ΜΕΛΕΤΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ (18)

ΙΙ. Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΝΙΗΛ

Ο Δανιήλ, έχοντας δώσει στο βασιλιά να καταλάβει ότι το όνειρο έχει να κάνει μ’ αυτόν, προχωράει τώρα στην ερμηνεία του.

Α. Η Βαβυλωνιακή αυτοκρατορία

Ο Δανιήλ μας δίνει ένα μάθημα οφειλόμενου σεβασμού στις αρχές: «Σύ, βασιλεύ, είσαι βασιλεύς βασιλέων· διότι ο Θεός τού ουρανού έδωκεν εις σέ βασιλείαν, δύναμιν καί ισχύν καί δόξαν» (Δαν.β:37).

Ας σημειώσουμε ότι ο Δανιήλ είπε αυτά τα λόγια αν και ο Ναβουχοδονόσορ ήταν ο ειδωλολάτρης ηγέτης ενός κράτους που δεν γνώριζε τον αληθινό Θεό. Αυτό εναρμονίζεται τέλεια με τη συμβουλή του Παύλου προς τον Τιμόθεο: «Παρακαλώ λοιπόν πρώτον πάντων νά κάμνητε δεήσεις, προσευχάς, παρακλήσεις, ευχαριστίας υπέρ πάντων ανθρώπων, υπέρ βασιλέων καί πάντων τών όντων εν αξιώμασι, διά νά διάγωμεν βίον ατάραχον καί ησύχιον εν πάση ευσεβεία καί σεμνότητι» (Β’ Τιμ.β:1-2).

Συχνά δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε την εντολή ότι πρέπει να προσευχόμαστε και να ευχαριστούμε για τους πολιτικούς ηγέτες, ιδιαίτερα όταν αυτοί είναι κακοί άνθρωποι. Ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε να το καταλάβουμε είναι να κατανοήσουμε το γεγονός ότι «δέν υπάρχει εξουσία ειμή από Θεού· αι δέ ούσαι εξουσίαι υπό τού Θεού είναι τεταγμέναι» (Ρωμ.ιγ:1). Αυτές οι επιστολές της Καινής Διαθήκης γράφτηκαν προς Χριστιανούς μιας εποχής που οι πολιτικές κυβερνήσεις ήταν κακές και διεφθαρμένες.

Ο Δανιήλ κατάλαβε αυτή την ιδέα και γι’ αυτό είπε: «Σύ, βασιλεύ, είσαι βασιλεύς βασιλέων· διότι ο Θεός τού ουρανού έδωκεν εις σέ βασιλείαν, δύναμιν καί ισχύν καί δόξαν» (Δαν.β:37). Αυτή η δήλωση εξυπηρετεί δύο σκοπούς: u αποκάλυψε την υπέρτατη κυριαρχία του Θεού και v θύμισε στο Ναβουχοδονόσορ την πηγή της δύναμής του.

Το πεδίο δράσης της Βαβυλωνιακής κυβέρνησης φανερώνεται στα ακόλουθα λόγια του Δανιήλ: «Καί πάντα τόπον, όπου κατοικούσιν οι υιοί τών ανθρώπων, τά θηρία τού αγρού καί τά πετεινά τού ουρανού, έδωκεν εις τήν χείρά σου καί σέ κατέστησε κύριον επί πάντων τούτων· σύ είσαι η κεφαλή εκείνη η χρυσή» (Δαν.β:38).

Το βασίλειο της Βαβυλώνας έγινε παγκόσμια δύναμη το 606 π.Χ. και διατηρήθηκε για 70 χρόνια, μέχρι το 536 π.Χ. Ο Ναβουχοδονόσορ ήταν ο πιο σημαντικός βασιλιάς που κυβέρνησε τη Βαβυλώνα, βασίλεψε για 45 χρόνια.

Η πόλη της Βαβυλώνας ήταν ξακουστή, ιδιαίτερα για τους κρεμαστούς κήπους της που ήταν ένα από τα εφτά θαύματα του τότε κόσμου. Το πόσο σημαντική ήταν αυτή η πόλη, μπορεί κανείς να το καταλάβει από την παρακάτω περιγραφή:

«Σύμφωνα με περιγραφές αρχαίων ιστορικών τα τείχη της είχαν μήκος 95 χιλιόμετρα, 100 μέτρα ύψος και κάπου 24 μέτρα πάχος, ενώ τα θεμέλιά τους εισχωρούσαν μέσα στο έδαφος σε βάθος 12 περίπου μέ­τρων, έτσι πού οι εχθροί να μη μπορούν να τα υπονομεύσουν. Ήταν χτισμένα με τετράγωνα τούβλα, πού το μήκος της πλευράς τους ήταν 30 εκατοστά του μέτρου και το πάχος τους 8 εκατοστά. Ανάμεσα στην πόλη και το τείχος μεσολαβούσε μια λωρίδα γης πλάτους 400 περίπου μέτρων, η οποία εκτεινόταν σε όλο το μήκος του τείχους. Φαρδιές και βαθιές τά­φροι γεμάτες νερό περιέβαλλαν το τείχος από τα έξω και αύξαναν την αμυντική του ισχύ. Πάνω δε στο τείχος υψώνονταν 250 πύργοι και φυλάκια για τη φρουρά, ενώ οι 100 πύλες του ήταν από ορείχαλκο. Την πόλη τη χώριζε ο ποταμός Ευφράτης­ σε δύο ίσα περίπου μέρη. Κατά μήκος της μιας και της άλλης όχθης του ποταμού ήταν χτισμένα τείχη, που προστά­τευαν την πόλη από ενδεχόμενη εισβολή από τον ποταμό, ενώ οι 25 πύλες των τειχών αυτών, μια σταθερή γέφυρα μήκους κάπου 800 μέτρων και 9 μέτρα πλάτος που στηριζόταν σε πέτρινους πυλώνες, κινητές γέφυρες που σηκώνονταν τη νύχτα, και μια υπόγεια σήραγγα - κάτω από την κοίτη τού ποταμού - πλάτους 5 μέτρων και ύψους 4, εξυπηρετούσαν την επικοινωνία μεταξύ των δύο τμημάτων της πόλης. Ανασκαφές των τελευταίων χρόνων επαλήθευσαν σε μεγάλη έκταση τους εκ πρώτης όψεως πραγματικά μυθώδεις αυτούς αριθμούς των αρχαίων ιστορικών».

Η παραπάνω περιγραφή, μ’ αυτή του παλατιού του Ναβουχοδονόσορ, φανερώνει ότι αυτή η πόλη πρέπει να ήταν απόρθητη στους πολέμους της εποχής εκείνης. Ωστόσο, ο Δανιήλ δεν ήταν ο πρώτος που προείπε την ανατροπή αυτής της πανίσχυρης κυβέρνησης. Ο Ησαΐας μίλησε κι αυτός πάνω στο θέμα και προχώρησε τόσο ώστε να περιγράψει ακριβώς την ήττα της: «Ούτω λέγει Κύριος πρός τόν κεχρισμένον αυτού, τόν Κύρον, τού οποίου τήν δεξιάν χείρα εκράτησα, διά νά υποτάξω τά έθνη έμπροσθεν αυτού· καί θέλω λύσει τήν οσφύν τών βασιλέων, διά νά ανοίξω τά δίθυρα έμπροθεν αυτού· καί αι πύλαι δέν θέλουσι κλεισθή» (Ης. με:1).

150 χρόνια πριν συμβεί αυτό το γεγονός, ο Κύριος προείπε μέσα από τον Ησαΐα τον τρόπο με τον οποίο θα έπεφτε η Βαβυλώνα.

Ο κακός Βαβυλώνιος βασιλιάς Βαλτάσαρ έκανε ένα οργιώδες συμπόσιο, όταν ένα μυστηριώδες χέρι εμφανίστηκε κι έγραψε ακατάληπτες λέξεις στον τοίχο. «Τότε η όψις τού βασιλέως ηλλοιώθη καί οι διαλογισμοί αυτού συνετάραττον αυτόν, ώστε οι σύνδεσμοι τής οσφύος αυτού διελύοντο καί τά γόνατα αυτού συνεκρούοντο» (Δαν.ε:6).

Το βράδυ εκείνης της άγριας γιορτής, η άμυνας της πανίσχυρης Βαβυλώνας είχε απερίσκεπτα παραμεληθεί. Ο Περσικός στρατός εξέτρεψε τη ροή του Ευφράτη, μπήκε στην ξερή κοίτη του ποταμού και βρήκε τις «εγκαταλελειμμένες πύλες» στα πλίνθινα τείχη στις όχθες του ποταμού ανοιχτές. Έτσι, μπήκαν στην πόλη χωρίς αντίσταση, χωρίς μάχη. Ακόμα και οι πόρτες του παλατιού είχαν μείνει ανοιχτές, έτσι ώστε ο εχθρός κατάφερε άμεσα να μπει μέσα. Εκείνο το βράδυ ο Βαλτάσαρ σφάχτηκε. Οι προφητείες εκπληρώθηκαν, η Βαβυλώνα έπεσε!