Ψέματα σχετικά με τον Ιησού: Ντροπή και ενοχή

Γίνεται όλο και πιο δημοφιλές να ισχυρίζονται κάποιοι, ότι ο Ιησούς πάντα επικροτούσε την συμπεριφορά των ανθρώπων, χωρίς ποτέ να τους κάνει να αισθάνονται ντροπή ή ενοχή.

Αυτό, δεν είναι αλήθεια.

Ιωάν.ζ:7 Δεν δύναται ο κόσμος να μισή εσάς· εμέ όμως μισεί, διότι εγώ μαρτυρώ περί αυτού ότι τα έργα αυτού είναι πονηρά.

Φανέρωσε το σκοτάδι που υπήρχε στις ψυχές των ανθρώπων:

Ιωάν.γ:19 Και αύτη είναι η κρίσις, ότι το φως ήλθεν εις τον κόσμον, και οι άνθρωποι ηγάπησαν το σκότος μάλλον παρά το φώς· διότι ήσαν πονηρά τα έργα αυτών.

Οι περισσότεροι άνθρωποι απέρριψαν τον Ιησού κατά την διάρκεια της ζωής του, και οι περισσότεροι άνθρωποι απορρίπτουν τους μαθητές Του σήμερα.

Βιβλικός Χριστιανισμός και ορθολογιστικός σκεπτικισμός (12)

11. Αμαρτία-ενοχή-τιμωρία

Άλλοι αρνητές πολέμιοι του Χριστιανισμού και μηδενιστές, στρέφονται κατά της χριστιανικής βιβλικής διδασκαλίας περί αμαρτίας του ανθρώπου, ενοχής, και τιμωρίας, υποστηρίζοντας ότι έτσι, ο άνθρωπος οδηγείται σε μαρασμό, αφού η θρησκεία (η χριστιανική), του δημιουργεί συνεχώς συμπλέγματα φοβίας, αμαρτίας, ενοχής, που για να επιτύχει μια μέλλουσα και αβέβαιη ζωή, δεν τον αφήνει να χαρεί την εδώ ζωή, την παρούσα, την χειροπιαστή, όπως αυτός τη θέλει...

Προς Ρωμαίους (009)

Β. Η ενοχή των Εβραίων (β:1-γ:8)

Αφού παρουσίασε την ενοχή των Εθνικών, η επιστολή προς Ρωμαίους απευθύνεται σ’ αυτούς που συμφωνούν μ’ αυτή την ανάλυση. Το πρώτο μισό του δεύτερου κεφαλαίου, μιλάει γενικά για τον καθένα που πιστεύει ότι οι Εθνικοί είναι άξιοι καταδίκης, αλλά αρνείται να αναγνωρίσει τη δική του αμαρτία. Λειτουργώντας όμως έτσι, εδραιώνονται κάποιες πολύ σημαντικές αρχές, όσο αφορά στην κρίση του Θεού.

Το υπόλοιπο του δεύτερου κεφαλαίου, εφαρμόζει αυτά τα συμπεράσματα στους Εβραίους, για να δείξει ότι και οι Εβραίοι είναι το ίδιο αμαρτωλοί, όπως οι Εθνικοί. Η αρχή του τρίτου κεφαλαίου, προλαμβάνει και απαντάει με συντομία σε διάφορες αντιρρήσεις της αποδοχής μιας παγκόσμιας ενοχής και ιδιαίτερα αυτής των Εβραίων.  

Μια πληρέστερη αντιμετώπιση αυτών των ενστάσεων, αναβάλλεται για αργότερα, μετά την πλήρη ανάπτυξη όλων των λογικών συνεπειών της δικαίωσης.

Ο Ιησούς μπροστά στην αμαρτία

                               

Ιωάν.η:2-11

Έχουμε δει σε ταινίες, οι αστυνομικοί να πιάνουν τον κακό, να έρχονται οι φωτογράφοι γύρω του, κι αυτός να βάζει τα χέρια μπροστά στο πρόσωπό του για να μην το δουν. Γιατί άραγε τόσο συχνά το κάνουν οι άνθρωποι αυτό; Ένας λόγος είναι η ντροπή. 

Ντροπή για το κακό που έκαναν, αλλά και για το γεγονός, ότι αυτό φανερώθηκε στους άλλους και δεν μπορούν να κρυφτούν. Η αμαρτία όταν αποκαλύπτεται, προξενεί ντροπή. 

Σε κάποιους επίσης προξενεί φόβο. Και είναι καλό αυτό. Ένα μικρό αγοράκι έκανε την αταξία, το ήξερε και πήγε και είπε στη μαμά του, «Μαμά, φοβήθηκα». Και βέβαια η μαμά του, το ρώτησε, «γιατί φοβήθηκες, έκανες κάτι κακό;». 

 

Ντροπή, φόβος, ενοχή, αυτά είναι που συνήθως νοιώθει ο άνθρωπος όταν η αμαρτία του, το κακό που έκανε, γίνει φανερό. Λίγο πολύ όλοι τα έχουμε νοιώσει. Μπορούμε, λοιπόν, έστω και λίγο να καταλάβουμε τι μπορεί να ένοιωθε αυτή η γυναίκα που την έπιασαν επ' αυτοφώρω να είναι στο κρεβάτι με ένα ξένο άνδρα και την πήγαν στους Φαρισαίους.