Προς Ρωμαίους (060)

 

1. Η απόρριψη του Ισραήλ είναι μόνο προσωρινή (ια:11-32)

Ρωμ.ια:11 Λέγω λοιπόν, Μήπως έπταισαν διά να πέσωσι; Μη γένοιτο· αλλά διά της πτώσεως αυτών έγεινεν η σωτηρία εις τα έθνη, διά να κινήση αυτούς εις ζηλοτυπίαν.

Το εδάφιο 11 ανοίγει την ενότητα με μια ερώτηση παρόμοια συντακτικά με εκείνη του εδ.1, και δίνει την ίδια εμφατική αρνητική απάντηση. Η απόρριψη του Ισραήλ από το Θεό δεν είναι οριστική. Οι Ισραηλίτες έχουν σκοντάψει, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να αποκατασταθούν, η δύσκολη θέση τους δεν είναι ανίατη. Έχουν πέσει προσωρινά, όχι μόνιμα.

ΜΕΛΕΤΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ (14)

ΙΙ. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Α. Η αναβίωση του κράτους του Ισραήλ.

Ο Κύριος έδειξε σε όραση στον προφήτη Ιεζεκιήλ μια κοιλάδα γεμάτη με οστά. Σε υπακοή της εντολής του Θεού προφήτεψε και τα οστά άρχισαν να συνέρχονται και να καλύπτονται με σάρκα και δέρμα. Κατόπιν, ο Ιεζεκιήλ διατάχθηκε να προφητέψει στο πνεύμα: «Ελθέ, πνεύμα, εκ των τεσσάρων ανέμων, και εμφύσησον επί τους πεφονευμένους τούτους, και ας αναζήσωσι» (Ιεζ.λζ:9).

ΜΕΛΕΤΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ (13)

Ι. Ο ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Α. Η διαθήκη που έγινε με τον Αβραάμ

Γεν.ιβ:1 «Ο δε Κύριος είπε προς τον Αβραάμ, έξελθε εκ της γής σου, και εκ της συγγενείας σου, και εκ του οίκου του πατρός σου, εις την γην την οποίαν θέλω σοι δείξει»

Ο Θεός ποτέ δεν ενεργεί ευκαιριακά. Υπάρχει ένας αιώνιος σκοπός σε όλες Του τις αποφάσεις. Στο παραπάνω εδάφιο βλέπουμε το Θεό να διαλέγει ένα άνθρωπο και μια χώρα. Αργότερα, έκανε συνθήκη με τον Αβραάμ ότι θα τον κάνει ένα μεγάλο έθνος. Όμως, γιατί ο Θεός διάλεξε τον Αβραάμ; Ο Θεός ζητούσε ένα άνθρωπο που θα μπορούσε να του εμπιστευτεί τη θαυμαστή αποκάλυψη του μονοθεϊσμού, ο οποίος θα έπρεπε να Τον πιστεύει και να Τον υπακούει. Ο Θεός είδε ότι αυτά που ζητούσε υπήρχαν στο χαρακτήρα και τη ζωή του Αβραάμ, ο οποίος πίστευε και υπάκουε σ’ Αυτόν. Έτσι, έγινε ο πατέρας της πίστης για όλους αυτούς που εμπιστεύονται τον ένα αληθινό Θεό.

Η χαρά του Κυρίου είναι η ισχύς μου

"Και είπε προς αυτούς, Υπάγετε, φάγετε παχέα και πίετε γλυκάσματα, και αποστείλατε μερίδας προς τους μη έχοντας μηδέν ητοιμασμένον· διότι η ημέρα είναι αγία εις τον Κύριον ημών· και μη λυπείσθε· διότι η χαρά του Κυρίου είναι η ισχύς σας" Νεεμ.η:10

Ωραία διαβεβαίωση αυτή! Και γίνεται ακόμα ωραιότερη, γεμάτη από πλούσιο νόημα, με μια ακριβέστερη απόδοση του Εβραϊκού κειμένου: «Η χαρά του Κυρίου είναι το ισχυρό μου οχύρωμα» λέει το Εβραϊκό κείμενο.