Αν και ο βιολογικός πόλεμος είναι,
όπως θα ανακαλύψετε, μια παλιά ιστορία, ο 21ος αιώνας και τα χρόνια
που θ’ ακολουθήσουν θα αποτελέσουν την εποχή του βιολογικού τρόμου!
1995 μ.Χ.
Στις 5 Σεπτεμβρίου ο Αμερικανός
Λάρι Χάρις από το Οχάιο παρήγγειλε μέσω ταχυδρομείου από την εταιρία American Type Culture Collection το βακτήριο Yersinia pestis, που προκαλεί τη βουβωνική
πανώλη. Η εταιρία, μια από τις πολλές που πουλάνε βιολογικά υλικά- του
ταχυδρόμησε ύστερα από τρεις μέρες τρία φιαλίδια με βακτήρια. Την τέταρτη μέρα
ο Χάρες τηλεφώνησε να ρωτήσει γιατί δεν είχε λάβει ακόμα την παραγγελία του.
Τότε μόνο η εταιρία υποψιάστηκε πως ο πελάτης δεν είχε γνώση από εργαστηριακές
παραγγελίες και ειδοποίησε τις Ομοσπονδιακές αρχές των Η.Π.Α. Ο Χάρις συνελήφθη
και καταδικάστηκε για ταχυδρομική απάτη, καθώς είχε χρησιμοποιήσει ψευδή
στοιχεία για να κάνει την παραγγελία.
Ο Χάρις ήταν μέλος μιας νεοναζιστικής οργάνωσης.
1346 μ.Χ.
Ένα πρωινό, οι καταπέλτες έξω από
την πόλη της Κάφα στην Κριμαία άρχισαν να ρίχνουν πάνω από τα τείχη όχι πέτρες
αλλά νεκρά ζώα. Οι Τάταροι, που πολιορκούσαν την πόλη αρκετό καιρό είχαν
αποφασίσει να δοκιμάσουν μια παλιά αλλά αποτελεσματική μέθοδο. Σε λίγες μέρες,
πανώλη ξέσπασε στην πόλη που έπεφτε εξαντλημένη στους πολιορκητές της.
Ένα χρόνο αργότερα η πανώλη εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Ευρώπη αφανίζοντας 25 εκατομμύρια ανθρώπους.
Μια Παλιά Ιστορία
Ανάμεσα στα δύο περιστατικά, αλλά
και από την αρχή της ιστορίας, η πανώλη έχει επανειλημμένα χρησιμοποιηθεί σαν
όπλο στα πολλά περιστατικά που ο άνθρωπος χρησιμοποίησε τη φύσα σαν όπλο.
Οι αρχαίοι Ρωμαίοι έριχναν νεκρά
ζώα στις πηγές για να τις μολύνουν.
Οι Άγγλοι, το 1700, έδωσαν
κουβέρτες γεμάτες από τον ιό της ευλογιάς στους Ινδιάνους και σχεδόν τους
εξαφάνισαν.
Ειρωνικά η μεθοδική ανάπτυξη των
σύγχρονων βιολογικών όπλων ξεκίνησε από μια διεθνή συμφωνία απαγόρευσής τους,
το πρωτόκολλο της Γενεύης του 1925. Σχεδόν ταυτόχρονα οι έρευνες για την
παρασκευή βιολογικών όπλων αναβαθμίστηκαν.
Ήδη από το 1918 οι Ιάπωνες είχαν
ιδρύσει τη στρατιωτική μονάδα «731» και με την κατάληψη της Μαντζουρίας, το
1931, ξεκίνησε πειράματα πάνω στον άμαχο πληθυσμό. Η δράση της συνεχίστηκε
μέχρι το 1945 με χιλιάδες θύματα από κινέζους πολίτες μέχρι αμερικάνους και
βρετανούς αιχμαλώτους.
Οι Βρετανοί είχαν ξεκινήσει τις
δικές τους έρευνες κυρίως με το βάκιλο του άνθρακα, από το 1934. Τα πειράματα
διεξάγονταν στο νησάκι Gruinard
κοντά στη βορειοδυτική Σκοτία. Όταν το 1943 ξέσπασε επιδημία άνθρακα στα
πρόβατα της περιοχής απέναντι από το νησί, τα πειράματα σταμάτησαν.(Σημ.1)Οι
Αμερικάνοι είχαν ξεκινήσει έρευνες από το 1932, αν και ο Δεύτερος Παγκόσμιος
Πόλεμος δεν είχε τελικά στα κύρια θέατρα του πολέμου να επιδείξει χρήση
βιολογικών όπλων. Με τη λήξη του όμως ξεκίνησε από τους νικητές η συλλογή
στοιχείων από τις έρευνες των ηττημένων. Έτσι το 1951 η Αμερικάνικη Αεροπορία
παραλαμβάνει μια «βόμβα καταστροφής γεωργικών καλλιεργειών». Η Βόρεια Κορέα
λίγο καιρό μετά κατηγορεί τις Η.Π.Α. για χρήση βιολογικών όπλων στην εκεί
εμπλοκή της στις αρχές της δεκαετίας του΄50. Νέα ώθηση στις αμερικανικές
έρευνες δίνεται όταν το 1956 ο στρατάρχης Ζούκοφ σε ομιλία του στο σοβιετικό
κοινοβούλιο ανακοίνωνε πως στους μελλοντικούς πολέμους θα γινόταν εκτεταμένη
χρήση χημικών και βιολογικών όπλων αποκαλύπτοντας έτσι το σοβιετικό αντίστοιχο
πρόγραμμα
Οι αμερικανικές έρευνες
συνεχίστηκαν κυρίως στο Fort Detrick στο Maryland και περιλάμβαναν ακόμα και μαζικά
πειράματα διασποράς με μόλυνση του μετρό της Νέας Υόρκης και αεροψεκασμούς πάνω
από το Σαν Φρανσίσκο.
Το 1969 ο πρόεδρος Νίξον
ανακοίνωσε πως οι Η.Π.Α. θα σταματούσαν την έρευνα και παραγωγή βιολογικών
όπλων και θα κατέστρεφαν τα αποθέματά τους. Στο κλίμα προσέγγισης των
υπερδυνάμεων εκείνης της εποχής υπογράφηκε το 1972 η Συμφωνία για τα Χημικά και
Βιολογικά Όπλα. Τη συμφωνία υπέγραψαν 118 κράτη και σχεδόν αμέσως αποκλήθηκε η
«ξεδοντιασμένη» συνθήκη καθώς δεν προέβλεπε κανένα μηχανισμό ελέγχου της
εφαρμογής της.
Φυσικά κανένα κράτος δε σταμάτησε
τις έρευνές του. Στον πόλεμε του Βιετνάμ, όπως αναφέραμε, οι Αμερικανοί
χρησιμοποίησαν χημικά όπλα και κάποιες ουσίες που ακόμα και σήμερα δεν έχουν
προσδιοριστεί. (Σημ. 2) Τον Απρίλιο του 1979 ένα ατύχημα σε ερευνητική
εγκατάσταση στο Σβερντλόφσκ στη Σοβιετική Ένωση είχε σαν αποτέλεσμα την
επιδημία άνθρακα στην περιοχή. Τα επόμενα χρόνια χημικά και βιολογικά όπλα
χρησιμοποιήθηκαν σε μικρή έκταση στο Αφγανιστάν από τα σοβιετικά στρατεύματα.
Πολύ αργότερα, το 1992, ο πρόεδρος Γέλτσιν παραδέχτηκε πως στο Σβερντλόφσκ
γινόταν έρευνα βιολογικού πολέμου και ανακοίνωσε την καταστροφή του σχετικού
οπλοστασίου.
Από
τη δεκαετία του ΄80 στην κρατική παράνοια παραγωγής βιολογικών όπλων προστέθηκε
και η παράνοια διαφόρων θρησκευτικών, πολιτικών και μυστικιστικών οργανώσεων.
Το παράδειγμα του Λάρι Χάρις δεν είναι το μόνο. Το 1984 η Γαλλικά Αστυνομία σε
επιδρομή της σε σπίτι-καταφύγιο της τρομοκρατικής οργάνωσης «Φράξια Κόκκινος
Στρατός» (RAF) ανακάλυψε δοχεία με κλωστρίδιο
της αλλαντίασης, ένα βακτήριο που παράγει την τοξίνη της αλλαντίασης, την πιο
τοξική οργανική ουσία στον κόσμο.
Την
ίδια χρονιά 750 πολίτες στο Ντάλας του Όρεγκον πάθαιναν τροφική δηλητηρίαση από
σαλμονέλα, που όπως αποδείχθηκε είχε προέλθει από ψεκασμό τροφίμων σε τοπικά
εστιατόρια με σαλμονέλα. Την ενέργεια την είχε κάνει μια θρησκευτική οργάνωση
της περιοχής που είχε έρθει σε σύγκρουση με τους κατοίκους.
Στις
20 Μαρτίου 1995 στο μετρό του Τόκιο η παραθρησκευτική οργάνωση Αούμ Σινρικίο
εξαπέλυσε νευροτοξικό αέριο Σαρίν σκοτώνοντας 12 πολίτες και τραυματίζοντας
πάνω από 5000.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
