Προς Ρωμαίους (4)

 

Μέρος IV

 

Κεφάλαια θ - ις

 

 

Α. ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΝ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Ρωμ.θ - ια

 

1. Γιατί ο Ισραήλ μπήκε στο περιθώριο.

Ο Παύλος έκφρασε τη βαθιά του λύπη για την κατάσταση που επικρατούσε στον Ισραήλ εξαιτίας του ότι απέρριψαν τον Χριστό. Μετά, απαρίθμησε τα ιδιαίτερα προνόμια που απήλαυσε ο Ισραήλ.

Στα εδ.4 & 5 αναφέρονται οχτώ απ’ αυτά: υιοθεσία, δόξα, διαθήκη, Νόμος, λατρεία, επαγγελίες, πατέρες και Χριστός.

Ματθ.κδ:9 Εβραϊκός προσανατολισμός

 

Ματθ.κδ:9 Τότε θέλουσι σας παραδώσει εις θλίψιν και θέλουσι σας θανατώσει, και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών διά το όνομά μου.

Αφού μίλησε για ένα παγκόσμιο σενάριο, ο Ιησούς στρέφεται τώρα σε προσωπικές συνέπειες που θα συμβούν κατά τη διάρκεια της 70^ης εβδομάδας του Δανιήλ, γνωστή σαν η Θλίψη. Στην πραγματικότητα, ο Χριστός χρησιμοποιεί τη λέξη «θλίψη» για πρώτη φορά στην ομιλία Του. Υπάρχουν ορισμένα ζητήματα που προκύπτουν από αυτό το απόσπασμα, καθώς σχετίζεται με τις διαφορετικές ερμηνευτικές προσεγγίσεις στο λόγο του Κυρίου μας.

O αντισημιτισμός

Ένα φαινομενικά ανεξήγητο ρεύμα αντισημιτισμού, απλώνεται όλο και περισσότερο σε όλες τις χώρες του κόσμου, με διαφορετική ένταση από χώρα σε χώρα. Είναι βέβαιο όμως πως υπάρχει παντού και διαρκώς γιγαντώνεται.

Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε με τη λογική το ανεξήγητο μίσος των χιτλερικών, που έγιναν αφορμή μέσα στη δίνη του περασμένου πολέμου να εξοντωθούν 6,5 εκατομμύρια Ισραηλιτών. Αποτέλεσμα αυτής της μεγάλης κρίσης ήταν να συγκεντρωθούν θέλοντας και μη οι Ισραηλίτες στην πατρίδα τους, την Παλαιστίνη, και να αποκτήσουν εθνική υπόσταση από το 1948.

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ Ο ΑΚΡΟΓΩΝΙΑΙΟΣ ΛΙΘΟΣ (1)

 Λουκ.κ:17-18   Α’ Πετρ.β:4-8   Ησ.κη:16   Α’ Κορ.α:22-23

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο Χριστός είναι το μόνο στερεό θεμέλιο πάνω στο οποίο ο άνθρωπος μπορεί να στηρίξει και να χτίσει με ασφάλεια τη ζωή του. Είναι το μοναδικό θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίζεται και αναπαύεται η εκκλησία και το μόνο ασφαλές θεμέλιο για οποιοδήποτε ξεκίνημα.

Στις μέρες μας, ακρογωνιαίος λίθος είναι μια τυπική πέτρα χτισίματος, που συνήθως τοποθετείται στον εξωτερικό τοίχο του κτιρίου για να θυμίζει την αφιέρωσή του ή την ημερομηνία που χτίστηκε, ποιος το έκτισε, και άλλες πληροφορίες.

Προς Ρωμαίους (053)

Γ. Ο Θεός απέρριψε τον Ισραήλ, λόγω της απιστίας τους (θ:30-ι:21)

Μετά την αντιμετώπιση του προβλήματος της απόρριψης του Ισραήλ, από την άποψη του Θεού – θεσπίζοντας ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος και ότι ο άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να αμφισβητεί τις ενέργειές Του – η επιστολή προς Ρωμαίους, στη συνέχεια, αναλύει το θέμα από την άποψη του ανθρώπου.

ΜΕΛΕΤΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ (14)

ΙΙ. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Α. Η αναβίωση του κράτους του Ισραήλ.

Ο Κύριος έδειξε σε όραση στον προφήτη Ιεζεκιήλ μια κοιλάδα γεμάτη με οστά. Σε υπακοή της εντολής του Θεού προφήτεψε και τα οστά άρχισαν να συνέρχονται και να καλύπτονται με σάρκα και δέρμα. Κατόπιν, ο Ιεζεκιήλ διατάχθηκε να προφητέψει στο πνεύμα: «Ελθέ, πνεύμα, εκ των τεσσάρων ανέμων, και εμφύσησον επί τους πεφονευμένους τούτους, και ας αναζήσωσι» (Ιεζ.λζ:9).

ΜΕΛΕΤΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ (13)

Ι. Ο ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Α. Η διαθήκη που έγινε με τον Αβραάμ

Γεν.ιβ:1 «Ο δε Κύριος είπε προς τον Αβραάμ, έξελθε εκ της γής σου, και εκ της συγγενείας σου, και εκ του οίκου του πατρός σου, εις την γην την οποίαν θέλω σοι δείξει»

Ο Θεός ποτέ δεν ενεργεί ευκαιριακά. Υπάρχει ένας αιώνιος σκοπός σε όλες Του τις αποφάσεις. Στο παραπάνω εδάφιο βλέπουμε το Θεό να διαλέγει ένα άνθρωπο και μια χώρα. Αργότερα, έκανε συνθήκη με τον Αβραάμ ότι θα τον κάνει ένα μεγάλο έθνος. Όμως, γιατί ο Θεός διάλεξε τον Αβραάμ; Ο Θεός ζητούσε ένα άνθρωπο που θα μπορούσε να του εμπιστευτεί τη θαυμαστή αποκάλυψη του μονοθεϊσμού, ο οποίος θα έπρεπε να Τον πιστεύει και να Τον υπακούει. Ο Θεός είδε ότι αυτά που ζητούσε υπήρχαν στο χαρακτήρα και τη ζωή του Αβραάμ, ο οποίος πίστευε και υπάκουε σ’ Αυτόν. Έτσι, έγινε ο πατέρας της πίστης για όλους αυτούς που εμπιστεύονται τον ένα αληθινό Θεό.

ΜΕΛΕΤΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ (12)

4. Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ

Ο λόγος του Θεού έχει εκπληρωθεί στην επιστροφή των Εβραίων στην Παλαιστίνη. Αυτό το γεγονός των εσχάτων ημερών μας φανερώνει ότι ζούμε στις μέρες που ο Κύριος θα επιστρέψει για να παραλάβει την εκκλησία Του.

Γένεση ιβ   Γένεση ιε   Γένεση ιη   Ρωμαίους ια:1-2 Ιεζεκιήλ λς:35 Ησαΐας κζ:6   Ιεζεκιήλ λη & λθ  Ιερεμίας λ:1-12

«Διότι θέλω σας λάβει εκ μέσου των εθνών, και θέλω σας συνάξει εκ πάντων των τόπων, και σας φέρει εις την γην υμών» Ιεζ.λς:24

Ο θάνατος στον Ιουδαϊσμό: ταφικά έθιμα

Αυτή η ανάρτηση οφείλει να αρχίσει με μια παραδοχή: δεν υπάρχουν «εβραϊκά ταφικά έθιμα». Πώς θα μπορούσε άλλωστε να υπάρχει μόνο μια κωδικοποιημένη μορφή έκφρασης του πιο έντονου ανθρώπινου συναισθήματος, αυτό της απώλειας και ειδικά σε μια θρησκεία που χαρακτηρίζεται από την απουσία δογμάτων. Έτσι λοιπόν θα επικεντρωθώ αποκλειστικά στα ελληνικά ταφικά έθιμα – επιπλέον δεν θα αναφερθώ αναλυτικά αλλά θα επικεντρωθώ στην σύγχρονη μορφή τους μεταπολεμικά, μαζί με ορισμένες μεσοπολεμικές αναφορές όπου είναι απαραίτητο. Σκοπός όπως αναφέραμε στην προηγούμενη ανάρτηση που αναφέρεται στις εβραϊκές πεποιθήσεις για τον θάνατο είναι μια προσέγγιση ενός εξαιρετικά σημαντικού κομματιού του εβραϊκού κύκλου της ζωής και οδηγός για τους χριστιανούς που θα θελήσουν να παραβρεθούν στην κηδεία ενός φίλου ή συγγενή τους.

Η εβραϊκή προσευχή - Το νόημα της προσευχής

Η εβραϊκή λέξη για την προσευχή είναι «τεφιλά». Προέρχεται από το ρήμα «ιτπαλέλ», που σημαίνει «κρίνω τον εαυτό μου». Η ετυμολογία αυτή υπογραμμίζει τον κύριο σκοπό της εβραϊκής προσευχής, που είναι η ενδοσκόπηση, καθώς αναλογιζόμαστε το ρόλο μας στον κόσμο και τη σχέση μας με τον Θεό.

Ιστορικός ΑΤΛΑΣ

Προς Ρωμαίους (012)

Σημείωση: Ο ρόλος της περιτομής και του χριστιανικού βαπτίσματος.

Τα εδάφια Ρωμ.β:25-29 δεν σημαίνουν ότι η περιτομή δεν ήταν απαραίτητη για τους Ιουδαίους που ήταν κάτω από την Παλιά Διαθήκη. Αν ένας Ιουδαίος άντρας δεν ήταν περιτετμημένος, αποκοπτόταν από τους υπόλοιπους, δεν μπορούσε να συμμετάσχει στον εορτασμό του Πάσχα, και ήταν υποκείμενος στη θεία ποινή του θανάτου (Γέν.ιζ:10, 14, Έξοδ.δ:24-26, ιβ:43-44, Ι.Ναυή ε:2-9). Αν ένας Ιουδαίος αρνιόταν να περιτμηθεί, ουσιαστικά δήλωνε απιστία και ανυπακοή, αλλά και η περιτομή από μόνη της δεν εγγυόταν ότι είχε την απαιτούμενη πίστη υπακοής για να σωθεί. Επιπλέον, ο Θεός τιμούσε την πίστη υπακοής των απερίτμητων Εθνικών, στους οποίους δεν είχε δώσει εντολή περιτομής. Στη Νέα Διαθήκη, ο Θεός κατάργησε την απαίτηση φυσικής περιτομής (Γαλ.ε:6, ς:15). Σήμερα σωζόμαστε με την υπακοή της πίστης – με την περιτομή της καρδιάς, όχι με φυσική περιτομή.

Προς Ρωμαίους (009)

Β. Η ενοχή των Εβραίων (β:1-γ:8)

Αφού παρουσίασε την ενοχή των Εθνικών, η επιστολή προς Ρωμαίους απευθύνεται σ’ αυτούς που συμφωνούν μ’ αυτή την ανάλυση. Το πρώτο μισό του δεύτερου κεφαλαίου, μιλάει γενικά για τον καθένα που πιστεύει ότι οι Εθνικοί είναι άξιοι καταδίκης, αλλά αρνείται να αναγνωρίσει τη δική του αμαρτία. Λειτουργώντας όμως έτσι, εδραιώνονται κάποιες πολύ σημαντικές αρχές, όσο αφορά στην κρίση του Θεού.

Το υπόλοιπο του δεύτερου κεφαλαίου, εφαρμόζει αυτά τα συμπεράσματα στους Εβραίους, για να δείξει ότι και οι Εβραίοι είναι το ίδιο αμαρτωλοί, όπως οι Εθνικοί. Η αρχή του τρίτου κεφαλαίου, προλαμβάνει και απαντάει με συντομία σε διάφορες αντιρρήσεις της αποδοχής μιας παγκόσμιας ενοχής και ιδιαίτερα αυτής των Εβραίων.  

Μια πληρέστερη αντιμετώπιση αυτών των ενστάσεων, αναβάλλεται για αργότερα, μετά την πλήρη ανάπτυξη όλων των λογικών συνεπειών της δικαίωσης.

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ 4 - Η επιστροφή των Εβραίων

Ο λόγος του Θεού έχει εκπληρωθεί στην επιστροφή των Εβραίων στην Παλαιστίνη. Αυτό το γεγονός των εσχάτων ημερών μας φανερώνει ότι ζούμε στις μέρες που ο Κύριος θα επιστρέψει για να παραλάβει την εκκλησία Του.

Γένεση ιβ / Γένεση ιε / Γένεση ιη/ Ρωμαίους ια:1-2/ Ιεζεκιήλ λς:35/ Ησαΐας κζ:6/Ιεζεκιήλ λη-λθ / Ιερεμίας λ:1-12 

«Διότι θέλω σας λάβει εκ μέσου των εθνών, και θέλω σας συνάξει εκ πάντων των τόπων, και σας φέρει εις την γην υμών» Ιεζ.λς:24 

Το πάσχα των Εβραίων

Έξοδος ιβ:1-6

Και είπε Κύριος προς τον Μωϋσήν και προς τον Ααρών εν τη γη της Αιγύπτου, λέγων, Ο μην ούτος θέλει είσθαι εις εσάς αρχή μηνών· θέλει είσθαι εις εσάς πρώτος των μηνών του ενιαυτού. Λαλήσατε προς πάσαν την συναγωγήν του Ισραήλ, λέγοντες, Την δεκάτην τούτου του μηνός ας λάβωσιν εις εαυτούς έκαστος εν αρνίον κατά τους οίκους των πατριών αυτών, εν αρνίον δι' έκαστον οίκον. Εάν όμως ήναι οι εν τω οίκω ολιγοστοί διά το αρνίον, αυτός και ο γείτων αυτού ο πλησιέστερος της οικίας αυτού ας λάβωσιν αυτό κατά τον αριθμόν των ψυχών· έκαστος θέλει συναριθμείσθαι διά το αρνίον αναλόγως με το αρκετόν εις αυτόν να φάγη. Το δε αρνίον σας θέλει είσθαι τέλειον, αρσενικόν ενιαύσιον· εκ των προβάτων ή εκ των αιγών θέλετε λάβει αυτό. Και θέλετε φυλάττει αυτό μέχρι της δεκάτης τετάρτης του αυτού μηνός· και τότε άπαν το πλήθος της συναγωγής του Ισραήλ θέλει σφάξει αυτό προς το εσπέρας. 

Ποιος ή τι απειλεί τους Εβραίους ;

Αν και δεν θα έπρεπε, πολύς θόρυβος γίνεται από διάφορους Χριστιανούς ή "χριστιανούς" οι οποίοι αυτοανακηρύσσονται «φίλοι των Εβραίων» ή κάτι παρόμοιο, που παρασυρμένοι από διάφορα εσχατολογικά κινήματα, θεωρούν υποχρεωμένοι να κάνουν το παν ώστε να "σώσουν" τους Εβραίους και το Ισραήλ από τον απροσδιόριστο "κίνδυνο" του Ισλάμ.  

Διάφορες προπαγάνδες (πολιτικές, εθνικιστικές, ρατσιστικές και θρησκευτικές) παίζουν ρόλο σ' αυτό, που συνήθως οι καλοπροαίρετοι αυτοί δεν είναι σε θέση να διακρίνουν, ότι γίνονται όργανα σε πολιτικές που ενδιαφέρονται περισσότερο για το πετρέλαιο της Μέσης Ανατολής παρά για το Ισραήλ και τους Ισραηλινούς.

Ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης

Μάθημα 1

ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ

Α.   ΣΤΗΝ ΚΑΔΗΣ - ΒΑΡΝΗ            

Όταν ο λαός Ισραήλ έφτασε για πρώτη φορά στην Κάδης, ο Θεός διέταξε το Μωυσή να στείλει δώδεκα άντρες, έναν από κάθε φυλή, για να κατασκοπεύσουν την Υποσχόμενη γη. Αυτοί οι δώδεκα κατάσκοποι βάδισαν για 40 μέρες βόρεια μέχρι τη Ρεώβ (Αριθ.ιγ:21, 25, 26). Όταν επέστρεψαν, όλοι συμφώνησαν ότι η γη ήταν εύφορη, αλλά μόνο ο Χάλεβ κι ο Ιησούς του Ναυή υποστήριξαν ότι ο Ισραήλ μπορούσε να κατακτήσει τη γη Χαναάν με τη βοήθεια του Θεού. Οι υπόλοιποι δέκα κατάσκοποι ισχυρίστηκαν ότι θα ήταν αδύνατο να  κατακτήσουν τη γη.

 

Το φαινόμενο του Νεοπαγανισμού

Στα τελευταία χρόνια πολλές και παράξενες ιδεολογικές κινήσεις κατακλύζουν τον ελλαδικό χώρο. Μια απ' αυτές είναι και η κίνηση των οπαδών του λεγόμενου Νεο-παγανισμού. Και με τον όρο αυτό προσδιορίζονται oι θιασώτες της άποψης, ότι πρέπει να ανασυσταθεί η θρησκεία (λατρεία) των αρχαίων προγόνων μας στο Δωδεκάθεο γιατί μόνον έτσι -ισχυρίζονται¬ οι σύγχρονοι Έλληνες θα ξαναενωθούν με τις αποκομμένες ρίζες του αρχαιοελληνισμού και με τις χιλιόχρονες παραδόσεις του.  

Άλμα και Μπεθούλα

Ησαΐας ζ:14

Δια τούτο ο Κύριος αυτός θέλει σας δώσει σημείον ιδού, η παρθένος θέλει συλλάβει και γεννήσει υιόν, και θέλει καλεσθή το όνομα αυτού Εμμανουήλ.

Λένε κάποιοι ότι η λέξη «παρθένος» είναι λάθος, διότι στα Εβραϊκά δεν είναι η συνηθισμένη λέξη «Μπεθούλα» που σημαίνει παρθένος, αλλά η λέξη «άλμα». Άρα (βγάζουν το συμπέρασμα ότι) η Μαριάμ δεν ήταν παρθένος, άρα ο Χριστός ήταν ψεύτης και οι απόστολοι και όλοι οι πρώτοι χριστιανοί και μαζί τους κι εμείς.

Αυτό φυσικά θέλει ο Σατανάς να κάνει τον κόσμο να πιστεύει. Όμως η αλήθεια δεν είναι αυτή και δοξάζουμε το Θεό γι' αυτό.