ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΤΡΙΑΔΑΣ (1)

Στο προηγούμενο κεφάλαιο προσπαθήσαμε να παρουσιάσουμε με τιμιότητα τη θεωρία της Τριάδας και να περιγράψουμε την ιστορική της πορεία βασισμένοι σε γεγονότα. Ακόμα, αναφερθήκαμε σε κάποια συναφή προβλήματα μ’ αυτή τη διδασκαλία. Καταλήξαμε στη διαπίστωση ότι οι Τριαδικοί για να υποστηρίξουν τη θεωρία τους, χρησιμοποιούν όρους που δεν υπάρχουν μέσα στο λόγο του Θεού κι ότι η σημερινή της διατύπωση έχει τις ρίζες της στον 4^ο αιώνα μ.Χ. Παρόλα αυτά, μπορεί κανείς να ρωτήσει αν αυτή η θεωρία είναι συνεπής με την Αγία Γραφή. Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα υποστηρίξουμε ότι η θεωρία της τριάδας αντιφάσκει με τη Βιβλική διδασκαλία του Μονοθεϊσμού.

Αντιβιβλική ορολογία

Όπως είδαμε και στο κεφάλαιο 11, η ορολογία που χρησιμοποιούν οι τριαδικοί δεν είναι Βιβλική. Η Βίβλος δεν αναφέρει τη λέξη τριάδα, ούτε χρησιμοποιεί τη λέξη πρόσωπα σε σχέση με το Θεό, αλλά ούτε τις σχετίζει με κάποιο τρόπο.

Μη Βιβλική ορολογία δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι λάθος η διδασκαλία που περιγράφει, αλλά προκαλεί βάσιμες αμφιβολίες και δυσπιστίες στο θέμα. Αυτό είναι ιδιαίτερα αλήθεια, όταν η εξωβιβλική αυτή ορολογία δεν είναι απλά αντικατάσταση ή αναπλήρωση Βιβλικών όρων, αλλά αντίθετα, διδάσκει καινούριες ιδέες. Με λίγα λόγια, η εξωβιβλική ορολογία είναι επικίνδυνη όταν οδηγεί σε μη Βιβλικούς τρόπους σκέψης και τελικά σε εξωβιβλικές διδασκαλίες. Η θεωρία της Τριάδας, σίγουρα έχει αυτό το πρόβλημα.

Πρόσωπο και πρόσωπα

Όταν μιλάμε για το Θεό, δεν είναι σωστό να χρησιμοποιούμε τη λέξη πρόσωπο, με την έννοια που αναφερόμαστε σ’ ένα άνθρωπο που αποτελείται από σώμα, ψυχή και πνεύμα. Αν το κάνουμε, περιορίζουμε την αντίληψή μας για το Θεό. Όμως, ο Ιησούς είναι ένα πρόσωπο, γιατί είναι ο Θεός που φανερώθηκε εν σαρκί, σαν άνθρωπος.

Πολύ περισσότερο, όταν χρησιμοποιούμε τη λέξη πρόσωπα, βεβηλώνουμε τη Βιβλική έννοια του Θεού. Άσχετα με το τι σήμαινε η λέξη πρόσωπα στην ιστορία της πρώτης εκκλησίας, σήμερα αυτή η λέξη σαφώς υποδηλώνει πολλαπλότητα ατόμων, προσωπικοτήτων, απόψεων, βουλήσεων και σωμάτων. Ακόμα και στην ιστορία της πρώτης εκκλησίας, δείξαμε ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πιστών καταλάβαινε ότι αυτό σήμαινε απομάκρυνση από το Βιβλικό Μονοθεϊσμό.

Τρεις – τρία

Η χρήση του αριθμού τρία σε σχέση με το Θεό είναι επικίνδυνη. Αν χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει αιώνιους διαχωρισμούς στη θεότητα, οδηγεί σε τριθεϊσμό που είναι μια μορφή πολυθεϊσμού. Αν χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει τις μοναδικές φανερώσεις ή ρόλους του Θεού, πάλι περιορίζει τις ενέργειες του Θεού με τέτοιο τρόπο που δεν υπάρχει μέσα από τη Γραφή. Ο Θεός φανέρωσε τον εαυτό του με πολλούς τρόπους και δεν μπορούμε να τους περιορίσουμε μόνο σε τρεις (Δες κεφ.6). Η χρήση του τρεις ή τρία έρχεται σε κατάφορη αντίθεση με τον αριθμό ένα ή εις που και οι δύο διαθήκες χρησιμοποιούν σχετικά με το Θεό.

Τριθεϊσμός

Παρά τις διαμαρτυρίες των τριαδικών, η διδασκαλία τους αναπόφευκτα οδηγεί σε μια εφαρμοσμένη μορφή πολυθεϊσμού (Δες κεφ.11). Οι Εβραίοι και οι Μωαμεθανοί το καταλαβαίνουν αυτό κι αυτός είναι ο λόγος που απορρίπτουν τόσο πολύ τον παραδοσιακό χριστιανισμό. Καθ’ όλη τη διάρκεια της εκκλησιαστικής ιστορίας, πολλοί Χριστιανοί αναγνώρισαν αυτό το πρόβλημα, με αποτέλεσμα ν’ απαρνηθούν τον τριαδισμό και να προσκολληθούν στη Βιβλική διδασκαλία του Μονοθεϊσμού. Άλλοι έχουν δει τα λάθη της τριαδικής θεωρίας, αλλά προκειμένου να προστατέψουν την ενότητα του Θεού, έχουν πέσει σε μεγαλύτερα λάθη, αρνούμενοι τη θεότητα του Ιησού Χριστού (Ουνίτες, Μάρτυρες του Ιεχωβά). Με λίγα λόγια, η διδασκαλία της τριάδας δίνει έμφαση στην τριαδικότητα του Θεού, ενώ η Βίβλος δίνει έμφαση στη μονότητα του Θεού (Δες κεφ.1).

Μυστήριο

Οι τριαδικοί σ’ όλο τον κόσμο περιγράφουν την πίστη τους σαν μυστήριο. Ωστόσο, όπως ήδη αναφερθήκαμε στο κεφ. 4, το μόνο μυστήριο που έχει να κάνει με τη θεότητα, είναι η φανέρωση του Θεού εν σαρκί. Όμως, κι αυτό έχει αποκαλυφθεί σ’ όσους πιστεύουν. Μυστήριο, στη Γραφή, είναι μια θεία αλήθεια άγνωστη μέχρι πρότερα, αλλά τώρα αποκεκαλυμένη στον άνθρωπο.

Ασφαλώς το πεπερασμένο μυαλό μας δεν μπορεί να εννοήσει τα πάντα που έχουν να κάνουν με το Θεό, αλλά μπορούμε να καταλάβουμε την απλή αλήθεια ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός. Ο Θεός μπορεί να υπερβεί τα όρια της ανθρώπινης λογικής, αλλά ποτέ δεν θα διαψεύσει την απλή λογική, ούτε είναι παράλογος. Δίνει τόσο μεγάλη σημασία και έμφαση στο γεγονός ότι είναι ένας, μέσα στη Βίβλο, που διαλύει κάθε πιθανή σύγχυση ή μυστήριο σ΄ αυτό το θέμα.

Η Βίβλος πουθενά δεν λέει ότι η θεότητα είναι ένα αποκεκρυμμένο μυστήριο, ή ότι το θέμα του πόσοι θεοί υπάρχουν είναι μυστήριο. Αντίθετα, βεβαιώνει με τους πιο έντονους όρους, ότι ο Θεός είναι ένας. Γιατί να καταφεύγουμε σε μια ερμηνεία ότι η θεότητα είναι ένα ακατάληπτο μυστήριο προκειμένου να προστατέψουμε μια ανθρώπινη διδασκαλία που δεν βασίζεται σε Βιβλική ορολογία, όταν οι Γραφές μας δίνουν αβίαστα το απλό, ξεκάθαρο μήνυμα ότι ο Θεός είναι απόλυτα ΕΙΣ; Είναι λάθος να λέμε ότι η θεότητα είναι μυστήριο, όταν η Βίβλος ξεκάθαρα δηλώνει ότι ο Θεός μας έχει αποκαλύψει αυτό το μυστήριο.