Ματθ.ι:32 Πας λοιπόν όστις με ομολογήση έμπροσθεν των
ανθρώπων, θέλω ομολογήσει και εγώ αυτόν έμπροσθεν του Πατρός μου του εν
ουρανοίς.
Αυτό το εδάφιο δεν περιγράφει ένα Θεό που μας ομολογεί σ’
ένα άλλο Θεό, ούτε υπαινίσσεται πίστη σε δύο θεούς. Επιπλέον, ο όρος «πρόσωπα»
συνεπάγεται ξεχωριστή νοημοσύνη σε μία θεότητα, έννοια που δεν μπορεί να ξεχωρίσει
από τον πολυθεϊσμό. Αυτό το εδάφιο δείχνει μια διάκριση του Ιησού στο ρόλο Του σαν
ο Υιός του Θεού και το ρόλο Του σαν ο Πατέρας. Η υική σχέση επιτρέπει στο Θεό
να κρίνει τον άνθρωπο. Σαν ο Πατέρας, δεν θα κρίνει κανένα άνθρωπο (Ιωάν.ε:22,27).
Ο Θεός θα κρίνει τα πάντα μέσω του Ιησού σαν Υιός του Θεού, επειδή Αυτός είναι
η ορατή, σωματική φανέρωση της πληρότητας του Θεού (Κολ.β:9). Στο ρόλο Του σαν Υιός
του Θεού, θα κρίνει τους αγίους και θα μας αναγνωρίσει σαν πιστούς (Ματθ.κε:31-34).
Ιωάν.ιδ:24 Ο μη αγαπών με τους λόγους μου δεν φυλάττει·
και ο λόγος, τον οποίον ακούετε, δεν είναι ιδικός μου, αλλά του πέμψαντός με
Πατρός.
Ο Ιησούς, σαν μέλος της θεότητας, δεν μπορούσε να μιλήσει
από μόνος Του, ή να διδάξει κάτι δικό του (Ιωάν.ζ:16-17); Ο Ιησούς, σαν Θεός,
δεν μπορούσε να διδάξει δικές Του εντολές (Ιωάν.ιβ:49-50, ιε:10); Ο Θεός έδωσε
Θεό (Ιωάν.γ:16); Πού είναι η ισότητα μεταξύ των μελών της θεότητας, όταν
ένας από αυτούς δεν μπορεί να μιλήσει τα δικά του λόγια, ή να διδάξει τη δική
του διδασκαλία ή εντολές; Είναι σαν να μην συμφωνούν μεταξύ τους. Η έννοια της
θεότητας του Ιησού, είναι κατώτερης ποιότητας και είναι υποκείμενη σε ένα άλλο
πρόσωπο που επίσης είναι Θεός.
Όπως και σε κάθε άλλη παρόμοια περίπτωση, το εδάφιο αυτό
διδάσκει στην πραγματικότητα μια διάκριση ανάμεσα στη σάρκα και το Πνεύμα.
Περιγράφει τη σχέση της ανθρώπινης φύσης του Χριστού, με τη θεία φύση Του. Ως
προς την ανθρώπινη φύση, «προέκοπτεν εις
σοφίαν και ηλικίαν» (Λουκ.β:52), αλλά ως προς τη θεότητα, είναι ο μόνος σοφός Θεός (Ιούδας 25), ο Παντοδύναμος (Αποκ.α:8), «ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός εις τους
αιώνας» (Ρωμ.θ:5). Η ανθρώπινη φύση, η σάρκα του Υιού ήταν κατώτερη και υποκείμενη
στη θεότητα. Δεν μπορεί Θεός να είναι κατώτερος και υποκείμενος σε άλλο Θεό,
όπως διδάσκει η θεωρία της τριάδας.
