Ο ΑΑΡΩΝ
ΕΚΛΕΓΕΤΑΙ ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ
(Έξοδ. κη:1)
Ο Ααρών εργάστηκε με τον Μωυσή κατά την
διάρκεια ολόκληρης της αναμέτρησης με τον Φαραώ. Αργότερα μαζί με τον Ωρ
στήριζαν τα χέρια του Μωυσή ενώ ο Ιησούς του Ναυή κέρδιζε την μάχη ενάντια στον
Αμαλήκ (Έξοδ.ιζ:8-13).
Και στην περίπτωση της πρώτης παραμονής του
Μωυσή, των 40 ημερών και 40 νυχτών, στο όρος Σινά, ο Θεός του είπε να χρίσει
τον Ααρών σαν αρχιερέα και τους γιους του Ααρών να εργάζονται μαζί του στο ιερατείο
(Έξοδ.κη:1).
Παρόλα αυτά, ενώ ο Μωυσής ήταν πάνω στο βουνό, ο Ααρών ενέδωσε στην απαίτηση του λαού να τους φτιάξει ένα χρυσό μοσχάρι (Δευτ.θ:20). Και ο Θεός και ο Μωυσής ήταν εξοργισμένοι με τον Ααρών γι’ αυτή την μεγάλη αμαρτία (Έξοδ.λβ:7-35). Παρόλα αυτά, ο Μωυσής μεσίτευσε μπροστά στον Κύριο για τον αδελφό του. Χάρη στο μεγάλο έλεος του Θεού, ο Ααρών ξαναέστρεψε στην χάρη, και αυτός και οι γιοι του καθιερώθηκαν στην ιεροσύνη.
Οι στολές των ιερέων
(Έξοδ. κη:2-43)
“Και
θέλεις κάμει στολήν αγίαν εις τον Ααρών τον αδελφόν σου, προς δόξαν και τιμήν” (Έξοδ.κη:2).
Οι όμορφες και ακριβές στολές, προσεκτικά
φτιαγμένες σύμφωνα με τις οδηγίες του Κυρίου, δεν ήταν για επίδειξη, όπως και η
όμορφη επίπλωση που φτιάχτηκε για την Σκηνή. Μόνο ο Μωυσής και οι ιερείς επιτρεπόταν
να μπουν στα Αγια της Σκηνής, και μόνο ο αρχιερέας επιτρεπόταν να μπει στα άγια
των Αγίων μια φορά τον χρόνο, την Ημέρα του Εξιλασμού. Φορούσαν αυτές τις
στολές μόνο όταν υπηρετούσαν στο χάλκινο θυσιαστήριο του ολοκαυτώματος, στα Άγια
και κατά την διάρκεια της υπηρεσίας του αρχιερέα την Ημέρα του Εξιλασμού (Έξοδ.κη:43).
Αντί για επίδειξη, οι στολές φτιάχτηκαν έτσι,
γιατί είχαν σημαντική αξία για τον λαό Ισραήλ, αλλά και σαν τύποι της ερχόμενης
πνευματικής βασιλείας του Θεού. Ο σκοπός
τους ήταν να εντυπώσουν στον Ισραήλ την μεγαλειότητα του Θεού, την δόξα Του,
την εξουσία Του, και την σημασία της απόλυτης υπακοής σε όλες Του τις εντολές. Ολόκληρη
η υπηρεσία της Σκηνής ήταν σχεδιασμένη για να διδάξει τον λαό Ισραήλ ότι σαν
πρώτη μέριμνα στην ζωή τους έπρεπε να είναι το να λατρεύουν και να δοξάζουν τον
Δημιουργό τους, τον Κύριο, τον Θεό τον Παντοκράτορα.
Οι ίδιοι ικανοί και πρόθυμοι τεχνίτες που
έφτιαξαν την Σκηνή και όλα όσα περιέχονταν σ’ αυτή, κλήθηκαν να υφάνουν τις
στολές για τον Ααρών και τους γιους του. Η στολή για τον Ααρών, τον αρχιερέα,
στεκόταν ξεχωριστή σε σύγκριση με τις στολές των γιων του. Η στολή του αρχιερέα
αποτελούνταν από το εφόδ, το περιστήθιο, τον κεντητό χιτώνα, τον ποδήρη, την
μίτρα και την ζώνη. Απ’ την άλλη, η ιερατική ενδυμασία για τους γιους του Ααρών
περιλάμβανε χιτώνες, ζώνες, και μιτρίδια. (Eξοδ.κη:4,40).
Τα υλικά και τα χρώματα για όλες αυτές τις
στολές ήταν χρυσό, κυανούν, πορφυρούν, και φίνο λινό. Τα χρώματα φαίνεται ότι
είχαν κεντηθεί πάνω στο φίνο λινό, εκτός τον ποδήρη, ο οποίος ήταν φτιαγμένος
από κυανούν υφαντό (Έξοδ.λθ:22). Κοντά
“παντελόνια” φτιάχτηκαν επίσης σαν εσώρουχα και για τον Ααρών και για τους
γιους του (Έξοδ.κη:42,43).
Το εφόδ (Έξοδ. κη:6-14)
Από την περιγραφή του, το εφόδ φαίνεται ότι
ήταν ένα είδος γιλέκου ή περιβλήματος χωρίς μανίκια, του οποίου το έμπροσθεν
και το όπισθεν μέρος ενώνονταν στους ώμους, με ένα ονυχίτη λίθο σε κάθε ώμο και
οι οποίοι λίθοι ήταν τοποθετημένοι σε χρυσούς οικίσκους. Τα ονόματα των δώδεκα
φυλών του Ισραήλ ήταν χαραγμένα στους δύο λίθους, έξι ονόματα σε κάθε λίθο.
Ο αρχιερέας πάντοτε μετέφερε αυτά τα ονόματα,
τα οποία αντιπροσώπευαν ολόκληρη την συναγωγή του Ισραήλ, στους ώμους του, για
να δηλώσουν την δύναμη του όταν πήγαινε μπροστά στον Κύριο. Η περίεργη ζώνη
φαίνεται ότι ήταν κεντητή ή κοσμημένη με εργόχειρο και ήταν πιθανόν προσδεμένη
στο εφόδ στην περιοχή της μέσης. (Έξοδ.κη:8). Ο χρυσός ήταν έντεχνα φτιαγμένος
σε φίνες κλωστές και κεντημένος με κυανούν, πορφυρούν, και κόκκινο (Έξοδ.λθ:3).
Το περιστήθιο (Έξοδ.
κη:15-29)
Φτιαγμένο από το ίδιο φίνο λινό όπως και το
εφόδ, ήταν κεντημένο με περίτεχνη εργασία σε χρυσό, κυανού, πορφυρούν, και
κόκκινο. Ήταν διπλό για να φτιάχνει ένα τετράγωνο μιας σπιθαμής (περίπου 22,5
cm).
Ήταν στολισμένο με δώδεκα διαφορετικούς
λίθους που ήταν τοποθετημένοι σε τέσσερις σειρές από 3 λίθους η κάθε σειρά.
Τα ονόματα των δώδεκα φυλών του Ισραήλ ήταν
χαραγμένα σ’ αυτούς τους λίθους, με ένα όνομα σε κάθε λίθο.
Το περιστήθιο ήταν δεμένο με το εφόδ με χρυσές
αλυσίδες που ήταν προσαρμοσμένες σε χρυσούς κρίκους στην κορυφή του
περιστηθίου. Οι αλυσίδες δένονταν με δύο οικίσκους στις επωμίδες του εφόδ. Το
κάτω μέρος του περιστηθίου ήταν δεμένο με το εφόδ με χρυσές αλυσίδες σε χρυσούς
κρίκους στο κάτω μέρος του περιστηθίου και προσαρμοσμένες στο εφόδ ακριβώς πάνω
από τη ζώνη. Δεν έπρεπε ποτέ να λυθεί από το εφόδ, αλλά πάντοτε να φοριέται με
αυτό. Αυτό δήλωνε ότι κάθε φορά που ο αρχιερέας πήγαινε μπροστά στον Κύριο για
να κάνει την ετήσια εξιλέωση, αντιπροσώπευε όλη την συναγωγή του Ισραήλ στην
καρδιά του επάνω.
Ουρίμ και Θουμμίμ
(Έξοδ. κη:30)
Το περιστήθιο, καθώς ήταν διπλό, δημιουργούσε
μια θήκη μέσα στην οποία θα μπορούσαν να τοποθετήσουν τα Ουρίμ και Θουμμίμ. Η
Γραφή δεν προσδιορίζει τι ήταν τα Ουρίμ και Θουμμίμ, αλλά σαν ονόματα σημαίνουν
«φώτα και τελειότητες».
Τα χρησιμοποιούσαν κατά ένα τρόπο που δεν
είναι ξεκαθαρισμένος, για να καθορίζουν το θέλημα του Θεού για τους ηγέτες Του
και τον λαό Του. Ήταν υπευθυνότητα του αρχιερέα του Ισραήλ να είναι πάντα σε
επαφή με τον Κύριο για να οδηγεί και να συμβουλεύει τον βασιλιά και τον λαό
όσον αφορά στο θέλημα του Θεού σε
σημαντικές αποφάσεις. Όταν ο Μωυσής πλησίαζε στο τέλος της ζωής του, ο Θεός
διάλεξε τον Ιησού του Ναυή για να τον διαδεχτεί σαν ηγέτη του Ισραήλ (Αριθ.κζ:15-23). Ο Κύριος είπε στον Μωυσή : “Και θέλει παρασταθή ενώπιον Ελεάζαρ του
ιερέως, όστις θέλει ερωτήσει περί αυτού, κατά την κρίσην του Ουρίμ ενώπιον του
Κυρίου κατά τον λόγον αυτού θέλουσιν εξέρχεσθαι, και κατά τον λόγον αυτού θέλουσιν
εισέρχεσθαι, αυτός και πάντες οι υιοί Ισραήλ μετ’ αυτού, και πάσα η συναγωγή” (Αριθ.κζ:21).
Ο Ααρών είχε πεθάνει πριν τον θάνατο του
Μωυσή, και ο γιος του ο Ελεάζαρ ήταν τώρα ο αρχιερέας (Αριθ.κ:23-29). Ένα άλλο
παράδειγμα χρήσης των Ουρίμ και Θουμμίμ βρίσκεται στο βιβλίο του Έσδρα β:63, «Και είπε προς αυτούς ο Θιρσαθά, να μην
φάγωσιν από των αγιωτάτων πραγμάτων, εωσού αναστηθή ιερεύς μετά Ουρίμ και
Θουμμίμ». Αυτό ήταν μετά την Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία, όταν ο Ζοροβάβελ είχε
οδηγήσει μια ομάδα από Ισραηλίτες πίσω στην Ιερουσαλήμ. Ο Ζοροβάβελ ήταν ο
κυβερνήτης (ο Θιρσαθά), αλλά μόνο ο αρχιερέας είχε την εξουσία από τον Κύριο να
μεταφέρει τα Ουρίμ και Θουμμίμ στην θήκη του περιστηθίου.
Ο ποδήρης χιτώνας
(Έξοδ.κη:31-35)
Ο ποδήρης χιτώνας ήταν κατασκευασμένος από
κυανούν, υφαντό υλικό (Έξοδ.λθ:22). Φαίνεται ότι ήταν φτιαγμένος από μία,
μοναδική, λουρίδα από κυανούν ύφασμα. Ήταν πιθανόν διπλωμένος στην μέση και είχε
ένα άνοιγμα στο κέντρο του διπλώματος αρκετά μεγάλο για να περνάει από το
κεφάλι. Το άνοιγμα ήταν δεμένο με μια ταινία από ύφασμα για να μην σχίζεται. Η
έμπροσθεν και όπισθεν πλευρά του ποδήρη χιτώνα ήταν πιθανόν ραμμένες μαζί κάτω
από τους βραχίονες, αφήνοντας ένα άνοιγμα για αυτούς.
Το εφόδ με το προσαρμοσμένο περιστήθιο,
φοριόταν πάνω από τον ποδήρη χιτώνα, και η παράξενη ζώνη του εφόδ έζωνε τον
ποδήρη στην περιοχή της μέσης (Έξοδ.κθ:5-7). Το κράσπεδο του ποδήρη ήταν διακοσμημένο
σε όλη του την περιφέρεια με κυανά, πορφυρά, και κόκκινα ρόδια, και χρυσά
κουδούνια. Υπήρχε ένα χρυσό κουδούνι ανάμεσα σε κάθε ρόδι. Τα κουδούνια
κτυπούσαν καθώς ο αρχιερέας περπατούσε. Όταν πήγαινε μπροστά στον Κύριο για να
κάνει την ετήσια εξιλέωση, αυτοί που ήταν έξω περίμεναν να ακούσουν το θόρυβο
των κουδουνιών. Μόλις άκουγαν τα κουδούνια, ήξεραν ότι ο αρχιερέας εκτελούσε
την τελετή και ότι η εξιλέωσή τους είχε γίνει αποδεκτή από τον Κύριο.
Το άγιο διάδημα. (Έξοδ.κη:36-38)
Το άγιο διάδημα ήταν μια πλάκα από καθαρό
χρυσάφι πάνω στην οποία ήταν χαραγμένη η επιγραφή «Αγιασμός εις τον Κύριο».
Ήταν προσαρμοσμένο στο μπροστινό μέρος της μίτρας με μια κυανή ταινία. Η μίτρα,
φτιαγμένη από φίνο λινό (Έξοδ.λθ:28), ήταν πιθανόν ένα τουρμπάνι, με το λινό
να είναι δεμένο γύρω από το κεφάλι στο στιλ του τουρμπανιού. Αυτό ήταν το
στεφάνωμα της διακονικής ενδυμασίας του αρχιερέα. Αυτό δήλωνε ότι αυτός, σαν ο
αντιπρόσωπος του λαού προς τον Κύριο, έκανε εξιλέωση για τις αμαρτίες τους για
να είναι αποδεκτοί από τον Κύριο. Επίσης δήλωνε ότι ο αρχιερέας είχε αγιαστεί
τελετουργικά και θεωρούνταν άγιος.
