Μοναξιά
είναι να μην έχει την έννοια σου κανείς, ούτε ξένος, ούτε φίλος, ούτε συγγενής.
Μοναξιά
είναι ο χρόνος της ζωής σου που δε μοιράζεται, ο χρόνος της απουσίας σου που
κανείς δε νοιάζεται.
Μοναξιά
είναι σπίτι κενό κι άδεια αγκαλιά για να κρυφτείς, καρδιά μισή κι άδειο μυαλό
για να σκεφτείς.
Μοναξιά
είναι η σχέση δυο ξένων που ο ένας είσαι συ κι άλλος ο κανείς, που ο ένας
βρίσκεται εδώ κι άλλος στα πέρατα της γης.
Μαθαίνεις
Μετά
από λίγο μαθαίνεις την ανεπαίσθητη διαφορά ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι και να αλυσοδένεις μια ψυχή.
Και
μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι. Και συντροφικότητα δε σημαίνει
ασφάλεια.
Και
αρχίζεις να μαθαίνεις πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια.
Και τα δώρα δεν είναι
υποσχέσεις.
Και
αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα.
Και
μαθαίνεις να φτιάχνεις όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα, γιατί το έδαφος του
Αύριο είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια …και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο να
γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής.
Μετά
από λίγο καιρό μαθαίνεις…
Πως
ακόμα κι η ζέστη του ήλιου μπορεί να σου κάνει κακό.
Έτσι
φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ. Αντί να περιμένεις κάποιον να σου φέρει λουλούδια.
Και
μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις. Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη. Και
ότι, αλήθεια, αξίζεις
Και
μαθαίνεις… μαθαίνεις …με κάθε αντίο μαθαίνεις
Χόρχε
Λούις Μπόρχες
Εκείνοι που βρίσκουν άσχημα νοήματα σε ωραία πράγματα είναι
διεφθαρμένοι χωρίς να είναι γοητευτικοί.
Αυτό είναι κακό.
Εκείνοι που βρίσκουν ωραία νοήματα σε ωραία πράγματα είναι
οι καλλιεργημένοι..
Γι' αυτούς υπάρχει ελπίδα.
Υπάρχουν όμως και οι εκλεκτοί, για τους οποίους, τα ωραία
πράγματα, σημαίνουν μόνο ομορφιά..
Βαρέθηκα να χώνω τη ριμάδα την ψυχή μου στα ντουλάπια και να
της κρεμάω αρωματικά σακουλάκια για να μην την φάει ο σκόρος.
Βαρέθηκα να περπατώ με την πλάτη κολλημένη στα ντουβάρια,
γιατί νιώθω γύρω μου το θόρυβο από τα μαχαίρια που ακονίζονται.
Είναι πολύ, αυτό που ονειρεύτηκα;
Μιαν αγάπη;
