Ίσως έχετε
ακούσει την αναλογία του τρένου: η πίστη πρέπει να τροφοδοτεί την μηχανή και να
κινεί το τρένο. Τα συναισθήματα πρέπει να είναι το τελευταίο βαγόνι που ακολουθεί τα γεγονότα.
Δυστυχώς, πολλοί από εμάς αφήνουμε τα συναισθήματα να τροφοδοτούν την μηχανή μας, και οι ζωές μας καταλήγουν σαν παλιοσίδερα τρένων.
Μερικές φορές
οι ψαλμωδοί άφησαν τα συναισθήματά τους να πάρουν τον έλεγχο. Για παράδειγμα,
στον Ψαλμό μβ:9 ο ψαλμωδός ρώτησε τον Θεό: «διά τι με ελησμόνησας; διά τι περιπατώ σκυθρωπός εκ της καταθλίψεως του εχθρού;».
Αλλά οι
ψαλμωδοί ήταν επίσης καλοί στο να επανέρχονται στο σωστό δρόμο: «Διά τι είσαι περίλυπος, ψυχή μου; και διά τι
ταράττεσαι εντός μου; έλπισον επί τον Θεόν· επειδή έτι θέλω υμνεί αυτόν· αυτός
είναι η σωτηρία του προσώπου μου και ο Θεός μου..» Ψαλμός μβ:11
Για τους
Χριστιανούς, οι Γραφές είναι πάντα το «γεγονός» που μας επαναφέρει στον σωστό
δρόμο, κατευθύνονται προς την σωστή κατεύθυνση, ολοταχώς μπροστά!
