Το αίμα (η Καινή Διαθήκη)

Έξοδ.ιβ:3-6 Λαλήσατε προς πάσαν την συναγωγήν του Ισραήλ, λέγοντες, Την δεκάτην τούτου του μηνός ας λάβωσιν εις εαυτούς έκαστος εν αρνίον κατά τους οίκους των πατριών αυτών, εν αρνίον δι' έκαστον οίκον. Εάν όμως ήναι οι εν τω οίκω ολιγοστοί διά το αρνίον, αυτός και ο γείτων αυτού ο πλησιέστερος της οικίας αυτού ας λάβωσιν αυτό κατά τον αριθμόν των ψυχών· έκαστος θέλει συναριθμείσθαι διά το αρνίον αναλόγως με το αρκετόν εις αυτόν να φάγη. Το δε αρνίον σας θέλει είσθαι τέλειον, αρσενικόν ενιαύσιον· εκ των προβάτων ή εκ των αιγών θέλετε λάβει αυτό. Και θέλετε φυλάττει αυτό μέχρι της δεκάτης τετάρτης του αυτού μηνός· και τότε άπαν το πλήθος της συναγωγής του Ισραήλ θέλει σφάξει αυτό προς το εσπέρας.

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ - Πράξεις - Αποκάλυψη (6)

Αποκάλυψη α:1

«Αποκάλυψις Ιησού Χριστού, την οποίαν έδωκεν εις αυτόν ο Θεός…». Εδώ βλέπουμε ένα διαχωρισμό ανάμεσα στο αιώνιο Πνεύμα του Θεού και τον άνθρωπο Χριστό. Μόνο το Πνεύμα μπορούσε να δώσει την αποκάλυψη των αισχατολογικών γεγονότων. Η ανθρώπινη φύση του Χριστού δεν μπορούσε να τα γνωρίζει (Μάρκ.ιγ:32), που σημαίνει ότι ο Ιησούς Χριστός τα ήξερε δια του Πνεύματος. Ακόμα, η θεότητα του Ιησού δεν ήταν προϊόν της ανθρώπινης φύσης Του, αλλά αυτή η ενότητα της θείας με την ανθρώπινη φύση ήταν προϊόν της θεότητάς Του. Το βιβλίο της Αποκάλυψης δεν φανερώνει μόνο πράγματα που πρόκειται να έρθουν, αλλά και τη θεότητα του Ιησού Χριστού, καθώς και τη γνώση ότι και τα δύο προέρχονται απ’ το Πνεύμα του Θεού. Ήδη απ’ το πρώτο κεφάλαιο της Αποκάλυψης, ο Ιησούς φανερώνεται σαν ο Θεός, γιατί ο Ιωάννης Τον βλέπει σε όραση με όλη τη δόξα και τη δύναμη του Θεού.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Αποκ.ε:6 «Και είδον εν μέσω του θρόνου και των τεσσάρων ζώων και εν μέσω των πρεσβυτέρων αρνίον εστηκός ως εσφαγμένον, έχων κέρατα επτά, και οφθαλμούς επτά, οι εισίν τα επτά πνεύματα του Θεού απεσταλμένοι εις πάσαν την γήν».

Α.  «Και είδον εν μέσω του θρόνου....αρνίον»

Αυτό το Αρνίο που βλέπει ο Ιωάννης είναι στη μέση του θρόνου, δηλαδή ακριβώς στην θέση του Θεού. Μέσα στο κέντρο της παρουσίας του Κυρίου.

Το πάσχα των Εβραίων

Έξοδος ιβ:1-6

Και είπε Κύριος προς τον Μωϋσήν και προς τον Ααρών εν τη γη της Αιγύπτου, λέγων, Ο μην ούτος θέλει είσθαι εις εσάς αρχή μηνών· θέλει είσθαι εις εσάς πρώτος των μηνών του ενιαυτού. Λαλήσατε προς πάσαν την συναγωγήν του Ισραήλ, λέγοντες, Την δεκάτην τούτου του μηνός ας λάβωσιν εις εαυτούς έκαστος εν αρνίον κατά τους οίκους των πατριών αυτών, εν αρνίον δι' έκαστον οίκον. Εάν όμως ήναι οι εν τω οίκω ολιγοστοί διά το αρνίον, αυτός και ο γείτων αυτού ο πλησιέστερος της οικίας αυτού ας λάβωσιν αυτό κατά τον αριθμόν των ψυχών· έκαστος θέλει συναριθμείσθαι διά το αρνίον αναλόγως με το αρκετόν εις αυτόν να φάγη. Το δε αρνίον σας θέλει είσθαι τέλειον, αρσενικόν ενιαύσιον· εκ των προβάτων ή εκ των αιγών θέλετε λάβει αυτό. Και θέλετε φυλάττει αυτό μέχρι της δεκάτης τετάρτης του αυτού μηνός· και τότε άπαν το πλήθος της συναγωγής του Ισραήλ θέλει σφάξει αυτό προς το εσπέρας. 

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΙΗΣΟΥΣ (5) - Η προύπαρξη του Ιησού

Προηγουμένως κάναμε κάποιες αναφορές στην προΰπαρξη του Χριστού, τώρα όμως θα εξετάσουμε κάποια εδάφια που έχουν να κάνουν με το θέμα αυτό.

Υπάρχουν κάποιοι που χρησιμοποιούν το όγδοο κεφάλαιο των Παροιμιών σε μια προσπάθεια ν’ αποδείξουν ότι ο Υιός του Θεού προϋπήρχε μαζί με τον Πατέρα. Διδάσκουν, λοιπόν, ότι αυτό το κεφάλαιο αναφέρεται στον Υιό. 

Αυτό το κεφάλαιο, όμως, μιλάει για τη σοφία και σε καμία περίπτωση δεν αποδεικνύεται ότι αυτή ήταν ο Υιός του Θεού. Ο απόστολος Παύλος μας λέει στην Α’Κορ.α:30 ότι ο Χριστός «εγεννήθη εις ημάς σοφία», αλλά λέει «από Θεού», απ΄ τη θεότητα, όχι απ’ την ανθρώπινη φύση Του. 

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΙΗΣΟΥΣ (1) - Η διπλή φύση του Ιησού Χριστού

Η θεία και η ανθρώπινη φύση, στο πρόσωπο του Χριστού είναι ενωμένες. Έτσι, ο Ιησούς είναι ο Θεός και άνθρωπος. Αυτό το αποδεικνύουν οι προφήτες, οι απόστολοι, αλλά κι ο ίδιος ο Ιησούς.

Ι. ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΑΝ ΟΤΙ:

1. Ο Χριστός είναι ο Θεός.

«Ιδού, ο Θεός (Ελοχίμ) σας θέλει ελθεί....αυτός θέλει ελθεί και θέλει σας σώσει. Τότε οι οφθαλμοί των τυφλών θέλουσιν ανοιχθή, και τα ώτα των κωφών θέλουσιν ακού-σει. Τότε ο χωλός θέλει πηδά ως έλαφος και η γλώσσα του μογιλάλου θέλει ψάλλει» (Ησ.λε:4-6).

Σύγκρινε αυτό, με την ερώτηση που ο Ιωάννης ο Βαπτιστής έστειλε τους μαθητές του να κάνουν στον Ιησού και με την απάντηση που τους έδωσε: «Σύ είσαι ο ερχόμενος, ή άλλον προσδοκώμεν»;

Ο Τελειωμένος άνθρωπος

"Διότι δεν υπέταξεν εις αγγέλους την οικουμένην την  μέλλουσαν, περί της οποίας λαλούμεν. Εμαρτύρησε δε τις εν τινί μέρει, λέγων· Τι είναι ο άνθρωπος, ώστε να ενθυμήσαι αυτόν, Η ο υιός του ανθρώπου, ώστε να επισκέπτησαι αυτόν; Έκαμες αυτόν ολίγον τι κατώτερον των αγγέλων, με δόξαν και τιμήν εστεφάνωσας αυτόν και κατέστησας αυτόν επί τα έργα των χειρών σου· Πάντα υπέταξας υποκάτω των ποδών αυτού. Διότι υποτάξας εις αυτόν τα πάντα, δεν αφήκεν ουδέν ανυπότακτον εις αυτόν. Τώρα όμως δεν βλέπομεν έτι τα πάντα υποτεταγμένα εις αυτόν· τον δε ολίγον τι παρά τους αγγέλους ηλαττωμένον Ιησούν βλέπομεν διά το πάθημα του θανάτου με δόξαν και τιμήν εστεφανωμένον, διά να γευθή θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου διά της χάριτος του Θεού" Εβρ.β:5-9

Κάιν και Αβελ - Οι δύο προσφορές

Μέσα απ’ αυτές τις δύο προσφορές βλέπουμε τις δύο τάξεις ανθρώπων που πάντοτε υπήρχαν πάνω στη γη - αυτούς που εμπιστεύονται το αίμα για να συμφιλιωθούν με το Θεό κι αυτούς που εμπιστεύονται τα έργα τους.

Ο Κάιν πρόσφερε προσφορά απ’ τους καρπούς της γης, ενώ ο Αβελ «εκ των πρωτοτόκων των προβάτων» (Γένεσις δ:4). Μερικοί δίνουν την ερμηνεία ότι τα δύο αδέλφια έκαναν ένα είδος πειράματος για να δουν ποια προσφορά ευαρεστεί το Θεό, αλλά κάποια πράγματα μέσα στη Γραφή μας δίνουν το δικαίωμα να πιστεύουμε ότι ήξεραν από πριν ποια ήταν η σωστή προσφορά.