Η Βίβλος μας λέει πως πρέπει να είναι η εκκλησία

1. Μια βιβλική εκκλησία περιλαμβάνει τουλάχιστον δύο άτομα που μαζεύονται στο όνομα του Ιησού. «Διότι όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών» (Ματθ.ιη:20). Το να εργάζεσαι με κάποιον σε μια άσκηση ομαδικού πνεύματος μπορεί να είναι ωραίο, αλλά δεν είναι εκκλησία. Η εκκλησία αποτελείται από πιστούς που συνέρχονται μαζί, στον ίδιο φυσικό χώρο, στο όνομα του Ιησού Χριστού. Συναθροίζομαι στο όνομα του Ιησού σημαίνει συγκεντρώνομαι μαζί με άλλους για να λατρέψουμε τον Ιησού δημόσια, να υπηρετήσουμε τον Ιησού, και να βοηθήσουμε και άλλους να γνωρίσουν την αγάπη του Ιησού. Αν δεν συναθροίζεσαι με άλλους πιστούς στο όνομα του Ιησού, μην λες ότι ανήκεις στην εκκλησία Του.

2. Μια βιβλική εκκλησία συμμετέχει στο δείπνο του Κυρίου. Α’ Κορ.ια:23–26 λέει, «Διότι εγώ παρέλαβον από του Κυρίου εκείνο, το οποίον και παρέδωκα εις εσάς, ότι ο Κύριος Ιησούς εν τη νυκτί καθ' ην παρεδίδετο έλαβεν άρτον, και ευχαριστήσας έκοψε και είπε· Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών κλώμενον· τούτο κάμνετε εις την ανάμνησίν μου. Ομοίως και το ποτήριον, αφού εδείπνησε, λέγων· Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου· τούτο κάμνετε, οσάκις πίνητε, εις την ανάμνησίν μου. Διότι οσάκις αν τρώγητε τον άρτον τούτον και πίνητε το ποτήριον τούτο, τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλετε, μέχρι της ελεύσεως αυτού».

Ο Ιησούς διέταξε τους μαθητές Του να μαζεύονται τακτικά, κάθε φορά που Τον θυμούνται, για να συμμετέχουν και να καταγγέλλουν το θάνατό Του. Αυτή είναι εντολή, δεν είναι προαιρετικό πρόσθετο για τη χριστιανική ζωή. Δεν έχει να κάνει με προτιμήσεις και γνώμες, ούτε «μας συνδέει με τον Θεό», ούτε «συγχωράει αμαρτίες» όπως κάποιοι θέλουν να νομίζουν. Το δείπνο του Κυρίου είναι μια εκδήλωση στην οποία η εκκλησία διακηρύσσει δημόσια το θάνατο του Χριστού. Ενώ δεν είναι ρητά απαγορευμένο, δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο στην Αγία Γραφή, όπου ένα άτομο κάνει το δείπνο του Κυρίου, μόνο του. Μια βιβλική εκκλησία γιορτάζει το δείπνο του Κυρίου. Εάν δεν συμμετέχεις στο δείπνο του Κυρίου με άλλους πιστούς, μην λες ότι ανήκεις στην εκκλησία.

3. Μια βιβλική εκκλησία οδηγείται από ικανούς γι’ αυτό το σκοπό πρεσβυτέρους. Στην προς Τίτο α:5–9, ο Παύλος είπε στον Τίτο: «Διά τούτο σε αφήκα εν Κρήτη, διά να διορθώσης τα ελλείποντα και να καταστήσης εν πάση πόλει πρεσβυτέρους, καθώς εγώ σε διέταξα, όστις είναι ανέγκλητος, μιας γυναικός ανήρ, έχων τέκνα πιστά, μη κατηγορούμενα ως άσωτα ή ανυπότακτα. Διότι πρέπει ο επίσκοπος να ήναι ανέγκλητος, ως οικονόμος Θεού, μη αυθάδης, μη οργίλος, μη μέθυσος, μη πλήκτης, μη αισχροκερδής, αλλά φιλόξενος, φιλάγαθος, σώφρων, δίκαιος, όσιος, εγκρατής, προσκεκολλημένος εις τον πιστόν λόγον της διδασκαλίας, διά να ήναι δυνατός και να προτρέπη διά της υγιαινούσης διδασκαλίας και να εξελέγχη τους αντιλέγοντας».

Ο Παύλος επέμενε ότι οι εκκλησίες που ίδρυσε πρέπει να καθοδηγούνται από αρμόδιους πρεσβύτερους. Αυτό ήταν τόσο σημαντικό για τον Παύλο, που άφησε τον Τίτο πίσω στην Κρήτη ακριβώς γι’ αυτό το σκοπό, να βρει και να καταστήσει πρεσβυτέρους με τα ανάλογα προσόντα σε κάθε εκκλησία. Στην σύγχρονη, δημοκρατική κοινωνία μας, η ιδέα του πρεσβυτέριου δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής, αλλά είναι ιδιαίτερα Βιβλική. Αν δεν έχεις ποιμένα που να σε καθοδηγεί, μην λες ότι ανήκεις στην εκκλησία.

4. Μια βιβλική εκκλησία λατρεύει με ύμνους τον Θεό, ομαδικά. Η Εφες.ε:18–21 λέει, «Και μη μεθύσκεσθε με οίνον, εις τον οποίον είναι ασωτία, αλλά πληρούσθε διά του Πνεύματος, λαλούντες μεταξύ σας με ψαλμούς και ύμνους και ωδάς πνευματικάς, άδοντες και ψάλλοντες εν τη καρδία υμών εις τον Κύριον, ευχαριστούντες πάντοτε υπέρ πάντων εις τον Θεόν και Πατέρα εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, υποτασσόμενοι εις αλλήλους εν φόβω Θεού».

Παρατηρήστε ότι το εδάφιο έχει μια κάθετη και μια οριζόντια διάσταση. Πρέπει να γεμίζουμε με το Πνεύμα, «άδοντες και ψάλλοντες εν τη καρδία υμών εις τον Κύριον». Πρέπει ακόμα να μιλάμε μεταξύ μας «με ψαλμούς και ύμνους και ωδάς πνευματικάς». Η υμνωδία δεν είναι μόνο για να μας συνδέει με τον Θεό ή για να βιώνουμε μια συγκεκριμένη συναισθηματική εμπειρία. Όταν η εκκλησία συγκεντρώνεται για να ψάλλει,  διακηρύσσουμε ο ένας στον άλλο την αλήθεια που γνωρίσαμε. Ειλικρινά, ο Θεός δεν ασχολείται κατά κύριο λόγο με το αν μας αρέσει ή όχι να ψάλουμε ή αν αισθανθήκαμε κάτι την ώρα της λατρείας. Τον απασχολεί όμως αν διακηρύσσουμε την καλοσύνη και τη δόξα Του, ο ένας στον άλλο μέσα από τους ύμνους μας. Εάν δεν ψάλεις στον Κύριο και στους αδελφούς σου, μην λες ότι ανήκεις στην εκκλησία.

5. Μια βιβλική εκκλησία, κρατά τον αγιασμό που διδάσκεται. Στο Ματθ.ιη:17 λέει, «Και εάν παρακούση αυτών, ειπέ τούτο προς την εκκλησίαν· αλλ' εάν και της εκκλησίας παρακούση, ας είναι εις σε ως ο εθνικός και ο τελώνης».

Η εκκλησία είναι πραγματικά ένας τόπος πνευματικής προστασίας. Ο Ιησούς περιμένει τους πιστούς Του να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο να ακολουθήσουν τον αγιασμό. Αν ένας Χριστιανός αρχίζει να συμμετάσχει σε σοβαρή αμαρτία, ο Ιησούς περιμένει από τα μέλη της χριστιανικής κοινότητας, να τον επιπλήξουν στοργικά. Εάν το άτομο αρνείται να μετανοήσει από την αμαρτία του, αναμένεται να εμπλακεί ολόκληρη η εκκλησία.

Αυτή η διαδικασία προϋποθέτει ότι ένας Χριστιανός είναι συνδεδεμένος  ζωτικά με τους άλλους χριστιανούς. Στην πραγματικότητα, η διαδικασία της πειθαρχίας δεν μπορεί να συμβεί εκτός από μια τοπική εκκλησία. Αν δεν υποστηρίζεις τον αγιασμό που διδάσκει η εκκλησία, μην λες ότι ανήκεις σ’ αυτήν.

6. Μια βιβλική εκκλησία είναι ένα μέρος όπου οι Χριστιανοί μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα πνευματικά τους χαρίσματα για να οικοδομήσουν ο ένας τον άλλο. Α’ Κορ.ιδ:26 λέει, «Τι πρέπει λοιπόν, αδελφοί; Όταν συνέρχησθε, έκαστος υμών ψαλμόν έχει, διδαχήν έχει, γλώσσαν έχει, αποκάλυψιν έχει, ερμηνείαν έχει· πάντα ας γίνωνται προς οικοδομήν».

Όταν ο Παύλος έγραφε αυτό το εδάφιο, σαφώς υπέθετε ότι οι Κορίνθιοι θα συγκεντρώνονται όλοι μαζί σε τακτική βάση στο όνομα του Ιησού με σκοπό την λατρεία. Όταν μαζεύονται, θα χρησιμοποιούν τα πνευματικά τους χαρίσματα για να οικοδομήσουν ο ένας τον άλλο. Είναι αδύνατο να στηρίξεις άλλους Χριστιανούς αν αμελείς να συνέρχεσαι τακτικά με τους αδελφούς στο πλαίσιο της ομαδικής λατρείας. Αν δεν χρησιμοποιείς τα πνευματικά σου χαρίσματα για να οικοδομήσεις τους αδελφούς, μην θεωρείς ότι ανήκεις στην εκκλησία.

Σε αντίθεση με ό, τι πιστεύουν διάφοροι, ο εκκλησιασμός είναι θέμα υπακοής.

Και πραγματικά δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως μια Βιβλική εκκλησία.