Πώς πρέπει να ανταποκριθούμε όταν ένας φίλος μας λέει ότι
έχει αμαρτήσει;
Ποιο είναι το σωστό να κάνουμε, όταν ένας αδελφός αμαρτάνει;
Θα πρέπει να τον διαβεβαιώσουμε ότι δεν είναι και τόσο
σπουδαίο θέμα;
- Άλλοι έχουν κάνει χειρότερα.
- Δεν πρέπει να αισθάνεσαι άσχημα.
- Είναι πολύ δύσκολο να περιμένεις πάρα πολλά από τον εαυτό σου.
- Στο κάτω – κάτω, όλοι είμαστε αμαρτωλοί.
Νομίζω ότι αυτά είναι τα πιο συνηθισμένα λόγια που λέμε (και
νομίζουμε ότι βοηθάμε).
Το έχω κάνει!
Φαίνεται συμπονετικό.
Αλλά είναι;
Ας πάμε ένα βήμα πιο μπροστά: τι γίνεται όταν κάποιος που
λέει ότι είναι Χριστιανός, αρχίζει να ζει κοσμικά ή απλά χάνει το ενδιαφέρον
για τα πράγματα του Θεού;
Πρέπει να τον ησυχάσουμε ότι είναι σωσμένος;
Η Γραφή ησυχάζει και διαβεβαιώνει τα «βραχώδη εδάφη» ή τα «ακανθώδη
εδάφη» άτομα ότι είναι σωσμένα;
Όταν ελαχιστοποιούμε την αμαρτία, είναι σαν να ενθαρρύνουμε τον
πιστό που αμαρτάνει να συνεχίσει να αμαρτάνει. Ή σαν να εφησυχάζουμε ένα άπιστο
άτομο ότι είναι σωσμένο.
Δεν υπάρχει κανένα είδος αγάπης σε τέτοιες αντιδράσεις.
Ο Θεός νοιάζεται βαθιά για μας, αλλά μισεί την αμαρτία. Η
αμαρτία θλίβει την καρδιά Του.
Ο Θεός ποτέ δεν μεταχειρίζεται την αμαρτία αδιάφορα, ούτε εμείς
πρέπει να το κάνουμε..., είτε για μας είτε για τους άλλους.
Τα παρακάτω εδάφια, μας υπενθυμίζουν την ευθύνη μας να
προειδοποιούμε στοργικά τους πιστούς που αμαρτάνουν:
Ματθ.ιη:15 Εάν δε αμαρτήση εις σε ο αδελφός σου, ύπαγε
και έλεγξον αυτόν μεταξύ σου και αυτού μόνου· εάν σου ακούση, εκέρδησας τον
αδελφόν σου·
Ιακ.ε:19,20 Αδελφοί, εάν τις μεταξύ σας αποπλανηθή από
της αληθείας, και επιστρέψη τις αυτόν, ας εξεύρη ότι ο επιστρέψας αμαρτωλόν από
της πλάνης της οδού αυτού θέλει σώσει ψυχήν εκ θανάτου και θέλει καλύψει πλήθος
αμαρτιών.
Α’ Κορ.ε:12 Διότι τι με μέλει να κρίνω και τους έξω; δεν
κρίνετε σεις τους έσω;
