Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΪΝ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΑΒΕΛ

«Και μεθ' ημέρας προσέφερεν ο Κάϊν από των καρπών της γης προσφοράν προς τον Κύριον. Και ο Άβελ προσέφερε και αυτός από των πρωτοτόκων των προβάτων αυτού, και από των στεάτων αυτών. Και επέβλεψε με ευμένειαν Κύριος επί τον Άβελ και επί την προσφοράν αυτού· επί δε τον Κάϊν και επί την προσφοράν αυτού δεν επέβλεψε. Και ηγανάκτησεν ο Κάϊν σφόδρα, και εκατηφίασε το πρόσωπον αυτού» (Γέν.δ:3-5).

Ο Κάϊν ήταν ένας πολύ θρησκευόμενος άνθρωπος. Σ' αντίθεση με την κοινή πεποίθηση, ο Κάϊν είχε συναίσθηση του καθήκοντος του στο Θεό και την ανάγκη του να ευχαριστήσει τον Παντοδύναμο. Όταν μιλούμε για τον Κάϊν, σωστά τον θεωρούμε δολοφόνο. Η αμαρτία του φόνου ήταν το αποτέλεσμα της λανθασμένης θρησκείας του Κάϊν. Επιτρέψτε μου να το επαναλάβω, ο Κάϊν ήταν πολύ θρήσκος. Από την Βιβλική αναφορά που έχουμε μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ήταν πιο θρήσκος ακόμη και από τον αδελφό του τον Άβελ. Δεν ήταν ο Άβελ που πρώτος πρότεινε να προσφέρουν θυσία στον Κύριο, αλλά ο Κάϊν. Αυτό φαίνεται καθαρά στο Γέν.δ:3 «Και μεθ' ημέρας προσέφερεν ο Κάϊν από των καρπών της γης προσφοράν προς τον Κύριον».

Σημείωσε τρία πράγματα στα εδάφιο αυτό. 1) Ο Κάϊν ήταν εκείνος που πρώτος πρόσφερε θυσία. 2) Έφερε μια προσφορά. 3) Λέει ότι την έφερε στον Κύριο. Όλα αυτά ήταν πράξεις λατρείας σαν μέρος της θρησκείας του Κάϊν. Είχε αρχές και πεποιθήσεις σχετικά με το καθήκον του ανθρώπου για το Θεό και την ανάγκη μιας προσφοράς. Όλη όμως η ειλικρίνειά του δεν ωφέλησε σε τίποτα, γιατί απόρριψε τον τρόπο που ο Θεός υπόδειξε για να γίνει δεχτή μία θυσία. Λίγο πιο ύστερα και ο Άβελ έκανε μια θυσία, πιθανόν παρακινημένος από το γεγονός ότι ο θρήσκος αδελφός του πρόσφερε θυσία στο Θεό. Μόνο όταν η θρησκεία του Κάϊν απότυχε, έγινε φονιάς. Αντί να μετανοούσε και να δεχόταν την προμήθεια του Θεού, θύμωσε με τον αδελφό του και τον έσφαξε.

ΜΟΝΟ ΔΥΟ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ

Οι δυο γιοι του Αδάμ καθώς στέκονται στο κατώφλι της ανθρώπινης ιστορίας είναι οι αντιπρόσωποι όλων των θρησκειών σ' όλες τις εποχές που θα ακολουθήσουν, γιατί μόνο δυο θρησκείες υπάρχουν. Η θρησκεία του Κάϊν που ανταποκρίνεται στα «φύλλα συκιάς» του Αδάμ και της Εύας και της θρησκείας του αίματος του Χριστού που αντιπροσωπεύεται από τον Άβελ και τα δερμάτινα ρούχα, που προμήθευσε ο Θεός για τον Αδάμ και την Εύα στον κήπο της Εδέμ. Ο άνθρωπος έχει ταξινομήσει τις θρησκείες με πολλούς τρόπους και τις κατάταξε με τις εκατοντάδες χιλιάδες δόγματα, πιστεύω, φιλοσοφίες και μ' ένα σωρό άλλα ονόματα. Στην πραγματικότητα όμως κατανέμονται σε δύο ομάδες: Τη θρησκεία του Κάϊν, που ζητά τη σωτηρία με τα έργα και τη θρησκεία του Άβελ, που ζητά τη σωτηρία με τη χάρη διά της πίστεως.

Οποτεδήποτε το αίμα του Ιησού Χριστού κηρύττεται σαν εξιλέωση για την αμαρτία, οποτεδήποτε κηρύττεται στους ανθρώπους ότι έχουν ανάγκη να πιστέψουν μόνο στον Κύριο Ιησού Χριστό για να σωθούν, εκεί βρίσκεται η θρησκεία του Άβελ. Σ' ένα μεγαλοπρεπή καθεδρικό ναό ή σε μια απλή εκκλησούλα, όταν ο Χριστός, ο Γιός του Θεού, υπερυψώνεται και το αίμα Του κηρύττεται, εκεί βρίσκουμε την προσφορά του Άβελ.

Αντίθετα όμως, όπου το αίμα απορρίπτεται, εκεί έχουμε επανάληψη της προσφοράς του Κάϊν. Μπορεί όλα να είναι όμορφα μέσα στην εκκλησία, μπορεί να υπάρχει μεγάλη δραστηριότητα, όλα αυτά δεν ωφελούν σε τίποτε. Μπορεί να υπάρχει το πιο μεγαλόπρεπο εκκλησιαστικό κτίριο με τις πιο ακριβές διακοσμήσεις ή να είναι μια μικρή κακόγουστη εκκλησούλα, αν δεν κηρύττεται η θυσία του Χριστού και η χάρη του Θεού αγνοείται, εκεί επαναλαμβάνεται η θυσία και η θρησκεία του Κάϊν.

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΚΑΪΝ

Υπάρχουν πολλά καλά χαρακτηριστικά που πρέπει να σημειωθούν στη θυσία του Κάϊν από θρησκευτικής πλευράς. Ο Κάϊν δεν αρνιόταν την ύπαρξη του Θεού. Μάλιστα την αναγνώριζε όταν έφερε την προσφορά του στον Κύριο. Ο Κάϊν δεν ήταν αθεϊστής. Πίστευε κι' αυτός στην ανάγκη της σωτηρίας γι' αυτό κι' έφερε την προσφορά του, κι' όμως, όλα αυτά δεν ωφέλησαν σε τίποτε. Είδαμε ότι ο Θεός είχε διδάξει στον Αδάμ και την Εύα ότι τα φύλλα συκιάς δεν μπορούσαν να καλύψουν την γύμνια τους, γι' αυτό τους έκανε καλύμματα από δέρματα ζώων για να διδάξει τρία πράγματα:

1. Η σωτηρία είναι δώρο του Θεού1 όχι με τα έργα των ανθρώπων.

2. Η σωτηρία είναι με το θάνατο ενός αθώου αντικαταστάτη.

3. Η σωτηρία είναι με το χύσιμο αίματος.

Αναμφίβολα ο Αδάμ και η Εύα μετάδωσαν την αποκάλυψη αυτή του Θεού στα παιδιά τους. Ο Κάϊν δεν είχε καμιά δικαιολογία γιατί οι γονείς του έκαναν ξεκάθαρες τις απαιτήσεις του Θεού. Ο Άβελ, ο νεότερος αδελφός του Κάϊν, κατάλαβε πολύ καλά τι ο Θεός δίδαξε. Συμπεραίνουμε ότι ο Κάϊν ήταν θρήσκος, ειλικρινής, φιλόδοξος και γεμάτος ζήλο - δεν πίστευε όμως σ' αυτά που είπε ο Θεός. Αγνοούσε το λόγο του Θεού και έδωσε την δική του ερμηνεία σ' αυτά που είπε ο Κύριος. Αρνήθηκε την απόλυτη και αλάνθαστη εξουσία του λόγου του Θεού. Ήταν ένας τέλειος ορθολογιστής της εποχής του! Δεν παραμέρισε εντελώς το λόγο του Θεού, τον διάστρεψε όμως για να ταιριάζει με τη φιλοσοφία του. Απ' όλους τους άπιστους ο πιο απατηλός δεν είναι εκείνος που ανοιχτά και κραυγαλέα απορρίπτει το λόγο του Θεού και τον πετά ολοκληρωτικά αλλά ο χειρότερος όλων είναι εκείνος που χρησιμοποιεί θρησκευτική γλώσσα, είναι πολύ θρήσκος, ηθικολογεί και χρησιμοποιεί συντηρητική Βιβλική ορολογία. Παράλληλα με πολλή διακριτικότητα απορρίπτει το αίμα, τη θεότητα του Χριστού, τη σωματική ανάστασή Του, την αλήθεια της χάρης του Θεού. Το δηλητήριο γίνεται πιο επικίνδυνο όταν είναι καλυμμένο με ζάχαρη και το λάθος γίνεται πιο βδελυρό όταν καμουφλάρεται με θρησκευτική και ευσεβοφανή φρασεολογία.

Ο ΚΑΪΝ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ

Η προσφορά του Κάιν, σύμφωνα με την Επιστολή προς Εβραίους, δεν προσφέρθηκε με πίστη, ενώ του Άβελ περιγράφεται έτσι: «Διά πίστεως ο Άβελ προσέφερε προς τον Θεόν καλητέραν θυσίαν παρά τον Κάϊν...» (Εβρ.ια:4).

Δια πίστεως, αλλά με πίστη σε τι; Με πίστη στον αποκαλυμμένο λόγο του Θεού, σχετικά με το χύσιμο του αίματος. Αυτό είναι ξεκάθαρο από την Εβραϊκή λέξη που χρησιμοποιείται για τη θυσία του Κάιν ΜΙΝΓΚΧΑΧ, που σημαίνει «προσφορά δώρου». Είναι η ίδια λέξη που χρησιμοποιείται ξανά και ξανά στο Λευιτικό για να περιγράψει την εξ αλφίτων προσφορά. Στον λαό Ισραήλ παραγγέλθηκε να φέρνει τις εξής πέντε προσφορές:

1. Το ολοκαύτωμα (Λευιτ.α)

2. Την εξ αλφίτων προσφορά (Λευιτ.β)

3. Την Ειρηνική θυσία (Λευιτ.γ)

4. Την προσφορά για την αμαρτία (Λευιτ.δ)

5. Την προσφορά για ης παραβάσεις (Λευιτ. δ)

Κάθε μία απ' αυτές ήταν θυσία αίματος εκτός από μία και αυτή ήταν η ΜΙΝΓΚΧΑΧ ή εξ αλφίτων προσφορά. Ήταν από σιμιγδάλι και λάδι. Ζωή όμως δεν θυσιαζόταν και αίμα δεν χυνόταν. Ήταν σπουδαία στη θέση της, μπορούσε όμως μόνο ν' ακολουθήσει τη θυσία του ολοκαυτώματος με το σφάξιμο της θυσίας. Το ολοκαύτωμα στέκεται για το θάνατο του Χριστού και η εξ αλφίτων προσφορά είναι τύπος της δίκαιης ζωής του Χριστού. Προτού μπορέσουμε να εφαρμόσουμε τη ζωή Του, πρέπει να σωθούμε με το αίμα Του. Εδώ βρισκόταν το μοιραίο λάθος του Κάϊν. Ζήτησε μία θρησκεία καλών έργων, χωρίς το αίμα της θυσίας. Έβαλε την ΜΙΝΓΚΧΑΧ, την εξ αλφίτων προσφορά, πριν από τη θυσία του ολοκαυτώματος, παραβιάζοντας έτσι τις απαιτήσεις του Θεού. Στη θεία σειρά η σωτηρία έρχεται πρώτα, κατόπι ακολουθεί η εξ αλφίτων προσφορά, τα καλά έργα.

ΩΡΑΙΑ ΘΥΣΙΑ ΑΛΛΑ ΑΧΡΗΣΤΗ

Δεν υπάρχει υπαινιγμός στην αφήγηση ότι ο Κάϊν δεν έφερε ωραία προσφορά. Θα έπρεπε να παρουσιάζει μια πιο ελκυστική εικόνα σ' αντίθεση με τη θυσία του Άβελ. Στο βωμό του Άβελ βρίσκονταν το ματωμένο, άψυχο αρνί, όχι και τόσο όμορφο όσο οι καρποί του Κάιν. Η αληθινή όμως λατρεία δεν βρίσκεται στα εξωτερικά πράγματα αλλά στην καρδιά. Ο Φαρισαίος στο ναό έκανε μια πολύ όμορφη προσευχή - ομιλία σ' αντίθεση με την κραυγή για έλεος του Τελώνη. Η δεχτή λατρεία μπορεί να συνοδεύεται ή όχι με όμορφες τελετές. Αυτό που έχει σπουδαιότητα είναι το πνεύμα και το αίμα. Η θυσία είναι απαραίτητη. Ο Θεός λέει στο λόγο Του: «και όταν ίδω το αίμα, θέλω σας παρατρέξει,» (Έξοδ.ιβ:13). Γι’ αυτό ο Κάϊν απορρίφτηκε και ο Άβελ έγινε δεχτός.

Οι θεολόγοι για χρόνια τώρα κάνουν υποθέσεις σχετικά με το πώς ο Κάιν και ο Άβελ ήξεραν ή όχι ότι ο Θεός δέχτηκε την προσφορά τους. Το κείμενο λέει: «Και επέβλεψε με ευμένειαν Κύριος επί τον Άβελ και επί την προσφοράν αυτού» (Γέν.δ:4).

Ακόμη διαβάζουμε «Διά πίστεως ο Άβελ προσέφερε προς τον Θεόν καλητέραν θυσίαν παρά τον Κάϊν, διά της οποίας εμαρτυρήθη ότι ήτο δίκαιος, επειδή ο Θεός έδωκε μαρτυρίαν περί των δώρων αυτού, και δι' αυτής καίτοι αποθανών έτι λαλεί» (Εβρ.ια:4). 

Προφανώς ο Άβελ δέχτηκε μία κάποιου είδους μαρτυρία που του φανέρωσε ότι η θυσία του έγινε δεχτή και ότι βρήκε εύνοια μπροστά στο Θεό.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΦΩΤΙΑ

Η φωτιά στη Βίβλο είναι ένα από τα πολλά σύμβολα του Αγίου Πνεύματος που μπαίνει στη ζωή εκείνων που σώθηκαν με το αίμα του Χριστού. Η φωτιά από τον ουρανό ποτέ δεν έπεσε πάνω σ' ένα άδειο θυσιαστήριο. Έπεφτε πάνω στη θυσία μόνο. Ποτέ δεν έπεσε στην «προσφορά εξ αλφίτων» ή στην «προσφορά για την αμαρτία». Όλα αυτά έπρεπε να αναφτούν από τη φωτιά του ολοκαυτώματος. Το θυσιαστήριο του ολοκαυτώματος, βρίσκονταν μέσα από την πόρτα της σκηνής του μαρτυρίου ή του ναού που συμβόλιζε το Σταυρό του Γολγοθά. Ο αμαρτωλός που περνά την πόρτα (σύμβολο του Χριστού) πρέπει πρώτα να σταματήσει στο Σταυρό προτού μπορέσει να έρθει στην παρουσία του Θεού. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Όπως ακριβώς έπεσε η φωτιά πάνω στο ολοκαύτωμα, έτσι το Άγιο Πνεύμα δίνεται σ' εκείνους που περνούν από το δρόμο του εξιλαστήριου θανάτου του Χριστού. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για σωτηρία εκτός απ' αυτόν που περνά από το Σταυρό.

Είτε πιστεύεις ή όχι ότι ο Θεός δέχτηκε τη θυσία του Άβελ με φωτιά, το μάθημα είναι ξεκάθαρο. Απ' όλα αυτά τα άλλα περιστατικά φαίνεται καθαρά ότι ο Κάϊν είδε τη φωτιά να πέφτει πάνω στη θυσία του Άβελ αναγνώρισε ότι η δική του προσφορά από τους κόπους και την εργασία του δεν έγινε δεχτή. Ο Άβελ ΓΝΩΡΙΖΕ ότι η θυσία του έγινε δεχτή με τη μαρτυρία της φωτιάς του Αγίου Πνεύματος. Κι' εμείς μπορούμε να το γνωρίζουμε όταν ερχόμαστε από το δρόμο του Σταυρού ότι γίναμε δεχτοί. Η Βίβλος λέει: «Αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα ημών ότι είμεθα τέκνα Θεού» (Ρωμ.η:26).

Το Πνεύμα του Θεού μαρτυρεί σε κάθε πιστό λέγοντάς του ότι είναι σωσμένος. Η θρησκεία μόνο ποτέ δεν το κάνει. Το καλύτερο που μπορεί να πει ο θρησκευόμενος είναι: «Ελπίζω, προσπαθώ. Κάνω το καλύτερο». Μόνο ο πιστός που εμπιστεύτηκε στο Χριστό μπορεί να πει: «Γνωρίζω» γιατί έχει τη μαρτυρία του Αγίου Πνεύματος μέσα του.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑ;

Η μαρτυρία για μας είναι πραγματική φωτιά όπως του Άβελ ή μια φωνή ή ένα φυσικό συναίσθημα; Μερικοί νομίζουν ότι έτσι είναι. Η Βίβλος όμως λέει: «όστις δεν πιστεύει εις τον Θεόν, έκαμεν αυτόν ψεύστην, διότι δεν επίστευσεν εις την μαρτυρίαν, την οποίαν εμαρτύρησεν ο Θεός περί του Υιού αυτού» (Α' Ιωάν.ε:10).

Η αληθινή μαρτυρία είναι ο λόγος του Θεού. Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι η μαρτυρία του Αγίου Πνεύματος είναι κάτι το διανοητικό ή φυσικό και περιμένουν φωτιές, οράσεις και συναισθήματα. Ο λόγος του Θεού ποτέ δεν αλλάζει. Οι υποσχέσεις Του είναι για πάντα οι ίδιες: «διότι Πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου θέλει σωθή» (Ρωμ.ι:13).

Το πιστεύω αυτό. Και επικαλούμαι το όνομά Του και ο Θεός λέει ότι είμαι σωσμένος. Πρέπει να ζητήσουν κάτι παραπάνω; Η υπόσχεσή Του δεν είναι αρκετή; Δεν θα Τον προσβάλλουν αν Του ζητήσουν κάτι επιπρόσθετο με την πιστή υπόσχεσή Του; Πιστεύω ότι ο Θεός φυλάει το λόγο Του. Κάποιος είπε: «Ο Θεός το είπε. Εγώ το πιστεύω. Αυτό τα τακτοποιεί όλα».

Δεν χρειάζομαι τίποτε περισσότερο γιατί το Πνεύμα Του τώρα μαρτυρεί με το δικό μου πνεύμα, με κάθε πολύτιμη υπόσχεση του λόγου Του, ότι είμαι παιδί Θεού. Αυτό είναι σωτηρία, φίλε μου. Ο Άβελ πίστεψε και η φωτιά έπεσε. Ο Κάϊν κοπίασε και εργάστηκε και πήγε στην αιώνια καταδίκη. Τι έχεις εσύ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ή ΧΡΙΣΤΟ; Μπορείς να πεις: «Γνωρίζω ότι είμαι σωσμένος»; Αν όχι, τότε εγκατάλειψε τη θρησκεία σου, μετανόησε, βαπτίσου στο νερό στο όνομα του Ιησού Χριστού, και ο Θεός θα σου δώσει το δώρο του Αγίου Πνεύματος!