ΜΕΛΕΤΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ (13)

Ι. Ο ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Α. Η διαθήκη που έγινε με τον Αβραάμ

Γεν.ιβ:1 «Ο δε Κύριος είπε προς τον Αβραάμ, έξελθε εκ της γής σου, και εκ της συγγενείας σου, και εκ του οίκου του πατρός σου, εις την γην την οποίαν θέλω σοι δείξει»

Ο Θεός ποτέ δεν ενεργεί ευκαιριακά. Υπάρχει ένας αιώνιος σκοπός σε όλες Του τις αποφάσεις. Στο παραπάνω εδάφιο βλέπουμε το Θεό να διαλέγει ένα άνθρωπο και μια χώρα. Αργότερα, έκανε συνθήκη με τον Αβραάμ ότι θα τον κάνει ένα μεγάλο έθνος. Όμως, γιατί ο Θεός διάλεξε τον Αβραάμ; Ο Θεός ζητούσε ένα άνθρωπο που θα μπορούσε να του εμπιστευτεί τη θαυμαστή αποκάλυψη του μονοθεϊσμού, ο οποίος θα έπρεπε να Τον πιστεύει και να Τον υπακούει. Ο Θεός είδε ότι αυτά που ζητούσε υπήρχαν στο χαρακτήρα και τη ζωή του Αβραάμ, ο οποίος πίστευε και υπάκουε σ’ Αυτόν. Έτσι, έγινε ο πατέρας της πίστης για όλους αυτούς που εμπιστεύονται τον ένα αληθινό Θεό.

Σήμερα, ο Θεός και πάλι διαλέγει ανθρώπους που θα κάνουν το θέλημά Του και καλεί αυτούς που θα Τον πιστέψουν και θα Τον υπακούσουν. Η πίστη και η απόλυτη υπακοή είναι βασικά στοιχεία του χαρακτήρα αυτών που ικανοποιούν το Θεό. Ο Θεός ευαρεστήθηκε από τον Αβραάμ και τον ονόμασε φίλο Του. Είναι προνόμιο του καθένα μας να μπορούμε να ευαρεστούμε το Θεό κι έτσι να είμαστε φίλοι Του.

Γιατί ο Θεός διάλεξε την Παλαιστίνη; Πολλές φορές η έμφαση δίνεται στον απερίγραπτο πλούτο της Νεκρής θάλασσας, αλλά αυτός δεν είναι ο μοναδικός λόγος, ούτε μπορεί να είναι ο κύριος λόγος. Ο Θεός είχε αποκαλυφτεί στον Αβραάμ κι αυτή η αλήθεια έπρεπε να πάει σε όλα τα έθνη.

Για να πραγματοποιηθεί αυτό, η μικρή χώρα της Παλαιστίνης ήταν ο ιδανικός τόπος. Ήταν το κέντρο του αρχαίου κόσμου. Ήταν μια γέφυρα που ένωνε τρεις ηπείρους. Όλοι οι μεγάλοι στρατοί των κοσμοκρατοριών – Αίγυπτος, Συρία, Περσία, Ελλάδα, και Ρώμη – πέρασαν πάνω απ’ αυτή τη γέφυρα. Λεωφόροι που χρησιμοποιούσαν τα καραβάνια για να μεταφέρουν τα εμπορεύματά τους από μακρινές χώρες, διέτρεχαν από βορά μέχρι νότο την Παλαιστίνη. Απ’ αυτή τη γέφυρα που ένωνε τρεις ηπείρους, το αληθινό μήνυμα της σωτηρίας θα πήγαινε σ’ όλο τον κόσμο. Την ίδια στιγμή, το τραχύ ορεινό έδαφος προστάτευε τους Εβραίους από άθεους πολιτισμούς του ειδωλολατρικού κόσμου.

Η Παλαιστίνη ήταν για το Θεό ο καλύτερος τόπος εκείνης της εποχής για να αποκαλύψει τον Εαυτό Του και να γίνει αυτό γνωστό παντού. Άνθρωποι από μακρινές χώρες θα μπορούσαν να ακούσουν για τη θρησκεία των Εβραίων που λατρεύουν μόνο ένα Θεό.

Με την κλήση του Αβραάμ, ο Θεός έκανε διαθήκη μαζί του, λέγοντας ότι θα τον κάνει ένα μεγάλο έθνος, από το οποίο όλα τα έθνη θα ευλογούντο. Του υποσχέθηκε ακόμα ότι όποιος τον καταριόταν θα ήταν καταραμένος και όποιος τον ευλογούσε θα ήταν ευλογημένος.

Β. Οι Ιουδαίοι διασκορπίζονται από τη γη τους.

Την ώρα του θανάτου του Ιησού πάνω στο σταυρό, οι Ιουδαίοι είπαν: «Το αίμα αυτού ας είναι εφ’ ημάς, και επί τα τέκνα ημών» (Ματθ.κζ:25). Ο Θεός τους έπιασε απ’ τα λόγια τους, και για δύο χιλιετίες τώρα, υπάρχει κρίση πάνω σ’ αυτό το λαό.

Το 70 μ.Χ. ο Τίτος κυρίευσε την Ιερουσαλήμ μετά από πολιορκία 143 ημερών. Ο Τίτος ήταν γιος του Ρωμαίου αυτοκράτορα Βεσπασιανού και αργότερα έγινε ο ίδιος αυτοκράτορας. Εξακόσες χιλιάδες Ιουδαίοι σφάχτηκαν και χιλιάδες πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Η πόλη ισοπεδώθηκε και για δύο αιώνες ήταν αυστηρά απαγορευμένο στους Εβραίους να μπουν στην πόλη που τελικά χτίστηκε στην ίδια θέση.

Οι Ιουδαίοι σκορπίστηκαν παντού και όπου πήγαν αντιμετώπισαν διωγμούς και παθήματα. Για αιώνες οι Εβραίοι απαγχονιζόταν, καιγόταν και σφαζόταν. Σε κάθε χώρα που πήγαιναν ήταν στιγματισμένοι, τους καταπίεζαν, τους κυνηγούσαν και τους εξόριζαν.

Γ. Ο Θεός ποτέ δεν ακύρωσε τη Διαθήκη.

Δεν υπάρχει εδάφιο μέσα στη Γραφή που να λέει ότι ο Θεός ακύρωσε τη διαθήκη που έκανε με τον Αβραάμ. Αντίθετα, υπάρχουν πολλά εδάφια που πολύ καθαρά λένε ότι ο Θεός θα κρατήσει και θα τιμήσει αυτή τη διαθήκη. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Δεν απέρριψεν ο Θεός τον λαόν αυτούτον οποίον προεγνώρισεν» (Ρωμ.ια:2). Στο ίδιο κεφάλαιο ο Παύλος διασαφηνίζει ότι ο Θεός δεν απέρριψε τον Ισραήλ, ο οποίος σαν έθνος θα σωθεί, όταν συμπληρωθεί ο καιρός της εκκλησίας.

«Διότι δεν θέλω να αγνοήτε αδελφοί, το μυστήριον τούτο (δια να μη υψηλοφρονήτε), ότι τύφλωσις κατά μέρος έγεινεν εις τον Ισραήλ, εωσού εισέλθη το πλήρωμα των εθνών και ούτω πας Ισραήλ θέλει σωθεί, καθώς είναι γεγραμμένον Θέλει ελθεί εκ Σιών ο Λυτρωτής, και θέλει αποστρέψει τας ασεβείας από του Ιακώβ» (Ρωμ.ια:25-26).

Στην προς Γαλάτες επιστολή του ο απόστολος Παύλος γράφει ότι η διαθήκη αυτή έχει επικυρωθεί στο Χριστό κι έτσι ο νόμος δεν μπορεί να την ακυρώσει (γ:17). Η διαθήκη δόθηκε στον Αβραάμ σαν υπόσχεση και επικυρώθηκε με όρκο (Εβρ.ς:13-16). Σ’ αυτά τα εδάφια διδασκόμαστε ότι η υπόσχεση του Θεού είναι αμετάθετη κι ότι ο Θεός δεν είναι δυνατόν να πει ψέματα.

Αν και οι Ιουδαίοι διασκορπίστηκαν από τη γη της Παλαιστίνης, η διαθήκη που έγινε με τον Αβραάμ ποτέ δεν ακυρώθηκε, αντίθετα στον 20^ο αιώνα πραγματοποιήθηκε.