω μας για να γλιτώσουμε από την οργή του αρνίου. 

Ο Βασιλιάς Χριστός, έχει όλη την εξουσία στον ουρανό και στην γη. Και προστάζει τους ανθρώπους όπου κι αν βρίσκονται να μετανοούν.

Τους καιρούς λοιπόν της αγνοίας παραβλέψας ο Θεός, τώρα παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι, διότι προσδιώρισεν ημέραν εν ή μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη, διά ανδρός τον οποίον διώρισε, και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών. (Πράξ.ιζ:30-31).