ΟΙ ΔΥΟ ΛΗΣΤΕΣ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

«Και ότε ήλθον εις τον τόπον τον ονομαζόμενον Κρανίον, εκεί εσταύρωσαν αυτόν και τους κακούργους, τον μεν εκ δεξιών, τον δε εξ αριστερών» (Λουκ.κγ:33).

Μόνο δύο είδη ανθρώπων υπάρχουν στον κόσμο όσο αφορά στον Θεό. Ο Θεός αναγνωρίζει μόνο δύο κατηγορίες ανθρώπων: τους σωσμένους και τους χαμένους, τους αμαρτωλούς και τους άγιους, εκείνους που βρίσκονται στο δρόμο τους στον Ουρανό, κι' εκείνους που βρίσκονται στο δρόμο τους στην αιώνια κόλαση. Από την άλλη μεριά ο άνθρωπος διαιρεί την ανθρωπότητα μ' ένα σωρό τρόπους. Για παράδειγμα, μπορεί να μιλά για τους ανθρώπους σαν άσπρους και μαύρους, πλούσιους και φτωχούς, μεγάλους και μικρούς, μορφωμένους και αγράμματους. Επίσης τους χωρίζει σε εθνικότητες: Άγγλους και Γερμανούς, Αμερικανούς και Ρώσους κλπ. κλπ.

Στη Βίβλο μόνο δύο δρόμοι παρατηρούνται: ο στενός και ο πλατύς. Μόνο δύο προορισμοί είναι δυνατοί: η αιώνια μακαριότητα και τα αιώνια βασανιστήρια. Η διαφορά ανάμεσα στους σωσμένους και χαμένους δεν είναι ο βαθμός ή η ποσότητα της αμαρτίας τους. Δεν είναι ακόμη η καλοσύνη ή η ηθικότητά τους. Ο Θεός κατατάσσει αρχικά το κάθε άτομο ανάλογα με τη στάση που παίρνει σε σχέση με τον Υιόν Του, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Όσοι δέχτηκαν τον Γιό του Θεού με πίστη είναι σωσμένοι. Όσοι απορρίψανε την προσφορά Του για σωτηρία είναι χαμένοι.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΙΑΙΡΕΤΗΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Ο Ιησούς Χριστός είναι ο μεγάλος διαιρέτης των ανθρώπων. Η γέννησή Του διαίρεσε το χρόνο, έτσι που, εκτός μερικές τοπικές εξαιρέσεις, κάθε γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας υπολογίζεται με τη γέννηση του Χριστού.

Κάθε τι που έγινε χαρακτηρίζεται ή π.Χ. (προ Χριστού) ή μ.Χ. (μετά Χριστό). Ο ημεροδείκτης στέκεται σαν μαρτυρία σ' Εκείνον που έρχεται, ο Οποίος έβαλε όλη την ιστορία στα καλούπια του προσώπου Του. Κάθε φορά που κάποια ημερομηνία χρησιμοποιείται από τους ανθρώπους, αυτοί θεληματικά ή άθελα, δίνουν μαρτυρία στο γεγονός της ιστορικότητας του Ιησού.

Άσημος στη γέννησή Του, με λίγα πράγματα γνωστά για τα παιδικά και νεανικά του χρόνια και μόνο 3,5 χρόνια δημόσια διακονία, σταυρώθηκε σαν εγκληματίας στα 33 χρόνια Του. Κι όμως έζησε τέτοια ζωή, δίδαξε τέτοια δόγματα, κήρυξε τέτοιο Ευαγγέλιο και πέθανε τέτοιο θάνατο ώστε όλοι οι άνθρωποι παντού αναγκάζονται ν' αναγνωρίσουν τη μεγαλοπρέπεια του προσώπου Του, κάθε φορά που θα βάλουν ημερομηνία σε κάποιο έγγραφο.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΙΡΕΙ

Όπως η γέννησή Του διαιρεί όλη την ιστορία, έτσι και ο θάνατος Του διαιρεί όλη την ανθρωπότητα. Καθώς κρεμόταν στο σταυρό του Γολγοθά, κι άλλοι δυο άντρες ήταν κρεμασμένοι μαζί Του, ο ένας από τα δεξιά κι ο άλλος από τα αριστερά. Οι περισσότεροι άνθρωποι τους βλέπουν απλώς σαν δύο κακοποιούς. Στην πραγματικότητα όμως αυτοί οι δύο αντιπροσωπεύουν όλους τους ανθρώπους του κόσμου. Κι εσύ, αγαπητέ φίλε, απεικονίζεσαι σε κάποιον απ' αυτούς. Δύο χιλιάδες δέκα εφτά χρόνια έχουν περάσει από τότε που πέθαναν αυτοί. Ο ένας βρίσκεται σήμερα στον ουρανό, ο άλλος βρίσκεται στον τόπο της αιώνιας καταδίκης. Τι ήταν αυτό που έκανε τη διαφορά μεταξύ τους; Κι οι δύο τους ήταν όμοιοι στις αμαρτίες τους. Μπορεί να διαβάσεις ξανά και ξανά την ιστορία τους χωρίς να βρεις κάποια νύξη ότι ο ένας ήταν καλύτερος από τον άλλο. Κι οι δυο τους καταδικάστηκαν. Κι οι δυο τους ήταν ένοχοι. Κι οι δυο τους πέθαναν. Κι όμως ο ένας σήμερα βρίσκεται στον Ουρανό και ο άλλος στον Άδη. Η διαφορά βρίσκεται εξ ολοκλήρου στη στάση τους σε σχέση με τον άλλο άντρα στο σταυρό, Εκείνον που βρισκόταν αναμεταξύ τους, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Και οι δυο ληστές ήταν εξίσου ένοχοι. Ο ένας όμως πίστεψε σ' Αυτόν και ο άλλος Τον απόρριψε. Κι οι δυο τους αντιπροσωπεύουν όλους μας. Κι εσύ ή είσαι χαμένος ή σωσμένος. Και η μόνη διαφορά βρίσκεται στη στάση σου απέναντι στο Χριστό, τον Γιο του Θεού.

Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΛΗΣΤΗΣ

Θα εξετάσουμε τώρα τρία χτυπητά χαρακτηριστικά του ανθρώπου που απόρριψε το Χριστό:

1. Ο άνθρωπος μπορεί ν' απορρίπτει το Χριστό ακόμη και την ημέρα του θανάτου του.

2. Ο άνθρωπος μπορεί να βρεθεί κοντά στο Χριστό κι' όμως στο τέλος να χαθεί.

3. Ο άνθρωπος μπορεί να εύχεται ακόμη και να ζητά το Χριστό να τον σώσει κι' όμως να είναι χαμένος.

ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ένας άνθρωπος μπορεί ν' απορρίπτει το Χριστό ακόμη και την ώρα του θανάτου του. Μπροστά μας έχουμε το ληστή που κρέμεται στο σταυρό και βρίσκεται στα πρόθυρα του θανάτου. Κι όμως ακόμη και καθώς βρίσκεται αντιμέτωπος με το θάνατο βλαστημά και κοροϊδεύει το Σωτήρα των ανθρώπων. Συμπεραίνω ότι ο άνθρωπος αυτός είχε δει και ακούσει το Χριστό πριν και ίσως να αισθάνθηκε τον έλεγχο των λόγων του Χριστού καθώς μιλούσε στα πλήθη. Θάπρεπε να γνώριζε για το Χριστό γιατί ήξερε ποιος ήταν. Άκουσέ τον καθώς λέει: «Εάν συ ήσαι ο Χριστός, σώσον σεαυτόν και ημάς» (Λουκ.κγ:39).

Ασφαλώς γνώριζε για το Χριστό και τώρα βρισκόταν σταυρωμένος δίπλα Του. Το γεγονός είναι ότι οι επιστροφές στο Χριστό από πρόσωπα που έφτασαν κοντά στο θάνατο σπανίζουν. Λίγοι άνθρωποι σώθηκαν την ώρα του θανάτου.

Όλες οι συνθήκες στέκονται ενάντια στη σωτηρία του ανθρώπου την τελευταία ώρα. Στις μέρες μας περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν ξαφνικά, χωρίς καμιά προειδοποίηση από καρδιακές παθήσεις, εγκεφαλικά επεισόδια, αυτοκινητικά δυστυχήματα κι' άλλες πολλές αιτίες. Για εκείνον που αντιμετώπιζει μακροχρόνια αρρώστια πριν πεθάνει, το γεγονός είναι ότι πάντοτε ελπίζει για καλυτέρεψη της υγείας του και ποτέ δεν περιμένει το θάνατο. Όταν αρρωστήσει βαριά και το τέλος φαίνεται ξεκάθαρα, δεν βρίσκεται συνήθως σε καλή διανοητική κατάσταση για να σκεφτεί το ζήτημα της σωτηρίας. Είναι γεμάτος από τους πόνους, τα παθήματα και τον πυρετό. Ακόμη και τα φάρμακα τον αποδυναμώνουν. Μπορεί να βρίσκεται σε κατάσταση παραληρήματος ή ακόμη και ασυνειδησίας. Αν ένας άνθρωπος, που βρίσκεται στα λογικά του, με καθαρό μυαλό και καλή υγεία δεν αντιμετωπίζει το θέμα της σωτηρίας, πολύ λίγη πιθανότητα υπάρχει να το κάνει αυτό όταν βασανίζεται με πόνους και καίγεται από πυρετό και παραληρεί από την επίδραση των φαρμάκων. Γι’ αυτό η Βίβλος μας καλεί: «...τώρα ημέρα σωτηρίας» (Β' Κορ.ς:2) και «Σήμερον, εάν ακούσητε της φωνής αυτού, μη σκληρύνητε τας καρδίας σας» (Εβρ.γ:7).

Πολλοί λίγοι, είναι εκείνοι που περιμένουν ως τις τελευταίες ώρες της ζωής τους να κάνουν την απόφαση για το Χριστό. Όταν συνεχώς απορρίπτουμε το Χριστό η συνείδησή μας αμβλύνεται, η καρδιά μας σκληραίνει και η ψυχή μας παραλύει. Αν μπορείς ν' απορρίψεις το Χριστό σήμερα, με μεγαλύτερη ευκολία θα Τον απορρίψεις αύριο.

ΚΟΝΤΑ ΑΛΛΑ ΧΑΜΕΝΟΣ

Το δεύτερο μάθημα που παίρνουμε απ' αυτόν το ληστή στο σταυρό είναι ότι ο άνθρωπος μπορεί να είναι πολύ κοντά στο Σωτήρα και όμως στο τέλος να χαθεί. Ο ληστής αυτός ήταν τόσο κοντά στον Ιησού ώστε μπορούσε ν' ακούσει τις κραυγές Του, να δει τα παθήματά Του και να παρακολουθεί την αγωνία του. Αν τα χέρια του δεν ήταν καρφωμένα στο σταυρό θα μπορούσε πιθανό ν' αγγίξει τα χέρια του Σωτήρα. Θάπρεπε νάταν πολύ κοντά Του γιατί οι δύο ληστές είχαν συνομιλία μεταξύ τους, παρά τις φωνές του κόσμου γύρω από το σταυρό. Το να είσαι κοντά στο Χριστό δεν είναι αρκετό. Κάποιος μπορεί να έχει γεννηθεί και μεγαλώσει σ' ένα Χριστιανικό σπίτι, να έχει διδαχτεί το όνομα του Χριστού από τη νηπιακή του ηλικία, να έχει μάθει να διαβάζει τη Βίβλο, να προσεύχεται και να πάει στην Εκκλησία κι' όμως στο τέλος να χαθεί.

Σε ορισμένες περιστάσεις βρέθηκες ιδιαίτερα κοντά στο Χριστό. Ίσως στο θάνατο της μητέρας σου ή κάποιου άλλου αγαπητού σου προσώπου αισθάνθηκες τη συντομία της ζωής και κατάλαβες ότι θάπρεπε κι' εσύ να ετοιμαστείς για την αιωνιότητα. Για λίγο η καρδιά σου μαλάκωσε και ίσως ακόμη και να έκλαψες. Βρέθηκες πολύ κοντά. Επειδή όμως δεν έκανες τίποτε για το θέμα της σωτηρίας, το μαλάκωμα της καρδιάς και ο έλεγχος σ' άφησαν και έπεσες πάλι πίσω στην αδιαφορία σου. Ή ίσως άκουσες κάποιο δυνατό κήρυγμα και αισθάνθηκες την επιτακτικότητα να αποφασίσεις για το Χριστό. Οι αμαρτίες σου σε τάραξαν, ελέγχθηκες και πάλι έκλαψες, κι' όμως στο τέλος για μια φορά ακόμη δεν έκανες τίποτε. Ή ίσως την ώρα αυτή καθώς διαβάζεις τα λόγια αυτά μέσα σου ξύπνησε το αίσθημα της ανάγκης και η συναίσθηση του κινδύνου ν' αναβάλλεις το ζήτημα της σωτηρίας. Βρίσκεσαι κοντά. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό. Δεν θάθελες τώρα προτού ο έλεγχος αδυνατίσει και φύγει πάλι να πεις «ναι» στο Σωτήρα και να τακτοποιήσεις το θέμα αυτό μια για πάντα.

ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΕΝΟΣ ΑΛΛΑ ΧΑΜΕΝΟΣ

Το τρίτο χαρακτηριστικό του ληστή στο σταυρό είναι ότι ήθελε να σωθεί, μάλιστα ζήτησε και από το Χριστό για να τον σώσει, κι' όμως ήταν χαμένος. Τα λόγια αυτά ίσως να σε παραξενέψουν, διάβασε όμως την περιγραφή και θα δεις πόσο τραγικά αληθινό είναι αυτό. Άκουσε το ληστή καθώς απευθύνεται στον Ιησού. «Εις δε των κρεμασθέντων κακούργων εβλασφήμει αυτόν, λέγων· Εάν συ ήσαι ο Χριστός, σώσον σεαυτόν και ημάς» (Λουκ.κγ:39). Ζήτησε από τον Ιησού να τον σώσει κι' όμως χάθηκε. Αρνήθηκε να σωθεί με τον τρόπο του Θεού και ζήτησε το δημοφιλή τρόπο της σωτηρίας, όχι με το θάνατο του Χριστού. Δεν γνώριζε ότι αν ο Χριστός έσωζε τον Εαυτό Του, δεν θα μπορούσε να σώσει τους άλλους. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στη σωτηρία που μας αναφέρει η Βίβλος και τη σύγχρονη θεολογία. Η Βιβλική διδασκαλία λέει ότι μπορούμε να σωθούμε μόνο με το θάνατο του Χριστού. Η σύγχρονη θεολογία περιφρονεί και κοροϊδεύει το έργο της αντικατάστασης του θανάτου του Χριστού. Αυτό ήταν το λάθος του αμετανόητου ληστή. Ήθελε να σωθεί, όχι όμως με τον τρόπο που περνά από το σταυρό του Χριστού, γι' αυτό είπε «Σώσε τον εαυτό σου και εμάς».

Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να σωθείς, κι' αυτός είναι με τον εξιλαστήριο θάνατο και την ένδοξη ανάσταση του Κυρίου Ιησού Χριστού. Δεν μπορείς να πληρώσεις εσύ την τιμή της αμαρτίας και να σώσεις τον εαυτό σου. Έτσι ο Χριστός έπρεπε να πεθάνει στη θέση σου ώστε εσύ να μπορέσεις να ζήσεις. Είσαι μήπως σαν αυτόν το ληστή, ένοχος και καταδικασμένος και Τον απορρίπτεις ακόμη και τώρα ενώ Αυτός βρίσκεται κοντά σου; Θέλεις να σωθείς; Όλοι οι άνθρωποι θέλουν να σωθούν και ελπίζουν να σωθούν μια μέρα. Κι όμως θα χαθούν γιατί δεν ενεργούν τώρα.

Ο ΣΩΣΜΕΝΟΣ ΛΗΣΤΗΣ

Και οι δυο άνδρες που σταυρώθηκαν με το Χριστό ήταν δολοφόνοι, ληστές, αντάρτες. Και οι δυο τους δίκαια καταδικάστηκαν σε θάνατο. Και οι δυο τους καρφώθηκαν στο σταυρό. Και οι δυο τους στην αρχή βλασφημούσαν το Σωτήρα. Καμιά διαφορά δεν μπορούμε να σημειώσουμε ανάμεσά τους, εκτός από τη στάση που πήραν στο πρόσωπο του Χριστού. Ο ένας Τον δέχτηκε, ο άλλος Τον απόρριψε. Πέντε πράγματα μπορούν να ειπωθούν για το σωσμένο ληστή, που είναι αληθινά και για κάθε πρόσωπο που είναι σωσμένο.

1. Φοβόταν το Θεό.

2. Παραδέχτηκε ότι ήταν αμαρτωλός.

3. Αναγνώρισε την αναμαρτησία του Χριστού.

4. Τον ομολόγησε σαν Κύριό του.

5. Πίστευε στην ανάσταση του Χριστού.

 

ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟ ΘΕΟ

Και τώρα ας πούμε δυο λόγια γι' αυτές τις πέντε αλήθειες. Ο σωσμένος ληστής είπε στον καρφωμένο συνάδελφο του, που ήταν στην αριστερή μεριά του Χριστού: «Δεν φοβάσαι το Θεό;» Μ' άλλα λόγια του είπε: «Δεν φοβάσαι ν' αντιμετωπίσεις το θάνατο και την αιωνιότητα;». Ο διάβολος θα ήθελε να έχει ανθρώπους που πιστεύουν ότι ο ΦΟΒΟΣ είναι σημάδι δειλίας και αδυναμίας. Μας διδάσκουν σήμερα ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε και ότι κάθε προειδοποίηση για μελλοντική κρίση και την τιμωρία του Θεού για τους αμαρτωλούς είναι απλώς εκφοβιστική τακτική. Ο φόβος, λένε, δεν έχει θέση στον πολιτισμό και το φωτισμό της σημερινής εποχής.

Ο άνθρωπος μιλά για απελευθέρωση από το φόβο. Στον υλικό όμως τομέα της ζωής του οτιδήποτε κάνει κυριαρχείται από φόβο. Όταν είσαι άρρωστος καλείς το γιατρό γιατί φοβάσαι τα παθήματα και το θάνατο. Αποταμιεύεις τα χρήματα σου γιατί φοβάσαι τη φτώχεια. Κτίζεις σπίτι γιατί φοβάσαι το κρύο. Ασφαλίζεις το σπίτι σου γιατί φοβάσαι τη φωτιά και το αυτοκίνητο σου γιατί φοβάσαι μήπως σε τρακάρει κάποιος μεθυσμένος οδηγός. Μπλεκόμαστε σε πολέμους, με θυσία εκατομμυρίων πολύτιμων ζωών και δισεκατομμυρίων χρημάτων, γιατί φοβόμαστε επιθέσεις και φοβόμαστε μήπως χάσουμε την πολύτιμη ελευθερία μας. Όταν όμως οι κήρυκες μιλούν για το φόβο του θεού και το φόβο της κόλασης τους αποκαλούν κήρυκες της συμφοράς και θρηνωδίας.

Εσύ φοβάσαι; Ο ληστής και κάθε σωσμένος θα ομολογήσουν ότι όταν για πρώτη φορά ήρθαν αντιμέτωποι με τις αμαρτίες τους και είδαν την τρομερή καταδίκη της ψυχής τους που τους περιμένει έτρεμαν και φοβόταν. Γι' αυτό ο Θεός μας προτρέπει να φύγουμε από την επερχόμενη οργή. Μια μέρα θα σταθείς μπροστά στο Χριστό. Αν Τον απορρίπτεις θα φωνάζεις τους βράχους και τα βουνά να πέσουν και να σε σκεπάσουν. Τότε δεν θα είσαι σε θέση να κρύψεις το φόβο σου και το ψέμα του Σατανά «μη φοβάσαι» δεν θα σε βοηθήσει καθόλου.

ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΕΝΟΧΗ ΤΟΥ

Το επόμενο πράγμα που σημειώνουμε είναι ότι ο ληστής παραδέχτηκε την ενοχή του. Αναγνώρισε την αμαρτία του όταν είπε: «Αποκριθείς δε ο άλλος, επέπληττεν αυτόν, λέγων· Ουδέ τον Θεόν δεν φοβείσαι συ, όστις είσαι εν τη αυτή καταδίκη; και ημείς μεν δικαίως· διότι άξια των όσα επράξαμεν απολαμβάνομεν· ούτος όμως ουδέν άτοπον έπραξε» (Λουκ.κγ:40,41).

Παραδέχτηκε ότι ήταν ένοχος αμαρτωλός. Κι εσύ δεν μπορείς να σωθείς ως ότου παραδεχτείς το ίδιο πράγμα. Ο Χριστός πέθανε για τους αμαρτωλούς. Όσο καιρό δεν παραδέχεσαι την αμαρτία σου δεν μπορείς να σωθείς.

ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΜΑΡΤΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Κατόπι ο ληστής αυτός αναγνώρισε την ικανότητα του Χριστού να τον σώσει. Παραδέχτηκε ότι ο Χριστός ήταν χωρίς αμαρτία και γι' αυτό μπορούσε να κάνει εξιλέωση για άλλους. Αν ο Χριστός ήταν αμαρτωλός, δεν θα μπορούσε να πεθάνει για άλλους. Ο ληστής όμως αναγνώρισε τον Ιησού σαν τον Άγιο του Θεού και είπε «ούτος όμως ουδέν άτοπον έπραξε» (Λουκ.κγ:41).

ΟΜΟΛΟΓΕΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΑΝ ΚΥΡΙΟ

Ακόμη ομολόγησε τον Χριστό σαν Κύριο γιατί είπε: «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου» (Λουκ.κγ:42).

Επίσης ομολόγησε πίστη στην ΑΝΑΣΤΑΣΗ. Το πρόσεξες αυτό; Ο Ιησούς πέθαινε και όμως ο ληστής του είπε: «όταν έλθης εν τη βασιλεία σου». Πίστευε ότι ο Χριστός που πέθαινε θα ξαναρχόταν στην βασιλεία Του. Για να το έκανε αυτό ο Χριστός θα έπρεπε να αναστηθεί από τους νεκρούς.

Θα κλείσω το μέρος αυτό μ' ένα παράδειγμα: Σκέψου για έναν άνθρωπο που πεθαίνει από ένα δηλητήριο που πήρε. Καλεί το γιατρό, που σωστά κάνει τη διάγνωση και αμέσως δίνει συνταγή με το σωστό φάρμακο. Ο γιατρός βάζει το φάρμακο σ' ένα ποτήρι νερό κοντά στο κρεββάτι και λέει: «Πάρε το φάρμακο αυτό και θα ζήσεις. Αν δεν το πάρεις θα πεθάνεις».

Ο άνθρωπος αυτός μπορεί να πιστεύει ότι είναι δηλητηριασμένος, ακόμη μπορεί να πιστεύει ότι το φάρμακο είναι καλό και θα τον θεραπεύσει αν το πάρει. Μπορεί να τα πιστεύει όλα αυτά και πάλι να πεθάνει. Το δηλητήριο είναι μέσα του. Δεν χρειάζεται να πετάξει το φάρμακο στο πάτωμα με βλαστήμιες και απιστία, διακηρύττοντας ότι δεν έχει πίστη στο γιατρό και σε οτιδήποτε άλλο. Αυτό που χρειάζεται να κάνει είναι να πιστέψει στο γιατρό και να πιστέψει ότι το φάρμακο είναι καλό, αλλά αυτός αρνιέται να το πάρει. Το δηλητήριο θα κάνει το έργο του. Κι' εσύ είσαι δηλητηριασμένος από την αμαρτία, φίλε μου, και θα χαθείς για πάντα εκτός κι αν αναγεννηθείς. Απλώς να πιστεύεις ότι όλα αυτά που λέει η Βίβλος είναι αληθινά δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα. Πρέπει να έρθεις στο σημείο όπου οριστικά θα δεχτείς το Χριστό.

Ο ληστής στο σταυρό δεν μπορούσε να κάνει τίποτε για να σωθεί. Τα χέρια του ήταν καρφωμένα στο σταυρό και δεν μπορούσε να εργαστεί. Δεν μπορούσε να περπατήσει, γιατί τα πόδια του ήταν καρφωμένα στο σταυρό. Δύο πράγματα όμως δεν ήταν καρφωμένα - η γλώσσα και η καρδιά του. Ήταν ελεύθερα ώστε με το στόμα του να ομολογήσει και με την καρδιά του να πιστέψει.