Α’ Κορ.ια:1-16 μιμηταί μου γίνεσθε καθὼς καγὼ Χριστοῦ. Ἐπαινῶ δὲ ὑμᾶς ὅτι πάντα μου μέμνησθε καί, καθὼς παρέδωκα ὑμῖν, τὰς παραδόσεις κατέχετε. θέλω δὲ ὑμᾶς εἰδέναι ὅτι παντὸς ἀνδρὸς ἡ κεφαλὴ ὁ Χριστός ἐστιν, κεφαλὴ δὲ γυναικὸς ὁ ἀνήρ, κεφαλὴ δὲ τοῦ Χριστοῦ ὁ θεός. πᾶς ἀνὴρ προσευχόμενος ἡ προφητεύων κατὰ κεφαλῆς ἔχων καταισχύνει τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. πᾶσα δὲ γυνὴ προσευχομένη ἡ προφητεύουσα ἀκατακαλύπτῳ τῇ κεφαλῇ καταισχύνει τὴν κεφαλὴν αὐτῆς· ἓν γάρ ἐστιν καὶ τὸ αὐτὸ τῇ ἐξυρημένῃ. εἰ γὰρ οὐ κατακαλύπτεται γυνὴ καὶ κειράσθω· εἰ δὲ αἰσχρὸν γυναικὶ τὸ κείρασθαι ἡ ξυρᾶσθαι κατακαλυπτέσθω.
Ἀνὴρ μὲν
γὰρ οὐκ ὀφείλει κατακαλύπτεσθαι τὴν κεφαλὴν εἰκὼν καὶ δόξα θεοῦ ὑπάρχων· ἡ γυνὴ
δὲ δόξα ἀνδρός ἐστιν. οὐ γάρ ἐστιν ἀνὴρ ἐκ γυναῖκος ἀλλὰ γυνὴ ἐξ ἀνδρός· καὶ γὰρ
οὐκ ἐκτίσθη ἀνὴρ διὰ τὴν γυναῖκα ἀλλὰ γυνὴ διὰ τὸν ἄνδρα. διὰ τοῦτο ὀφείλει ἡ
γυνὴ ἐξουσίαν ἔχειν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς διὰ τοὺς ἀγγέλους. πλὴν οὔτε γυνὴ χωρὶς ἀνδρὸς
οὔτε ἀνὴρ χωρὶς γυναῖκος ἐν κυρίῳ· ὥσπερ γὰρ ὴ γυνὴ ἐκ τοῦ ἀνδρὸς, οὕτως καὶ ὁ ἀνὴρ
διὰ τῆς γυναῖκος· τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ θεοῦ. Ἐν ὑμῖν αὐτοῖς κρίνατε· πρέπον ἐστὶν
γυναῖκα ἀκατακάλυπτον τῷ θεῷ προσεύχεσθαι;. οὐδὲ ἡ φύσις αὐτὴ διδάσκει ὑμᾶς ὅτι
ἀνὴρ μὲν ἐὰν κομᾷ ἀτιμία αὐτῷ ἐστιν, γυνὴ δὲ ἐὰν κομᾷ δόξα αὐτῇ ἐστιν; ὅτι ἡ
κόμη ἀντὶ περιβολαίου δέδοται αὐτῇ. Εἰ δὲ τις δοκεῖ φιλόνεικος εἶναι, ἡμεῖς
τοιαύτην συνήθειαν οὐκ ἔχομεν οὐδὲ αἱ ἐκκλησίαι τοῦ θεοῦ.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Υπάρχουν κάποια εδάφια της Αγίας Γραφής που χρησιμοποιούνται
τόσο σπάνια για κήρυγμα και διδασκαλία, που κάποιοι χριστιανοί που δεν μελετούν
και τόσο από μόνοι τους, μετά βίας τα γνωρίζουν. Τα παραπάνω εδάφια έχουν γίνει
για πολλούς χριστιανούς των ημερών μας, ένα θέμα που πρέπει να αποφεύγεται με
κάθε κόστος!
Δεν είναι μόνο εδώ, στο πρώτο μισό του ενδέκατου κεφαλαίου της
πρώτης επιστολής προς την κορινθιακή εκκλησία, αλλά και αλλού, και στην Παλαιά
και στην Καινή Διαθήκη, που μπορούμε να βρούμε αναφορές που λένε ότι οι άνδρες
και οι γυναίκες είναι διαφορετικοί. Τι έκπληξη για όσους λένε συνεχώς ότι δεν
υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα, ή τουλάχιστον, ότι δεν υπάρχει καμία
διαφοροποίηση στους ρόλους τους.
Ο σκοπός αυτής της μελέτης είναι να δούμε τι στην
πραγματικότητα διδάσκουν αυτά τα εδάφια. Όπως σε τόσα άλλα μεγάλα θέματα της
Αγίας Γραφής, υπάρχει ομορφιά, δέος και απόλυτη απλότητα αν είμαστε διατεθειμένοι
να δεχτούμε την αλήθεια.
Ωστόσο, όπως ακριβώς ήταν στα χρόνια που γραφόταν η Καινή
Διαθήκη, εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί σήμερα που είτε έχουν άγνοια, ή το πιο
σοβαρό, είναι απόλυτα αντίθετοι με κάποιες διδασκαλίες της Καινής Διαθήκης. Ως
εκ τούτου, δεν είναι πάντα δυνατόν να προσηλώσουμε το βλέμμα μας στην καθαρή
ομορφιά του Θεού και την αποκάλυψή του λόγου Του, καθώς προσπαθούμε να χειριστούμε
τα επιχειρήματα που προβάλουν εκείνοι που αντιτίθενται, ή απλά παρανοούν, τις διδασκαλίες
των αγίων αποστόλων Του.
Αυτή η διπλή προσέγγιση της ανάπτυξης του λόγου του Θεού,
ενώ την ίδια στιγμή αντιμετωπίζεις τις αιρέσεις, που αφθονούν εναντιούμενες στην
αλήθεια, είναι στην πραγματικότητα η κοινή μέθοδος της αποστολικής διδασκαλίας
που βρίσκουμε στην Καινή Διαθήκη.
Το ένα μέρος είναι η αποκάλυψη της αλήθειας και το άλλο
μέρος η διάψευση των κυκλοφορούντων διδασκαλιών που αντιτίθενται στην αλήθεια.
Έτσι, στην πορεία αυτής της μελέτης, θα μείνουμε σε τέσσερα επιχειρήματα που
χρησιμοποιούνται συνήθως για να μην συμφωνήσουν με τη θέση που θα αναπτύξουμε. Στο
τέλος αυτής της μελέτης, ο αναγνώστης θα βρίσκεται σίγουρα σε μια καλύτερη θέση
να κρίνει αν όλα αυτά έχουν καμία σχέση με την εκκλησία σήμερα. Θα πάρουμε όλα
αυτά τα εδάφια ένα προς ένα, και θα δούμε:
Το θεμέλιο
Πριν φτάσουμε εκεί, είναι εξαιρετικά σημαντικό να καταλάβουμε
ότι υπάρχει μια πληθώρα άλλων θεμάτων που κρύβονται κάτω από αυτό. Αυτό φυσικά
ισχύει σχεδόν για κάθε σοβαρή Βιβλική μελέτη. Υπάρχει πάντα πολύ έδαφος που
πρέπει πρώτα να καταλάβουμε. Ωστόσο, αν μένουμε συνέχεια στα προκαταρτικά, δεν
θα προοδεύσουμε ποτέ σε τίποτα περισσότερο μέσα από το λόγο του Θεού. Θα αναφέρω
απλά και εν συντομία μερικά από τα σημαντικά θέματα, που προηγούνται του
θέματος που εξετάζουμε. Αυτά που παρουσιάζουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι:
1. «Θεοπνευστία της Αγίας Γραφής». Πρώτα πρέπει να πιστεύεις
ότι η Βίβλος είναι ο λόγος του Θεού, ότι είναι με ένα ιδιαίτερο τρόπο «εμπνευσμένη»
ώστε να είναι κατάλληλη για ΟΛΕΣ τις εκκλησίες, ΟΛΟΥΣ τους Χριστιανούς, σε ΟΛΟΥΣ
τους πολιτισμούς, σε ΟΛΑ τα μέρη, ανά ΠΑΣΑ στιγμή.
2. Αρσενικό και θηλυκό γενικά. «άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς». Ο σκοπός και ο ρόλος του άντρα και
της γυναίκας είναι τόσο παλιά, όσο και η ίδια η δημιουργία. Πρόκειται για ένα
θεμελιώδες θέμα στη σχέση του Θεού με την ανθρωπότητα. Η Γραφή είναι γεμάτη από
αναφορές σ’ αυτό το θέμα και στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη. Το θέμα μας
όμως δεν είναι αυτό, μια γενική μελέτη του αρσενικού και του θηλυκού.
Επικεντρωνόμαστε μόνο στο συγκεκριμένο θέμα. Ωστόσο, όπως θα φανεί, θα καλύψουμε
πολύ έδαφος σε αυτό το θέμα, αλλά όχι όλα.
3. Αυτό δεν είναι ένα απομονωμένο «διάταγμα». Ενώ η Παλαιά
Διαθήκη είναι γεμάτη από «διατάγματα» (θα έρθουμε σ’ αυτή τη λέξη), υπάρχουν
μόνο πολύ λίγα, επιλεκτικά, στην Καινή. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε
ότι το θέμα αυτό αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του γενικότερου θέματος των «διαταγμάτων».
4. Η προσέγγιση του λόγου του Θεού. Αυτό εν μέρει ταιριάζει
με το θέμα της «Θεοπνευστίας της Αγίας Γραφής». Αξίζει να σημειωθεί αυτό
ακριβώς, σε περίπτωση που υπάρχει κάποιος που νομίζει ότι αυτό το διάταγμα
μπορεί να γράφτηκε απλά σαν κάτι επιφανειακό ή ασήμαντο. Θα ήθελα να σας
υπενθυμίσω ότι ο Ιησούς δεν θεώρησε κανένα θέμα ότι είναι τόσο μικρής σημασίας ώστε να μην αξίζει
ιδιαίτερη προσοχή. Προσωπικά αμφιβάλλω ότι υπάρχει κάτι τέτοιο, βασικά πράγματα
και μη βασικά, στα πράγματα του Θεού. Η υπακοή είναι βασική για όλα. Ο Ιησούς
απέδωσε σε ορισμένα ζητήματα, τον όρο «βαρύτερα»
από κάποια άλλα, αλλά ούτε Αυτός, ούτε
κανένας από τους αποστόλους Του χρησιμοποίησε τα «βαρύτερα» για να καταστρέψει τα «πιο ελαφριά». Διαβάστε πάλι τα λόγια
του Κυρίου στο Ματθ.κγ:23:
«Ουαί εις εσάς,
γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι αποδεκατίζετε το ηδύοσμον και το
άνηθον και το κύμινον, και αφήκατε τα βαρύτερα του νόμου, την κρίσιν και τον
έλεον και την πίστιν· ταύτα έπρεπε να πράττητε και εκείνα να μη αφίνητε».
Ούτε ο Ιησούς ούτε κανένας από τους αποστόλους Του είπε
ποτέ, "Βεβαιωθείτε ότι κάνετε τα πράγματα που θεωρείτε ότι είναι σημαντικά
και τα υπόλοιπα είναι συγκριτικά ασήμαντα". Αντίθετα, ο Ιησούς έλεγε: «ταύτα έπρεπε να πράττητε και εκείνα να μη
αφίνητε». Στο φως όλων αυτών, αν οποιοδήποτε ζήτημα είναι πράγματι «μεγάλο»
ή «μικρό», δεν έχει πραγματικά σημασία, επειδή ο Ιησούς μας λέει ότι δεν θέλει να
αφήνουμε τίποτα.
Συνεχίζεται:
https://epistoligr.blogspot.com/2017/02/blogpost_53.html#axzz5YyncvuTf
