Γίνεται όλο και πιο δημοφιλές να ισχυρίζονται κάποιοι, ότι ο Ιησούς πάντα επικροτούσε την συμπεριφορά των ανθρώπων, χωρίς ποτέ να τους κάνει να αισθάνονται ντροπή ή ενοχή.
Αυτό, δεν
είναι αλήθεια.
Ιωάν.ζ:7 Δεν δύναται ο κόσμος να μισή εσάς· εμέ όμως
μισεί, διότι εγώ μαρτυρώ περί αυτού ότι τα έργα αυτού είναι πονηρά.
Φανέρωσε το
σκοτάδι που υπήρχε στις ψυχές των ανθρώπων:
Ιωάν.γ:19 Και αύτη είναι η κρίσις, ότι το φως ήλθεν
εις τον κόσμον, και οι άνθρωποι ηγάπησαν το σκότος μάλλον παρά το φώς· διότι
ήσαν πονηρά τα έργα αυτών.
Οι περισσότεροι άνθρωποι απέρριψαν τον Ιησού κατά την διάρκεια της ζωής του, και οι περισσότεροι άνθρωποι απορρίπτουν τους μαθητές Του σήμερα.
Ιωάν.ιε:18 Εάν ο κόσμος σας μισή, εξεύρετε ότι εμέ
πρότερον υμών εμίσησεν.
Ο Χριστός
τόνισε έντονα την αμαρτία και την μετάνοια. Θέλει να ντρεπόμαστε για τις
αμαρτίες μας και να συνειδητοποιούμε την ενοχή μας:
Ματθ.ια:20 Τότε ήρχισε να ονειδίζη τας πόλεις εν αις
έγειναν τα πλειότερα θαύματα αυτού, διότι δεν μετενόησαν·
Μάρκ.α:15 και λέγων ότι επληρώθη ο καιρός και
επλησίασεν η βασιλεία του Θεού· μετανοείτε και πιστεύετε εις το ευαγγέλιον.
Λουκ.ε:32 Δεν ήλθον διά να καλέσω δικαίους, αλλά
αμαρτωλούς εις μετάνοιαν.
Λουκ.ιγ:3 Ουχί, σας λέγω, αλλ' εάν δεν μετανοήτε,
πάντες ομοίως θέλετε απολεσθή.
Λουκ.κδ:45-47 Τότε διήνοιξεν αυτών τον νούν, διά να
καταλάβωσι τας γραφάς· και είπε προς αυτούς ότι ούτως είναι γεγραμμένον και
ούτως έπρεπε να πάθη ο Χριστός και να αναστηθή εκ νεκρών τη τρίτη ημέρα, και να
κηρυχθή εν τω ονόματι αυτού μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη,
γινομένης αρχής από Ιερουσαλήμ.
Μάρκ.ς:1-11
Β’ Κορ.ζ:10 Διότι η κατά Θεόν λύπη γεννά μετάνοιαν προς
σωτηρίαν αμεταμέλητον· η λύπη όμως του κόσμου γεννά θάνατον.
Όταν
γνωρίζουμε τον Χριστό, έχουμε «θλίψη κατά Θεόν» όταν αμαρτήσουμε. Ντρεπόμαστε
γιατί οι αμαρτίες μας λυπούν τον Σωτήρα μας. Θέλουμε να μετανοήσουμε και να
αποκαταστήσουμε τη όμορφη συντροφιά μαζί Του (Α’ Ιωάν.α:8-10):
«Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν δεν έχομεν, εαυτούς
πλανώμεν και η αλήθεια δεν είναι εν ημίν. Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών,
είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση
ημάς από πάσης αδικίας. Εάν είπωμεν ότι δεν ημαρτήσαμεν, ψεύστην κάμνομεν
αυτόν, και ο λόγος αυτού δεν υπάρχει εν ημίν».
Όταν έχουμε κοσμική
θλίψη, λυπούμαστε για τις συνέπειες, όχι για την αμαρτία. Αρνούμαστε να
νιώθουμε ένοχοι ή ντροπιασμένοι. Αγνοούμε Γραφές όπως Ιάκ.δ:8-10:
«πλησιάσατε εις τον
Θεόν, και θέλει πλησιάσει εις εσάς. Καθαρίσατε τας χείρας σας, αμαρτωλοί, και
αγνίσατε τας καρδίας, δίγνωμοι. Κακοπαθήσατε και πενθήσατε και κλαύσατε· ο
γέλως σας ας μεταστραφή εις πένθος και η χαρά εις κατήφειαν. Ταπεινώθητε
ενώπιον του Κυρίου, και θέλει σας υψώσει».
Έχεις κοσμική
ή κατά Θεόν θλίψη για τις αμαρτίες σου;
