Τον τελευταίο καιρό πολύ
ευχαριστώ τον Θεό που μου άνοιξε και μου ανοίγει διαρκώς τα μάτια.
Και μου ανοίγει τα μάτια και
βλέπω πόσο παραβάτης, πόσο αντίθετος, πόσο έξω από το θέλημα του Θεού ήμουν και
είμαι. Δυστυχώς και τώρα ακόμα.
Ο λόγος του Θεού είναι απλός και
κατηγορηματικός. «Κατά πάντα ευχαριστείτε» (Α' Θεσ.ε:18).
Το κατά πάντα δεν σηκώνει καμιά
αλλαγή, καμιά διόρθωση, καμιά ερμηνεία γιατί είναι τόσο καθαρό και αυτονόητο.
Για όλα πρέπει να ευχαριστούμε. Και είμαστε τόσο μακριά από αυτό.
Ευχαριστούμε τον Θεό όταν η υγεία
μας είναι καλά. Μα δεν τον ευχαριστούμε όταν πονάμε, όταν πρόκειται να
υποστούμε κάποια εγχείρηση, όταν η ζωή μας κινδυνεύει. Δεν τον ευχαριστούμε για
την αιτία αυτή.
Ευχαριστούμε τον Θεόν, όταν η
δουλειά μας πηγαίνει καλά και κερδίζουμε αρκετά χρήματα. Δεν ευχαριστούμε όταν
η δουλειά μας δεν πάει καλά, όταν δεν πάρουμε προαγωγή, όταν δεν μας δώσουν
αύξηση, όταν ακόμη χάσουμε τη δουλειά μας και στερούμαστε. Και όμως αυτό λέγει
ο λόγος του Θεού. Αυτό ζητά ο Θεός. Μα δεν έχουμε τη γνώση, την πίστη, το
θάρρος και να ευχαριστήσουμε τον Θεό, γι' αυτά τα αρνητικά, έτσι τα νομίζουμε.
Μα μπορεί ο Θεός να επιτρέπει κάτι που θα είναι κακό για μας;
Ευχαριστούμε τον Θεόν όταν τα
παιδιά μας επιτυγχάνουν στις εξετάσεις και προοδεύουν και μπορούμε να
υπερηφανευόμαστε γι’ αυτά. Μα άλήθεια ευχαριστήσαμε τον Θεό όταν το παιδί
μας απέτυχε στις εξετάσεις; Ευχαριστήσαμε τον Θεό γι' αυτό; Γιατί γκρεμίστηκαν
τα όνειρά μας; Είχαμε την πίστη να πούμε πως κάτι σπουδαιότερο και καλλίτερο
ετοίμασε ο Κύριός μας; Αλλά και ότι αυτό το καλλίτερο δεν μπορεί να είναι παρά
η κάθαρσή μας, ο αγιασμός μας.
Όταν φθάσεις, παντού να βλέπεις
την γενναιόδωρη αγάπη του Θεού έστω και αν δεν διακρίνεις, συγκεκριμένα
στοιχεία.
Όταν φθάσεις, πάντοτε να είσαι
ευγνώμων από τα όσα συμβαίνουν, είτε θετικά η αρνητικά, με ανθρώπινα κριτήρια.
Όταν μπορείς να χαμογελάς και το
χαμόγελο να μην σβήνει όταν μαζεύονται σύννεφα στον ουρανό και σκυθρωπάζει ο
ουρανός και να ψάλλεις και να σιγοσφυρίζεις.
Όταν μπορείς.
