Ψαλμ.πε:6 Δεν θέλεις πάλιν ζωοποιήσει ημάς, διά να
ευφραίνηται ο λαός σου εις σε;
Όταν υπάρχει έλλειψη αδελφικής αγάπης
και χριστιανικής εμπιστοσύνης μεταξύ των πιστών, η ανάγκη για αναζωπύρωση είναι
επιτακτική. Τότε η κραυγή πρέπει να φτάνει ως τον ουρανό, ζητώντας από τον Θεό
να αναζωπυρώσει το έργο Του.
Όταν υπάρχουν έριδες, διαφωνίες,
ζήλιες και σατανικά κουτσομπολιά μεταξύ των πιστών, άρχιζε να προσδοκάς
πνευματική αναζωπύρωση. Αυτά δείχνουν ότι οι χριστιανοί έχουν απομακρυνθεί πολύ
μακριά από τον Θεό και είναι καιρός για σοβαρές σκέψεις προς την αναζωπύρωση.
Όταν το πνεύμα του κόσμου είναι μέσα
στην Εκκλησία, η αναζωπύρωση είναι τόσο αναγκαία όσο και το οξυγόνο στον
άνθρωπο.
Όταν βλέπεις χριστιανούς να
προσαρμόζονται στις κοσμικές διασκεδάσεις, στην κοσμική ενδυμασία και μουσική,
και να διαβάζουν νουβέλες και βρόμικα κοσμικά μυθιστορήματα, η Εκκλησία έχει
βουλιάξει σ' ένα πάρα πολύ χαμηλό επίπεδο.
Όταν η Εκκλησία βλέπει τα μέλη της να
πέφτουν σε βρόμικες και σκανδαλώδης αμαρτίες, τότε είναι καιρός να ξυπνήσει και
να φωνάξει στο Θεό για αναζωπύρωση.
Μήπως
είσαι απρόσεκτος χριστιανός;
Όταν οι αμαρτωλοί είναι απρόσεκτοι και
δοσμένοι στα σχέδια του Σατανά, είναι καιρός να αρχίσουν οι χριστιανοί να
εργάζονται. Είναι τόσο μεγάλο το καθήκον τους να ξυπνήσουν, όσο και των
πυροσβεστών όταν κάπου έχει ξεσπάσει πυρκαγιά. Η Εκκλησία πρέπει να σβήνει της
φωτιές της κόλασης που καταβροχθίζουν τους φαύλους. Ύπνος; Να κοιμηθούν οι
πυροσβέστες και ν' αφήσουν όλη την πόλη να καεί; Τι θα έλεγες γι' αυτούς τους
πυροσβέστες! Κι όμως, η ενοχή τους ούτε καν θα μπορούσε να συγκριθεί με την
ενοχή των χριστιανών που κοιμούνται, ενώ τριγύρω τους αμαρτωλοί βουλιάζουν μέσα
στις φλόγες της κόλασης.
Όταν ένας ποιμένας καταλάβει ότι έχει
χάσει, σε οποιοδήποτε βαθμό, την εμπιστοσύνη των μελών της Εκκλησίας του,
πρέπει ν' αρχίσει να εργάζεται για αναζωπύρωση, γνωρίζοντας ότι μόνο έτσι θα
μπορούσε να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Αυτό φυσικά δε θα έπρεπε να ήταν
το κύριο κίνητρο του — απλώς να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους — αλλά η
αναζωπύρωση που θ' αρχίσει με τη δική του πρωτοβουλία θα επαναφέρει την
εμπιστοσύνη τουλάχιστον αυτών που ήδη έχουν αρχίσει να προσεύχονται.
Όταν ένας πρεσβύτερος, ένας διάκονος,
ένα μέλος της Εκκλησίας βρίσκει τους εν Χριστώ αδελφούς του να είναι ψυχροί
απέναντι του, μόνο ένας τρόπος υπάρχει να επανέρθει η εμπιστοσύνη τους γι'
αυτόν: να αναζωπυρωθεί ο ίδιος και να ξεχυθεί μέσα από τη δική του ζωή η
λαμπρότητα του Ιησού Χριστού.
Η τραγική αλήθεια είναι πως οι
χριστιανοί που δεν αναζωπυρώνονται είναι άξιοι μεγαλύτερης κατηγόριας από τους
αμαρτωλούς που δεν μετανοούν.
Διατηρώντας
τη ζωντάνια της Εκκλησίας
Η Εκκλησία της οποίας η πνευματική
κατάσταση όλο και χαμηλώνει δε θα μπορέσει να συνεχίσει την ύπαρξή της χωρίς
πνευματική αναζωπύρωση. Όταν προστίθενται σ' αυτήν καινούργια άτομα, αν και θα
πηγαίνουν στην Εκκλησία, στην πράξη, κατά το μεγαλύτερο ποσοστό, θα είναι ασεβείς.
Σε μια Εκκλησία που δεν αναζωπυρώνεται λιγότερα άτομα θα προστεθούν σ' αυτήν
από τα μέλη της που πέθαναν τον προηγούμενο χρόνο. Υπήρξαν Εκκλησίες που
εξαφανίστηκαν επειδή όλα τα μέλη τους πέθαναν. Δεν υπήρξε αναζωπύρωση για να
προστεθούν άλλοι στη θέση τους και η Εκκλησία πέθανε.
Όταν η Εκκλησία δεν αναζωπυρώνεται, οι
αμαρτωλοί σκληραίνουν περισσότερο και καταφρονούν το λόγιο αλλά όχι το χρισμένο
κήρυγμα. Τα παιδιά σου και οι φίλοι σου θα παραμείνουν αμαρτωλοί, αν δεν
υπάρξει αναζωπύρωση για να σωθούν. Θα ήταν καλύτερο γι' αυτούς αν δεν υπήρχε η
χάρη Του, η Εκκλησία, η Βίβλος και τα κηρύγματα, από το να ζήσουν και να
πεθάνουν εκεί που δεν υπάρχει πνευματική αναζωπύρωση.
Δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος για
να αυξηθείς στον αγιασμό, στη χάρη Του και να ετοιμάζεσαι για τον ουρανό, από
τον πειραματισμό της προσωπικής πνευματικής αναζωπύρωσης. Τι εννοούμε όταν
λέμε: «αύξηση στη χάρη Του»; Πως ακούμε κηρύγματα και αποκτούμε κάποιες
καινούργιες γνώσεις και ιδέες για το χριστιανισμό; Σίγουρα όχι! Ο χριστιανός
που κάνει αυτό και τίποτε άλλο, θα γίνεται όλο και χειρότερος, όλο και πιο
σκληρός τόσο που θα είναι σχεδόν αδύνατο να τον ξυπνήσεις.
Πνεύμα
προσευχής
Μπορούμε να προσμένουμε πνευματική
αναζωπύρωση, όταν οι χριστιανοί έχουν πνεύμα προσευχής για αναζωπύρωση. Όταν η
ίδια η καρδιά τους φλέγεται από αυτή την επιθυμία. Πολλές φορές οι χριστιανοί
δεν προσεύχονται συγκεκριμένα για αναζωπύρωση- ούτε ακόμα κι όταν εμπνέονται
γι' αυτήν την προσευχή. Το μυαλό τους σκέφτεται άλλα πράγματα - τη σωτηρία των
αμαρτωλών - και δεν προσεύχονται για πνευματική αναζωπύρωση μεταξύ τους. Όταν
όμως θα αισθανθούν την έλλειψη της πνευματικής αναζωπύρωσης, τότε θα
προσεύχονται γι' αυτήν.
Σε τι συνίσταται το πνεύμα της
προσευχής; Μήπως σε πολλές προσευχές και σε λόγια θερμά; Όχι! Προσευχή είναι η
κατάσταση της καρδιάς. Το πνεύμα της προσευχής είναι η κατάσταση μιας συνεχούς
επιθυμίας και ανησυχίας για τη σωτηρία των αμαρτωλών. Θα μπορούσε να ήταν και
ένα δυσβάσταχτο βάρος. Είναι το ίδιο αίσθημα, ως προς τον τρόπο σκέψης
τουλάχιστον, που με ανησυχία έχει κάποιος για κάποια κοσμικά ενδιαφέροντά του.
Ο χριστιανός που έχει το πνεύμα της προσευχής αισθάνεται ανήσυχος για τις ψυχές
των αμαρτωλών. Είναι πάντα στη σκέψη του. Τους σκέφτεται την ημέρα και τους
ονειρεύεται τη νύχτα. Αυτό ονομάζεται: «αδιάλειπτη προσευχή». Οι προσευχές του
πηγάζουν μέσα από την καρδιά του σαν νερό: «Κύριε,
ζωοποίει το έργον σου εν μέσω των ετών» (Αββακούμ γ:2). Και το αίσθημα αυτό
βγαίνει από τα κατάβαθα της καρδιάς του.
Κι αυτό δεν είναι και ούτε έχει σχέση
με τον ενθουσιασμό. Είναι αυτό που αισθανόταν ο Παύλος όταν έγραφε «Τεκνία μου, διά τους οποίους πάλιν είμαι εις
ωδίνας, εωσού μορφωθή ο Χριστός εν υμίν» (Γαλάτας 4:19). Αυτές οι «ωδίνες
της ψυχής» είναι η βαθιά αγωνία που ο άνθρωπος αισθάνεται όταν γαντζώνεται από
τον Θεό και δεν Τον αφήνει μέχρι να λάβει αυτό που προσεύχεται. Αυτό φυσικά δεν
εννοεί ότι είναι απαραίτητο να έχει κανείς τη μεγάλη αυτή στενοχώρια και λύπη
προκειμένου να έχει το πνεύμα της προσευχής. Αλλά αυτή η βαθιά, συνεχής και
ένθερμη επιθυμία για τη σωτηρία των αμαρτωλών, είναι αυτό στο οποίο συνίσταται
το πνεύμα της προσευχής.
Εξομολόγηση,
θυσία, αποφασιστικότητα
Η πνευματική αναζωπύρωση είναι κοντά
όταν οι χριστιανοί αρχίζουν να εξομολογούνται τις αμαρτίες τους ο ένας στον
άλλο. Συνήθως όμως οι χριστιανοί εξομολογούνται τις αμαρτίες τους με έναν
γενικά ψυχρό τρόπο και με μισή και κρύα καρδιά. Ίσως να το κάνεις και με
ευγλωττία, αυτό όμως δεν εννοεί τίποτα. Όταν όμως υπάρχει ειλικρινής συντριβή
και έκχυση της καρδιάς σε εξομολόγηση της αμαρτίας, οι φραγμοί πέφτουν και
σωτηρία αρχίζει να ρέει και να πλημμυρίζει τα πάντα.
Μπορούμε να προσμένουμε αναζωπύρωση όταν
οι χριστιανοί πρόθυμα κάνουν τις αναγκαίες θυσίες για την ύπαρξή της και για τη
συνέχισή της. Πρέπει να είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τα αισθήματά τους, τις
επιχειρήσεις τους και το χρόνο τους προκειμένου να βοηθήσουν στο έργο της
αναζωπύρωσης. Οι εργάτες του Ευαγγελίου πρέπει με προθυμία να διαθέσουν και να
ξοδέψουν την ενέργειά τους. Πρέπει να έχουν τη διάθεση να ελέγξουν τον
αμετανόητο με απλά και έμπιστα λόγια, και, ίσως να προσβάλουν και πολλά μέλη
της Εκκλησίας που δεν θα ήθελαν να μετανοήσουν. Πρέπει να πάρουν μια θέση ως
προς την αναζωπύρωση, άσχετα με ποιες θα μπορούσαν να είναι οι συνέπειες.
Πρέπει να είναι προετοιμασμένοι να συνεχίσουν με το έργο της αναζωπύρωσης ακόμα
κι αν ριψοκινδυνέψουν να χάσουν τη στοργή και αγάπη των αμετανόητων και ψυχρών
μελών της Εκκλησίας. Ο εργάτης του Θεού πρέπει να είναι προετοιμασμένος, αν
αυτό είναι το θέλημα του Θεού, ακόμη και να διωχτεί από το μέρος αυτό. Πρέπει
να είναι αποφασισμένος να πάει ευθεία μπροστά, αφήνοντας τα γεγονότα στα χέρια
του Θεού
