Στο δεύτερο κεφάλαιο των Πράξεων των αποστόλων περιγράφεται η
γέννηση της πρώτης χριστιανικής εκκλησίας.
Έχουμε την εκκλησία του Χριστού στη νεανική της ηλικία, που αρχίζει να αναπτύσσεται ταχύτατα με την έξαρση της νέας ζωής και εκδηλώνοντας του Θεού την υπερκόσμια δύναμη, που κυριαρχεί στην ύπαρξή της.
Δεν είχε τίποτε προηγούμενο να μιμηθεί, δεν είχε
κατευθυντήριες δογματικές γραμμές ν’ ακολουθήσει ούτε καταστατικά να εφαρμόσει
ούτε Θεολογικές Σχολές να εκπαιδεύσει τα μέλη της.
Αυτή είναι η εκκλησία που είπε ο Χριστός, ότι θα έχτιζε, και
για την οποία βεβαίωσε, πως «πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ' αυτής»
(Ματθ.ις:18).
Ποια ήταν τα χαρακτηριστικά που έκαναν τη νέα αυτή εκκλησία
τόσο ζωντανή και δυναμική;
Ποια είναι τα στοιχεία που μπορούμε να μάθουμε και να
εφαρμόσουμε για να φέρουμε την ίδια ζωντάνια, την ίδια θέρμη, την ίδια
δυναμικότητα στις δικές μας εκκλησίες σήμερα;
1. ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΛΥΤΡΩΜΕΝΩΝ
Το πρώτο χαρακτηριστικό της εκκλησίας εκείνης ήταν, ότι
αποτελούνταν από λυτρωμένους πιστούς. Ο Σατανάς και ο Θεός δεν μπορούν να
κυριαρχούν ταυτόχρονα στην εκκλησία.
Μια από τις βασικές αρχές της εκκλησιολογίας (του δόγματος
της εκκλησίας) είναι, ότι η εκκλησία πρέπει να είναι μια κοινωνία λυτρωμένων.
Στην περικοπή Πράξεις β:41-42 βλέπουμε πως 3.000 άτομα
πίστεψαν, 3.000 άτομα βαφτίστηκαν και 3.000 άτομα συνέχισαν σταθερά τη νέα
χριστιανική ζωή τους. Από την περικοπή αυτή μαθαίνουμε, πως όταν ο Χριστός ιδρύει
μια εκκλησία, την απαρτίζει από λυτρωμένους ανθρώπους.
Πολλοί «χριστιανοί», μέλη εκκλησιών σήμερα, δεν έχουν αποκτήσει
ποτέ την εμπειρία της λύτρωσης που προσφέρει ο Σωτήρας Χριστός, και άλλοι
μάλλον ενοχλούνται όταν ακούνε τη λέξη «Αναγέννηση».
Αν μια εκκλησία επιθυμεί να έχει δύναμη θεϊκή και να αναπτύσσεται
πνευματικά, δεν έχει παρά να φροντίσει, ώστε τα μέλη που δέχεται στο σώμα της,
να είναι γνήσιοι χριστιανοί, πραγματικά λυτρωμένοι με το αίμα του Χριστού.
Από τη στιγμή που πάψει να ισχύει η αρχή αυτή για κάποια εκκλησία,
τότε θα έρθουν τα ζιζάνια και θα την καταπνίξουν, και δε θα έχει καμιά σχέση μ’
αυτή για την οποία μίλησε ο Κύριος στο Ματθ.ις:18.
Σχετικά με την αδιαφορία που δείχνουν πολλές σύγχρονες εκκλησίες
για την ποιότητα των μελών τους: «Ποιο είναι το πρόβλημα με την ορατή εκκλησία
τού Χριστού σήμερα; Ποια είναι τα αίτια για τη φανερή της αδυναμία και αναποτελεσματικότητα;
...
Μια είναι η αιτία, και είναι ολοφάνερη. Είναι η έλλειψη πιστότητας
στον Κύριό της, πράγμα που φαίνεται από το γεγονός αποδοχής στους κόλπους της ανθρώπων,
που δεν έχουν πραγματικά γνωρίσει τη σωτήρια χάρη του Χριστού και την εμπειρία
της ριζικής αλλαγής της ζωής τους, και όχι μόνο σαν απλά μέλη της, άλλα και το
χειρότερο, σαν λειτουργούς και δασκάλους και ηγετικά στελέχη.
.. Η μεγαλύτερη απειλή κατά της εκκλησίας προέρχεται σήμερα όχι
από εξωτερικούς εχθρούς, αλλά από εσωτερικούς εχθρούς».
Η επίτευξη της καθαρότητας στην εκκλησία είναι κάτι το εξαιρετικά
δύσκολο, αλλά είναι και ο μόνος Βιβλικός στόχος.
Με την οδηγία του Αγίου Πνεύματος μπορεί η εκκλησία να
διακρίνει τη γνησιότητα των υποψήφιων μελών της και ανάλογα να τους δεχτεί ή όχι
στο σώμα της. Κι’ αν εφαρμόζει πιστά αυτό τον κανόνα, τότε οι ευκαιρίες που θα
έχει για ευαγγελισμό θα είναι απεριόριστες.
2. ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΛΗΡΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ
Όχι μόνο από λυτρωμένους αποτελούνταν η πρώτη αποστολική εκκλησία,
αλλά ήταν επίσης και πλήρης Πνεύματος Αγίου.
Στις Πράξ.β:38 διαβάζουμε: «Και ο Πέτρος είπε προς
αυτούς· Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού
Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος».
Στις Πράξεις α:5 έχουμε την υπόσχεση του Χριστού για τον ερχομό
του Αγίου Πνεύματος.
Στις Πράξεις α:8 βλέπουμε την υπόσχεση, πως το Πνεύμα αυτό θα
έφερνε δύναμη.
Στις Πράξεις β:4 διαβάζουμε, πως το Άγιο Πνεύμα ήρθε, και τα
επόμενα κεφάλαια μας αποκαλύπτουν το πως πραγματικά ήταν η από το Πνεύμα
κυβερνώμενη εκκλησία.
Για να αυξηθεί μια εκκλησία, χρειάζεται να διακατέχεται από
τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, έτσι που τα προσωπικά κίνητρα και κάθε είδους αμαρτία
να παραμεριστούν και την διακυβέρνησή της να την έχει αποκλειστικά το Πνεύμα του
Θεού με κεφαλή το Χριστό.
3. ΔΙΔΑΣΚΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Το τρίτο χαρακτηριστικό της πρώτης εκκλησίας ήταν η διδαχή.
Πράξ.β:42 Και ενέμενον εν τη διδαχή των αποστόλων
και εν τη κοινωνία και εν τη κλάσει του άρτου και εν ταις προσευχαίς.
Βέβαια η Καινή Διαθήκη δεν ήταν ακόμα γραμμένη, αλλά η
προφορική διδαχή των αποστόλων αποτελούσε τότε το λόγο του Θεού.
Λέει ο απόστολος Παύλος στην Α' Κορ.ιδ:37: «Εάν
τις νομίζη ότι είναι προφήτης ή πνευματικός, ας μάθη εκείνα τα οποία γράφω προς
εσάς, ότι είναι εντολαί του Κυρίου».
Υπάρχουν άνθρωποι, που λένε πως τα δόγματα και η διδαχή δεν
έχουν θέση στην εκκλησία. Αλλά μια τέτοια θεωρία ήταν ξένη και εντελώς άγνωστη στην
εκκλησία που ίδρυσε ο Χριστός.
Μια εκκλησία ίδρυσε ο Χριστός και η μια εκείνη εκκλησία
χαρακτηριζόταν για τη διδαχή των δογματικών αληθειών.
Ο απόστολος Παύλος δεν έπαυε να δίνει ξανά και ξανά
προτροπές όπως:
Τίτ.β:1 Συ όμως λάλει όσα πρέπουσιν εις την
υγιαίνουσαν διδασκαλίαν.
Β’ Τιμ.δ:2 κήρυξον τον λόγον, επίμενε εγκαίρως
ακαίρως, έλεγξον, επίπληξον, πρότρεψον, μετά πάσης μακροθυμίας και διδαχής.
Β’ Τιμ.β:15 Σπούδασον να παραστήσης σεαυτόν
δόκιμον εις τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της
αληθείας.
Α’ Τιμ.δ:13 Έως να έλθω, καταγίνου εις την
ανάγνωσιν, εις την προτροπήν, εις την διδασκαλίαν·
Α’ Τιμ.δ:6 Ταύτα συμβουλεύων εις τους αδελφούς, θέλεις είσθαι καλός διάκονος
του Ιησού Χριστού, εντρεφόμενος εν τοις λόγοις της πίστεως και της καλής
διδασκαλίας, την οποίαν παρηκολούθησας.
