Φεμινισμός

Η Καινή Διαθήκη διδάσκει ότι υπάρχει διαφορά στους ρόλους του άντρα και της γυναίκας. Αυτή η διαφορετικότητα των ρόλων βασίζεται στις επιλογές του Θεού κατά τη δημιουργία. Ο Θεός διάλεξε να κάνει διαφορετικούς τους άντρες από τις γυναίκες, έχοντας και διαφορετικές υπευθυνότητες καθώς συνεργάζονται στο έργο του Θεού.

Α’ Κορ.ια:3-9 Θέλω δε να εξεύρητε, ότι η κεφαλή παντός ανδρός είναι ο Χριστός, κεφαλή δε της γυναικός ο ανήρ, κεφαλή δε του Χριστού ο Θεός.

Α’ Τιμ.β:11-14 Η γυνή ας μανθάνη εν ησυχία μετά πάσης υποταγής· εις γυναίκα όμως δεν συγχωρώ να διδάσκη, μηδέ να αυθεντεύη επί του ανδρός, αλλά να ησυχάζη. Διότι ο Αδάμ πρώτος επλάσθη, έπειτα η Εύα· και ο Αδάμ δεν ηπατήθη, αλλ' η γυνή απατηθείσα έγεινε παραβάτις·

Α’ Κορ.ιδ:34-35 Αι γυναίκές σας ας σιωπώσιν εν ταις εκκλησίαις· διότι δεν είναι συγκεχωρημένον εις αυτάς να λαλώσιν, αλλά να υποτάσσωνται, καθώς και ο νόμος λέγει. Αλλ' εάν θέλωσι να μάθωσι τι, ας ερωτώσιν εν τω οίκω τους άνδρας αυτών· διότι αισχρόν είναι εις γυναίκας να λαλώσιν εν εκκλησία.

Ο φεμινισμός είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα κινήματα.

Αν και έχουν κάποιους δικαιολογημένους στόχους, έχουν καταφέρει να επηρεάσουν πολλές εκκλησίες, ώστε να προσπερνούν το γεγονός ότι υπάρχει διαφορά στους ρόλους του άντρα και της γυναίκας.

Καθώς διαβάζουμε τη Βίβλο, βλέπουμε ότι το θέμα δεν είναι η ισότητα, αλλά οι ρόλοι.

Η Βίβλος διδάσκει ισότητα αντρών και γυναικών. Και οι άντρες και οι γυναίκες:

   · Έχουν δημιουργηθεί κατ’ εικόνα Θεού.

   · Έχουν εξουσία πάνω στη γη

   · Είναι συγκληρονόμοι του Χριστού.

Η Βίβλος καθαρά διδάσκει διάκριση στους ρόλους του άντρα και της γυναίκας.

Οι πρώτοι ηγέτες του φεμινιστικού κινήματος το αναγνώριζαν αυτό.

Αφού οι θέσεις τους έγιναν πιο αποδεκτές, κάποιοι προσπάθησαν να ερμηνεύσουν τη Βίβλο ώστε να ταιριάζει με αυτές τις θέσεις.

Αυτό είναι παρόμοιο με αυτό που συνέβη με το θέμα της εξέλιξης. Πριν από τον Κάρολο Δαρβίνο και τον Τσαρλς Λάιελ, κανείς δεν σκέφτηκε ότι η Αγία Γραφή διδάσκει οποιαδήποτε εξελικτική προέλευση της ζωής. Αφού η εξέλιξη έγινε αποδεκτή από πολλούς στην κοινωνία, θρησκευόμενοι άνθρωποι προσπάθησαν να διαστρεβλώσουν τη Βίβλο ώστε να ταιριάξει με την εξέλιξη, αντί να την αφήσουν να σημαίνει αυτό που λέει. Αποτέλεσμα - η αποδοχή της θεωρίας του χάους. Καμία απ’ αυτές τις ιδέες δεν προέρχεται από μια προσεκτική ανάγνωση της Γένεσης, αλλά είναι μια προσπάθεια να αναγκάσουν τη Γένεση να ταιριάζει με τις κοσμικές πεποιθήσεις.

Το ίδιο συνέβη με τους ρόλους ανδρών και γυναικών. Μεγάλο μέρος αυτών που προωθούνται σήμερα δεν προέρχεται από μια προσεκτική ανάγνωση της Αγίας Γραφής, αλλά είναι μια προσπάθεια να ταιριάξει η Αγία Γραφή με τις απόψεις του πολιτισμού στον οποίο ζούμε.

Το πρώτο φεμινιστικό κύμα

Το φεμινιστικό κίνημα του δέκατου ένατου αιώνα άρχισε ουσιαστικά στις 19-20 Ιουλίου του 1848, στο Συνέδριο γυναικών που πραγματοποιήθηκε στο Wesleyan Methodist Chapel στο Seneca Falls της Νέας Υόρκης. Το παρακολούθησαν περίπου 300 άτομα.

Η Elizabeth Stanton έγραψε τη «Διακήρυξη για τα δικαιώματα των γυναικών», και υπογράφηκε από 68 γυναίκες και 32 άντρες. Η δήλωση που ξεκίνησε σαν μια παρωδία της Διακήρυξης της ανεξαρτησίας έλεγε,

«Θεωρούμε αυτές τις αλήθειες σαν αυτονόητες: ότι όλοι οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν δημιουργηθεί ίσοι».

Ένα μεγάλο μέρος της «Διακήρυξης» ήταν μια λίστα με τους διαφορετικούς τρόπους που οι ισχύουσες νομοθετικές διατάξεις ίσχυαν διαφορετικά για τους άνδρες και τις γυναίκες.

1. δύο εβδομάδες αργότερα, ένα δεύτερο συνέδριο πραγματοποιήθηκε στο Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης, κατά το οποίο η κίνηση άρχισε να οργανώνεται με πιο επίσημο τρόπο.

2. η τρίτη συνάντηση ήταν το 1850 στο Worcester της Μασαχουσέτης. Για πρώτη φορά ισχυρίστηκαν ότι είναι ένα εθνικό συνέδριο για τα δικαιώματα των γυναικών, έχοντας εκπροσώπους από εννέα πολιτείες.

3. με εξαίρεση το 1857, συνέδρια πραγματοποιούντο κάθε χρόνο μέχρι το 1860.

4. το 1852, η Elizabeth Stanton και η Susan B. Anthony ένωσαν τις δυνάμεις τους. Παρέμειναν σαν ομάδα για σχεδόν πενήντα χρόνια, με την Anthony να διαχειρίζεται τις επιχειρησιακές υποθέσεις και την Stanton να κάνει το μεγαλύτερο συγγραφικό μέρος.

Οι πρώτες φεμινίστριες και η Βίβλος

Οι πρώτες φεμινίστριες, είδαν την Αγία Γραφή να ταπεινώνει τις γυναίκες με τη διδασκαλία σχετικά με την αμαρτία της Εύας και το ρόλο που έχει ανατεθεί στις γυναίκες στην Παλαιά και Καινή Διαθήκη. Απάντησαν στην Αγία Γραφή, με τρεις διαφορετικές απόψεις.

1. Η μετριοπαθής άποψη: Αυτή η άποψη δεν θεώρησε ότι το πρόβλημα είναι η Αγία Γραφή, αλλά μάλλον η αποδοχή των διεστραμμένων και σεξιστικών ερμηνειών της Αγίας Γραφής. Αν ερμηνευτεί σωστά η Αγία Γραφή, θα φανεί ότι δεν είναι εχθρική προς τις γυναίκες. Πολλοί που αποδέχτηκαν αυτή την άποψη, ήταν υποστηρικτές μεταφυσικών ή «Νέας σκέψης» θρησκειών (όπως η Mary Baker Eddy’s Christian Science), που πίστευαν ότι η Βίβλος πρέπει να ερμηνευτεί συμβολικά ή μυστικιστικά. Συμφώνησαν ότι η Βίβλος είναι επιβλαβής για τις γυναίκες, αν ερμηνευτεί κυριολεκτικά, κατά γράμμα, αλλά όταν κατανοηθεί σύμφωνα με την εσωτερική ή μυστικιστική της έννοια, επιβεβαιώνει την ισότητα των γυναικών με τους άνδρες.

2. Η άποψη των Φιλελευθέρων: Αυτή αποδέχεται ότι η θεωρία της εξέλιξης είναι η απάντηση του πολιτισμού και της θρησκείας. Θεωρεί την Αγία Γραφή σαν ένα βιβλίο καθαρά ανθρώπινο που καταγράφει την ιστορία μιας από τις πολλές θρησκευτικές παραδόσεις του κόσμου, και η οποία δεν έχει καμία ιδιαίτερη θεία αρχή και καμία περισσότερη σημασία για σήμερα από δεκάδες άλλα τέτοια βιβλία. Ως εκ τούτου, η Αγία Γραφή πρέπει να αγνοηθεί.

3. Η ριζοσπαστική άποψη: Συμφώνησε με τη φιλελεύθερη κατανόηση της φύσης της Βίβλου σαν ένα καθαρά ανθρώπινο βιβλίο με καμία θεϊκή αρχή, αλλά δεν συμφωνούσε ότι θα μπορούσε απλά να αγνοηθεί. Όσο καιρό η Αγία Γραφή διανέμεται σε μεγάλες ποσότητες και πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είναι ο θεόπνευστος λόγος του Θεού, θα πιστεύουν, ότι δίνει θεϊκή εντολή οι γυναίκες να υποτάσσονται. Κατά συνέπεια, πρέπει να ληφθεί κάποια θετική δράση σε σχέση με την Αγία Γραφή. Εάν είναι θέμα λάθος ερμηνείας ή μια λάθος άποψη της φύσης της, σε κάθε περίπτωση η επιρροή της Βίβλου πρέπει να εξουδετερωθεί.

Αυτή ήταν η άποψη της Elizabeth Stanton. Πίστευε ότι η Βίβλος πρέπει να καταστραφεί, αν οι γυναίκες πρέπει να είναι ελεύθερες. 

Για να εξουδετερώσει την επιρροή της Βίβλου, η Elizabeth Stanton και άλλες γυναίκες έγραψαν την «Βίβλο της γυναίκας» για να δείξουν στον κόσμο τι είναι πραγματικά η Αγία Γραφή.

Ενώ η Stanton επέτρεψε στα  μετριοπαθή μέλη του έργου να εκφράσουν τις ιδέες τους και να παρουσιάσουν τις «σωστές» ερμηνείες διάφορων εδαφίων της Αγίας Γραφής, όπως τα έβλεπαν, η ίδια αποκήρυξε τη μετριοπαθή προσέγγιση. Έγραψε,

«Σε απλά αγγλικά, η Βίβλος απλά ταπεινώνει τις γυναίκες. Κανένας μυστικιστικός συμβολισμός δεν μπορεί να κάνει κάποιον να εξαγάγει από την Καινή Διαθήκη ή την Παλαιά ένα μήνυμα δικαιοσύνης, ελευθερίας ή ισότητας από το Θεό για τις γυναίκες του δέκατου ένατου αιώνα».

(Elizabeth Stanton, The Woman's Bible, I:61, II:66)

Η Βίβλος των γυναικών είναι στην πραγματικότητα σχόλια και όχι μετάφραση. Δεν πρόκειται για σχόλια σχετικά με την Αγία Γραφή, αλλά μόνο σε κείμενα που αναφέρονται σε γυναίκες

Αποσπάσματα από τη «Βίβλο των γυναικών».

«Η Αγία Γραφή, με τις αλληγορίες της, τους μύθους και τις ατελείωτες αντιφάσεις, έχει γίνει το μεγάλο εμπόδιο του πολιτισμού»

(Elizabeth Stanton, The Woman's Bible, II:9)

«Από το ξεκίνημα του κινήματος για τη χειραφέτηση της γυναίκας η Αγία Γραφή έχει χρησιμοποιηθεί για να την κρατήσει σε μια {θεία κοινωνική θέση}, που περιγράφεται στην Παλαιά και την Καινή Διαθήκη».

«Η Αγία Γραφή έχει εξυπηρετήσει ορισμένες απόψεις, αλλά έχει έρθει ο καιρός να επισημάνουμε το κακό πολλών διδασκαλιών της».

Clara Neyman, The Woman's Bible, II:17

Η τελική δήλωση της «Βίβλου της γυναίκας»:

«Η πραγματική δυσκολία στην περίπτωση της γυναίκας είναι ότι το θεμέλιο της χριστιανικής θρησκείας στηρίζεται στον πειρασμό και την πτώση του ανθρώπου, εξ ου και η αναγκαιότητα Λυτρωτή κι ενός σχεδίου σωτηρίας. Σαν η κύρια αιτία της δεινής συμφοράς, η υποβάθμιση και υποταγή της γυναίκας ήταν αναγκαία. Εάν, ωστόσο, δεχτούμε τη δαρβινική θεωρία, ότι τα είδη έχουν μια σταδιακή αύξηση από τη χαμηλότερη σε μια υψηλότερη μορφή ζωής, και ότι η ιστορία της πτώσης είναι ένας μύθος, μπορούμε να αθωώσουμε το φίδι, να απελευθερώσουμε τη γυναίκα, και ανακατασκευάσουμε μια πιο ορθολογική θρησκεία για τον δέκατο ένατο αιώνα ώστε να δραπετεύσουμε απ’ όλα τα μπερδέματα της εβραϊκής μυθολογίας καθώς δεν έχουν περισσότερη σημασία από τα Ελληνικά, Περσικά και Αιγυπτιακά».

Elizabeth Stanton, The Woman's Bible, II:214

(Η Βίβλος δεν θεωρεί υπεύθυνη την Εύα. Όλοι αποθνήσκουμε εν τω Αδάμ Α’ Κορ.ιε:22. Σαν κεφαλή, θεωρείται υπεύθυνος ο άντρας).

Δεν αποδέχτηκαν όλες οι πρώτες φεμινίστριες τις απόψεις που διδάσκει η Βίβλος της γυναίκας. Υπήρξε ανοικτή συζήτηση πάνω στο θέμα στη συνέλευση της Εθνικής Αμερικάνικης Ένωσης για την ψήφο των γυναικών το 1896. Κατά τη διάρκεια αυτής της συζήτησης, η Susan B. Anthony ήταν μία από τις πιο δυνατές υποστηρίκτριες της Stanton.

Το πρώτο κύμα του φεμινισμού έληξε το 1920 με την επικύρωση της 19^ης τροποποίησης στο Σύνταγμα των ΗΠΑ, η οποία αναγνωρίζει το δικαίωμα ψήφου των γυναικών. Το δικαίωμα αυτό είχε ήδη κατακτηθεί σε επίπεδο πολιτείας σε σχεδόν 20 πολιτείες, αρχίζοντας με το Wyoming το 1890. Μια τροπολογία σε ομοσπονδιακό επίπεδο, που ονομάστηκε «Anthony Amendment», είχε υποβληθεί από το 1878, αλλά καταψηφίστηκε από τη Βουλή και τη Γερουσία κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο ενεργός ρόλος των γυναικών στον πόλεμο, προσπάθησε να γυρίσει την πλάστιγγα υπέρ τους, και η ανανεωμένη Εθνική Αμερικάνικη Ένωσης για την ψήφο των γυναικών (με πάνω από δύο εκατομμύρια μέλη το 1917) έκανε τη διαφορά.

Η τροπολογία ψηφίστηκε από την Ολομέλεια τον Ιανουάριο του 1918 και από τη Γερουσία τον Ιούνιο του 1919.

Τον Αυγούστου του 1920 το Tennessee έγινε η 36^η πολιτεία που την επικύρωσε, καθιστώντας το μέρος του Συντάγματος.

Αφού κέρδισε την ψηφοφορία, το αρχικό φεμινιστικό κίνημα κατακερματίστηκε και έχασε την ορμή του.

Το «δεύτερο κύμα» του Φεμινισμού

Το επόμενο κύμα του φεμινισμού άρχισε το 1960 και συνέχισε δυνατά μέχρι τη δεκαετία του 1990.

Δύο από τις πλέον σημαίνοντες ηγέτες αυτού του νέου κινήματος είναι η Betty Friedan και η Gloria Steinem.

Η Betty Friedan έχει χαρακτηριστεί σαν η «ανώτερη μητέρα της απελευθέρωσης των γυναικών».

1. Πιστώνεται με την έναρξη του απελευθερωτικού κινήματος των γυναικών με τη δημοσίευση του βιβλίου της, «Θηλυκός Μυστικισμός», το 1963.

2. Επίσης ίδρυσε την εθνική οργάνωση για τις γυναίκες (NOW), στις 29 Ιουνίου 1966. Ήταν μία από τις διοργανώτριες και η πρώτη πρόεδρος.

3. Συμμετείχε επίσης στην πορεία γυναικών για την ισότητα τον Αύγουστο του 1970.

4. Υπέγραψε το ανθρωπιστικό μανιφέστο το 1973.

Αποσπάσματα από το ανθρωπιστικό μανιφέστο ΙΙ

Θρησκεία

«Ωστόσο πιστεύουμε, ότι οι παραδοσιακά δογματικές ή αυταρχικές θρησκείες που τοποθετούν την αποκάλυψη, τον Θεό, το τελετουργικό, ή το δόγμα πάνω από τις ανθρώπινες ανάγκες και την εμπειρία, κάνουν κακό στο ανθρώπινο είδος... Δεν βλέπουμε θεϊκό σκοπό ή πρόνοια για το ανθρώπινο είδος. Ενώ υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν ξέρουμε, οι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για αυτό που είναι ή θα γίνουν. Δεν υπάρχει θεός που μπορεί να μας σώσει, εμείς πρέπει να σώσουμε τους εαυτούς μας.

Οι υποσχέσεις για αθανασία και σωτηρία ή ο φόβος της αιώνιας καταδίκης είναι απατηλά και επιβλαβή. Αποσπούν τον άνθρωπο από την παρούσα κατάσταση, από την ατομική προσπάθει, και από την αποκατάσταση των κοινωνικών αδικιών».

Δεοντολογία

«Επιβεβαιώνουμε ότι οι ηθικές αξίες αντλούν την προέλευσή τους από την ανθρώπινη εμπειρία. Η ηθική είναι αυτόνομη και εξαρτώμενη, δεν χρειάζεται καμία θεολογική ή ιδεολογική ποινή».

Το άτομο

«Στην περιοχή της σεξουαλικότητας, πιστεύουμε ότι μισαλλόδοξες συμπεριφορές, που καλλιεργούνται συχνά από ορθόδοξες θρησκείες και πουριτανικούς πολιτισμούς, καταστέλλουν αδικαιολόγητα την σεξουαλική συμπεριφορά. Το δικαίωμα ελέγχου των γεννήσεων, η άμβλωση, και το διαζύγιο πρέπει να αναγνωριστούν».

Παγκόσμια κοινότητα

«Καταδικάζουμε τη διαίρεση της ανθρωπότητας για εθνικιστικούς λόγους. Έχουμε φτάσει σε σημείο καμπής στην ιστορία της ανθρωπότητας όπου η καλύτερη επιλογή είναι να ξεπεραστούν τα όρια της εθνικής κυριαρχίας και να κινηθούμε προς την κατεύθυνση της οικοδόμησης μιας παγκόσμιας κοινότητας στην οποία μπορούν να συμμετάσχουν όλοι οι τομείς της ανθρώπινης οικογένειας. Έτσι, προσβλέπουμε στην ανάπτυξη ενός παγκόσμιου συστήματος δίκαιου και σε μια παγκόσμια τάξη βασιζόμενη σε μια διακρατική ομοσπονδιακή κυβέρνηση».

1. Η Gloria Steinem αναγνωρίζεται σαν μια από τις ηγέτιδες του φεμινιστικού κινήματος στην Αμερική. Ήταν στο εξώφυλλο του Newsweek την 16 Αυγούστου 1971, με θέμα «Η προσωποποίηση της απελευθέρωσης των γυναικών».

2. Τον Ιανουάριο του 1972, ο McCall την ονόμασε, «Γυναίκα της χρονιάς».

3. Ξεκίνησε το περιοδικό «Ms.» το 1971 και παρέμεινε εκδότριά του μέχρι το 1987. Μέσα από αυτό, το μήνυμα του φεμινισμού διατέθηκε σε μηνιαία βάση στα περίπτερα, παντού.

«Από το 2000, ελπίζω να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας ώστε να πιστεύουν στον άνθρωπο, όχι στον Θεό».

Το απελευθερωτικό κίνημα των γυναικών, είναι προϊόν των γυναικών που απορρίπτουν την θεϊκή καταγωγή και την απόλυτη εξουσία της Βίβλου, και συνήθως την ίδια την ύπαρξη του Θεού που αποκαλύπτεται στην Αγία Γραφή.

Δεν είναι όλες οι φεμινίστριες που ακολουθούν τις ακραίες ιδέες, όπως πολλές από τις ηγέτιδες. Μερικές έχουν προσπαθήσει να αναμείξουν τους στόχους του φεμινισμού (εξάλειψη των ρόλων των φύλων) με την Αγία Γραφή. Αυτό δεν γίνεται.

Ακριβώς όπως η θεωρία της εξέλιξης και η Αγία Γραφή, δεν μπορούν να αναμειχθούν.

Είναι αλήθεια ότι υπάρχει κάποιου είδους εξέλιξη, ότι υπάρχει αλλαγή μέσα στα είδη. Ακόμα και η Αγία Γραφή δίνει παράδειγμα αυτού του τύπου της εξέλιξης. Αλλά η γενική θεωρία της εξέλιξης, ότι δηλαδή, η κάθε μορφής ζωής έχει προέλθει από σταδιακή ανάπτυξη απλών οργανισμών, έρχεται σε αντίθεση με αυτό που διδάσκει η Γένεση και αυτές οι δύο απόψεις δεν μπορούν να εναρμονιστούν.

Με τον ίδιο τρόπο, υπάρχει κάποια αλήθεια που αναγνωρίζεται από τις φεμινίστριες. Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι ο Θεός έκανε τους άνδρες και τις γυναίκες ίσους. Εφόσον αναγνωρίζουμε ότι και οι δύο είναι κατά την εικόνα του Θεού, και οι δύο έχουν εξουσία πάνω στη γη, και ότι και οι δύο είναι κληρονόμοι του Χριστού, δεν υπάρχει διένεξη.

Αλλά, όταν οι φεμινίστριες θέλουν να εξαλείψουν όλους τους ρόλους που η Αγία Γραφή δίνει σε άνδρες και γυναίκες, δεν μπορεί να υπάρξει καμία εναρμόνιση του φεμινισμού και της Βίβλου.

Πολλοί που ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στην Αγία Γραφή έχουν προσπαθήσει να κάνουν τη Βίβλο να ταιριάξει με τις διδασκαλίες των φεμινιστριών. Όλο και πιο συχνά βλέπουμε να γίνονται γυναίκες κήρυκες. Στις μέρες μας, όσο ποτέ άλλοτε, γυναίκες λαμβάνουν θέσεις ηγεσίας μέσα στην «εκκλησία». Αυτό δεν μπορεί να εναρμονιστεί με τη διδασκαλία της Βίβλου, ακριβώς όπως η γενική θεωρία της εξέλιξης δεν μπορεί να εναρμονιστεί με την Αγία Γραφή.

Α’ Τιμ.β:11-14 Η γυνή ας μανθάνη εν ησυχία μετά πάσης υποταγής· εις γυναίκα όμως δεν συγχωρώ να διδάσκη, μηδέ να αυθεντεύη επί του ανδρός, αλλά να ησυχάζη. Διότι ο Αδάμ πρώτος επλάσθη, έπειτα η Εύα· και ο Αδάμ δεν ηπατήθη, αλλ' η γυνή απατηθείσα έγεινε παραβάτις·

Α’ Κορ.ιδ:34-25 Αι γυναίκες σας ας σιωπώσιν εν ταις εκκλησίαις· διότι δεν είναι συγκεχωρημένον εις αυτάς να λαλώσιν, αλλά να υποτάσσωνται, καθώς και ο νόμος λέγει. Αλλ' εάν θέλωσι να μάθωσι τι, ας ερωτώσιν εν τω οίκω τους άνδρας αυτών· διότι αισχρόν είναι εις γυναίκας να λαλώσιν εν εκκλησία.

Επιχειρήματα, σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσουν τις γυναίκες κήρυκες

Το πιο κοινό είναι στους Γαλ.γ:28

Ο Παύλος δεν διδάσκει σ’ αυτά τα εδάφια την εξάλειψη των ρόλων ανδρών και γυναικών.

Διδάσκει ότι και οι δύο λαμβάνουν την κληρονομιά του Χριστού.

Γαλ.γ:28-29 Δεν είναι πλέον Ιουδαίος ουδέ Έλλην, δεν είναι δούλος ουδέ ελεύθερος, δεν είναι άρσεν και θήλυ· διότι πάντες σεις είσθε εις εν Χριστώ Ιησού· εάν δε ήσθε του Χριστού, άρα είσθε σπέρμα του Αβραάμ και κατά την επαγγελίαν κληρονόμοι.

   

   · Στο πλαίσιο της Παλαιάς Διαθήκης, μόνο Εβραίοι έπαιρναν κληρονομιά στο Ισραήλ.

   · Οι σκλάβοι δεν έπαιρναν καμία κληρονομιά, μόνο οι ελεύθεροι.

   · Επίσης, μόνο οι γιοι έπαιρναν κληρονομιά, με σπάνιες εξαιρέσεις.

Το θέμα στην Γαλ.γ:28 είναι ότι τώρα όλοι παίρνουν κληρονομιά, αν είναι εν Χριστώ.

Ένας σκλάβος παρέμενε σκλάβος μετά την μεταστροφή του και ένας ελεύθερος ήταν ακόμα ελεύθερος μετά την μεταστροφή του.

Κατά τον ίδιο τρόπο, ένας άντρας εξακολουθεί να είναι άντρας και μια γυναίκα εξακολουθεί να είναι γυναίκα. Αυτό δεν μπορεί να αλλάξει.

Στην Α’ Πέτρου γ, ο Πέτρος διδάσκει τη διαφορά στους ρόλους των ανδρών και των γυναικών, αλλά στο γενικότερο πλαίσιο διδάσκει το ίδιο πράγμα όπως ο Παύλος.

Α’ Πέτρ.γ:1-7 Ομοίως αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας υμών, ίνα και εάν τινές απειθώσιν εις τον λόγον, κερδηθώσιν άνευ του λόγου διά της διαγωγής των γυναικών, αφού ίδωσι την μετά φόβου καθαράν διαγωγήν σας. Των οποίων ο στολισμός ας ήναι ουχί ο εξωτερικός, ο του πλέγματος των τριχών και της περιθέσεως των χρυσίων ή της ενδύσεως των ιματίων, αλλ' ο κρυπτός άνθρωπος της καρδίας, κεκοσμημένος με την αφθαρσίαν του πράου και ησυχίου πνεύματος, το οποίον ενώπιον του Θεού είναι πολύτιμον. Διότι ούτω ποτέ και αι άγιαι γυναίκες αι ελπίζουσαι επί τον Θεόν εστόλιζον εαυτάς, υποτασσόμεναι εις τους άνδρας αυτών, καθώς η Σάρρα υπήκουσεν εις τον Αβραάμ, καλούσα αυτόν κύριον· της οποίας σεις εγεννήθητε τέκνα, αγαθοποιούσαι και μη φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν. Οι άνδρες ομοίως, συνοικείτε με τας γυναίκάς σας εν φρονήσει, αποδίδοντες τιμήν εις το γυναικείον γένος ως εις σκεύος ασθενέστερον, και ως εις συγκληρονόμους της χάριτος της ζωής, διά να μη εμποδίζωνται αι προσευχαί σας.

Οι Φεμινίστριες χρησιμοποιούν ένα άλλο επιχείρημα από την Γαλ.γ:13

Γαλ.γ:13 Ο Χριστός εξηγόρασεν ημάς εκ της κατάρας του νόμου, γενόμενος κατάρα υπέρ ημών· διότι είναι γεγραμμένον· Επικατάρατος πας ο κρεμάμενος επί ξύλου.

Ισχυρίζονται ότι ο Χριστός μας λύτρωσε από την κατάρα, και δεδομένου ότι η γυναίκα ήταν καταραμένη με υποταγή στη Γέν.γ:16, δεν βρίσκεται πλέον υπό υποταγή, δεδομένου ότι η κατάρα έχει εξαγοραστεί.

Η κατάρα από την οποία λυτρωθήκαμε, βρίσκεται στην Γαλ.γ:10.

Γαλ.γ:10 Διότι όσοι είναι εξ έργων νόμου, υπό κατάραν είναι· επειδή είναι γεγραμμένον· Επικατάρατος πας όστις δεν εμμένει εν πάσι τοις γεγραμμένοις εν τω βιβλίω του νόμου, ώστε να πράξη αυτά.

Η κατάρα του νόμου είναι ότι αν δεν τον υπακούσεις εντελώς, υπάρχει καταδίκη.

Σωτηρία, αλλά ο Νόμος απαιτεί τελειότητα, και δεδομένου ότι κανείς δεν είναι τέλειος, όλοι είναι καταραμένοι από το νόμο. Αυτό είναι από το οποίο ο Χριστός μας λύτρωσε, όχι από τις συνέπειες της αμαρτίας που δόθηκαν στη Γέν.γ.

Ο Θεός κατάργησε μόνο μία από τις κατάρες, και αυτή ήταν μόνο για τη γυναίκα;

Γέν.γ:16-19 Προς δε την γυναίκα είπε, Θέλω υπερπληθύνει τας λύπας σου και τους πόνους της κυοφορίας σου· με λύπας θέλεις γεννά τέκνα· και προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου, και αυτός θέλει σε εξουσιάζει. Προς δε τον Αδάμ είπεν, Επειδή υπήκουσας εις τον λόγον της γυναικός σου, και έφαγες από του δένδρου, από του οποίου προσέταξα εις σε λέγων, Μη φάγης απ' αυτού, κατηραμένη να ήναι η γη εξ αιτίας σου· με λύπας θέλεις τρώγει τους καρπούς αυτής πάσας τας ημέρας της ζωής σου· και ακάνθας και τριβόλους θέλει βλαστάνει εις σέ· και θέλεις τρώγει τον χόρτον του αγρού· εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου, εωσού επιστρέψης εις την γην, εκ της οποίας ελήφθης· επειδή γη είσαι, και εις γην θέλεις επιστρέψει.

Το επιχείρημα των Φεμινιστριών της «Αμοιβαία υποταγής» από την Εφες.ε:21

Οι Φεμινίστριες ισχυρίζονται ότι η Εφες.ε:21 διδάσκει αμοιβαία υποταγή των συζύγων, ο ένας προς τον άλλο, και ότι πρέπει να υποτάσσονται εξίσου ο ένας με τον άλλο, με τον ίδιο τρόπο.

Εφεσ.ε:21 υποτασσόμενοι εις αλλήλους εν φόβω Θεού.

Υπάρχουν έξι εδάφια της Κ.Δ που διδάσκουν ότι οι σύζυγοι πρέπει να υποτάσσονται στους συζύγους τους, είτε ότι υπάρχει μια γενική υποταγή των γυναικών στους άντρες.

Α’ Κορ.ιδ:34 Αι γυναίκές σας ας σιωπώσιν εν ταις εκκλησίαις· διότι δεν είναι συγκεχωρημένον εις αυτάς να λαλώσιν, αλλά να υποτάσσωνται, καθώς και ο νόμος λέγει.

Εφεσ.ε:22-24 Αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας ως εις τον Κύριον, διότι ο ανήρ είναι κεφαλή της γυναικός, καθώς και ο Χριστός κεφαλή της εκκλησίας, και αυτός είναι σωτήρ του σώματος. Αλλά καθώς η εκκλησία υποτάσσεται εις τον Χριστόν, ούτω και αι γυναίκες ας υποτάσσωνται εις τους άνδρας αυτών κατά πάντα.

Κολ.γ:18 Αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας, καθώς πρέπει εν Κυρίω.

Α’ Τιμ.β:11-12 Η γυνή ας μανθάνη εν ησυχία μετά πάσης υποταγής· εις γυναίκα όμως δεν συγχωρώ να διδάσκη, μηδέ να αυθεντεύη επί του ανδρός, αλλά να ησυχάζη.

Τίτ.β:3-5 Αι γραίαι ωσαύτως να έχωσι τρόπον ιεροπρεπή, μη κατάλαλοι, μη δεδουλωμέναι εις πολλήν οινοποσίαν, να ήναι διδάσκαλοι των καλών, διά να νουθετώσι τας νέας να ήναι φίλανδροι, φιλότεκνοι, σώφρονες, καθαραί, οικοφύλακες, αγαθαί, ευπειθείς εις τους ιδίους αυτών άνδρας, διά να μη βλασφημήται ο λόγος του Θεού.

Α’ Πέτρ.γ:1 Ομοίως αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας υμών, ίνα και εάν τινές απειθώσιν εις τον λόγον, κερδηθώσιν άνευ του λόγου διά της διαγωγής των γυναικών,

Α’ Πέτρ.γ:5 Διότι ούτω ποτέ και αι άγιαι γυναίκες αι ελπίζουσαι επί τον Θεόν εστόλιζον εαυτάς, υποτασσόμεναι εις τους άνδρας αυτών,

Ποτέ δεν λέγεται στον άντρα ότι πρέπει να υποτάσσεται στη σύζυγό του, ούτε υπάρχει καμία περικοπή που να δείχνει ότι αυτή πρέπει να είναι σε γενικές γραμμές η σχέση των αντρών προς τις γυναίκες.

Όταν η προς Εφεσίους ε:21 λέει, «υποτασσόμενοι εις αλλήλους εν φόβω Θεού», οι φεμινίστριες υποθέτουν ότι αυτή η διδασκαλία είναι μια απόλυτη ισότητα υποταγής ο ένας στον άλλο.

Έτσι, όταν η προς Εφεσίους ε:22 λέει, «Αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας ως εις τον Κύριον», υποθέτουν ότι αυτό σημαίνει ότι και οι σύζυγοι πρέπει να υποτάσσονται με τον ίδιο τρόπο στις συζύγους τους.

Ο Παύλος αναφέρει άλλα τρία ζευγάρια στο ίδιο πλαίσιο. Για να είναι συνεπής, η ιδέα της αμοιβαίας υποταγής, πρέπει να εφαρμόζεται σε όλα τα ζεύγη και όχι μόνο στο ένα.

   1. Πατέρες και παιδιά

Εφεσ.ς:1-4 Τα τέκνα, υπακούετε εις τους γονείς σας εν Κυρίω· διότι τούτο είναι δίκαιον. Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα, ήτις είναι εντολή πρώτη με επαγγελίαν, διά να γείνη εις σε καλόν και να ήσαι μακροχρόνιος επί της γης. Και οι πατέρες, μη παροργίζετε τα τέκνα σας, αλλ' εκτρέφετε αυτά εν παιδεία Κυρίου.

Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι η Αγία Γραφή διδάσκει ότι οι πατέρες πρέπει να υποτάσσονται στα παιδιά τους, με τον ίδιο τρόπο που υποτάσσονται τα παιδιά τους σ’ αυτούς;

   2. Δούλοι και κύριοι

Εφεσ.ς:5-9 Οι δούλοι, υπακούετε εις τους κατά σάρκα κυρίους σας μετά φόβου και τρόμου εν απλότητι της καρδίας σας ως εις τον Χριστόν, μη κατ' οφθαλμοδουλείαν ως ανθρωπάρεσκοι, αλλ' ως δούλοι του Χριστού, εκπληρούντες το θέλημα του Θεού εκ ψυχής, μετ' ευνοίας δουλεύοντες εις τον Κύριον και ουχί εις ανθρώπους, εξεύροντες ότι έκαστος ό,τι καλόν πράξη, τούτο θέλει λάβει παρά του Κυρίου, είτε δούλος είτε ελεύθερος. Και οι κύριοι, τα αυτά πράττετε προς αυτούς, αφίνοντες την απειλήν, εξεύροντες ότι και σεις αυτοί έχετε Κύριον εν ουρανοίς, και προσωποληψία δεν υπάρχει παρ' αυτώ.

Ποιος μπορεί να πει ότι οι κύριοι πρέπει να υποτάσσονται στους δούλους τους, με τον ίδιο τρόπο που οι δούλοι υποτάσσονται σ’ αυτούς;

   3. Ο Ιησούς και η εκκλησία

Εφεσ.ε:22,23 Αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας ως εις τον Κύριον, διότι ο ανήρ είναι κεφαλή της γυναικός, καθώς και ο Χριστός κεφαλή της εκκλησίας, και αυτός είναι σωτήρ του σώματος.

Αυτό είναι το πιο σημαντικό, γιατί είναι το μοντέλο της σχέσης μεταξύ των συζύγων. Η γυναίκα λέει ότι πρέπει να υποτάσσεται στον άντρα «όπως η εκκλησία υποτάσσεται στον Χριστό» (ε:24). Για τις φεμινίστριες, για να είναι αληθινή η θεωρία της αμοιβαίας υποταγής, ο Ιησούς πρέπει να υποτάσσεται στην εκκλησία.

Η Εφες.ε:21 δεν διδάσκει αμοιβαία υποταγή, όπου και τα δύο μέρη υποτάσσονται το ένα στο άλλο με τον ίδιο τρόπο, όπως αξιώνουν οι φεμινίστριες, αλλά πράγματι διδάσκει ότι πρέπει να υποτασσόμαστε ο ένας στον άλλο, όπου οι συνθήκες το απαιτούν. Πρέπει να υποτασσόμαστε ο ένας στον άλλο όποτε η θέση μας στη ζωή το απαιτεί, όπως το ζητά από τις συζύγους, τα παιδιά και τους δούλους.

   · Αν είσαι γυναίκα, πρέπει να υποταχτείς στον άντρα σου

   · Αν είσαι παιδί, πρέπει να υποταχτείς στους γονείς σου

   · Αν είσαι δούλος, πρέπει να υποταχτείς στον κύριό σου

Μια γυναίκα μπορεί να υποτάσσεται στον σύζυγό της, αλλά αυτός πρέπει να υποτάσσεται στους πρεσβύτερους της Εκκλησίας (Εβρ.ιγ:17).

Θα ήταν δυνατόν ένας σκλάβος στο σπίτι, να είναι πρεσβύτερος στην Εκκλησία, στην οποία ο κύριος είναι μέλος, έτσι ώστε να υποτάσσονται ο ένας στον άλλο, ανάλογα με την περίσταση.

Πρεσβύτεροι, άντρες σύζυγοι, γυναίκες σύζυγοι, κύριοι και σκλάβοι, πρέπει όλοι να υποτάσσονται στην κυβέρνηση (Ρωμ.ιγ:1).

Άσχετα με το ποια είναι η θέση μας σε αυτή τη ζωή, όλοι πρέπει να υποτασσόμαστε στην κυριότητα του Ιησού Χριστού. Αυτός ορίζει τους κανόνες, και πρέπει να Τον πλησιάζουμε με τους δικούς Του όρους.