Όταν
διαβάζουμε την Καινή Διαθήκη, φαίνεται τόσο προφανές ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός,
ο Πατέρας.
Οι απόστολοι
του Ιησού, αυτοί που ήταν πιο κοντά Του, ομολόγησαν ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός.
Ο Πέτρος γράφει «του Θεού ημών και
Σωτήρος Ιησού Χριστού» (Β’ Πέτρ.α:1). Ο Θωμάς προσφωνεί τον Ιησού «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου!» στο
Ιωάν.κ:28. Επίσης, ο απόστολος Παύλος ονομάζει τον Ιησού «μεγάλο Θεό και Σωτήρα ημών Ιησού Χριστό» στο Τίτος β:13.
Αλλά, σε άλλα σημεία,
η πλήρης θεότητά Του είναι λίγο διφορούμενη. Πιστεύω ότι η πλήρης θεότητα του
Ιησού μπορεί να φανεί πιο καθαρά όταν συγκρίνουμε ορισμένα εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης
με αντίστοιχα της Καινής Διαθήκης. Για να γίνει αυτό, πρέπει να αναγνωρίσουμε
το όνομα του Θεού στην Αγία Γραφή.
Υπάρχει μόνο
ένας αληθινός, υπέρτατος Θεός - ο Θεός της Βίβλου - και το όνομά του είναι Γιάχβε.
Η λέξη «Γιάχβε», συνήθως μεταφράζεται σαν «Κύριος» στην μετάφραση της Εβραϊκής
Βίβλου, την Παλαιά Διαθήκη.
Από ευλάβεια
για την αγιότητα του Θεού, οι Εβραίοι σταμάτησαν να προφέρουν το όνομα του Θεού
μια-δυο εκατοντάδες χρόνια π.Χ., οπότε η σωστή προφορά του τετραγράμματου ΓΧΒΧ χάθηκε.
Ο βασιλιάς
Δαβίδ δεν είχε κανένα πρόβλημα στο να διακηρύττει το όνομα του Θεού. Το
χρησιμοποιεί συχνά στους Ψαλμούς του. Στον Ψαλμό η:1 & 9 λέει (ψάλει), «Γιάχβε ο Κύριος ημών, πόσον είναι θαυμαστόν
το όνομά σου εν πάση τη γή»!
Αντί να λένε
το όνομα του Θεού, πολλοί Εβραίοι αντικαθιστούσαν το τετραγράμματο ΓΧΒΧ με το
«Χα σεμ» κατά την ανάγνωση της εβραϊκής γραφής φωναχτά. «Χα σεμ» σημαίνει «το όνομα» στα Εβραϊκά.
Η εβραϊκή
γλώσσα δεν περιέχει φωνήεντα, αλλά μπορούμε να εξακριβώσουμε ότι η πρώτη
συλλαβή του ονόματος του Θεού μάλλον προφέρεται «Γιάχ», επειδή βρίσκεται στη
λέξη «Αλληλού-γιάχ». Αλληλού-γιαχ σημαίνει «δοξάστε τον Κύριο» ή, πιο σωστά, «δόξα
στον ΓΧΒΧ».
«Ιεχωβά» είναι ένας άλλος τρόπος που εμφανίζεται το όνομα
του Θεού στη μετάφραση του Βάμβα της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά αυτή η προφορά δεν
ευνοείται διότι θεωρείται ανακριβής.
Γιάχβε
σημαίνει: «Αυτός είναι». Ο Θεός εξήγησε το όνομά του στο Μωυσή στην καιόμενη
βάτο, όταν του ανέθεσε να ελευθερώσει τον Ισραήλ από την Αιγυπτιακή δουλεία
(Έξοδ.γ:13-15). Το όνομα του Θεού, το «εγώ ειμί», δίνει μια αίσθηση της αινιγματικής,
υπερβατικής και αιώνιας φύσης του Θεού (Αποκ.α:8).
Το γεγονός ότι
ο Ιησούς είναι ο Γιάχβε, φαίνεται όταν συγκρίνουμε ορισμένα εδάφια της Π.Δ. με εδάφια
της Κ.Δ.
Ησ.μ:3 Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, Ετοιμάσατε την
οδόν του Γιάχβε. ευθείας κάμετε εν τη ερήμω τας τρίβους του Θεού ημών.
Μάρκ.α:3 Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την
οδόν του Κυρίου, ευθείας κάμετε τας τρίβους αυτού.
Το Ησαΐας μ:3
μιλάει για την προετοιμασία της οδού του Κυρίου (Γιάχβε). Όταν συγκρίνουμε αυτό
το εδάφιο με το Μάρκ.α:3, βλέπουμε ότι ο Ιησούς είναι ο ΚΥΡΙΟΣ του Οποίου
ετοιμάστηκε η οδός από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή.
Ιωήλ β:32 Και πας όστις επικαλεσθή το όνομα του
Κυρίου, θέλει σωθή· διότι εν τω όρει Σιών και εν Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι
σωτηρία, καθώς είπεν ο Κύριος, και εις τους υπολοίπους τους οποίους ο Κύριος
θέλει προσκαλέσει.
Πράξ.β:21 Και πας όστις αν επικαλεσθή το όνομα του
Κυρίου, θέλει σωθή.
Ρωμ.ι:13 διότι Πας όστις επικαλεσθή το όνομα του
Κυρίου θέλει σωθή.
Στον Ιωήλ β:32
λέει «πας όστις επικαλεσθή το όνομα του
Κυρίου (Γιάχβε), θέλει σωθή».
Αυτό το εδάφιο χρησιμοποιεί ο Πέτρος στις Πράξ.β:21, και ο Παύλος στο Ρωμ.ι:13.
Και οι δύο απόστολοι αναφέρονται στον Ιησού σαν Κύριο.
Στον Ης.ς:1-10
διαβάζουμε για το θαυμάσιο όραμα με το οποίο του αποκαλύφθηκε η δόξα του Κυρίου
(Γιάχβε). Ο Ιωάννης μας λέει (ιβ:40-41) ότι αυτό το όραμα αποκάλυψε τη δόξα του
Ιησού.
Στον Ης.μδ:6,
ο ΚΥΡΙΟΣ (Γιάχβε) αναφέρεται στον εαυτό Του σαν «ο πρώτος και ο έσχατος». Στην
Αποκ.α:8 και 17, ο Ιησούς αναφέρεται στον εαυτό Του σαν «το άλφα και το ωμέγα»
και «ο πρώτος και ο έσχατος».
Στον Ζαχ.ιβ:10
ο ΚΥΡΙΟΣ (Γιάχβε) λέει ότι, «θέλουσιν
επιβλέψει προς εμέ, τον οποίον εξεκέντησαν». Αυτός που μιλάει είναι ο Ιησούς
(Ψαλμ.κβ:16, Ιωάν.ιθ:34). Αυτό το εδάφιο από τον Ζαχαρία εμφανίζεται πάλι στην
Αποκ.α:7β και είναι για τον Ιησού Χριστό.
Σαν Γιάχβε, ο
Ιησούς είναι αιώνιος, έχοντας όλες τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά του
Θεού. Ακόμη και στη γη, σαν άνθρωπος, ο Ιησούς ήταν η εικόνα του αόρατου Θεού,
και απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού (Κολ.α:15 Εβρ.α:3). Ο
Ιησούς δεν είναι κάποιο είδος ημίθεου, αλλά μάλλον το πλήρωμα της θεότητας
κατοικεί σε Αυτόν σωματικά (Κολ.β:9). Ο Ιησούς Χριστός, γεννημένος από την παρθένο
Μαρία, ήταν τέλειος άνθρωπος και ο Θεός, έχοντας ταυτόχρονα ανθρώπινη και θεϊκή
φύση.
Σαν ο αιώνιος
Θεός, ο Ιησούς υπήρχε πριν φανερωθεί στο πρόσωπο του ανθρώπου Χριστού. Υπήρχε
πριν την δημιουργία της γης. Στην πραγματικότητα, Αυτός δημιούργησε τα πάντα. Η
Βίβλος λέει ότι «Πάντα δι' αυτού έγειναν,
και χωρίς αυτού δεν έγεινεν ουδέ εν, το οποίον έγεινεν» (Ιωάν.α:1-3, Κολ.α:16-17,
Εβρ.α:2).
Οι Γραφές μας
διδάσκουν ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός και μας διατάζουν να μην προσκυνήσουμε
άλλους θεούς (Έξοδ.κ:3). Από την Αγία Γραφή μπορούμε να δούμε ότι ο Ιησούς
Χριστός λατρεύεται αιώνια, αποδεικνύοντας περαιτέρω την θεότητά Του (Φιλιπ.β:10-11,
Αποκ.ε:9-14).
Όσο υπέροχο κι
αν είναι το όνομα του Γιαχβέ, υπάρχει ένα όνομα που έχει ακόμη μεγαλύτερη
σημασία και σπουδαιότητα:
Φιλ.β:9-11 Διά τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν και
εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα, διά να κλίνη εις το όνομα του Ιησού
παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, και πάσα γλώσσα να ομολογήση
ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος εις δόξαν Θεού Πατρός.
Αποδείξεις ότι
ο Ιησούς είναι ο Θεός από γραφές της Παλαιάς Διαθήκης.
Ψαλ.η:1 «Εις τον πρώτον μουσικόν, επί Γιττίθ. Ψαλμός
του Δαβίδ». Γιάχβε ο Αδονάϊ ημών, πόσον είναι θαυμαστόν το όνομά σου εν πάση τη
γή· όστις έθεσας την δόξαν σου υπεράνω των ουρανών.
Ψαλ.η:9 Γιάχβε ο Αδονάϊ ημών, πόσον είναι θαυμαστόν
το όνομά σου εν πάση τη γη.
