Ο γάμος του Αρνίου (7)

 

Θα ανοίξουμε τις Γραφές μας στην Αποκ.ιθ και θα εξετάσουμε τον γάμο του Αρνίου.

Η Γραφή χρησιμοποιεί τις εικόνες του γάμου, για να περιγράψει τη χαρούμενη γιορτή που θα συμβεί όταν ο Ιησούς Χριστός ενωθεί τελικά και πλήρως με τον αγαπημένο λαό Του.

Αποκ.ιθ:7-9 Ας χαίρωμεν και ας αγαλλιώμεθα και ας δώσωμεν την δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν ο γάμος του Αρνίου, και η γυνή αυτού ητοίμασεν εαυτήν. Και εδόθη εις αυτήν να ενδυθή βύσσινον καθαρόν και λαμπρόν· διότι το βύσσινον είναι τα δικαιώματα των αγίων. Και λέγει προς εμέ· Γράψον, Μακάριοι οι κεκλημένοι εις το δείπνον του γάμου του Αρνίου. Και λέγει προς εμέ· Ούτοι είναι οι αληθινοί λόγοι του Θεού.

Αυτή η υπέροχη εικόνα του γάμου, έχει σχεδιαστεί για να δείξει το μεγαλείο του εορτασμού, όταν ο Κύριος ενώνεται με τον αγαπημένο λαό Του.

Ο Αμνός του Θεού, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, είναι ο γαμπρός και η αγαπημένη Του εκκλησία είναι η νύφη.

Αυτή θα είναι μια ένδοξη ημέρα. Αυτή θα είναι μια υπέροχη ημέρα, μια μέρα όπως καμία άλλη, όταν θα είμαστε ενωμένοι με τον Κύριό μας στην πληρότητα αυτής της αιώνιας δόξας που έχει σχεδιάσει για εμάς.

Στις σελίδες της Καινής Διαθήκης, ο Κύριος απεικονίζεται ως νυμφίος:

Ματθ.θ:15 «Και είπε προς αυτούς ο Ιησούς· Μήπως δύνανται οι υιοί του νυμφώνος να πενθώσιν, ενόσω είναι μετ' αυτών ο νυμφίος; θέλουσιν όμως ελθεί ημέραι, όταν αφαιρεθή απ' αυτών ο νυμφίος, και τότε θέλουσι νηστεύσει».

Ακόμη στις παραβολές στο Ματθ.κβ:1-13 και κε:1-10, ο γιος του βασιλιά και ο γαμπρός είναι τύποι του Κυρίου.

Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής αναφέρεται στον Κύριο Ιησού Χριστό ως νυμφίο στον Ιωάν.γ:29,30.

Επίσης, ο Κύριος Ιησούς εμφανίζεται ως νυμφίος στην Β ́ Κορ.ια:2, και ως σύζυγος στην Εφες.ε:23-32.

Δεν υπάρχει αμφιβολία, λοιπόν, ότι σε αυτόν τον γάμο, ο γαμπρός δεν είναι άλλος από τον Κύριο Ιησού Χριστό.

Αυτό είναι πολύ προφανές επειδή αναφέρεται ξεκάθαρα στο εδάφιο 7, «Αυτός είναι ο γάμος του Αρνίου», και μετά πάλι στο εδάφιο 9.

 

Το επόμενο λογικό ερώτημα είναι: Ποια είναι η νύφη;

Η απάντηση στην Β ́ Κορ.ια:2 και στην Εφες.ε, είναι ότι η νύφη είναι πρώτα και κύρια η εκκλησία.

Έτσι, εδώ στο κεφ.ιθ, έχουμε τον Κύριο Ιησού Χριστό να ενώνεται στην ολοκλήρωση του μεγάλου γάμου με την αγαπημένη Του εκκλησία.

Το κεφ.ιθ αρχίζει με μια σειρά από ουράνια αλληλούια.

Εδ.1 «Αλληλούϊα· η σωτηρία και η δόξα και η τιμή και η δύναμις ανήκουσιν εις Κύριον τον Θεόν ημών». Εδ.3 «Αλληλούϊα!» Εδ.4 «Αλληλούϊα!» Εδ.6 «Αλληλούϊα!»

Και αυτή τη φορά το «αλληλούια» έχει να κάνει με το γάμο, ο γάμος του Αρνίου και της νύφης Του έχει έρθει.

Οι γάμοι στην αρχαία βιβλική κουλτούρα χωρίζονταν σε τρία μέρη:

(1)  Ο αρραβώνας (2) Η παρουσίαση (3) Η τελική τελετή.

Αυτό θα μπορούσε κάπως να παραλληλιστεί με την ιδέα ενός αρραβώνα στη συνέχεια κάποιου είδους γιορτής και στη συνέχεια μια γαμήλια τελετή, όπως στη δική μας κουλτούρα.

Ο αρραβώνας γινόταν μεταξύ των δύο γονέων. Ήταν ένα συμβόλαιο που συνέτασσαν μεταξύ τους, δεσμεύοντας ο ένας στον άλλο τα παιδιά τους σε γάμο.

Πολύ συχνά γινόταν πριν καν γεννηθούν τα παιδιά, επειδή ήταν πιο σημαντικό για εκείνες τις ημέρες και για αυτούς τους ανθρώπους να επιλέξουν μια οικογένεια παρά ένα άτομο.

Έτσι μπορούμε να δούμε τον αρραβώνα στον αρχαίο γάμο ως ένα είδος απεικόνισης του Κυρίου που επέλεξε τη δική Του νύφη πριν από τη δημιουργία του κόσμου.

Πριν καν γεννηθούμε, είχε κάνει διαθήκη να μας πάρει ως νύφη Του.

Το δεύτερο μέρος ενός γάμου ήταν η παρουσίαση. Τότε, η μνηστή, παρουσιαζόταν σε όλα τα κοινά που σχετίζονταν με τον γαμπρό και τις οικογένειες των δύο μερών.

Και θα μπορούσαμε να προτείνουμε ότι αυτή η παρουσίαση θα είναι για την εκκλησία η αρπαγή, όταν οι ζώντες εν Χριστώ συγκεντρώνονται από τη γη, ενώνονται με τους χριστιανούς που έχουν ήδη πεθάνει και σαν θριαμβεύουσα εκκλησία αναλαμβάνονται στον ουρανό και παρουσιάζονται στην πληρότητά τους σε όλες τις ουράνιες στρατιές των αγγέλων και των αγίων της Παλαιάς Διαθήκης.

Κατόπιν, όταν ο Κύριος Ιησούς επιστρέψει στο τέλος της Θλίψης για να εγκαθιδρύσει τη Βασιλεία Του, η δοξασμένη, αναστημένη, εξυψωμένη εκκλησία επιστρέφει, και παρουσιάζεται σε εκείνους που βρίσκονται στη γη.

Διαβάσαμε στο εδ.7, «Ας χαίρωμεν και ας αγαλλιώμεθα και ας δώσωμεν την δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν ο γάμος του Αρνίου…».

Πρόκειται να συμβεί. Είναι στο χείλος του να συμβεί, και στη συνέχεια αυτή η δήλωση: «και η γυνή αυτού ητοίμασεν εαυτήν».

Η νύφη Του έχει ετοιμαστεί. Καμία αμαρτία, καμία ακαθαρσία, είναι μια άψογη, πεντακάθαρη, άμεμπτη παρθένα χωρίς ψεγάδι.

Βρίσκεται σε ένδοξη κατάσταση ενώπιον του θρόνου.

Ξέρετε ποιο είναι το επόμενο πράγμα που συμβαίνει μετά την αρπαγή της εκκλησίας στη δόξα;

Ο απόστολος Παύλος μας λέει ότι όταν ο Κύριος Ιησούς έρθει και μας πάρει για να είμαστε μαζί Του:

«πρέπει πάντες να εμφανισθώμεν» πού; «έμπροσθεν του βήματος του Χριστού» - τι; - «το βήμα της κρίσης του Χριστού», Β ́ Κορ.ε:10.

Θα λάβουμε ανταμοιβές για ό,τι έχουμε κάνει. Τα άχρηστα πράγματα θα καούν και το μόνο που θα απομείνει να κριθεί θα είναι αυτά τα ανεκτίμητα, πολύτιμα πράγματα και ο Κύριος τότε θα ανταμείψει τον λαό Του.

Αυτή η ανταμοιβή είναι το αποτέλεσμα της προετοιμασίας της νύφης.

Καθώς το ξύλο, το χόρτο και τα καλάμια έχουν καεί, σύμφωνα με την Α ́ Κορ.γ, και ο χρυσός, το ασήμι και οι πολύτιμοι λίθοι παρέμειναν, τότε η νύφη στολίζεται, θα λέγαμε, με μεγαλοπρεπή ομορφιά.

Ετοιμάζεται με τον καθαρισμό της από κάθε ανομία. Γίνεται έτοιμη με το να γίνει πιο όμορφη λόγω της αιώνιας ανταμοιβής της.

Τώρα η νύφη έχει δοξαστεί, έχει ανταμειφθεί. Η νύφη έχει ετοιμαστεί.

εδ.8: «Και εδόθη εις αυτήν να ενδυθή βύσσινον καθαρόν και λαμπρόν· διότι το βύσσινον είναι τα δικαιώματα των αγίων».

Όταν σωθήκαμε, ντυθήκαμε τη δικαιοσύνη του Χριστού - σωστά;

Αλλά τώρα η δοξασμένη εκκλησία έχει τη δική της δικαιοσύνη. Δεν είναι απλώς ένα ένδυμα δικαιοσύνης που της δόθηκε για να καλύψει την αμαρτία της, είναι οι δίκαιες πράξεις της που χαρακτηρίζουν αυτή τη νύφη.

Είναι δίκαιη όχι μόνο εξωτερικά, όχι μόνο με ένα κάλυμμα, αλλά είναι δίκαιη πέρα για πέρα.

Αυτό απεικονίζεται στο λεπτό λινό, λαμπρό και καθαρό. Αυτό είναι μια θαυμάσια ιδέα εδώ. Έχει την ιδέα της αγιότητας, της αγνότητας, της ακηλίδωτης κατάστασης.

Τέτοια ενδύματα εμφανίζονται νωρίτερα στο βιβλίο της Αποκάλυψης:

Αποκ.ιε:6. Εδώ συναντάμε τους επτά αγγέλους που έρχονται με τις επτά τελικές κρίσεις. Και λέει:

«και εξήλθον εκ του ναού οι επτά άγγελοι, έχοντες τας επτά πληγάς» - προσέξτε αυτό - «ενδεδυμένοι λινά καθαρά και λαμπρά».

Αυτό το είδος ενδύματος χαρακτηρίζει εκείνους που δεν καλύπτονται μόνο με μια αγιότητα, όχι δική τους, αλλά που είναι άγιοι από μόνοι τους.

Αυτά είναι τα άγια ενδύματα που φορούν σε εκείνο το συγκεκριμένο όραμα οι ουράνιοι άγγελοι.

Αποκ.ιθ:14 «Και τα στρατεύματα τα εν τω ουρανώ» - δηλαδή, οι στρατιές που είναι εν Χριστώ όταν επιστρέφει όταν βγαίνει από τον ουρανό πάνω σε λευκό άλογο, «ηκολούθουν αυτόν εφ' ίππων λευκών, ενδεδυμένοι βύσσινον λευκόν και καθαρόν».

Σε αυτή την όραση, βλέπουμε τον Χριστό να επιστρέφει, και όλοι οι άγιοι είναι μαζί Του.

Η νύφη, ένδοξη και λαμπερή, επιστρέφει με τον νυμφίο της για την παρουσίασή της στη γη.

Είναι ένδοξη, λαμπερή, μεγαλοπρεπής, αγνή και φωτεινή, η αγνή παρθένος. Και η καθαρότητά της είναι τα δικαιώματα των αγίων.

Στο βήμα της κρίσης του Χριστού, όλα όσα μείωσαν τη δόξα της, όλα όσα μείωσαν την ομορφιά της κάηκαν και μόνο η υπέροχη ομορφιά και η καθαρότητά της παραμένει.

Και αυτή είναι η ένδοξη εκκλησία που οδηγήθηκε στην τελείωση.

Αυτή είναι η δόξα που υποσχέθηκε στην Α’ Ιωάν.γ όταν είπε ότι θα είμαστε σαν Αυτόν, η δόξα που υποσχέθηκε στην Ρωμ.η όταν είπε ότι δεν φαίνεται ακόμα πώς θα είμαστε, αλλά η ένδοξη φανέρωση των παιδιών του Θεού θα την κάνει γνωστή.

Α' Ιωάν.γ:2 Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα Θεού, και έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθαι· εξεύρομεν όμως ότι όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με αυτόν, διότι θέλομεν ιδεί αυτόν καθώς είναι.

Ρωμ.η:19 Διότι η μεγάλη προσδοκία της κτίσεως προσμένει την φανέρωσιν των υιών του Θεού.

Τώρα, όλες αυτές οι εικόνες του γάμου επικεντρώνουν την προσοχή μας στην τελική ένδοξη ένωση του Ιησού Χριστού με την αγαπημένη Του εκκλησία και αυτό περιμένουμε, γι' αυτό ζούμε.

Αυτή είναι η μεγάλη κορύφωση της ζωής μας.

Δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπορεί κάποιος να είναι αδιάφορος για το μεγαλύτερο γεγονός σε όλη τη λυτρωτική ιστορία.

Ο λόγος για τον οποίο ο Θεός σας επέλεξε προ καταβολής κόσμου, ήταν για να πραγματοποιήσει αυτό το γεγονός.

Πώς μπορούμε να είμαστε αδιάφοροι σε αυτό;

Αν ζούσαμε σε άθλιες συνθήκες, αν ζούσαμε σε καταπίεση, αν ζούσαμε κάτω από κάποιο είδος τυραννίας, αν αρπάζαμε κάθε μπουκιά φαγητό και κάθε ελπίδα για άλλη μια ανάσα, δεν θα ήμασταν εκστατικοί να ακούσουμε για αυτό το είδος χαράς στο μέλλον; 

Βέβαια, έχουμε χορτάσει και ικανοποιηθεί με ό,τι μας προσφέρει ο κόσμος, και εκείνα τα πράγματα που είναι πολύ πέρα από αυτό, είτε το πιστεύετε είτε όχι, δεν μας ενδιαφέρουν πολύ. Αυτό είναι λυπηρό.

Μπορούμε να πούμε με τον απόστολο Παύλο:

Β’ Τιμ.δ:7,8 «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος, τον οποίον ο Κύριος θέλει μοι αποδώσει εν εκείνη τη ημέρα, ο δίκαιος κριτής, και ου μόνον εις εμέ, αλλά και εις πάντας όσοι» τί; «επιποθούσι την επιφάνειαν αυτού».

Αγαπάμε την εμφάνισή Του; Είναι αυτό που επιθυμούμε, ή έχουμε αγάπη για πολλά άλλα πρόσκαιρα πράγματα;

Φιλ.γ:20,21 Διότι το πολίτευμα ημών είναι εν ουρανοίς, οπόθεν και προσμένομεν Σωτήρα τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, όστις θέλει μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών, ώστε να γείνη σύμμορφον με το σώμα της δόξης αυτού κατά την ενέργειαν, διά της οποίας δύναται και να υποτάξη τα πάντα εις εαυτόν.

Τι θα λέγαμε για μια νύφη που περίμενε χρόνια και χρόνια και χρόνια για τον ερχομό του γαμπρού αλλά παραμένει απαθής και αδιάφορη, αντί να πάλλεται η καρδιά της από ελπίδα.

Αυτή είναι η ολοκλήρωση του σχεδίου του Θεού. Αυτό είναι το αποκορύφωμα. Γι' αυτό ζούμε. Γι' αυτό πεθαίνουμε. Για την ημέρα που θα ενωθούμε με τον αγαπημένο μας Νυμφίο.

Τώρα, λοιπόν, αυτός ο εορτασμός αρχίζει για μας στην αρπαγή της εκκλησίας, στο βήμα της κρίσης όταν εξαγνιζόμαστε και παίρνουμε τα βραβεία.

Κατόπιν επιστρέφουμε στη γη, και ξεκινάει η ένδοξη Χιλιετής Βασιλεία.

Ας πάμε στο κεφ.κα για μια στιγμή, μόνο και μόνο για να δούμε την ολοκλήρωση του σχεδίου του Θεού.

Το όλο θέμα πραγματικά δεν ολοκληρώνεται μέχρι που ο Ιωάννης λέει: «Και είδον ουρανόν νέον και γην νέαν».

Αυτό σημαίνει ότι η Βασιλεία τελείωσε. Η χιλιετής γη έχει φύγει. Το σύμπαν όπως το ξέρουμε έχει φύγει. Η αποκατεστημένη, ανανεωμένη γη έχει φύγει.

Και τώρα υπάρχει ένας νέος ουρανός και μια νέα γη. Το παλιό έχει καταστραφεί. Τα στοιχεία της φύσης έχουν λιώσει με φοβερή θερμότητα, όπως είπε ο Πέτρος, και τώρα υπάρχει ένας νέος ουρανός και μια νέα γη γιατί ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθαν. Δεν υπάρχει πλέον θάλασσα.

«Και εγώ ο Ιωάννης είδον την πόλιν την αγίαν, την νέαν Ιερουσαλήμ καταβαίνουσαν από του Θεού εκ του ουρανού, ητοιμασμένην ως νύμφην κεκοσμημένην διά τον άνδρα αυτής. Και ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ του ουρανού, λέγουσαν· Ιδού, η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ' αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ' αυτών Θεός αυτών».

Αυτή είναι η ολοκλήρωση.

Τότε είναι που όλη η νύφη μεταφέρεται στο νέο ουρανό και τη νέα γη για να κατοικήσει για πάντα με τον Νυμφίο.

Αποκ.κα:9,10: «Και ήλθε προς εμέ εις των επτά αγγέλων των εχόντων τας επτά φιάλας τας πλήρεις από των επτά εσχάτων πληγών, και ελάλησε μετ' εμού, λέγων· Ελθέ, θέλω σοι δείξει την νύμφην, του Αρνίου την γυναίκα. Και με έφερεν εν πνεύματι επί όρος μέγα και υψηλόν, και μοι έδειξε την πόλιν την μεγάλην, την αγίαν Ιερουσαλήμ, καταβαίνουσαν εκ του ουρανού από του Θεού».

Μπορεί να πει κάποιος, «Τελικά, η νύφη είναι η εκκλησία ή η πόλη;»

Η απάντηση είναι ναι. Η νύφη είναι η εκκλησία που κατοικεί στην πόλη. Είναι η πόλη της νύφης.