ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΕΡΓΑ

Στις μέρες μας ακούγονται πολλές φωνές απ' όλες τις κατευθύνσεις. Ο άνθρωπος βρίσκεται πελαγωμένος μέσα στον κυκεώνα διαφόρων θρησκειών, ιδεολογιών και φιλοσοφιών. Το καθένα απ' αυτά ισχυρίζεται ότι κατέχει την αλήθεια. Εκατομμύρια είναι εκείνοι που, δυστυχώς, ακολουθούν τους παρδαλούς και ανισόρροπους αρχηγούς των διαφόρων ψευτοθρησκειών - τους σύγχρονους «μεσσίες».

Πού όμως βρίσκεται η αλήθεια; Τα ανθρώπινα συστήματα, όσο όμορφη και φανταχτερή βιτρίνα κι' αν έχουν, αποτύχανε. Δεν μπόρεσαν να βγάλουν τον άνθρωπο από το αδιέξοδο του και να του δώσουν απαντήσεις στα ερωτήματά του.

Ανάμεσα όμως στις φωνές ξεχωρίζει μια γλυκιά και αυθεντική φωνή. Είναι του Ιησού Χριστού που διακήρυξε: «Εγώ είμαι η ΑΛΗΘΕΙΑ». Η αλήθεια έχει όνομα! Μόνο όσοι ακούνε τη φωνή αυτή και ανταποκρίνονται σ' αυτήν ειλικρινά θα βρουν αυτό που έχει ανάγκη η ψυχή τους.

Ο Χριστιανισμός δεν είναι απλά μια θρησκεία - είναι ζωή. Η θρησκεία αποτελείται από μία σειρά κανόνων και τελετουργιών, που συνεχώς αυξάνουν σε αριθμό, ο Χριστιανισμός όμως στέκει μόνος του. Η μοναδικότητα του χριστιανισμού βρίσκεται στο ότι έχει ένα ζωντανό αρχηγό, τον Ιησού Χριστό, που είναι ο χορηγός της σωτηρίας μας και που τώρα δοξασμένος κάθεται «εν δεξιά της μεγαλωσύνης εν υψηλοίς». Κανένας άλλος δεν τολμά να κάνει αυτή τη διακήρυξη. Όλοι οι ιδρυτές των θρησκειών του κόσμου είναι νεκροί και μόνο η διδασκαλία και τα δόγματά τους παραμένουν.

Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τη λέξη «Θρησκεία» πολύ αόριστα συμπεριλαμβάνουν σ' αυτήν και το Χριστιανισμό.

Αν καταφύγουμε στη μόνη πηγή πληροφοριών, τη Βίβλο, σχετικά με την αρχή του Χριστιανισμού δεν βρίσκουμε καμιά τέτοια βάση. Σε διάφορα σχολεία ένα από τα μαθήματα που διδάσκεται ονομάζεται Συγκριτική Θρησκειολογία. Ανάμεσα στις άλλες θρησκείες εξετάζει και το Χριστιανισμό. Αυτή όμως η σύγκριση δεν είναι ολότελα αληθινή, γιατί ο Χριστιανισμός είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια θρησκεία.

ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑ

Η θρησκεία διδάσκει έργα. Ο χριστιανισμός διδάσκει πίστη. Αυτή η διάκριση γίνεται σ' όλη τη Βίβλο. Ο Νικόδημος που ήρθε στο Χριστό μια νύχτα ήταν ένας άνθρωπος αφοσιωμένος στη θρησκεία. Ο Χριστός όμως του είπε: «Πρέπει να γεννηθής άνωθεν».

Ο απ. Παύλος ήταν αυστηρός Φαρισαίος προτού επιστραφεί στο Χριστό, όπως ομολόγησε και μπροστά στον Αγρίππα, όταν είπε: «Την εκ νεότητος λοιπόν ζωήν μου, την οποίαν απ' αρχής έζησα μεταξύ του έθνους μου εν Ιεροσολύμοις, εξεύρουσι πάντες οι Ιουδαίοι, επειδή με γνωρίζουσιν εξ αρχής, εάν θέλωσι να μαρτυρήσωσιν, ότι κατά την ακριβεστάτην αίρεσιν της θρησκείας ημών έζησα Φαρισαίος». (Πράξ.κς:4,5).

Ο Παύλος είχε θρησκεία, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλον, δεν ήταν όμως σωσμένος μέχρι που συνάντησε τον Σωτήρα στο δρόμο της Δαμασκού. Οι αρχαίοι Βαβυλώνιοι και Έλληνες είχαν θρησκεία, οι άνθρωποι της εποχής του Χριστού και του απ. Παύλου είχαν θρησκεία. Όλοι όμως χρειάζονταν το Ευαγγέλιο. Και σήμερα στις ονομαζόμενες Χριστιανικές χώρες εκατομμύρια άνθρωποι είναι θρησκευόμενοι αλλά δεν γνωρίζουν τίποτε για την αληθινή σωτηρία. Κάποιος είπε: «Ο Χριστός ήλθε να σώσει τους ανθρώπους από δύο πράγματα: την αμαρτία και τη θρησκεία». Πιο δύσκολο είναι να δείξεις στους θρησκευόμενους ότι χρειάζονται σωτηρία, παρά σ' αυτούς που δεν έχουν σχέση με τη θρησκεία.

 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ;

Η λέξη «θρησκεία» χρησιμοποιείται πέντε φορές στη Βίβλο και η λέξη θρήσκος μόνο δύο φορές. Σ' όλες τις περιπτώσεις σχετίζεται με τα έργα, τις τελετές και τις τελετουργίες, όχι όμως με την πίστη. Αν εξιχνιαστεί η αρχή της θρησκείας από τις λέξεις που χρησιμοποιεί η Βίβλος διαπιστώνουμε ότι σχετίζεται με τελετουργίες που είναι το αποτέλεσμα του φόβου και της ανησυχίας. Αυτή είναι ακριβώς η σημασία της λέξης «θρησκεία» όταν χρησιμοποιείται στη Βίβλο. Σ' αντίθεση μ' αυτήν την άποψη το μήνυμα της σωτηρίας, φέρνει ειρήνη, χαρά, ευτυχία, βεβαιότητα και ελπίδα στην καρδιά. Αν ρωτήσεις κάποιον που έχει θρησκεία: «Είσαι σωσμένος;» η απάντησή του θα είναι «ελπίζω». Ρώτησε όμως κάποιον που έχει σωτηρία την ίδια ερώτηση και η απάντηση θα είναι: «Ναι, ευχαριστώ το Θεό». Ο απ. Παύλος διακήρυττε: «εξεύρω εις τίνα επίστευσα, και είμαι πεπεισμένος ότι είναι δυνατός να φυλάξη την παρακαταθήκην μου μέχρις εκείνης της ημέρας» (Β' Τιμ.α:12).

 

ΕΙΔΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Υπάρχουν δύο είδη θρησκείας - η καλή και η κακή. Θρησκεία που γίνεται φανατισμός, θρησκοληψία, που κατακρίνει και διώκει εκείνους που δεν συμφωνούν μαζί της - αυτή είναι η κακή θρησκεία. Ο Ιάκωβος στην Επιστολή του αναφέρει μια άλλη θρησκεία, που την ονομάζει «καθαρή και αμόλυντη» (Ιάκ.α:27) και τη σχετίζει με τα καλά έργα. Μόνο στο μέρος αυτό της Βίβλου η θρησκεία αναφέρεται από την καλή της πλευρά. Σ' όλες τις άλλες περιπτώσεις σχετίζεται με το ρηχό, άδειο τυπικισμό και τη μυσταγωγία. Ένα από τα τεχνάσματα του εχθρού της ψυχής μας, του Σατανά, είναι να κάνει τους ανθρώπους θρήσκους, χωρίς όμως σωτηρία. Να νιώθουν ικανοποιημένοι με τα έργα τους και ν' απορρίπτουν το έργο του Χριστού. Θα ήθελα στο σημείο αυτό να σε ρωτήσω: «Η θρησκεία σου είναι επαρκής; Σε ικανοποιεί; Σου δίνει ειρήνη και χαρά;». Αν έχεις το Χριστό, Εκείνος θα σου τα δώσει όλα αυτά, χωρίς τα καλά σου έργα και τις αρετές σου.

 

ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΕΡΓΑ

Υπάρχουν δυο ευαγγέλια στον κόσμο: το ευαγγέλιο των έργων και το ευαγγέλιο της πίστης. Ο λόγος του Θεού λέει ότι η σωτηρία έγινε. Ο Σατανάς λέει η σωτηρία είναι με τα έργα. Χτυπητό παράδειγμα βρίσκουμε την περίπτωση του Αδάμ και της Εύας. Ύστερά από την αμαρτία τους «ηνοίχθησαν οι οφθαλμοί αμφοτέρων, και εγνώρισαν ότι ήσαν γυμνοί...» (Γέν.γ:7).

Τη στιγμή που αμάρτησαν γνώρισαν ότι έχασαν το κάλυμμα της αθωότητας και τα προστατευτικά ρούχα της αναμαρτησίας τους. Αντί όμως να στραφούν στον Θεό, στράφηκαν στη θρησκεία, στα δικά τους έργα.

«και ράψαντες φύλλα συκής, έκαμον εις εαυτούς περιζώματα» (Γέν.γ:7).

Αντί να κράξουν στο Θεό για έλεος και χάρη, ζήτησαν σωτηρία και κάλυψη της αμαρτίας τους με τα έργα των χεριών τους. Αυτή η αρχική ενέργεια των πρωτόπλαστων διαιωνίστηκε από όλους τους απογόνους τους. Ο άνθρωπος από ένστικτο γνωρίζει και αισθάνεται ότι είναι γυμνός και χρειάζεται κάλυμμα. Επειδή όμως είναι διεφθαρμένος και τυφλός από την αμαρτία, ζητά κάλυμμα με τις δικές του προσπάθειες. Κάθε θρησκεία που έχει γνωρίσει ο κόσμος είναι μια σιωπηλή μαρτυρία στο γεγονός ότι ο άνθρωπος συνεχώς ψάχνει για κάτι που μπορεί να τον ικανώσει να σταθεί αντρόπιαστα στην παρουσία του Δημιουργού του. Ο άνθρωπος είναι αθεράπευτα θρησκευόμενος. Όλη η ανθρωπότητα αναγνωρίζει την ύπαρξη κάποιας ανώτερης δύναμης. Μόνο ο άφρονας λέει στην καρδιά του: «δεν υπάρχει Θεός».

Ο άνθρωπος όχι μόνο αισθάνεται ότι υπάρχει ένας κριτής που τον βλέπει, αλλά γνωρίζει ακόμη ότι ο ίδιος είναι ένοχος και μολυσμένος γι' αυτό και προσπαθεί να καθησυχάσει τη φωνή της συνείδησης του. Καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να εξιλεώσει τον εαυτό του με τις θρησκευτικές του τελετουργίες και θυσίες. Από το Βόρειο Πόλο μέχρι το Νότιο, από ης παγωμένες ερημικές περιοχές ως τα θερμά κλίματα των τροπικών χωρών, ο άνθρωπος επινοεί τις θρησκείες του για να καλύψει τη γυμνότητά του. «Ράβει φύλλα συκιάς» για να καλύψει τον εαυτό του.

Ο άνθρωπος της παλιάς εποχής που έριχνε το γιό του στα ανοιχτά σαγόνια του θεού της φωτιάς Μολώχ, ή ο φτωχός κάτοικος της Ανατολής που τα μεσάνυχτα πηγαίνει στον τάφο του αγαπητού του και τοποθετεί ένα πιάτο ρύζι βρεγμένο με το δικό του αίμα ή ο σκοτεινιασμένος ειδωλολάτρης που βάζει τον εαυτό του κάτω απ' όλα τα βασανιστήρια και ης τρομερές ενέργειες του μάγου — όλα αυτά και πολλά άλλα δεν είναι παρά μόνο εκφράσεις της παγκόσμιας κραυγής της ανθρώπινης καρδιάς για κάτι που θα εξιλεώσει την αμαρτία και θα δώσει ειρήνη και ανάπαυση στην ένοχη συνείδηση και την πονεμένη καρδιά.

Η έκφραση «φορώ φύλλα συκιάς» δεν αποδίδεται μόνο στους ειδωλολάτρες. Είναι η αιτία της ατέλειωτης αύξησης των θρησκειών και των τελετουργιών ακόμα και των φωτισμένων εθνών του κόσμου. Οι προσπάθειές τους μπορεί να είναι ειλικρινείς, αλλά υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος. Οι πρωτόπλαστοι ήταν θρησκευόμενοι και, μάλλον ειλικρινείς. Τα έργα τους όμως δεν μπορούσαν να τους βοηθήσουν σε τίποτε. Τα φύλλα συκιάς μπορούσαν να καλύψουν μόνο ένα μέρος του σώματος τους. Δεν μπορούσαν όμως ν' αφαιρέσουν την αμαρτία ή να φέρουν ειρήνη στις ταραγμένες καρδιές τους. Όταν ο Θεός επισκέφθηκε τον Αδάμ και την Εύα πιο ύστερα στον κήπο της Εδέμ, αυτοί κρύφτηκαν. Παραλυμένοι από φόβο και τρόμο προσπάθησαν να ξεφύγουν από το Θεό. Η θρησκεία τους απότυχε και χρειαζόταν κάτι παραπάνω. Κι αυτό το κάτι παραπάνω ο Θεός τώρα ήταν έτοιμος να τους αποκαλύψει. Και έχουμε όλη την ιστορία σ' ένα μικρό εδάφιο, που πολλές φορές το παραβλέπουμε: «Και έκαμε Κύριος ο Θεός εις τον Αδάμ και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους, και ενέδυσεν αυτούς» (Γέν.γ:21).

Τα φύλλα συκιάς δεν έκαναν. Έτσι ο Θεός ήρθε και τους αποκάλυψε ένα άλλο τρόπο, τον ένα και μόνο αποδεχτό τρόπο.

Τρία πράγματα διδάσκονται σ' αυτό το σύντομο εδάφιο:

• Η σωτηρία είναι έργο του Θεού και όχι του ανθρώπου. Ο Θεός ο ίδιος προμήθευσε τη θυσία,

• Πρέπει να γίνει με το θάνατο ενός αθώου αντικαταστάτη.

• Πρέπει να γίνει με το χύσιμο αίματος.

Ο Θεός τα ζητά όλα αυτά και τίποτε λιγότερο. Κάθε θυσία που αποτυγχάνει ν' ανταποκριθεί σ' αυτούς τους τρεις όρους δεν μπορεί να εξιλεώσει την αμαρτία. Η θυσία όμως που ανταποκρίνεται στους όρους αυτούς γίνεται δεχτή.

Αυτή η τριπλή αλήθεια φανερώνεται και στην περίπτωση του Κάιν και του Άβελ. Την βλέπουμε ακόμη στο Πασχαλινό Αρνί, τις θυσίες του Ισραήλ και σ' όλες τις προσφορές των τελετουργιών του Ισραήλ. Στο τέλος ο Θεός έστειλε τον Ένα, στον Οποίο ίσχυαν όλα αυτά, τον Κύριο Ιησού Χριστό, τον τέλεια άγιο αμνό του Θεού.

Εκείνος όταν ήρθε εκπλήρωσε και τους τρεις όρους.

1. Ήταν το δώρο του Θεού και ήρθε όχι με τα έργα των ανθρώπων. «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον» (Ιωάν.γ:16).

2. Η σωτηρία πρέπει να έρθει με το θάνατο ενός αθώου αντικαταστάτη. Ο Χριστός εκπλήρωσε αυτόν τον όρο γιατί ήταν αθώος. Κανένα ψεγάδι δεν βρέθηκε σ' Αυτόν. Δεν γνώρισε αμαρτία, κι όμως έγινε αμαρτία για μας σηκώνοντας τις αμαρτίες μας στο Σώμα Του στο Σταυρό. Ο Πέτρος είπε γι' Αυτόν: «όστις αμαρτίαν δεν έκαμεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού» (Α' Πέτρ.β:22).

3. Η σωτηρία πραγματοποιείται με το χύσιμο του αίματος του αθώου αντικαταστάτη. Ο Χριστός έχυσε το αίμα Του για μας ώστε εμείς να μπορούμε να ελευθερωθούμε από την αμαρτία. Ο απ. Πέτρος λέει ότι «δεν ελυτρώθητε από της ματαίας πατροπαραδότου διαγωγής υμών διά φθαρτών, αργυρίου ή χρυσίου, αλλά διά του τιμίου αίματος του Χριστού, ως αμνού αμώμου και ασπίλου» (Α' Πέτρ.α:18,19).

Το Γέν.γ:21 που μας λέει για την αρχική θυσία με την οποία ο Θεός κάλυψε τη γύμνια των πρωτόπλαστων, δεν ήταν παρά μια εικόνα και ένας τύπος του ερχόμενου Λυτρωτή, του Κυρίου Ιησού. Ο Ιωάννης Βαπτιστής όταν Τον είδε αναφώνησε: «Ιδού, ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» (Ιωάν.α:29).

Ο άγγελος είπε στην Παρθένο Μαρία: «θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιησούν· διότι αυτός θέλει σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών» (Ματθ.α:21).

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Στον κήπο της Εδέμ ο Θεός έδωσε αποκάλυψη σχετικά με τον ένα και μόνο δρόμο της σωτηρίας και ποτέ δεν άλλαξε ούτε και θα αλλάξει ποτέ. Ο Ιησούς μας βεβαίωσε ότι «όστις δεν εισέρχεται διά της θύρας εις την αυλήν των προβάτων, αλλά αναβαίνει αλλαχόθεν, εκείνος είναι κλέπτης και ληστής» (Ιωάν.ι:1).

Και ο απ. Παύλος λέει: «Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού σας κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο, το οποίον σας εκηρύξαμεν, ας ήναι ανάθεμα» (Γαλ.α:8).

ΘΡΗΣΚΕΙΑ ή ΣΩΤΗΡΙΑ

Όπως βλέπουμε υπάρχουν μόνο δύο δρόμοι: ο δρόμος του ανθρώπου και ο δρόμος του Θεού. Ο δρόμος του ανθρώπου είναι η θρησκεία. Ο δρόμος του Θεού είναι απλά με τη χάρη Του. Ο δρόμος του ανθρώπου είναι με τα φύλλα συκιάς, που ο ίδιος έκανε. Ο δρόμος του Θεού είναι της θυσίας και του αίματος του Αμνού. Ο τρόπος του ανθρώπου είναι με τα έργα - του Θεού με την πίστη. «Υπάρχει οδός, ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον» (Παρ.ιδ:12).

Ο Ιησούς όμως είπε: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι' εμού» (Ιωάν.ιδ:6).

Επίτρεψέ μου να σε ρωτήσω στο σημείο αυτό: «Είσαι θρησκευόμενος ή είσαι σωσμένος;». Αν απλώς έχεις θρησκεία και ποτέ δεν ήρθες στο Θεό από το δρόμο του αίματος του Χριστού, βρίσκεσαι ακόμη στις αμαρτίες σου. Ο Θεός σε καλεί τώρα ν' απαντήσεις στο ερώτημα.

Ρώτησε τον εαυτό σου τι είναι αυτό στο οποίο ελπίζεις ότι θα σε φέρει στον ουρανό. Μπορεί να πεις: «Ζω μια καλή ζωή και κάνω το καλύτερο που μπορώ». Μη απατάσαι, φίλε. Τα έργα σου είναι σαν φύλλα συκιάς. Ο Θεός λέει: «Δεν υπάρχει δίκαιος, ούτε ένας (Ρωμ.γ:10). Ή μπορεί να πεις: «Δεν μπορώ να καταλάβω τη Βίβλο». Υπάρχουν φύλλα συκιάς. Ο Θεός ζητά από σένα να πιστέψεις, κι όχι πρώτα απ' όλα να καταλάβεις. Ποτέ δεν θα μπορέσουμε ολότελα να καταλάβουμε το πώς ο Θεός μπορούσε να δώσει τον αγνό και αγαπητό του Γιό να πεθάνει για τους ασεβείς αμαρτωλούς. Αυτό που χρειάζεται να κάνεις τώρα είναι να παραδεχτείς ότι είσαι χαμένος αμαρτωλός και ότι χρειάζεσαι Σωτήρα. Πέταξε το ρούχο με τα φύλλα της συκιάς κι έλα κάτω από τη στέγη του πολύτιμου αίματος Του.