ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ - Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ.

 

Α.   Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΣΧΕΣΗΣ (Επαγγελία).

Αυτή η περίοδος αποτελείται απ’ τις υποσχέσεις που έδωσε ο Θεός στον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ. Ο διασκορπισμός του πληθυσμού της γης είναι το τελευταίο κεφάλαιο για το ανθρώπινο γένος που καταγράφεται στη Βίβλο. Με την κλήση του Αβραάμ απ’ το Θεό η προσοχή συγκεντρώνεται πάνω στον εκλεκτό λαό Του, τον Ισραήλ. 

Η ειρήνη είναι μια σπουδαία υπόσχεση!

Είναι όμως και η πιο παρεξηγημένη και καταπιεσμένη ελπίδα της ανθρωπότητας. Μοιάζει με ένα απόμακρο, άπιαστο όνειρο. Όσες προσπάθειες έχουν γίνει ή γίνονται στον κόσμο για την ειρήνη καταλήγουν σε μια μορφή ειρήνης που μόνο ειρήνη δεν είναι.

Είναι όμως υπαρκτή η πραγματική ειρήνη;

Επιτελέσει...

 

Φιλ.α:6 βέβαιος ων εις αυτό τούτο, ότι εκείνος όστις ήρχισεν εις εσάς καλόν έργον θέλει επιτελέσει αυτό μέχρι της ημέρας του Ιησού Χριστού,

Ο Θεός δεν κάνει μισές δουλειές. Δεν αφήνει μισοτελειωμένα έργα. Δεν αφήνει ποτέ αυτό που ανέλαβε, χωρίς να το ολοκληρώσει. Και φυσικά, η ολοκλήρωση γίνεται, όπως Εκείνος την έχει σχεδιάσει. Και όχι όπως εμάς μας βολεύει. Με το ένα πόδι εδώ και το άλλο εκεί.

Λέει, «….να σας παραστήση ενώπιον αυτού αγίους και αμώμους και ανεγκλήτους». Ο Θεός δύναται να μας κάνει άμεμπτους και χωρίς καμιά κατηγορία.

Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ

Τα τρία σημαντικότερα πράγματα για την ειρήνη, την ευτυχία και την ευημερία  του χριστιανού είναι αναμφισβήτητα  η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη που είναι θεία αγάπη (Α’ Κορ.ιγ:13). 

Η αγάπη, φυσικά, είναι το σπουδαιότερο, αλλά η ελπίδα είναι αυτή η εμπιστοσύνη στο Θεό η οποία θα μας βγάλει ασφαλείς μέσα απ’ όλες τις δυσκολίες, τις δοκιμασίες και τις θλίψεις της ζωής μας. Ο Παύλος λέγει ότι σωθήκαμε με την ελπίδα (Ρωμ.η:24), αλλά λέγει επίσης ότι αν ελπίζουμε μόνο σ’ αυτή τη ζωή είμαστε ελεεινότεροι απ’ όλους τους ανθρώπους (Α’ Κορ.ιε:19). 

Πώς να ξέρεις με βεβαιότητα τα σχέδια του Θεού για σένα.

Όλα γύρω από τον προφήτη Ιερεμία, όλος ο κόσμος φαινόταν να διαλύεται. Το σπίτι του, το έθνος του, ο λαός του – τα πάντα χανόταν. Αλλά ακριβώς στη μέση αυτής της σκοτεινιάς, ο Θεός έδωσε μια υπόσχεση, που ακόμα και σήμερα μας γεμίζει με ελπίδα:

Ιερ.κθ:11 Διότι εγώ γνωρίζω τας βουλάς τας οποίας βουλεύομαι περί υμών, λέγει Κύριος, βουλάς ειρήνης και ουχί κακού, διά να δώσω εις υμάς το προσδοκώμενον τέλος.

Ίσως να έχεις έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τη θλίψη που ένιωσε ο Ιερεμίας. Ίσως, κι εσύ να ξέρεις τι σημαίνει να βλέπεις τα πάντα γύρω σου να καταρρέουν. Γνωρίζεις τον πόνο, την αβεβαιότητα.

Αλλά ξέρεις την υπόσχεση;

Έχεις πάρει το Άγιο Πνεύμα;

Πριν από εκατοντάδες χρόνια ο Θεός έδωσε μια υπόσχεση που γέμισε χαρά τις καρδιές των προφητών. Η υπόσχεσή Του ήταν ότι Εκείνος, ο αιώνιος Θεός θα ερχόταν να κατοικήσει μεταξύ των ανθρώπων, ακόμη και μέσα τους. Οι προφήτες δεν μπορούσαν να καταλάβουν πως είναι δυνατό να γίνει αυτό, αλλά το πίστεψαν, αν και το θεωρούσαν μεγάλο μυστήριο.
 

Το πρώτο μέρος αυτού του μυστήριου εκπληρώθηκε όταν ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού που γεννήθηκε από άνθρωπο και έζησε ανάμεσα στους ανθρώπους. Ο Ιησούς Χριστός ήταν τόσο άνθρωπος όσο κάθε άνθρωπος που ζει και αναπνέει, αλλά μέσα Του κατοικούσε όλο το πλήρωμα της θεότητας.
 

Ποιον Ιησού πρέπει να ξέρω;

Τις επίστευσεν εις το κήρυγμα ημών; και ο βραχίων του Κυρίου εις τίνα απεκαλύφθη; διότι ανέβη ενώπιον αυτού ως τρυφερόν φυτόν και ως ρίζα από ξηράς γής· δεν έχει είδος ουδέ κάλλος· και είδομεν αυτόν και δεν είχεν ώραιότητα ώστε να επιθυμώμεν αυτόν (Ησ.νγ:1-2).

Ήλθεν ο Υιός του ανθρώπου τρώγων και πίνων, και λέγουσιν· Ιδού, άνθρωπος φάγος και οινοπότης, φίλος τελωνών και αμαρτωλών. Και εδικαιώθη η σοφία από των τέκνων αυτής (Ματθ.ια:19).

Ανοικτή Θύρα

Αποκ.γ:8 «Εξεύρω τα έργα σου, ιδού, έθεσα ενώπιόν σου θύραν ανεωγμένην και ουδείς δύναται να κλείσει αυτήν διότι έχεις μικράν δύναμιν, και εφύλαξας τον λόγον μου και δεν ηρνήθης το όνομά μου». 

Θα δούμε μέσα απ' αυτό το γράμμα προς την εκκλησία της Φιλαδέλφειας, αυτή την ανοικτή θύρα που υπόσχεται σήμερα ο Κύριος, σ' εμάς που αποτελούμε αυτή την εκκλησιαστική περίοδο!

ΦΥΛΛΑΔΙΑ - Τώρα, τι άλλο μένει;

Αγαπητή μου κυρία και κύριε,

Μπορείς να μου πεις πώς πέρασαν τόσα χρόνια; Χθες δεν ήταν που ήσου­να ακόμα ένα μικρό κοριτσάκι ή ένα μι­κρό αγοράκι; Κι όμως, δεν έμεινες μι­κρούλα, ούτε μικρούλης. Μεγάλωσες. Έγινες μητέρα, πατέρας, παππούς, για­γιά. Και τώρα βρίσκεσαι μπροστά στο άγνωστο μέλλον και αναρωτιέσαι «Και τώρα τι άλλο μένει να κάνω;». Άραγε ως εδώ ήταν η ζωή; Όλα τέλειωσαν;

Αναζητώντας την αλήθεια - 005

Η ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ - Η ΕΚΔΙΩΞΗ

Α.   Η ΚΑΤΑΡΑ

Τρεις κατάρες δόθηκαν από το Θεό εξ αιτίας της πτώσης του ανθρώπου. Στο φίδι δόθηκε η πρώτη κατάρα: «Επικατάρατος να είσαι μεταξύ πάντων των κτηνών και πάντων των ζώων του αγρού. Επί της κοιλίας σου θέλεις περιπατεί και χώμα θέλεις τρώγει πάσας τας ημέρας της ζωής σου» (Γέν.γ:14).

Η γυναίκα δέχτηκε τη δεύτερη κατάρα: «Θέλω υπερπληθύνει τας λύπας σου και τους πόνους της κυοφορίας σου. Με λύπας θέλεις γεννά τέκνα, και προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου και αυτός θέλει σε εξουσιάζει (Γέν.γ:16).

ΓΕΝΕΣΗ ιβ (2)

Γέν.ιβ:7

Ο Θεός φανερώνεται και πάλι στον Άβραμ. Η προηγούμενη φορά ήταν όταν του είπε να βγει από την Ουρ. Αυτή τη φορά του δίνει περισσότερη αποκάλυψη, υπόσχεται τη γη αυτή σ’ αυτόν και στο σπέρμα του.

Η σύνδεση αυτών των δυο διακηρύξεων έχει μια ιδιαίτερη ομορφιά: “Οι Χαναναίοι τότε κατώκουν εν τη γή ταύτη”, και για να μη μετανιώσει ο Αβραάμ, εξ αιτίας του λαού αυτού που κατοικούσε τη γη, ο Κύριος του φανερώνεται σαν Εκείνος που του έδινε αυτή τη γη, σ’ αυτόν, και στο σπέρμα του παντοτινά!  Έτσι, οι σκέψεις του Αβραάμ στράφηκαν στον Κύριο, κι όχι στους Χαναναίους. 

Παραλληλισμός του λαού Ισραήλ με την εκκλησία

Όταν καταλάβουμε ότι οι Γραφές παραλληλίζουν καθαρά τον Ισραήλ και την εκκλησία κι ότι έχουμε το δικαίωμα να ονομάζουμε την εκκλησία «πνευματικό Ισραήλ», έχουμε στην κατοχή μας μια απ' τις πιο σημαντικές αρχές για την κατανόηση του λόγου του Θεού.