5. Επιστήμη και Βίβλος
Πολύ θόρυβο δημιουργούν οι αρνητές γύρω από το θέμα
επιστήμη και Βίβλος. Υποστηρίζουν ότι η Αγία Γραφή βρίθει από επιστημονικά
σφάλματα, απόδειξη της μη θεοπνευστίας της και του μυθολογικού τάχα
περιεχομένου της. Για να αντικρουστούν λέξη προς λέξη τα εσφαλμένα επιχειρήματά
τους, θα χρειάζονταν ίσως όχι σελίδες αλλά τόμοι. Εδώ αρκούμαι να πω λίγα
πράγματα για το βαρύ πυροβολικό τους, την επίθεση εναντίον του 1ου
κεφαλαίου της Γένεσης.
Σε αντίθεση με τα άλλα ιερά βιβλία που δεν μπορούν να
σταθούν με βάση τα επιστημονικά δεδομένα και τα οποία αδιαφορούν για την
πραγματικότητα, αφού διδάσκουν πράγματα είτε αντεπιστημονικά, είτε μη
υποκείμενα σε επιστημονική επαλήθευση ή διάψευση (π.χ. Ινδουισμός με τη
διδασκαλία προΰπαρξης ψυχών και Βουδισμός, με τη μετενσάρκωση), η Βίβλος, χωρίς
να είναι επιστημονικό εγχειρίδιο, γνωρίζει σημαντικές επιστημονικές αρχές και
γεγονότα, που όχι μόνο δεν συγκρούονται με την επιστήμη αλλά εναρμονίζονται με
αυτήν. Βεβαίως, κατά καιρούς φαίνεται ότι έχει συγκρουσθεί· αλλά στην
πραγματικότητα επρόκειτο είτε για παρερμηνεία του περιεχόμενου της Βίβλου
(καθολική εκκλησία-Γαλιλαίος), είτε για θεωρίες που επιστημονικά δεν
επαληθεύονται (Δαρβίνος κ.α.).
Ο άνθρωπος που πιστεύει ότι η Βίβλος συγκρούεται
με την επιστήμη, είναι ή πολύ νέος στην επιστήμη, ή αγνοεί τελείως τη Βίβλο. Η
Βίβλος μπορεί να συγκρούεται με φιλοσοφίες και θεωρίες, όχι όμως με
επιστημονικές αρχές. Μπορεί να χρησιμοποιεί προ-επιστημονική γλώσσα και κατά το
φαινόμενον, αλλά αποφεύγει τα σφάλματα των συγχρόνων της επιμελώς. Και ενίοτε
υπερβαίνει τις γνώσεις της εποχής της! Ο Γαλιλαίος που είχε υποστεί διωγμό από
την καθολική ιεραρχεία είπε: «Τόσο η Αγία Γραφή όσο και η φύση προέρχονται από
το θεϊκό Λόγο… Δύο αλήθειες ποτέ δεν μπορούν να αντιφάσκουν μεταξύ τους».
Για του λόγου το αληθές αναφέρω μερικά παραδείγματα. Η
διδασκαλία της δημιουργίας του κόσμου και της κτιστότητας της φύσης και της
φθαρτότητας του κόσμου, συμφωνεί με τη βασική επιστημονική αρχή της διατηρήσεως
και υποβαθμίσεως της ενέργειας (1ος και 2ος θερμοδυναμικός νόμος, νόμος της
εντροπίας). Οι επιστήμονες άλλωστε μιλούν για αρχή του σύμπαντος και της ύλης και
άρα για δημιουργία (Big Bang) του κόσμου. Όπως είπε ο Arthur
Compton (Νόμπελ Φυσικής, 1927) ένα εύτακτα εκτυλισσόμενο σύμπαν πιστοποιεί την
αλήθεια της πιο μαγευτικής δηλώσεως που εκφράστηκε ποτέ, «εν αρχή εποίησεν ο
Θεός».
Στο Γένεσης 1:1, 2, υπάρχουν συμπυκνωμένες οι 5
βασικές έννοιες του χωρο-χρόνου, της ύλης, της δύναμης και της κίνησης. «Εν
ἀρχῇ (χρόνος) ἐποίησεν ὁ θεὸς (δύναμη) τὸν οὐρανὸν (χώρος-διάστημα) καὶ τὴν γῆν
(ύλη)… Πνεῦμα θεοῦ ἐπεφέρετο (κίνηση) ἐπάνω τοῦ ὕδατος.
Από άλλη άποψη, ο πρώτος στίχος της Βίβλου περικλείει
την προσωπικότητα (Θεός), την οντολογία και την ιστοριοκρατία [«εποίησε»,
χρόνος (Μ. Μπέγζος)].
Η αφήγηση της Δημιουργίας (Γεν. 1, 2) παρόλο που έχει
θεοκεντρικό χαρακτήρα, είναι στα ουσιώδη σημεία της επιστημονικά ορθή.
Παρουσιάζει τις ημέρες-φάσεις της δημιουργίας με τρόπο ορθολογικό και, δεν έχει
καμία σχέση με της κοσμογονίες των Αιγυπτίων, Βαβυλωνίων κ.λπ., που έχουν πρώτα
θεογονία και μετά κοσμογονία, και λένε ότι οι άνθρωποι εμφανίστηκαν από τα
«δάκρυα του Ρα» (Αιγύπτιοι) ή το αίμα του θεού Κινγκού (Βαβυλώνιοι) κ.λπ.
Ακόμα, δείχνοντας ότι ο Θεός εδημιούργησε τη ζωή, είναι σύμφωνη με την αρχή της
βιογένεσης που λέγει ότι η ζωή
προέρχεται μόνο από ζωή (Louis Pasteur), και ούτω καθ’ εξής. Η σύγχρονη κοσμολογία και η
επιστήμη έχουν καταλήξει ακόμη στη λεγόμενη «ανθρωπική αρχή», σύμφωνα με την οποία οι τέσσερις φυσικές σταθερές
(βαρύτητα, ηλεκτρομαγνητισμός, ασθενής πυρηνική δύναμη, ισχυρή πυρηνική δύναμη)
υπάρχουν έτσι κατασκευασμένες, ώστε να είναι παρούσες τόσο στο σύμπαν όσο και
στις δομές του ατόμου, ώστε αν κατά ένα ασήμαντο κλάσμα άλλαζαν, δεν θα υπήρχε
ζωή, ούτε άνθρωπος πάνω στη γη! Η Βίβλος ομιλεί για «νόμους του ουρανού» (Ιώβ
38:33· Ιερ. 31:35, 33:25) κι αυτούς τους νόμους ανακάλυψαν επιστήμονες στους
περασμένους αιώνες (Κοπέρνικος, Κέπλερ, Νεύτων, κ.α.). Στο θαυμάσιο βιβλίο του
Ιώβ, βρίσκουμε πολλές επιστημονικές αναφορές και νύξεις σε θέματα αστρονομίας
(38:13, 14), μετεωρολογίας (28:25, 26), φυσικής (28:25) και υδρολογίας
(36:27-30). Κάποιο θέλησαν να βρουν «βιολογικά λάθη» στη Βίβλο, αλλά οι
προσπάθειές τους έπεσαν στο κενό (βλ. Eric Lyons, Did the
Bible Writers Commit Biological Blunders?)
Επί πλέον, στη Βίβλο, ο Γιαχβέ εμφανίζεται
(ανθρωπομορφικά βέβαια), να δημιουργεί τον κόσμο, να ομιλεί, να διατάζει, να
επιθεωρεί το έργο του και να το χαρακτηρίζει «καλό λίαν». «Αυτή η κρίση...
μπορεί να είναι η πιο σημαντική που θα μπορούσε να καταγραφεί απ’ το ανθρώπινο
πνεύμα. Και τούτο διότι, αποτελεί μια ριζική απομάκρυνση από τις φιλοσοφίες των
αρχαίων Ελλήνων και των Ινδών, που θεωρούσαν την ύλη κάτι το βάρβαρο που
καταστρέφει κάθε τι που αγγίζει» (Huston Smith, σελ. 182). Η άποψη
ότι η φύση είναι καλή και συνάμα ένα πεδίο για την ανάπτυξη σημαντικής προσπάθειας,
ήταν κάτι που προοριζόταν να φέρει καρπούς και γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο που η
σύγχρονη επιστήμη πρωτοεμφανίστηκε στο Δυτικό κόσμο. Αλλά για το θέμα αυτό,
ασφαλώς χρειάζεται ευρύτερη ανάπτυξη. Για περισσότερες πληροφορίες ο αναγνώστης
μπορεί να συμβουλευτεί το βιβλίο του Ray Comfort, Scientific
Facts in the Bible: 100 Reasons to Believe the Bible is Supernatural in Origin, το συνοπτικό άρθρο
του αστρονόμου Dr. Hugh Ross, Biblical
Forecasts of Scientific Discoveries (εδώ στα ελληνικά) και Δ.
Τσινικόπουλου, Γιατί η
Βίβλος υπερέχει από τα άλλα ιερά βιβλία θρησκειών;
Συγγραφέας: Τσινικόπουλος, Δημήτρης
