ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ - Πράξεις - Αποκάλυψη (6)

Αποκάλυψη α:1

«Αποκάλυψις Ιησού Χριστού, την οποίαν έδωκεν εις αυτόν ο Θεός…». Εδώ βλέπουμε ένα διαχωρισμό ανάμεσα στο αιώνιο Πνεύμα του Θεού και τον άνθρωπο Χριστό. Μόνο το Πνεύμα μπορούσε να δώσει την αποκάλυψη των αισχατολογικών γεγονότων. Η ανθρώπινη φύση του Χριστού δεν μπορούσε να τα γνωρίζει (Μάρκ.ιγ:32), που σημαίνει ότι ο Ιησούς Χριστός τα ήξερε δια του Πνεύματος. Ακόμα, η θεότητα του Ιησού δεν ήταν προϊόν της ανθρώπινης φύσης Του, αλλά αυτή η ενότητα της θείας με την ανθρώπινη φύση ήταν προϊόν της θεότητάς Του. Το βιβλίο της Αποκάλυψης δεν φανερώνει μόνο πράγματα που πρόκειται να έρθουν, αλλά και τη θεότητα του Ιησού Χριστού, καθώς και τη γνώση ότι και τα δύο προέρχονται απ’ το Πνεύμα του Θεού. Ήδη απ’ το πρώτο κεφάλαιο της Αποκάλυψης, ο Ιησούς φανερώνεται σαν ο Θεός, γιατί ο Ιωάννης Τον βλέπει σε όραση με όλη τη δόξα και τη δύναμη του Θεού.

Τα 7 πνεύματα του Θεού.

Αυτή τη φράση τη βρίσκουμε στην Αποκ.α:4, γ:1 και ε:6. Μήπως αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν 7 πρόσωπα στη θεότητα; Όχι βέβαια, αλλά αν κάποιοι εφαρμόσουν σ’ αυτά τα εδάφια την ίδια λογική που εφαρμόζουν σε άλλες φράσεις της Γραφής, τότε πρέπει να έχουν 7 πρόσωπα του Πνεύματος. Η Βίβλος όμως μας διδάσκει ότι είναι μόνο ένα Πνεύμα (Α’ Κορ.ιβ:13 & Εφεσ.δ:4).

Όμως, γιατί τότε η Αποκάλυψη μιλάει για 7 Πνεύματα; Πρέπει να θυμόμαστε ότι η Αποκάλυψη είναι ένα βιβλίο γεμάτο συμβολισμούς. Επιπλέον, το 7 είναι ένας πολύ συμβολικός αριθμός μέσα στη Γραφή, που συχνά αντιπροσωπεύει τελειότητα, πληρότητα, ολοκλήρωση. Για παράδειγμα, ο Θεός «ξεκουράστηκε» από τη Δημιουργία την 7^η ημέρα (Γεν.β:2), το Σάββατο της Παλαιάς Διαθήκης ήταν την 7^η ημέρα (Έξ.κ:10), η λυχνία μέσα στη Σκηνή του Μαρτυρίου είχε 7 λύχνους (Έξ.κε:37), ο Νώε πήρε 7 ζευγάρια καθαρών ζώων μέσα στην κιβωτό (Γέν.ζ:2), ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του να συγχωρούν τον αδελφό τους 7 φορές τη μέρα (Λουκ.ιζ:4), το βιβλίο της Αποκάλυψης περιέχει γράμματα για τις 7εκκλησίες της Μ. Ασίας (Αποκ.α:11). Έτσι λοιπόν, τα 7 πνεύματα του Θεού, απλά φανερώνουν την πληρότητα η την τελειότητα του Πνεύματος του Θεού. Είναι ένας τρόπος να δώσει έμφαση στην ολότητα του Πνεύματος του Θεού. Η φράση αυτή μπορεί ακόμα να υπονοεί τις 7 όψεις του Πνεύματος του Θεού όπως αναφέρονται στον Ης.ια:2, αφού ο Ησαίας και η Αποκάλυψη αποδίδουν αυτά τα πνεύματα στον Ιησού.

Αυτό όμως προβάλλει ένα άλλο σημείο: η Γραφή δεν βλέπει αυτά τα 7 πνεύματα σαν 7 ξεχωριστά πρόσωπα, ούτε καν σαν ένα πρόσωπο. Μάλλον ο Ιωάννης καθαρά μας λέει ότι αυτά τα 7 πνεύματα ανήκουν στον Ιησού Χριστό (Αποκ.γ:1 & ε:6). Παρακάτω στο βιβλίο αυτό, περιγράφει το Πνεύμα σε ενικό αριθμό (Αποκ.κβ:17). Τα 7 πνεύματα λοιπόν, αντιπροσωπεύουν συμβολικά την πληρότητα και τη δύναμη του ενός Αγίου Πνεύματος, που δεν είναι άλλο απ’ το Πνεύμα του Ιησού.

Το Αρνίο στην Αποκ.ε

Στην Αποκ.ε:1 μας μιλάει γι’ Αυτόν που κάθεται στο θρόνο, στον ουρανό και κρατάει στο δεξί Του χέρι ένα βιβλίο. Μετά, τα εδάφια 6 & 7 μιλάνε για ένα Αρνίο που έρχεται και παίρνει το βιβλίο απ’ το δεξί χέρι Αυτού που κάθεται στο θρόνο. Τώρα, μήπως αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν δύο πρόσωπα στη θεότητα; Όχι! Για άλλη μια φορά, πρέπει να θυμόμαστε ότι το βιβλίο της Αποκάλυψης είναι άκρως συμβολικό. Στην πραγματικότητα, ξέρουμε ότι το εδάφιο που είναι ερώτηση είναι συμβολικό. Ο Ιωάννης, δεν είδε το αόρατο Πνεύμα του Θεού, γιατί ο ίδιος έγραψε ότι άνθρωπος δεν Τον είδε ποτέ (Ιωάν.α:18, Α’ Ιωάν.δ:12). Στην πραγματικότητα κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να δει το Θεό (Α’ Τιμ.ς:16). Στην Αποκ.ε:5 λέει ότι «ο λέων» θ’ ανοίξει το βιβλίο, αλλά στο εδάφιο 6 ο Ιωάννης βλέπει ένα Αρνίο άντ’ αυτού. Στο ίδιο εδάφιο το Αρνίο είναι «ως εσφαγμένο» αλλά ακόμα κινείται. Είχε 7 μάτια που συμβολίζουν αντίστοιχες ιδιότητες του Πνεύματος του Θεού καθώς και την παντογνωσία του Θεού (Παρ.ιε:3). Ακόμα το Αρνίο είχε 7 κέρατα τα οποία συμβολίζουν την πληρότητα της παντοδυναμίας του Θεού, αφού το κέρας είναι σύμβολο δύναμης μέσα στο λόγο του Θεού (Ζαχ.α:18-19  Αποκ.ιζ:12-17). Όλες οι περιγραφές αυτής της σκηνής φανερώνουν τη συμβολική φύση των εδαφίων. Για να καταλάβουμε αυτούς τους συμβολισμούς, πρέπει να βρούμε ποιος είναι ο καθήμενος στο θρόνο και ποιος το Αρνίο.

Στην Αποκ.δ:2 & 8 λέει ότι Αυτός που κάθεται στον θρόνο είναι ο «Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ, ο Ην ο Ων και ο Ερχόμενος». Ακόμα στην Αποκ.α:8, ο Ιησούς περιγράφει τον Εαυτό Του σαν Αυτόν που είναι «ο ΩΝ, ο Ην και ο Ερχόμενος, ο Παντοκράτωρ». (Δες α:11-18 και κβ:12-16 για επιπλέον αποδεικτικά στοιχεία ότι Αυτός που μιλάει στο α:8 είναι ο Ιησούς). Ακόμα, Αυτός που κάθεται στο θρόνο είναι Κριτής (Αποκ.κ:11-12) κι εμείς ξέρουμε ότι ο Ιησούς είναι Αυτός που θα κρίνει τα πάντα (Ιωάν.ε:22, 27  Ρωμ.β:16, ιδ:10-11). Συνεπώς, μπορούμε να ολοκληρώσουμε με το γεγονός ότι Αυτός που κάθεται στο θρόνο είναι ο Ιησούς με όλη Του τη δύναμη και τη θεότητα.

Το Αρνίο είναι ο Γιος του Θεού, ο Ιησούς Χριστός σαν άνθρωπος, ιδιαίτερα στο ρόλο Του σαν το εξιλαστήριο θύμα. Η Καινή Διαθήκη ταυτίζει τον Ιησού με το Αρνίο που πρόσφερε το αίμα του για τις αμαρτίες μας (Ιωάν.α:36  Α’ Πέτρ.α:19). Γι’ αυτό στην Αποκ.ε:6 το Αρνίο περιγράφεται σαν «εσφαγμένο». Ο Θεός δεν μπορεί να πεθάνει, ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός πέθανε. Έτσι, το Αρνίο αντιπροσωπεύει τον Ιησού μόνο ως προς την ανθρώπινη φύση Του, σαν τη θυσία περί αμαρτίας. Το υπόλοιπο του 5^ου κεφαλαίου συνεχίζει ν’ αποδεικνύει το ίδιο, περιγράφοντας το Αρνίο σαν τον Λυτρωτή μας.

Το ότι το Αρνίο δεν είναι απλά ένας άνθρωπος, είναι ολοφάνερο από το γεγονός ότι έχει την πληρότητα του Πνεύματος του Θεού, συμπεριλαμβανομένης της παντογνωσίας και της πανταχού παρουσίας (εδ.6). Είναι ακόμα ο Λέων της φυλής του Ιούδα και η ρίζα του Δαβίδ (εδ.5). Ο λέων είναι σύμβολο της βασιλικότητας του Χριστού και της καταγωγής Του απ’ τον βασιλιά Δαβίδ. Ο Ιησούς ήταν απ’ τη φυλή του Ιούδα (Ματθ.α:1-3  Λουκ.γ:33) που ήταν η βασιλική φυλή απ’ τον καιρό του Δαβίδ. Ο λέων είναι ακόμα σύμβολο του Ιούδα σαν άρχοντας (Γέν.μθ:9-10). Η ρίζα του Δαβίδ αναφέρεται στο ρόλο του Χριστού σαν πηγή, Δημιουργός και Θεός του Δαβίδ.

Άλλο ένα γεγονός ενισχύει την άποψη ότι το Αρνίο αντιπροσωπεύει την ανθρώπινη φύση του Χριστού μάλλον παρά κάποιο «δεύτερο πρόσωπο στην Τριάδα». Ο λόγος που το Αρνίο φανερώνεται, είναι για ν’ ανοίξει το βιβλίο που κρατάει ο Θεός. Πολλοί ερμηνεύουν ότι αυτό το βιβλίο είναι ο τίτλος της απολυτρωτικής πράξης του ανθρώπινου γένους. Άλλοι το βλέπουν σαν συμβολικό των μυστικών σχεδίων του Θεού. Όπως και να είναι, χρειαζόταν ένας άνθρωπος να το ανοίξει, γιατί ο Θεός δεν μας λύτρωσε, ούτε μας αποκάλυψε τον Εαυτό Του σαν υπερβατικός Θεός. Φανερώθηκε σε ανθρώπινη σάρκα προκειμένου να μας αποκαλύψει τον Εαυτό Του και να γίνει ο στενός συγγενής που θα μας ελευθερώσει από την αμαρτία (Λευιτ.κε:25, 47-49). Το Αρνίο λοιπόν, αντιπροσωπεύει τον άνθρωπο Χριστό.

Πολλοί διαπρεπείς Τριαδικοί λόγιοι συμφωνούν ότι το Αποκ.ε είναι συμβολικό και δεν αναφέρεται στο Θεό Πατέρα που κάθεται στο θρόνο και το Θεό Υιό που στέκεται δίπλα απ’ το θρόνο.

Θα μπορούσαμε σαν συμπέρασμα να πούμε ότι η όραση στην Αποκ.ε είναι συμβολική και απεικονίζει τις δύο φύσεις και τους δύο ρόλους του Ιησού Χριστού. Σαν Πατέρας, Κριτής, Δημιουργός και Βασιλιάς κάθεται στο θρόνο, γιατί στη θεότητά Του είναι ο Θεός ο Παντοκράτωρ. Σαν Υιός, είναι το Αρνίο το εσφαγμένο, γιατί σαν άνθρωπος είναι η θυσία περί αμαρτιών, των δικών μας αμαρτιών. Ο Ιωάννης δεν είδε το αόρατο Πνεύμα του Θεού, αλλά μια συμβολική όραση στην οποία ο Ιησούς σαν ο Θεός κάθεται στο θρόνο και σαν Αρνίο στο ρόλο του Υιού του Θεού που θυσιάστηκε για τις αμαρτίες μας.

Αν τώρα κάποιος επιμένει στην κατά γράμμα ερμηνεία των αποδεδειγμένα συμβολικών εδαφίων, τότε πρέπει να συμφωνήσει ότι ο Ιωάννης δεν είδε δύο πρόσωπα του Θεού, αλλά μάλλον ένα Θεό να κάθεται στο θρόνο κι ένα πραγματικό αρνί δίπλα στο θρόνο. Αυτό βέβαια δεν είναι λογικό, αλλά φανερώνει ότι οι προσπάθειες των Τριαδικών να χρησιμοποιήσουν αυτά τα εδάφια για να στηρίξουν τη θεωρία τους, είναι άκαρπες.

Υπάρχουν κι άλλα εδάφια στο βιβλίο της Αποκάλυψης που δείχνουν καθαρά ότι το Αρνίο δεν είναι κάποιο ξεχωριστό πρόσωπο του Θεού. Ιδιαίτερα στην Αποκ.κβ:1 & 3 μιλάει για το «θρόνο του Θεού και του Αρνίου» και προφανώς αναφέρεται στον ένα θρόνο του δ:2 και ε:1. Αφού μιλάει για «το Θεό και το Αρνίο» στο κβ:3, παρακάτω λέει «οι δούλοι αυτού» (όχι αυτών), «θέλουσιν λατρεύσει αυτόν» (όχι αυτούς), «…το πρόσωπον αυτού» (όχι τα πρόσωπα αυτών), «…το όνομα αυτού» (όχι τα ονόματα αυτών). Το Αρνίο και η δόξα του Θεού φωτίζουν τη Νέα Ιερουσαλήμ (Απόκ.κα:23), κι ακόμα Κύριος ο Θεός είναι το φως (Αποκ.κβ:5). Έτσι, λοιπόν, ο Θεός και το Αρνίο είναι ένα όν. Η φράση αναφέρεται στον Ιησού Χριστό και προσδιορίζει τη διπλή φύση Του.

Κλείνοντας, το Αποκ.ε είναι στη φύση του συμβολικό και φανερώνει ότι υπάρχει ένας Θεός με ένα πρόσωπο και μία υπόσταση. Περιγράφει Αυτόν που κάθεται στο θρόνο, αλλά κι ένα λιοντάρι, μια ρίζα κι ένα αρνί. Μήπως αυτή η περιγραφεί μιλάει για τέσσερα πρόσωπα στη θεότητα; Φυσικά, όχι. Μάλλον είναι μόνο ένας Αυτός που κάθεται στο θρόνο. Το λιοντάρι, η ρίζα και το αρνί είναι συμβολισμοί και χαρακτηριστικά προσόντα αυτού που είναι άξιος ν’ ανοίξει το βιβλίο. Το λιοντάρι μας φανερώνει ότι είναι βασιλιάς απ’ τη φυλή του Ιούδα. Η ρίζα μας λέει ότι είναι ο Δημιουργός. Το αρνί φανερώνει το Θεό που φανερώθηκε εν σαρκί, τη θυσία. Μόνο έτσι, σαν Αρνίο εσφαγμένο είναι που μπορεί να γίνει ο Λυτρωτής μας και ν’ ανοίξει το βιβλίο. Υπάρχει λοιπόν μόνο ένας Θεός, Αυτός ο Θεός φανερώθηκε εν σαρκί σαν Αρνίο (ο Γιος) προκειμένου να μας αποκαλύψει τον Εαυτό Του και να μας λυτρώσει από τις αμαρτίες μας.