Δια τούτο και σεις γίνεσθε έτοιμοι

Ακούγεται, ότι ο Ιησούς δεν θα έρθει μέχρι ν' αναζωπυρωθεί η εκκλησία, επειδή δεν είναι έτοιμη ακόμα κι ο Κύριος δεν θ' αρπάξει μια άρρωστη εκκλησία ή ένα πόδι ή ένα χέρι και θ' αφήσει τους υπόλοιπους κάτω. Είναι αλήθεια αυτό;

Είναι αλήθεια ότι ο Κύριος δεν θ' αρπάξει μια άρρωστη εκκλησία, ούτε ένα πόδι η ένα χέρι. Όμως δεν είναι αλήθεια ότι πρέπει να περιμένει μέχρι κάποια αναζωπύρωση ετοιμάσει την εκκλησία για τον ερχομό Του.

Τι μέλλει γενέσθαι λοιπόν;

Η εξομολόγηση της αμαρτίας είναι σπουδαία προϋπόθεση για θεραπεία. Υπάρχει όμως μία επιπλέον προϋπόθεση, χωρίς την οποία η πρώτη απομένει χωρίς κανένα αποτέλεσμα, κι αυτή είναι η παραίτηση ή εγκατάλειψη της αμαρτίας.

Η αληθινή μετάνοια «ομολογεί με ειλικρίνεια ότι λυπάται εκεί που πρέπει και κόβει κάθε δεσμό με την αμαρτία. Η αληθινή μετάνοια φέρνει αποτελέσματα στη ζωή και την όλη συμπεριφορά του πιστού», ενώ, στην αντίθετη περίπτωση, «απλά μιλάμε για μία ψεύτικη και ανύπαρκτη μετάνοια».

"Αναζωπύρωση" σημαίνει μετάνοια

Το θαυμαστό έργο της "αναζωπύρωσης" πραγματοποιείται μόνο όταν ο λαός του Θεού συνειδητοποιήσει τις αμαρτίες του και με συντριβή καρδιάς τις αποκηρύξει. Χωρίς αυτό το συναίσθημα δεν μπορεί να υπάρξει αναζωπύρωση. 

Δυστυχώς στις μέρες μας δε βλέπουμε πνεύμα μετάνοιας ανάμεσα στο λαό του Θεού. Είναι μάλιστα γεγονός ότι αντί να εγκαταλείπουν μία αμαρτία, στρέφονται και προς κάποια άλλη! Δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο μάλιστα να βλέπουμε Χριστιανούς να έχουν αμαρτωλές συνήθειες στις ζωές τους, και πολύ σπάνια να θέλουν συνειδητά να τις αποκηρύξουν. 

Με ποιο τρόπο θέλεις να δεις την παρουσία του Θεού στη ζωή σου;

• Μήπως με θαύματα και μεγαλεία; 
• Μήπως με καταπληκτικές απαντήσεις στις προσευχές σου; 
• Μήπως με χιλιάδες ανθρώπους που θα πιστεύουν στο κήρυγμά σου; 
• Μήπως με την εκτίμηση που θα τρέφουν στο πρόσωπό σου οι άλλοι χριστιανοί; 
• Μήπως θέλεις τα πλήθη να τρέχουν στην εκκλησία σου και να σε θαυμάζουν; 
• Μήπως συγκινείσαι από εκείνους τους τσαρλατάνους, που δήθεν κάνουν θαύματα και θεραπείες;

«Είναι ο Κύριος μεταξύ ημών ή ουχί;»

«Και εκάλεσε το όνομα του τόπου Μασσά, και Μεριβά, διά την λοιδορίαν των υιών Ισραήλ, και διότι επείρασαν τον Κύριον, λέγοντες, Είναι ο Κύριος μεταξύ ημών ή ουχί;» (Έξοδ.ιζ:7)

Εδώ ξεχωρίζουν δύο φράσεις με πολλή σημασία:  

(1) Ότι οι Εβραίοι «επείρασαν τον Κύριον» και  

(2) ότι αυτό έγινε όταν αμφισβήτησαν την μεταξύ τους παρουσία του Θεού, λέγοντας: «Είναι ο Κύριος μεταξύ ημών ή ουχί;»

Πώς αντιμετωπίζεται η αποστασία στην Καινή Διαθήκη

Η μετάνοια, η πίστη και η επιστροφή ποτέ δεν είναι ομαδικά φαινόμενα, ούτε προβλέπονται τέτοια στη διδασκαλία της Καινής Διαθήκης. Κυρίως όμως δεν είναι αυτό ευθύνη που πρέπει να αποδίδεται στο Θεό. Ο Κύριος είναι πάντοτε έτοιμος να συγχωρήσει, να διορθώσει, να αποκαταστήσει. Το ίδιο θα ισχύσει όταν και άλλοι κάνουν από μέρους τους τα ίδια βήματα. Ποτέ όμως αυτό δεν θα γίνει με συλλογικές ενέργειες και κινήματα.

Η Πνευματική χλιαρότητα ή θέρμη είναι προσωπική υπόθεση

Στην Παλαιά Διαθήκη, όπου όλα λειτουργούσαν στα πλαίσια του έθνους και της θεοκρατίας, διαβάζουμε για ηγέτες του Ισραήλ που προσευχήθηκαν «εκ μέρους όλου του λαού» (Έσδρ.θ:7, Νεεμ.θ:34, Δαν.θ:8 κ.λπ.). Στην Καινή Διαθήκη, αντίθετα, δεν βρίσκεται πουθενά ανάλογη «συλλογική μετάνοια» και «συλλογική επιστροφή».

Το ζήτημα πλέον δεν είναι «εάν ο λαός μου» αλλά «εάν τις» δεν είναι «εν τω τόπω τούτω» αλλά «εν παντί τόπω» δεν υπάρχει ο λαός Ισραήλ αλλά «εν παντί έθνει, όστις φοβείται αυτόν και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν» (Λουκ.θ:23, Αποκ.γ:20, Α’ Τιμ.β:8, Πράξ.ι:35). Αυτή την αρχή της Νέας Διαθήκης δεν έχει κανένα λόγο να την παραβιάσει ο Θεός.

Τι είναι η «Αναζωπύρωση»

Κατά καιρούς επανέρχεται στο θρησκευτικό προσκήνιο η «μαγική» λέξη ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΗ. Αλλά τι είναι η «Αναζωπύρωση»;

Η λέξη «αναζωπύρωση» (ή «αναζωπύρησις») προέρχεται από το σχετικό ρήμα που σημαίνει «Ανάπτω εκ νέου σβεσθείσαν πυράν ή ενδυναμώνω κινδυνεύουσαν να σβεσθή» (Λεξικό «Πρωίας»), και όταν εφαρμόζεται στο θρησκευτικό χώρο έχει την έννοια ότι υπάρχει μια εκκλησιαστική πραγματικότητα που έχει πάψει – ή κινδυνεύει να πάψει – να ζει, και με κάποιο τρόπο προσπαθούμε να την αναζωογονήσουμε ή και να την επαναφέρουμε στην ζωή.

Αναζωπύρωση

«Η αναζωπύρωση ξεκινά από κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, έναν-έναν που θα ευθυγραμμιστεί με τις θείες απαιτήσεις. Είναι μια φλόγα Θεού που κάθεται σε κάθε κεφάλι χωριστά και μπαίνει μέσα σε κάθε καρδιά. Τη γνησιότητά της ποτέ δε θα μπορέσει κανείς να τη γευτεί από την επίδραση του περιβάλλοντος ή περιμένοντας να πάρει κάτι από το μερίδιο των άλλων.

Η ανάγκη της θερμής προσευχής

Όταν η Εκκλησία βρισκόταν σε αποστασία ή σε πνευματικό ύπνο διαμέσου των αιώνων, πάντοτε ο Θεός χρησιμοποιούσε πνευματικούς ανθρώπους και μέσω αυτών προσπαθούσε να την αφυπνίσει. Ο τρόπος θεραπείας ήταν πάντοτε ο ίδιος: η προσευχή. Υπάρχουν πολλών ειδών προσευχές. Ο Παύλος μάς προτρέπει πάντα να προσευχόμαστε «εν πνεύματι» (Εφεσ.ς:18). Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν και τυπικές προσευχές, βαρετές, χωρίς αναζήτηση της παρουσίας του Θεού, χωρίς διάθεση για απομάκρυνση από την αμαρτία και εφαρμογή του θέληματός Του.

ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΗ

Ψαλμ.πε:6 Δεν θέλεις πάλιν ζωοποιήσει ημάς, διά να ευφραίνηται ο λαός σου εις σε;

Όταν υπάρχει έλλειψη αδελφικής αγάπης και χριστιανικής εμπιστοσύνης μεταξύ των πιστών, η ανάγκη για αναζωπύρωση είναι επιτακτική. Τότε η κραυγή πρέπει να φτάνει ως τον ουρανό, ζητώντας από τον Θεό να αναζωπυρώσει το έργο Του.

Όταν υπάρχουν έριδες, διαφωνίες, ζήλιες και σατανικά κουτσομπολιά μεταξύ των πιστών, άρχιζε να προσδοκάς πνευματική αναζωπύρωση. Αυτά δείχνουν ότι οι χριστιανοί έχουν απομακρυνθεί πολύ μακριά από τον Θεό και είναι καιρός για σοβαρές σκέψεις προς την αναζωπύρωση.

Όταν η φωτιά του Θεού πέσει

Η ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΗ ΣΤΙΣ ΕΒΡΙΔΕΣ ΝΗΣΟΥΣ (ΣΚΩΤΙΑ)

Ένας αυτόπτης μάρτυρας διηγείται

Μιλώντας για την Αναζωπύρωση του Αγίου Πνεύματος στις Εβρίδες νήσους, θα 'θελα με όσα θα πω να υπογραμμίσω τρεις όψεις του θέματος: 

   1. Πώς άρχισε αυτή η Αναζωπύρωση,

   2. ποια ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της, και

   3. τί επίδραση είχε στην εκεί εκκλησία αλλά και στον έξω κόσμο.

Τον Οκτώβριο του 1949, το πρεσβυτέριο της εκκλησίας στο Λιούις είχε συνέλευση στην πόλη Στορνοουαίυ. Συναντήθηκαν εκεί για να συζητήσουν, ανάμεσα σε άλλα θέματα, την απομάκρυνση - ιδιαίτερα των νέων του νησιού - από την εκκλησία. Σημείωσαν επίσης την έλλειψη πλέον επιστροφών νέων ψυχών στις συναθροίσεις τους. Σε μια τους απόφαση υπογραμμιζόταν η ανάγκη επαγρύπνησης των πιστών μπροστά στη διείσδυση του κοσμικού πνεύματος μέσα στην εκκλησία.

Αναζωπύρωση

Εκείνο που χαρακτήριζε την αρχαία ειδωλολατρία δεν ήταν η απουσία θεών αλλά η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΘΕΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΟΚΟΥΝ.

Μια ματιά στο αρχαίο πάνθεο φανερώνει ότι οι αρχαίοι μας συνάνθρωποι αυτό ακριβώς έκαναν, έφτιαχναν “θεούς” που αναφέρονταν, κάλυπταν και νομιμοποιούσαν τις δικές τους επιλογές και τις δικές τους αρέσκειες θεούς της κλεψιάς, της ανηθικότητας, της μέθης, του πολέμου, της απάτης, της συζυγικής απιστίας κ.ο.κ.

Αναζητώντας την αλήθεια - 053

Πρώιμη και όψιμη βροχή, μέχρι τις φιάλες της οργής.

Η ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ.

Με τη Μεταρρύθμιση άρχισε η επιστροφή στην Πεντηκοστή. Για 120 χρόνια κυβερνούσε μια αποστατημένη εκκλησία η οποία έριξε τον κόσμο στον Μεσαίωνα. Κανείς δεν μπορούσε να ανασυγκροτήσει την Εκκλησία. Ψευδοδισκαλίες προστίθενταν σε κάθε ευκαιρία. Αλλά τώρα σιγά-σιγά, βήμα με βήμα, ο Θεός οδηγούσε την Εκκλησία πίσω στην ίδια εμπειρία που είχε βιώσει την ημέρα της Πεντηκοστής. Η προφητεία του Ησαία πάλι εκπληρωνόταν. Διότι με διδασκαλίαν επί διδασκαλίαν, με στίχον επί στίχον, ολίγον εδώ, ολίγον εκεί. Ησαίας κη:10-12.

Ανοικτή Θύρα

Αποκ.γ:8 «Εξεύρω τα έργα σου, ιδού, έθεσα ενώπιόν σου θύραν ανεωγμένην και ουδείς δύναται να κλείσει αυτήν διότι έχεις μικράν δύναμιν, και εφύλαξας τον λόγον μου και δεν ηρνήθης το όνομά μου». 

Θα δούμε μέσα απ' αυτό το γράμμα προς την εκκλησία της Φιλαδέλφειας, αυτή την ανοικτή θύρα που υπόσχεται σήμερα ο Κύριος, σ' εμάς που αποτελούμε αυτή την εκκλησιαστική περίοδο!

Ψεύτικη αναζωπύρωση

Ο Ιησούς και οι απόστολοι  επανειλημμένα προειδοποιούσαν  ότι οι έσχατες ημέρες θα χαρακτηρίζονταν από εκτεταμένη πλάνη.

«Και ενώ εκάθητο επί του όρους των Ελαιών, προσήλθον προς αυτόν οι μαθηταί κατ' ιδίαν, λέγοντες Ειπέ προς ημάς πότε θέλουσι γείνει ταύτα, και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος; Και αποκριθείς ο Ιησούς, είπε προς αυτούς Βλέπετε μη σας πλανήση τις. Διότι πολλοί θέλουσιν ελθεί επί τω ονόματί μου, λέγοντες, Εγώ είμαι ο Χριστός, και πολλούς θέλουσι πλανήσει» (Ματθ.κδ:3-5).

Τα συστήματα του Θεού και τα συστήματα των ανθρώπων

Με απασχολεί σοβαρά και καθημερινά αυτό, που πιστεύω απασχολεί και εσάς. Ψάχνω να βρω την αιτία της ανεπάρκειάς μας. Ψάχνω να βρω γιατί γίναμε μικροί και ασήμαντοι. Γιατί δεν παράγουμε, δεν αναπτυσσόμαστε, γιατί λιγοστεύουμε, γιατί υποκύπτουμε, γιατί πεθαίνουμε, γιατί είμαστε πιο συχνά νικημένοι παρά νικητές, γιατί θαυμάζουμε, αλλά δε μας θαυμάζουν όπως γινόταν παλιά…, γιατί ο κατάλογος των απολεσθέντων ή εξαφανισμένων μακραίνει, ενώ ο κατάλογος των νέων έχει μείνει σχεδόν χωρίς ονόματα. Τι φταίει και δεν μας ευλογεί ο Θεός; Τι φταίει και οι ευλογίες Του περνούν πάνω από τα κεφάλια μας σαν κατάφορτα σύννεφα, που θα μπορούσαν να γεμίσουν τον τόπο με ευλογημένη, καρποφόρα βροχή και φεύγουν μακριά από εμάς και ποτίζουν άλλους κήπους, άλλα μποστάνια, που όντως είναι γεμάτα καρπό και ευλογία Θεού;

Αποστασία ή αναζωπύρωση;

Ακούστηκε τελευταία από κήρυκα ότι: κουράστηκε ν’ ακούει στην εκκλησία που πήγαινε για την μεγάλη αποστασία των έσχατων καιρών και δεν μπορούσε, μέχρι που άκουσε από κάτι «τρελούς» για τη μεγάλη αναζωπύρωση!!!

Ε, βέβαια, το πρώτο δεν είναι ευχάριστο κήρυγμα, δεν αρέσει στον άλλο να του λες ότι πρέπει να τακτοποιηθεί, ο λαός δεν ικανοποιείται.

 

Εξομολόγηση

Ένας ποιμένας προσευχόταν πολλούς μήνες για την αφύπνιση της Εκκλησίας του. 

Όμως ή αδιαφορία των μελών συνεχιζόταν παρά τις προσπάθειας του, τις προσευχές και τις επισκέψεις του. 

Ένα βράδυ ο Θεός του έβαλε στην καρδιά να προσκαλέσει όλα τα μέλη της Εκκλησίας και να τους έκθεση την κατάσταση. Προς μεγάλη του χαρά βρήκε την Εκκλησιά γεμάτη και μίλησε ανοικτά. 

ΙΣΤΟΡΙΑ - Μια άλλη άποψη

Η ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΗ ΑΠ’ ΤΟ 1900 ΜΕΧΡΙ......

Καθώς ο 19^ος αιώνας έκλεινε, πολλοί πιστοί από διάφορες συναθροίσεις αισθανόταν μια δυσαρέσκεια και μια ανησυχία. Έβλεπαν την εκκλησία να γίνεται πολύ τυπική και να χάνει τη δύναμή της. Το κοσμικό φρόνημα και η έλλειψη πίστης άρχισαν να επικρατούν μέσα στις εκκλησίες. Μερικοί άνθρωποι άρχισαν να προσεύχονται για περισσότερο πνευματική τροφή. Ακόμα ζητούσαν ο Θεός ν’ αλλάξει την κατάσταση αυτή μέσα στις εκκλησίες αλλά και στην ιδιωτική τους ζωή. 

Δεν ήξεραν για τι πράγμα να προσευχηθούν ακριβώς, αλλά αναγνώριζαν ότι έχουν ανάγκη από ιδιαίτερη βοήθεια.  Μαλ.γ:16-18  Ματθ.ε:13-16  κε:1-13  Λουκ.ια:1-13