Ιούδ.α:3 Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους.

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2017

Το κάλυμμα (5)

Εδ.4α  - Η ευθύνη του άντρα


πᾶς ἀνὴρ προσευχόμενος ἡ προφητεύων κατὰ κεφαλῆς ἔχων καταισχύνει τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ.


Η προσωπική ευθύνη του άντρα


Πρέπει να καταλάβετε ότι αυτό το διάταγμα έχει να κάνει με τους άντρες, όσο έχει να κάνει και με τις γυναίκες. Ας δούμε πρώτα την ευθύνη του άντρα για τον εαυτό του. 



Τυχαίνει απλά να ζούμε σε μια εποχή που δεν είναι συνηθισμένο για τους άντρες να φορούν κάλυμμα κεφαλής. Αν ήταν ο κανόνας για έναν άντρα να φοράει καπέλο ή κάποιας μορφής κάλυψη στο κεφάλι του, τότε θα έπρεπε να το αφαιρέσει πριν προσευχηθεί ή προφητέψει. Η Γραφή είναι σαφής, όταν ένας άντρας προσεύχεται και δεν έχει αποκαλύψει το κεφάλι του, ατιμάζει το Χριστό. Ας αναλογιστούμε για μια στιγμή μερικές χώρες της Μέσης Ανατολής, όπου είναι ακόμα κοινό για γυναίκες και άνδρες να φορούν κάποιου είδους κάλυμμα στο κεφάλι σαν καθημερινό κανόνα. Το βάρος πέφτει πολύ περισσότερο στους άντρες να «αποκαλύψουν» το κεφάλι τους, οι γυναίκες μπορούν να συνεχίσουν όπως είναι. Θα έρθουμε στο τι σημαίνει καλύπτω/αποκαλύπτω το κεφάλι, συμβολικά, στην επόμενη ενότητα.


Συνολική ευθύνη του άντρα


Ένας άντρας δεν έχει να λογοδοτήσει μόνο για τη δική του ορθή συμπεριφορά πάνω σ’ αυτό, αλλά στην περίπτωση παντρεμένου ή πρεσβύτερου στην εκκλησία, θα πρέπει να δώσει λογαριασμό για τη διδασκαλία, ή την έλλειψη αυτής προς αυτούς που έχει την ευθύνη. 

Όπως με όλα τα πνευματικά θέματα, η μη συμμόρφωση με τις οδηγίες του Θεού δεν θα προξενήσει μόνο τη δυσαρέσκεια του Θεού στο άτομο που δεν συμμορφώνεται, αλλά ίσως περισσότερο, σ’ αυτόν που έχει παραμελήσει την ευθύνη του να καθοδηγήσει εκείνους που του έχουν ανατεθεί. Θυμηθείτε, με κάθε εξουσία υπάρχει ευθύνη και λογοδοσία. Στο χριστιανικό γάμο και στην εκκλησία ο άντρας είναι αυτός που ο Θεός έχει τοποθετήσει υπεύθυνο είτε το θέλει είτε όχι.




Εδ.4β - Ερωτήσεις σχετικά με το πλαίσιο


Για όσους θέλουν να ευχαριστούν το Θεό με κάθε λεπτομέρεια, θα προκύψουν φυσικά δύο μικρές ερωτήσεις. Αυτό το διάταγμα έχει να κάνει συγκεκριμένα μόνο με την προσευχή και την προφητεία; Εφαρμόζεται μόνο στις συναθροίσεις της εκκλησίας, ή σε οποιαδήποτε περίπτωση όπου μπορούμε να βρεθούμε σε προσευχή και προφητεία; Ίσως αυτά τα ερωτήματα θα ήταν καλύτερα να τα κρατούσαμε μέχρι να διερευνήσουμε όλη τη σημασία του να είναι το κεφάλι καλυμμένο ή όχι, αλλά φυσικά εγείρονται σ’ αυτό το σημείο επειδή μόλις διαβάσαμε το εδάφιο που λέει απλά, «πᾶς ἀνὴρ προσευχόμενος ἡ προφητεύων...».


Κι άλλη ερώτηση «προσευχή και προφητεία»


Γίνεται ο Παύλος πολύ συγκεκριμένος ξεχωρίζοντας ειδικότερα αυτές τις δύο δραστηριότητες; Ή, τις χρησιμοποιεί αντιπροσωπευτικά για να εννοήσει όταν ασχολούμαστε με εμφανείς πνευματικές δραστηριότητες; 

Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε σ’ αυτή τη λίστα και να πούμε, όταν μιλάει κάποιος σε ξένες γλώσσες ή ερμηνεύει, ή όταν ψάλει και δοξάζει τον Κύριο; Τι γίνεται αν κάποιος άλλος προσεύχεται δυνατά κι εσύ σιωπηλά ακολουθείς;


Νομίζω ότι μπορούμε να δούμε από τις παραπάνω ερωτήσεις, ότι μπαίνεις σε ναρκοπέδιο αν επιχειρήσεις να πάρεις αυτά τα δύο σημεία σαν κυριολεκτικές μόνο καταστάσεις που ισχύει αυτό.


Λαμβάνοντας υπόψη αυτά που έχουμε ήδη καλύψει, δηλαδή ότι οι άντρες και οι γυναίκες έχουν δημιουργηθεί με αντιπροσωπευτικούς του φύλου τους ρόλους κ.λπ., θα φαινόταν περίεργο αν η εντολή είχε να κάνει μόνο με ορισμένες από τις πνευματικές μας δραστηριότητές και όχι με όλες. Για σκεφτείτε για μια στιγμή μια «σωστή» συγκέντρωση του λαού του Θεού στην Καινή Διαθήκη. Είναι γραμμένος ακριβώς ο χαρακτήρας και η μορφή που πρέπει να έχει μια κανονική συνάθροιση εκκλησίας:


Α’ Κορ.ιδ:26 Τι πρέπει λοιπόν, αδελφοί; Όταν συνέρχησθε, έκαστος υμών ψαλμόν έχει, διδαχήν έχει, γλώσσαν έχει, αποκάλυψιν έχει, ερμηνείαν έχει· πάντα ας γίνωνται προς οικοδομήν.


Νομίζω ότι θα ήταν μάλλον περίεργο να αναζητούμε αν σε μια συνάθροιση όλες οι αδελφές έχουν καλυμμένα τα κεφάλια τους, την ώρα της προσευχής ενώ όλοι οι αδελφοί έχουν αποκαλυφθεί και στη συνέχεια, κάποιος αρχίζει να μιλά σε άγνωστη γλώσσα (ή να προφητεύει ή οτιδήποτε άλλο), και τότε όλες οι αδελφές σκέφτονται, «ω, αυτό είναι ένα μήνυμα σε γλώσσες, τώρα μπορούμε να βγάλουμε το κάλυμμα, και οι άνδρες να πουν, ωραία, τώρα μπορούμε να βάλουμε ξανά τα καπέλα μας». Μετά, χωρίς καμία προειδοποίηση, ένας πρεσβύτερος ζητάει απ’ όλους να τον ακολουθήσουν σε προσευχή για κάτι. Υπάρχει μια αναταραχή και... Ωχ!... μια κυρία έχει πάρει κατά λάθος το καπέλο του συζύγου της! 

Ενώ σέβομαι απόλυτα όποιον με ακεραιότητα καρδιάς δέχεται αυτή την πολύ σχολαστική άποψη, δεν νομίζω ότι αυτό θα ήταν πολύ συνεπές με τη συνολική εικόνα και έννοια αυτού του διατάγματος. Για να μην αναφέρουμε τις ιδιαίτερα ανεφάρμοστες ρυθμίσεις που θα μπορούσαν εύκολα να δημιουργηθούν γύρω από μια τέτοια άποψη.


Ερώτηση σχετικά με το πλαίσιο και το περιβάλλον


Αυτό το διάταγμα προορίζεται για τις συνάξεις της εκκλησίας ή θα πρέπει να χρησιμοποιείται σε κάθε περίσταση όπου «προσευχόμαστε και προφητεύουμε»;


Ο Παύλος δεν αναφέρει ρητά ότι το πλαίσιο αυτό αναφέρεται μόνο στην περίπτωση που κάποιος βρίσκεται σε μια συνάθροιση της εκκλησίας. Ολόκληρη η προς Κορινθίους επιστολή περιέχει θέματα που σχετίζονται τόσο «με τη συνάθροιση της εκκλησίας» όσο και πολλά σημεία που προφανώς ισχύουν για τη χριστιανική ζωή γενικότερα. Μερικοί έχουν υιοθετήσει την άποψη ότι αυτό αφορά μόνο περιπτώσεις εκκλησιαστικής συνάθροισης. Δεν μπορώ να συμφωνήσω μ’ αυτό, για διάφορους λόγους.


Η γενική εικόνα των ρόλων του άντρα και της γυναίκας είναι η ίδια, σε μια συνάθροιση της εκκλησίας, ή σε μια συντροφιά με λίγους αδελφούς, ή σε μια συμπροσευχή με τον/την σύζυγο ή ακόμα όταν προσευχόμαστε μόνοι μας. Θα δούμε αργότερα πώς τα μαλλιά μιας γυναίκας θεωρούνται σαν «δόξα της». Αυτό δεν αλλάζει από το αν βρίσκεται ή όχι σε μια εκκλησιαστική συγκέντρωση. 

Αργότερα θα διαβάσουμε για «Αγγέλους» που βρίσκονται μαζί μας. Αυτό είναι αλήθεια, είτε είμαστε σε μια τοπική εκκλησιαστική συνάντηση ή κοινωνία με λίγα άτομα ή μόνοι μας. Δόξα στον Θεό, αυτοί μας διακονούν σε πολλές περιπτώσεις, όχι μόνο όταν είμαστε συγκεντρωμένοι με αδελφούς, όπου έχουμε ο ένας τον άλλο για υποστήριξη.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ:
 https://epistoligr.blogspot.com/2017/02/6.html#axzz5Z0cIK11R