ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ - Πράξεις - Αποκάλυψη (7)

Γιατί ο Θεός άφησε «μπερδεμένα» εδάφια μέσα στην Αγία Γραφή;

Πολλοί άνθρωποι ρωτάνε: Αν η διδασκαλία του μονοθεϊσμού είναι σωστή, γιατί ο Θεός άφησε να υπάρχουν τέτοια εδάφια που μπερδεύουν το ζήτημα; Για παράδειγμα, αν ο Θεός θέλει να βαπτιζόμαστε στο όνομα του Ιησού, γιατί άφησε το Ματθ.κη:19 να είναι γραμμένο έτσι; Έστω κι αν εμείς καταλαβαίνουμε ότι αυτό το εδάφιο σημαίνει ότι πρέπει να βαπτιζόμαστε στο όνομα του Ιησού, όμως δεν γίνεται αιτία περιττής ανακατωσούρας;

Η απάντηση έχει δύο σκέλη. Πρώτα, αυτά τα εδάφια της γραφής δεν συγχύζουν όταν διαβαστούν στο ευρύτερο αρχικό πλαίσιο που γράφτηκαν, σύμφωνα με τα συμφραζόμενα. Ο Θεός δεν είναι υπεύθυνος για τα ανθρώπινα λάθη. Το εδάφιο που αναφέρει ο Ματθαίος ήταν απόλυτα κατανοητό την αποστολική περίοδο και δεν είναι λάθος του Θεού που αργότερα ανθρώπινες διδασκαλίες διαστρέβλωσαν την έννοια του εδαφίου απομονώνοντάς το από τα συμφραζόμενα.

Μετά, ο Θεός μερικές φορές έχει κάποιο σκοπό όταν φανερώνει μια αλήθεια μ’ ένα μερικά κρυμμένο τρόπο. Στο Ματθ.ιγ:10 οι μαθητές ρώτησαν τον Ιησού γιατί μιλάει στους ανθρώπους με παραβολές. Τους εξήγησε ότι τα μυστήρια της Βασιλείας των ουρανών δεν είναι δοσμένα σε όλους (εδ.11). Γιατί; «Διότι βλέποντες δεν βλέπουσι, και ακούοντες δεν ακούουσιν, ουδέ νοούσι….διότι επαχύνθη η καρδία του λαού τούτου, και με τα ώτα βαρέως ήκουσαν, και τους οφθαλμούς αυτών έκλεισαν, μήποτε ίδωσι με τους οφθαλμούς, και ακούσωσι με τα ώτα, και νοήσωσι με την καρδίαν, και επιστρέψωσι, και ιατρεύσω αυτούς» (Ματθ.ιγ:13-15). Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι πολλές φορές δεν επιθυμούν ν’ ακούσουν, να δουν ή να καταλάβουν περισσότερα πράγματα για το Θεό. Αν τους μιλούσε ανοικτά, μπορεί να καταλάβαιναν χωρίς να έχουν την ανάλογη πνευματική επιθυμία. Γι’ αυτό ο Ιησούς μιλούσε με παραβολές, ώστε μόνο αυτοί που πραγματικά πεινούσαν και διψούσαν για δικαιοσύνη να χορτάσουν (Ματθ.ε:6) κι αυτοί που ειλικρινά ζητούσαν την αλήθεια να ικανοποιηθούν (Εβρ.ια:6). Μετά, αφού τους απάντησε, ο Ιησούς άρχισε να τους εξηγεί την παραβολή που λίγο πριν είχε πει στα πλήθη.

Μπορεί ο Θεός ν’ αφήνει κάποια εδάφια να είναι λίθοι προσκόμματος γι’ αυτούς που είναι ικανοποιημένοι με τις παραδόσεις των ανθρώπων και γι’ αυτούς που δεν ψάχνουν ειλικρινά την αλήθεια μέσα απ’ όλη τους την καρδιά. Την ίδια στιγμή όμως, αυτά τα ίδια εδάφια μπορεί να είναι θαυμαστές αποκαλύψεις σ’ αυτούς που ειλικρινά εκζητούν την αλήθεια. Αν όμως είναι έτσι, αυτό είναι μεγάλη ευθύνη γι’ αυτούς που έχουν μεγαλώσει γνωρίζοντας την αλήθεια. Αν δεν έχουν τόση πείνα και αγάπη γι’ αυτήν, όση ο Θεός απαιτεί απ’ τους άλλους, στο τέλος ίσως και οι ίδιοι να εκπέσουν απ’ την αποκάλυψη που είχαν μέχρι τότε (Β’ Θεσ.β:10-12). Ίσως έτσι να εξηγείται γιατί κάποιοι «Χριστιανοί» ποτέ δεν βρίσκουν την αλήθεια, γιατί κάποιοι που την έχουν την χάνουν και γιατί κάποιοι που έχουν ένα μέρος της, το χάνουν κι αυτό.

Συμπέρασμα

Έχοντας επισκοπήσει ολόκληρη την Αγία Γραφή στα τρία τελευταία κεφάλαια, συμπεραίνουμε ότι πουθενά μέσα στη Βίβλο δεν διδάσκεται διαχωρισμός προσώπων μέσα στη θεότητα. Επιπλέον, δεν βρίσκουμε καν τη λέξη Τριάδα ή τη διδασκαλία της τριάδας κάπου μέσα στη Γραφή. Στην πραγματικότητα, το μοναδικό σημείο που βρίσκουμε τον αριθμό 3 να συνδέεται άμεσα με το Θεό, είναι το αβέβαιο, νόθο εδάφιο Α’ Ιωάν.ε:7.

Η Καινή Διαθήκη όντως διδάσκει τη διπλή φύση του Ιησού Χριστού κι αυτό είναι το κλειδί για να καταλάβει κανείς το θέμα της θεότητας. Απ’ τη στιγμή που θα πάρουμε την αποκάλυψη ποιος είναι πραγματικά ο Ιησούς Χριστός – ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης που φανερώθηκε εν σαρκί – τότε, όλα τα εδάφια μπαίνουν στη θέση τους.

Είναι σημαντικό να επισημάνουμε δύο πράγματα σχετικά με τα εδάφια της γραφής που χρησιμοποιούν οι Τριαδικοί για να δείξουν πλειονότητα προσώπων στη θεότητα. Πρώτο, πολλά απ’ αυτά τα εδάφια στην πραγματικότητα είναι δυνατές αποδείξεις του Μονοθεϊσμού (Ματθ.κη:18-18  Ιωάν.α:1-14  ιδ:16-18  Α’ Ιωάν.β:33). Δεύτερο, πολλά απ’ αυτά τα εδάφια, αν ερμηνευτούν από τριαδική άποψη, οδηγούν σ’ ένα μη τριαδικό δόγμα όπως ο Αρειανισμός, ο δυθεϊσμός, ή ο τριθεϊσμός. Για παράδειγμα, πολλοί χρησιμοποιούν τις προσευχές του Χριστού για ν’ αποδείξουν ότι ο Πατέρας είναι ξεχωριστό πρόσωπο απ’ το Γιο. Αν αυτό σημαίνει ότι ο Γιος προσευχόταν σαν ένα πρόσωπο της θεότητας, τότε έχουμε υποταγή του κατώτερου «Υιού Θεού» στον Πατέρα. Όμως αυτή η ερμηνεία ανατρέπει την Τριαδική διδασκαλία ότι ο Υιός είναι ίσος με τον Πατέρα και οδηγεί σ’ ένα τύπο Αρειανισμού. Απ’ την άλλη μεριά, αν ο Υιός προσευχήθηκε σαν άνθρωπος, τότε αυτή η ερμηνεία ενισχύει τη Μονοθεϊστική πίστη και δεν προάγει την τριαδική θεωρία. Το ίδιο επιχείρημα γκρεμίζει τις τριαδικές θέσεις που βασίζονται σε εδάφια της γραφής που λένε ότι ο Πατέρας είναι μεγαλύτερος απ’ το Γιο, ο Γιος δεν έχει όλη την εξουσία ή όλη τη γνώση.

Κατά τον ίδιο τρόπο, τα τριαδικά επιχειρήματα ότι οι συνομιλίες, οι σχέσεις αγάπης και γνώσεων που βρίσκουμε στη Γραφή είναι απόδειξη ύπαρξης πολλών προσώπων στη θεότητα, τελικά οδηγούν σε λάθος διδασκαλίες. Μ’ αυτό τον τρόπο είτε το θέλουν είτε όχι μιλάνε για τρεις ξεχωριστές προσωπικότητες που κάθε μία έχει δικό της θέλω και δικό της τρόπο σκέψης. Πέφτουν δηλαδή στο λάθος του Τριθεϊσμού (πίστη σε τρεις θεούς) που οι Τριαδικοί βασικά δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι το πιστεύουν. Κατά τον ίδιο τρόπο, αν επιχειρηματολογούν ότι ο Στέφανος είδε δύο κατά γράμμα ξεχωριστά σώματα του Θεού στον ουρανό, τότε δεν μπορούν να ξεφύγουν απ’ την ιδέα του πολυθεϊσμού.

Αφού τα περισσότερα εδάφια που χρησιμοποιούν οι Τριαδικοί σαν αποδεικτικά, μιλάνε για δύο κι όχι για τρία πρόσωπα, φαίνεται ότι ερμηνεύοντας έτσι το λόγο του Θεού, προσπαθούν να εδραιώσουν δυθεϊσμό (πίστη σε δύο θεούς), ή τουλάχιστον μια υποδεέστερη κατάσταση του Αγίου Πνεύματος σε σχέση με τον Πατέρα και το Γιο.

Για να τελειώσουμε, τα περισσότερα όπως θέλουν να τα ονομάζουν «τριαδικά εδάφια», ή θα πρέπει να ερμηνευτούν κατά το Μονοθεϊστικό τρόπο, ή θα καταλήξουν σε διδασκαλίες που οι ίδιοι οι τριαδικοί δεν δέχονται. Απ’ την άλλη μεριά, η Μονοθεϊστική θεώρηση των πραγμάτων εξηγεί καθαρά και εναρμονίζει όλα τα εδάφια της Γραφής. Ταυτίζεται τέλεια με τον απόλυτο Μονοθεϊσμό της Παλαιάς Διαθήκης και διατηρεί τη χριστιανική πίστη στο Γιο του Θεού που πέθανε για την απολύτρωσή μας.