Η Σκηνή του Μαρτυρίου (13)

 

ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΙΕΡΑΤΕΥΜΑ

 

Ο Θεός κάλεσε τον Μωυσή από το όρος Σινά και του έδωσε αυτό το πολύ ξεχωριστό μήνυμα για να το δώσει στον λαό Ισραήλ:

“Σεις είδετε όσα έκαμα εις τους Αιγυπτίους, και σας εσήκωσα ως επί πτερύγων αετού, και σας έφερα προς εμαυτόν τώρα λοιπόν, εάν τω όντι υπακούσητε εις την φωνήν μου, και φυλάξητε την διαθήκη μου, θέλετε είσθαι εις εμέ ο εκλεκτός από πάντων των λαών διότι ιδική μου είναι πάσα η γη και σεις θέλετε είσθαι εις εμέ βασίλειον ιεράτευμα, και έθνος άγιον....” (Έξοδ.ιθ:4-6).

Ο Μωυσής κάλεσε τους πρεσβύτερους του λαού και τους έδωσε όλους τους λόγους που ο Κύριος είχε προστάξει. Αυτοί απάντησαν ομόφωνα ότι θα έκαναν ότι είχε πει ο Κύριος. Κατόπιν ο Μωυσής επέστρεψε την απάντησή τους στον Κύριο (Έξοδ.ιθ:7,8).

Οι Ισραηλίτες πίστευαν ότι μπορούσαν να υπακούσουν τον Κύριο, και είχαν την πρόθεση να το κάνουν. Ωστόσο, δεν είχαν συνειδητοποιήσει την δική τους αδυναμία και αστάθεια. Την τρίτη ημέρα μετά την υπόσχεσή τους, ο Θεός έδωσε από την κορυφή του Σινά, μέσα από φωτιά, καπνό, βροντές και αστραπές, τις Δέκα Εντολές. Κατόπιν κάλεσε τον Μωυσή στο βουνό για 40 μέρες και νύχτες (Έξοδος κδ:17,18).

Όταν ο Μωυσής δεν είχε κατέβει από το βουνό ύστερα από πολλές μέρες, ο λαός είπε στον Ααρών: “Σηκώθητι, κάμε εις ημάς θεούς, οίτινες να προπορεύονται ημών διότι ούτος ο Μωυσής, ο άνθρωπος όστις εξήγαγεν ημάς εκ γης Αιγύπτου, δεν εξεύρομεν τι απέγεινεν αυτός” (Έξοδ.λβ:1).

Ο Ααρών είπε στον Ισραήλ να φέρουν όλα τους τα χρυσά ενώτια (σκουλαρίκια), από τις συζύγους τους, τους γιους, και τις κόρες τους, και αυτός έφτιαξε ένα χρυσό μοσχάρι, ένα θεό των Αιγυπτίων. Ο Θεός έστειλε τον Μωυσή κάτω, στους πρόποδες του όρους, και αυτός βρήκε τους υιούς Ισραήλ να χορεύουν σαν ειδωλολάτρες γύρω απ’ το χρυσό μοσχάρι (Έξοδ.λβ:7-35).

Κρίθηκαν και συγχωρέθηκαν, και έφτιαξαν την Σκηνή, αλλά ποτέ δεν ικανώθηκαν να τηρήσουν τους απαιτούμενους νόμους και την διαθήκη του Θεού. Oλη τους η ιστορία ήταν γεμάτη αποτυχίες, και ποτέ δεν έγιναν ένα βασίλειο ιερέων καθώς ήθελε ο Θεός. Το ιερατείο ήταν περιορισμένο στον οίκο του Ααρών.

Επειδή ο Θεός γνώριζε την αδυναμία του Ισραήλ, είχε προσδιορίσει προ καταβολής κόσμου τον ουράνιό Του αρχιερέα, διά Του οποίου θα έφερνε στην πραγματικότητα ένα αληθινό βασίλειο από ιερείς.

Ο Πέτρος θυμήθηκε την ιστορία των αποτυχιών του Ισραήλ και αναγνώρισε την θέση της εκκλησίας της Καινής Διαθήκης. Είπε γι’ αυτήν: “Σεις όμως είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησε ο Θεός, διά να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως” (Α’ Πέτρ.β:9).

Ο λαός Ισραήλ δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει σε αυτήν την κλήση με τα έργα του νόμου.

“(επειδή ο νόμος ουδέν έφερεν εις το τέλειον,) έγεινε δε επεισαγωγή ελπίδος καλητέρας, διά της οποίας πλησιάζομεν εις τον Θεόν” (Εβρ.ζ:19).

“Διότι ο νόμος έχων σκιάν των μελλόντων αγαθών, ουχί αυτήν την εικόνα των πραγμάτων, δεν δύναται ποτέ διά των αυτών θυσιών τας οποίας προσφέρουσι κατ’ ενιαυτόν πάντοτε, να τελειοποιήση τους προσερχόμενους” (Εβρ.ι:1).

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός έχει κάνει τους αγίους της Καινής Διαθήκης ένα βασίλειο ιερέων με τη νέα γέννηση του Πνεύματός Του (Αποκ.ε:10).

Ο Παύλος είπε: “Όστις (ο Θεός) και έκαμεν ημάς ικανούς να ήμεθα διάκονοι της καινής διαθήκης, ουχί του γράμματος, αλλά του πνεύματος διότι το γράμμα θανατώνει, το δε πνεύμα ζωοποιεί” (Β’ Κορ.γ:6).

Ο Παύλος επίσης είπε ότι εάν υπήρχε κάποιος νόμος που θα μπορούσε να έδινε ζωή, η δικαιοσύνη θα έπρεπε να έλθει από τον νόμο (Γαλ.γ:21).

Το φταίξιμο δεν ήταν του νόμου του Θεού, διότι ήταν άγιος, δίκαιος, αγαθός και πνευματικός (Ρωμ.ζ:12,14). Το φταίξιμο ήταν στη σαρκική φύση των ανθρώπων (Ρωμ.ζ:14-24, Εβρ.η:7-10). Τα δεσμά της αμαρτίας στην φύση όλων των ανθρώπων είναι στ’ αλήθεια μια άθλια κατάσταση, αλλά η απάντηση του Θεού είναι εν Χριστώ Ιησού (Ρωμ.ζ:24,25). Συλλογιστείτε:

“Δεν είναι τώρα λοιπόν ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστώ Ιησού, τους μη περιπατούντας κατά την σάρκα, αλλά κατά το Πνεύμα. Διότι ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησούς με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου. Επειδή το αδύνατον εις τον νόμον, καθότι ήτο ανίσχυρος διά της σαρκός, ο Θεός πέμψας τον εαυτού Υιόν με ομοίωμα σαρκός αμαρτίας, και περί αμαρτίας, κατέκρινε την αμαρτίαν εν τη σαρκί διά να πληρωθή η δικαιοσύνη του νόμου εις ημάς τους μη περιπατούντας κατά την σάρκα, αλλά κατά το Πνεύμα” (Ρωμ.η:1-4).

Οι ιερείς του Θεού πρέπει να φορέσουν τις άγιες στολές τους για να εισέλθουν στην εκκλησία Του και να Τον υπηρετήσουν:

“Επειδή όσοι εβαπτίσθητε εις Χριστόν, Χριστόν ενεδύθητε” (Γαλ.γ:27)

“Άλλ’ ενδύθητε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και μη φροντίζετε περί της σαρκός, εις το να εκτελήτε τας επιθυμίας αυτής” (Ρωμ.ιγ:14).

“Να απεκδυθήτε τον παλαιόν άνθρωπον τον κατά την προτέραν διαγωγήν, τον φθειρόμενον κατά τας απατηλάς επιθυμίας και να ανανεόνησθε εις το πνεύμα του νοός σας, και να ενδύθητε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αλήθειας” (Εφεσ.δ:22-24).

Διά του Αγίου Πνεύματος, οι ιερείς του Θεού εισέρχονται στα Αγια της εκκλησίας Του για να κάμουν τις υπηρεσίες Του. Σε αυτό το μέρος οι ιερείς Του πρέπει να κρατούν το ευώδες θυμίαμα της δοξολογίας και της λατρείας να ανεβαίνει συνεχώς προς τον Θεό, και οι προσευχές τους θα λαβαίνουν απάντηση καθώς θα ανεβαίνουν μέσα σε δοξολογία και ευχαριστία (Αποκ.η:3-5).

Οι ιερείς του Θεού πρέπει να συνεχίζουν να μετέχουν από αυτόν τον Άρτο της Ζωής, για να Τον αντιπροσωπεύσουν στον κόσμο. Και πρέπει να κρατήσουν το φως της ζωής να λάμπει μέσα τους για να φωτίζουν την οδό των αμαρτωλών προς το θυσιαστήριο της Χάρης (Ματθ.ε:14-16).

Οι ιερείς του Κυρίου πρέπει να προσφέρουν θυσίες. Η πρώτη και πιο σημαντική θυσία είναι αυτή των εαυτών τους. Ο Παύλος έγραψε στους Ρωμαίους:

“Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, διά των οικτιρμών του Θεού, να παραστήσητε τα σώματά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία, και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε διά της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον” (Ρωμ.ιβ:1,2).

Ένα πολύ μεγάλο μέρος των ιερατικών υπηρεσιών στην εκκλησία της Καινής Διαθήκης είναι η δοξολογία και η λατρεία στον Θεό. Ο Παύλος το καταλόγισε αυτό σαν μία από τις θυσίες που προσφέρουν οι άγιοι. Είπε, “Δι’ αυτού (Ιησού Χριστού) λοιπόν ας αναφέρωμεν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι, καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού” (Εβρ.ιγ:15). Βρίσκουμε πολλά, πάρα πολύ ωραία παραδείγματα δοξολογίας στους Ψαλμούς του Δαβίδ:

“Θεέ, συ είσαι ο Θεός μου από πρωίας σε ζητώ Σε διψά η ψυχή μου, σε ποθεί η σάρξ μου, εν γη ερήμω, ξηρά και ανύδρω διά να βλέπω την δύναμιν σου και την δόξαν σου, καθώς σε είδον εν των αγιαστηρίω. Διότι το έλεός σου είναι καλήτερον παρά την ζωήν τα χείλη μου θέλουσι σε επαινεί” (Ψαλμ.ξγ:1-3).

Ένα άλλο πολύ σημαντικό μέρος των ιερατικών υπηρεσιών των αγίων του Θεού είναι τα δέκατα και οι εισφορές για την υποστήριξη του έργου του Θεού και για τη βοήθεια αυτών που είναι σε ανάγκη. Ξανά, ο Παύλος έγραψε στους Εβραίους: “Τη δε αγαθοποιίαν και το μεταδοτικόν μη λησμονείτε διότι εις τοιαύτας θυσίας ευαρεστείται ο Θεός” (Εβρ.ιγ:16). Μπορούμε να δώσουμε στον Θεό μονάχα λίγα από αυτά που Αυτός μας έχει δώσει. Ο Δαβίδ προσευχήθηκε στον Θεό:

“Τώρα λοιπόν, Θεέ ημών, ημείς ευχαριστούμεν σε, και υμνούμεν το ένδοξον όνομά σου. Αλλά τις είμαι εγώ, και τις ο λαός μου, ώστε να δυνηθώμεν να προσφέρωμεν προθύμως εις σε κατά ταύτα; διότι τα πάντα έρχονται εκ σου, και εκ των σών δίδομεν εις σε” (Α’ Χρον.κθ:13,14).

Ο Θεός, απορρίπτοντας τις μη ειλικρινείς θυσίες του λαού Ισραήλ, είπε σ’ αυτούς:

“Δεν θέλω δεχθή εκ του οίκου σου μόσχον, τράγους εκ των ποιμνίων σου. Διότι εμού είναι πάντα τα θηρία του δάσους, τα κτήνη τα επί χιλίων ορέων. Γνωρίζω πάντα τα πετεινά των ορέων, και τα θηρία του αγρού είναι μετ’ εμού. Εάν πεινάσω, δεν θέλω ειπεί τούτο προς σε διότι εμού είναι η οικουμένη, και το πλήρωμα αυτής” (Ψαλμ.ν:9-12).

 

Ο Θεός μας έχει δώσει με τη χάρη Του το προνόμιο να συμβάλλουμε στο έργο Του για να λάβουμε την ανταμοιβή, όπως έδωσε στην χήρα στα Σαρεπτά το προνόμιο να μοιραστεί την πίττα της με τον Ηλία για να έχουν να φάνε κατά την διάρκεια της ξηρασίας (Α’ Βασ.ιζ:8-16).

Ωστόσο, δεν πρέπει να ενεργούμε για την αμοιβή, αλλά να δίνουμε από καρδιά αγάπης και ευχαριστίας γι' αυτά που Αυτός έχει κάνει για μας. Όταν μεταδίδουμε, όταν μοιραζόμαστε αυτό που έχουμε με άλλους, φανερώνουμε το ευσπλαχνικό Πνεύμα του Ιησού.

Ο Κύριος Ιησούς ξεκαθάρισε ότι θα συνέχιζε το έργο Του στη γη εκχέοντας το Πνεύμα Του, το Πνεύμα της ζωής και της δύναμης μέσα στον λαό Του, διά του οποίου θα εργαζόταν. Κάθε πληρωμένος με το Πνεύμα άγιος του Θεού είναι ένας ιερέας (Αποκ.ε:10 ). Δεν έχουν όλοι την κλήση να κηρύττουν ή να διδάσκουν, αλλά όλοι έχουν την κλήση να αντιπροσωπεύουν τον Ιησού σ’ αυτό τον πονηρό κόσμο (Β’ Κορ.ε:19,20).

Ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του: “Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όστις πιστεύει εις εμέ, τα έργα τα οποία κάμνω, και εκείνος θέλει κάμει, και μεγαλήτερα τούτων θέλει κάμει διότι εγώ υπάγω προς τον Πατέρα μου” (Ιωάν.ιδ:12).

Ο Ιησούς έκανε διαχωρισμό της ανθρώπινης και της θεϊκής Του φύσης όταν μίλησε ότι θα πήγαινε στον Πατέρα Του. Όταν πήγε στον Πατέρα μετά τον θάνατο και την ανάστασή Του, ανέβηκε στον ουρανό για να συνδοξαστεί με τον Θεό, με την ίδια δόξα που είχε πριν γίνει ο κόσμος (Ιωάν.α:1-14, ιζ:5).

Οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης προείπαν τον ερχομό της εκκλησίας του Ιησούς Χριστού, η οποία είναι το βασίλειο των ιερέων Του. Ο Ιωήλ προφήτευσε:

“Και μετά ταύτα θέλω εκχέει το πνεύμα μου επί πάσαν σάρκα και θέλουσι προφητεύσει οι υιοί σας, και αι θυγατέρες σας οι πρεσβύτεροι σας θέλουσιν ενυπνιασθεί ενύπνια, οι νεανίσκοι σας θέλουσιν ιδεί οράσεις. Και έτι επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταις ημέραις εκείναις θέλω εκχέει το πνεύμα μου” (Ιωήλ β:28,29).

Ο Ιερεμίας προφήτευσε για τη νέα διαθήκη στην οποία ο Θεός θα έγραφε τους νόμους Του στις καρδιές των ανθρώπων και στις διάνοιές τους (Ιερεμ.λα:31-34). Ο Κύριος μίλησε διαμέσου του Ιεζεκιήλ:

“Και θέλω ράνει εφ’ υμών καθαρόν ύδωρ, και θέλετε καθαρισθή από πασών των ακαθαρσιών σας, και από πάντων των ειδώλων σας, θέλω σας καθαρίσει. Και θέλω δώσει εις εσάς καρδίαν νέαν και πνεύμα νέον θέλω εμβάλλει εν υμίν, και αποσπάσας την λιθίνην καρδίαν από της σαρκός σας, θέλω δώσει εις εσάς καρδίαν σαρκίνην. Και θέλω εμβάλλει εν υμίν το Πνεύμα μου, και σας κάμει να περιπατήτε εν τοις διατάγμασί μου, και να φυλάττητε τας κρίσεις μου, και να εκτελήτε αυτάς” (Ιεζ.λs:25-27).

Ο Ησαίας είπε:

“Διότι με χείλη ψελλίζοντα, και με άλλην γλώσσαν, θέλει ομιλεί προς τούτον τον λαόν προς τον οποίον είπεν, Αύτη είναι η ανάπαυσις, με την οποίαν δύνασθε να αναπαύσητε τον κεκοπιασμένον, και αύτη είναι η άνεσις αλλά αυτοί δεν ηθέλησαν να ακούσωσι” (Ης.κη:11,12).

Ο Θεός μίλησε διά μέσου όλων των μαθητών που είχαν πληρωθεί με το Άγιο Πνεύμα την Ημέρα της Πεντηκοστής, και όλων αυτών της πρώτης εκκλησίας. Και ακόμη μιλάει διά μέσου όλων αυτών που είναι γεμάτοι με το Πνεύμα Του, σε γλώσσες άλλες από τις δικές τους (Πράξ.β:1-4, 7-18, ι:44-48, ιθ:1-7, Ιωάν.ιε:26,27).

Η εμπειρία του Αγίου Πνεύματος εν Χριστώ Ιησού, είναι η ανάπαυση για την οποία προφήτευσε ο Ησαίας (Ματθ.ια:28-30). Ο Παύλος επίσης αναφέρθηκε στην προφητεία του Ησαία όταν δίδασκε για την διακονία της εκκλησίας σχετικά με την ομιλία σε άλλες γλώσσες (Α’ Κορ.ιδ:18-22).

Τα Αγια της Σκηνής ήταν ένας τύπος του πνευματικού χώρου ή θέσης της εκκλησίας, της Καινής Διαθήκης, του Κυρίου Ιησού Χριστού. Τα τρία αντικείμενα της επίπλωσής της, το χρυσό θυσιαστήριο του θυμιάματος, η χρυσή τράπεζα των άρτων της προθέσεως και η χρυσή λυχνία, είχαν να κάνουν με τις υπηρεσίες των Ααρωνικών ιερέων. Έδιναν σε τύπους τις υπηρεσίες των πληρωμένων με Άγιο Πνεύμα αγίων του Θεού, οι οποίοι είναι οι ιερείς Του της Καινής Διαθήκης.

Το θυσιαστήριο του θυμιάματος προεικόνιζε την υπηρεσία της δοξολογίας και της προσευχής τους, που είναι ένα πολύ σημαντικό μέρος των υπηρεσιών μας στον Θεό. Ο Παύλος πρότρεψε τον Τιμόθεο ότι, πρώτα απ’ όλα, έπρεπε να γίνονται δεήσεις, προσευχές, παρακλήσεις, ευχαριστίες, για όλους τους ανθρώπους (Α’ Τιμ.β:1). Τέτοια υπηρεσία μπορεί να γίνει μόνο εν Πνεύματι.

“Ωσαύτως δε και το Πνεύμα συμβοηθεί εις τας ασθενείας ημών επειδή το τι να προσευχηθώμεν ώς πρέπει, δεν εξεύρομεν αλλ’ αυτό το Πνεύμα ικετεύει υπέρ ημών διά στεναγμών αλαλήτων. Ο δε ερευνών τας καρδίας εξεύρει τι είναι το φρόνημα του Πνεύματος, ότι κατά Θεόν ικετεύει υπέρ των αγίων” (Ρωμ.η:26,27).

Αυτή η διαμεσολαβητική προσευχή είναι ο Κύριος που εκτελεί το έργο Του στον λαό Του. Μπορούμε να λατρέψουμε τον Θεό μόνο εν Πνεύματι και αληθεία (Ιωάν.δ:23,24).

Η τράπεζα των άρτων της προθέσεως έδινε σε τύπο τον Χριστό, τον Άρτο της Ζωής (Ιωάν.ς:48-59). Ήταν καθήκον των Ααρωνικών ιερέων να κρατούν τους άρτους πάντοτε στην τράπεζα. Οι άρτοι αντικαθίσταντο κάθε Σάββατο και οι ιερείς είχαν το δικαίωμα να φάνε τους άρτους που έπαιρναν από την τράπεζα. Οι ιερείς της Καινής Διαθήκης πρέπει συνεχώς να μετέχουν από τον Χριστό. Ο Ιησούς είπε: “Όστις τρώγει την σάρκαν μου, και πίνει το αίμα μου, εν εμοί μένει, και εγώ εν αυτώ” (Ιωάν.s:56).

Ο Ιησούς υποσχέθηκε στους μαθητές Του έναν άλλο Παράκλητο μετά που θα ανέβαινε στον ουρανό. Ξεκαθάρισε, ωστόσο, ότι ο Παράκλητος δεν θα ήταν ένα άλλο πρόσωπο, αλλά Αυτός ο Ίδιος που θα επέστρεφε σε αυτούς εν Πνεύματι. Είπε:

“Δεν θέλω σας αφήσει ορφανούς έρχομαι προς εσάς. Έτι ολίγον και ο κόσμος πλέον δεν με βλέπει σεις όμως με βλέπετε διότι εγώ ζω, και σεις θέλετε ζή. Εν εκείνη την ημέρα σεις θέλετε γνωρίσει, ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί μου, και σεις εν εμοί, και εγώ εν υμίν” (Ιωάν.ιδ:18-20).

Όταν έχουμε το Πνεύμα Του, το Άγιο Πνεύμα, μέσα μας, είναι επίσης και γύρω μας, έτσι ώστε να είμαστε μέσα Του. Τρεφόμαστε στη διάνοιά μας και στο πνεύμα μας καθημερινά από το Πνεύμα Του που είναι μέσα μας. Αλλά πρέπει να περιπατούμε μέσα στο Πνεύμα Του καθημερινά για να έχουμε τη διατροφή που χρειαζόμαστε από Αυτόν (Ρωμ.η:1-6).

Το πιο σημαντικό μέρος της διακονίας μας είναι να κρατήσουμε την πλήρωση από το Πνεύμα Του, για να παρουσιάσουμε στον κόσμο, την ευσπλαχνική και γεμάτη αγάπη φύση του Χριστού, όπως και τα θαυμαστά Του έργα (Α’ Τιμ.δ:12, Ιωάν.ιε:3-5, Ιάκ.γ:13).

Οι ιερείς είχαν το καθήκον να κρατούν το λάδι στα δοχεία της λυχνίας έτσι ώστε οι επτά λύχνοι της να συνεχίζουν να δίνουν φως. Οι ιερείς του Θεού της Καινής Διαθήκης είναι το φως του κόσμου για τον λόγο ότι έλαβαν το φως της ζωής εν Πνεύματι Αγίω (Ματθ.ε:14-16, Ιωάν.α:4, Β’ Κορ.δ: 6).

Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι πλέον στον κόσμο σε ορατή μορφή, αλλά είναι εδώ μέσα στον λαό Του. Η εκκλησία του Ιησού Χριστού είναι η μοναδική πηγή πνευματικού φωτός στον κόσμο σήμερα. Αυτός ο κόσμος θα ήταν στ’ αλήθεια ένα σκοτεινό μέρος χωρίς το φως της πνευματικής ζωής και της αλήθειας που βρίσκεται μέσα στους πληρωμένους με το Πνεύμα ανθρώπους του Κυρίου. Αλλά, δόξα στον Θεό, το φως Του ακόμη λάμπει μέσα στους αγίους Του σε όλον τον κόσμο.

“Διότι ο Θεός ο ειπών να λάμψη φως εκ του σκότους, είναι όστις έλαμψε εν ταις καρδίαις ημών, προς φωτισμόν της γνώσεως της δόξης του Θεού διά του προσώπου του Ιησού Χριστού. Εχομεν δε τον θησαυρόν τούτον εις οστράκινα σκεύη, διά να είναι η υπερβολή της δυνάμεως του Θεού, και ουχί εξ ημών” (Β’ Κορ.δ:6,7).

Οι πληρωμένοι με Πνεύμα, άγιοι του Θεού, ως ιερείς Του, εκτελούν την υπηρεσία Του αφήνοντας το φως τους να λάμπει, μαρτυρώντας για τις ευλογίες της σωτηρίας, προσευχόμενοι, κηρύττοντας το ευαγγέλιό Του, και υποστηρίζοντας κάθε φάση του έργου Του στη γη με τα δέκατα και τις εισφορές τους. “Ας μη αποκάμνωμεν δε πράττοντες το καλόν διότι εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ. Άρα λοιπόν ενόσω έχομεν καιρόν, ας εργαζώμεθα το καλόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως” (Γαλ.s:9-10).

Ο Ιωάννης, στο νησί της Πάτμου, είδε ένα όραμα του δοξασμένου Χριστού. Τον είδε στο μέσον των επτά λυχνιών, έχοντας επτά αστέρες στο δεξί Του χέρι, με μία κοπτερή δίστομο μάχαιρα στο στόμα Του (Αποκ.α:12-16). Στη μέση της δόξας και της δύναμης της παρουσία του Κυρίου, ο Ιωάννης έπεσε στα πόδια Του σαν νεκρός.

Ο Κύριος κατόπιν του έδωσε την ερμηνεία του οράματος.

Είπε: “Το μυστήριον των επτά αστέρων τους οποίους είδες εν τη δεξιά μου, και τας επτά λυχνίας τας χρυσάς. Οι επτά αστέρες είναι οι άγγελοι των επτά εκκλησιών και αι επτά λυχνίαι τας οποίας είδες, είναι αι επτά εκκλησίαι” (Αποκ.α:20).

Η λέξη “άγγελοι” σημαίνει “αγγελιοφόροι”. Οι επτά αστέρες αντιπροσωπεύουν τους αγγελιοφόρους, ή τους εργάτες, των επτά εκκλησιών της Μ. Ασίας στις οποίες απευθυνόταν τα επτά μηνύματα του δεύτερου και τρίτου κεφαλαίου της Αποκάλυψης.

Αυτές οι 7 εκκλησίες, αντιπροσωπεύουν ολόκληρη την εκκλησία του Θεού. Και οι επτά αστέρες τους οποίους κρατούσε ο Κύριος στο δεξί Του χέρι αντιπροσώπευαν όλους τους εργάτες Του, που είναι καλεσμένοι να διακονήσουν τον λόγο Του. Είναι προορισμένοι να κηρύξουν τον λόγο Του κάτω από το χρίσμα και την έμπνευση του Πνεύματός Του.

“Έκαστος κατά το χάρισμα το οποίον έλαβεν, υπηρετείτε κατά τούτο εις αλλήλους, ως καλοί οικονόμοι της πολυειδούς χάριτος του Θεού. Εάν τις λαλή, ας λαλή ως λαλών λόγια Θεού εάν τις υπηρετή, ας υπηρετή ως υπηρετών εκ της δυνάμεως την οποίαν χορηγεί ο Θεός, διά να δοξάζηται εν πάσιν ο Θεός διά του Ιησού Χριστού, εις τον οποίον είναι η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν” (Α’ Πέτρ.δ:10,11).

Αυτό μας λέει ξεκάθαρα ότι όλοι οι εργάτες θα πρέπει να οδηγούνται, να εμπνέονται, και να δυναμώνονται από το Πνεύμα Του. Ο Κύριος χρίει τις διάνοιες των αληθινών εργατών Του για να πουν τους λόγους Του, όπως Αυτός θα τους κήρυττε στον κόσμο (Β’ Κορ.δ:1-7).