Στον κόσμο μας αφθονούν ατέλειωτες συγκρούσεις που δεν μπορούν να
διευθετηθούν από "ευφυέστατους" ηγέτες.
Να θυμίσουμε ότι η παρουσία του Ισραήλ είναι πάντα ένας
ενοχλητικός παράγοντας για τον Μουσουλμάνο, από τη Δυτική Αφρική, μέχρι τις
Φιλιππίνες. Από την εμφάνισή του ως κράτος το 1948, το Ισραήλ βρίσκεται σε ένα
συνεχή πόλεμο.
Το σπουδαιότερο εμπόδιο σ' αυτό το δίλημμα είναι η Ιερουσαλήμ.
Είναι ένα καυτό θρησκευτικό θέμα. Οι Μουσουλμάνοι σε όλο τον κόσμο υποστηρίζουν
με άκαμπτη επιμονή ότι η Ιερουσαλήμ έχει προσδιοριστεί από τον Αλλάχ γι'
αυτούς. Και αυτή η απαίτηση έχει γίνει έμμονη ιδέα σε περισσότερο από ένα
δισεκατομμύριο. Φυσικά η Ιουδαϊκή βλέψη είναι εκ διαμέτρου αντίθετη μ' αυτή τη
στάση. Οι αρχαιολόγοι που με ζωηρό ενδιαφέρον προσπαθούν να φέρουν στο φως
πολύτιμες πληροφορίες για την ιστορία της περιοχής, εμποδίζονται να το
πραγματοποιήσουν.
Αυτός ο ιστορικός Βιβλικός λόφος, κατοικημένος αιωνίως, ήταν ένα
λαμπερό κομμάτι γης στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης. Η πόλη κατελήφθη από τον
βασιλιά Δαβίδ και έγινε η πρωτεύουσα του νέου βασιλείου. Ο γιός του ο Σολομών
έχτισε τον ονομαστό ναό στην κορυφή του λόφου. Η ονομασία Ιερουσαλήμ
εμφανίζεται στην Εβραϊκή Παλαιά Διαθήκη 635 φορές. Άλλο όνομα για την ίδια
τοποθεσία είναι Σιών (ο λόφος), αυτή η λέξη εμφανίζεται στην Π. Δ. 161 φορές.
Ο σωματοφύλακας του Ναβουχοδονόσορα, ο Νεβουζαραδάν, έκαψε τον
οίκο του Γιάχβε στα 586 π.Χ. (Β' Βας.κε:8 και Β' Χρον.λς:9). Ο Ιερεμίας
(περίπου 621-580 π.Χ.), ο θρηνών προφήτης, εξέφρασε βαθιά αγωνία για την πόλη
και τον κατεστραμμένο ναό. Στους Θρήνους του εκφράζει τη βαθιά ψυχική οδύνη του
λαού του:
Θρ.α:8 Αμαρτίαν ημάρτησεν η Ιερουσαλήμ· διά τούτο έγεινεν ως ακάθαρτος· πάντες
οι δοξάζοντες αυτήν κατεφρόνησαν αυτήν, διότι είδον την ασχημοσύνην αυτής· αυτή
δε ανεστέναζε και απεστράφη εις τα οπίσω.
Θρ.α:10-12 Ο εχθρός εξήπλωσε την χείρα αυτού επί πάντα τα επιθυμητά αυτής· διότι
αυτή είδε τα έθνη εισερχόμενα εις το αγιαστήριον αυτής, τα οποία προσέταξας να
μη εισέλθωσιν εις την συναγωγήν σου. Πας ο λαός αυτής καταστενάζει, ζητών άρτον·
έδωκαν τα επιθυμητά αυτών αντί τροφής, διά να επανέλθη η ψυχή αυτών. Ιδέ,
Κύριε, και επίβλεψον· διότι έγεινα εξουθενημένη. Ω, προς υμάς, πάντες οι
διαβαίνοντες την οδόν· επιβλέψατε και ιδέτε, αν ήναι πόνος κατά τον πόνον μου,
όστις έγεινεν εις εμέ, με τον οποίον με έθλιψεν ο Κύριος εν τη ημέρα της οργής
του θυμού αυτού.
Όταν γύρισαν από την αιχμαλωσία, ο ναός ξαναχτίστηκε με την ηγεσία
του Έσδρα και του Νεεμία. Αργότερα, μολύνθηκε (168 π.Χ.) από τον Αντίοχο τον
Επιφανή Δ΄ (175-163 π.Χ.) ο οποίος θυσίασε χοίρο στο θυσιαστήριο, απαγόρευσε
την περιτομή των Ιουδαίων κ.λ.π. Οι Μακκαβαίοι τον ξαναφιέρωσαν (165 π.Χ.).
Μετά από αυτό οι Ρωμαίοι τους κατέκτησαν και ο Ηρώδης έκανε την ανακαίνιση του
Ναού. Αυτός είναι ο ναός για τον οποίο γίνεται μνεία στην Καινή Διαθήκη. Αφού
ολοκληρώθηκε, καταστράφηκε για μια φορά ακόμα από τον Τίτο - το Ρωμαίο στρατηγό
- το 70 μ.Χ. Οι Ρωμαίοι κατακτητές ήταν τόσο απεχθείς, ώστε ονομάσανε την
Ιερουσαλήμ Colonia Aelia Capitolina, και έχτισαν ένα ναό προς τιμήν της
Αφροδίτης. Οι Βυζαντινοί στων οποίων την κυριαρχία κάποτε πέρασε, χτίσανε μια
εκκλησία κοντά στον παλιό ναό στην οποία έδωσαν το όνομα Ναός Της Ανάστασης.
Μετά ήρθε το Ισλάμ, ένα εντελώς καινούριο φαινόμενο στη γεμάτη
στροφές ιστορία της ανθρωπότητας (622 μ.Χ, 1 Από Εγείρα.) Ο προφήτης τους
πέθανε το 632, αφού κατάφερε να εξουσιάσει ολόκληρη την Αραβική χερσόνησο. Ο
Abu-Bakr ήταν ο πρώτος τους Χαλίφης (διάδοχος) ο Ομάρ ήταν ο δεύτερος. Ο Ομάρ
κατέκτησε την Ιερουσαλήμ και φυσικά και την τοποθεσία του ναού το 638 μ.Χ. που
εκείνη την εποχή ήταν ένας σωρός από χαλάσματα (Μιχ.γ:12). Οι Μουσουλμάνοι
αναφέρονται στο όρος του ναού ως Kubbat-al-Shakra (ιερός τόπος). Δεν χτίσανε
τίποτα στην τοποθεσία μέχρι του πέμπτου Χαλίφη Umaiyad Abd-al-Malik (685-705)
του οποίου σκοπός ήταν να εγκαθιδρύσει μια νέα ιερή τοποθεσία για το Ισλάμ,
κοντύτερα προς τη Δαμασκό όπου είχε την έδρα του ο Umaiyad. Οι Μουσουλμάνοι της
Μέκκας βέβαια δεν το έβλεπαν με καλό μάτι. Το τζαμί έγινε γνωστό ως
Masdjid-al-Aksha.
Το Ισλάμ έχει πάρα πολύ μεγαλοποιήσει το θέμα της Ιερουσαλήμ με
μια αφθονία μυθικών παραποιήσεων που απέχουν πολύ από την πραγματικότητα.
Μερικές απ' αυτές τις κατασκευασμένες φαντασιοπληξίες δείχνουν την ικανότητα
του Ισλάμ στο να χρησιμοποιεί τη φαντασία παρατραβώντας την πραγματικότητα σε
υποθετικές επινοήσεις. Όπως είχαν κάνει και οι Ρωμαίοι, αυτοί «μετονόμασαν» την
Ιερουσαλήμ μετατρέποντάς την σε Al-Kuds. Φυσικά, αυτή η ονομασία
χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα. Μερικές από τις συμπληρώσεις τους: Ο Αδάμ τάφηκε
εδώ. Η κιβωτός του Νώε άραξε σ' αυτό το λόφο. Όλα τα γλυκά νερά πηγάζουν κάτω
απ' αυτή την πόλη. Οι ψυχές των αποθανόντων μαζεύονται εδώ δυο φορές τη
βδομάδα. Κι άλλοι θρύλοι που συμβάλλουν στις παραθρησκευτικές δοξασίες έχουν
πιστούς οπαδούς.
Πολλές μάχες έγιναν εδώ. Τείχη χτιστήκανε και γκρεμιστήκανε.
Πολλές πύλες εξυπηρετούσαν την πόλη. Η Ανατολική πύλη είναι μονίμως κλειστή με
τοίχο, για να ανοιχθεί με την εμφάνιση του Μεσσία! Πολλοί μύθοι εξακολουθούν να
κυκλοφορούν.
Και τώρα πίσω στην αληθινή ιστορία. Οι Σταυροφόροι κατέλαβαν την
Ιερουσαλήμ στις 14 Ιουλίου 1099 και την κατέστρεψαν - ένα δυνατό χτύπημα στην
Ισλαμική κυριαρχία. Μετέτρεψαν το Kubbat-al-Shakra σε μια μεγαλοπρεπή εκκλησία
TEMPLUM DOMINI. Ο Baldwin Α΄ εγκαταστάθηκε επισήμως σαν βασιλιάς της Ιερουσαλήμ
στις 11 Νοεμβρίου 1100. Ένας ικανός Κούρδος ο Saladdin Eyyubi ξαναπήρε την
Ιερουσαλήμ (1187) καταστρέφοντας όλα τα ίχνη της εκκλησίας. Οι σταυροφόροι ξαναπέκτησαν
την πόλη για μια εποχή (1229-1244). Έτσι συνεχίστηκε η Ιερουσαλήμ να αλλάζει
χέρια μέχρι που ο Βρετανός στρατάρχης, Edmund Henry Allenby την κατέλαβε από
τους διεφθαρμένους Οθωμανούς το 1917, οι οποίοι την είχαν καταλάβει το 1517,
διακόπτοντας την Ισλαμική κυριαρχία. Λέγεται ότι ο Allenby αρνήθηκε να μπει
στην πόλη καβάλα σε άλογο, λέγοντας: «Ο Κύριός μου μπήκε εδώ πάνω σε ένα
γαϊδουράκι. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα περισσότερο από το να περπατήσω».
Ο νεοδημιουργηθείς στρατός του Ισραήλ κυρίευσε το νέο μέρος της το
1948, αφήνοντας το παλιό μέρος της πόλης στην κατοχή της Ιορδανίας. Κατά τον
πόλεμο των έξη ημερών (1967), ο Ισραηλινός στρατός κατέλαβε και την παλιά πόλη
ενώ η κυβέρνηση την ανακήρυττε κατηγορηματικά την αιώνια πρωτεύουσα του Ισραήλ.
Μπήκαμε στον εικοστό πρώτο αιώνα βλέποντας την άσκηση παγκόσμιας πίεσης στο
Ισραήλ να αφήσει την Ιερουσαλήμ στους Μουσουλμάνους οι οποίοι λένε: «Είναι δώρο
του Αλλάχ σε μας!» Γιατί και πώς;
Αντίθετα με τις εκατοντάδες φορές που αναφέρεται η Ιερουσαλήμ στην
Παλαιά Διαθήκη, στο Κοράνιο πουθενά δεν αναφέρεται η πόλη. Υπάρχει ένα μόνο
μέρος στην Sura XVII, εδ. 1, Το Νυχτερινό Ταξίδι, που λέει: «Δόξα σ' αυτόν που
έφερε τον υπηρέτη του από τον ιερό ναό της Μέκκας στο ναό που είναι
απομακρυσμένος, του οποίου την περιοχή έχουμε ευλογήσει για να μπορέσουμε να
του δείξουμε τα σημεία μας. Γιατί είναι αυτός που ακούει, αυτός που βλέπει.»
Masdjid-al-Aksha, δηλ. τον πιο μακρυνό ναό. Ο απομακρυσμένος ναός σίγουρα
αναφέρεται σ' αυτόν της Ιερουσαλήμ, που ήταν ερείπια τότε.
Η νέα θρησκεία προσπαθώντας να φανεί ότι έχει κάποιο θείο δικαίωμα
στην πόλη της Παλαιάς Διαθήκης, έκανε μια παρατραβηγμένη υπόθεση γύρω απ' αυτό
το στίχο. Η παράδοση λέει ότι κάποια νύχτα ο άγγελος Γαβριήλ έφερε στο Μωάμεθ
ένα φτερωτό άσπρο άλογο που ονομαζόταν Μπουράκ (Burak) και τον μετέφερε από τη
Μέκκα στην τοποθεσία του Ιουδαϊκού ναού ή σε μια θέση προσευχής στον ουρανό.
Ακόμα μέχρι σήμερα, μερικοί Μουσουλμάνοι φτάνουν στο σημείο να ονομάζουν τους
γιους τους Burak, όνομα για το οποίο περηφανεύονται.
Κατά τη διαδρομή ο Μωάμεθ συνάντησε τον Αβραάμ το Μωυσή, και τον
Ιησού! Τους οδήγησε σε Σαλαάτ (προσευχή). Οι θρύλοι εκτός του Κορανίου
εκτείνονται σε μια μεγάλη κλίμακα πλασμάτων της φαντασίας: Από τη θέση του
ναού, ο Μωάμεθ καβάλα στον Burak και οδηγούμενος από την Γαβριήλ, μεταφέρθηκε
στον έβδομο ουρανό όπου συνάντησε τον Αλλάχ πάνω στο θρόνο του. Στο σημείο αυτό
ο Αλλάχ του παρέδωσε το Κοράνιο. Μια άλλη παρατραβηγμένη παράδοση έχει τον
Αβραάμ καβάλα στον Burak να επισκέπτεται τον Ισμαήλ που είχε εξοριστεί στη
Μέκκα. Οι περισσότεροι από τους Ισλαμικούς ερμηνευτές, προσπαθώντας να σώσουν
τον Μωάμεθ από τέτοια θεωρητικά μπλεξίματα, δηλώνουν ότι ο προφήτης τους τα
είδε όλα αυτά σε όνειρο. Άλλοι όμως υποστηρίζουν ότι μόνο ένα πλάσμα με υλικό
σώμα μπορεί να μεταφέρει ένα φυσικό πρόσωπο. Συμπτωματικά, το γεγονός
παρουσιάστηκε τον ένατο μήνα (Ραμαζάνι), έτσι ορίστηκε να είναι ο μήνας που
όλοι οι Μουσουλμάνοι πρέπει να νηστεύουν. Ο θρύλος σχετικά με την ανάβαση (που
αρχικά ονομάστηκε «σκάλα») είναι γνωστός ως Miradj. Τέτοιοι σφετερισμοί όσον
αφορά στην Ιερουσαλήμ κάνουν την πόλη δική τους. Η Al-Kuds είναι η τρίτη άγια
πόλη του Ισλάμ, και κατά συνέπεια δεν θα έπρεπε να τίθεται σε αμφισβήτηση.
Επιπλέον, η σημερινή Ισλαμική εμμονή επικεντρώνεται στην ιδέα ότι
οι Ισραηλίτες κατέλαβαν τη χώρα σαν παρείσακτοι, αρπάζοντάς την από τους
αρχικούς της κατοίκους, προγόνους των σημερινών Παλαιστινίων. Η συνεχιζόμενη
διαμάχη πάνω στην ιδιοκτησία της Ιερουσαλήμ προέρχεται από ιστορικά γεγονότα
που αμφισβητούνται από κάθε πλευρά, αλλά και από πολυάριθμους θρύλους πάνω
στους οποίους βασίζονται τα επιχειρήματα. Εν τω μεταξύ, οι Ιουδαίοι ψάλλουν: «Εάν σε λησμονήσω, Ιερουσαλήμ, ας λησμονήση η δεξιά μου»
(Ψαλμ.ρλζ:5, σύγκρ. εδ.6). Ο απερριμμένος Μεσσίας θρηνούσε το μέλλον της πόλης
(Ματθ.κγ:37,38, Λουκ.ιγ:34,35) επειδή αρνήθηκε την χάρη και τη σωτηρία Του.
Έκανε κάποιες έντονες δηλώσεις μαζί με τον σπλαχνικό Του θρήνο. Άγνωστη στους
πολλούς, θα υπάρξει μια θριαμβευτική μέρα, όταν μαζί Ιουδαίοι και Μουσουλμάνοι
θα αναγνωρίσουν τον Χριστό (Ζαχ.ιβ:10,11), στην πρωτεύουσά Του που δικαιωματικά
Του ανήκει. «Ζητείτε την ειρήνην
της Ιερουσαλήμ· ας ευτυχώσιν οι αγαπώντές σε..» (Ψαλμ.ρκβ:6, σύγκρ. ρβ:12-17)
Η Ιερουσαλήμ από τη Γένεση μέχρι
την Αποκάλυψη:
Σαλήμ (Γέν.ιδ:18).
Πόλη του Θεού (Ψαλμ.μς:4, πζ:3).
Πόλη του Δαβίδ (Β' Σαμ.ε:7, Ης.κβ:9).
Πόλη του Μεγάλου Βασιλιά (Ψαλμ.μη:2).
Σιών (Α΄ Βας.η:1).
Αγία Πόλη (Νεεμ.ια:1, Ης.α:26, μη:2, νβ:1, Ιωήλ γ:7, Ματθ.δ:5).
Θρόνος του Κυρίου (Ιερεμ.γ:17).
Η τελειότητα της ομορφιάς, Η χαρά όλης της γης (Θρήν.β:15).
Ο Κύριος κατοικεί στο μέσο της: «Ούτω
λέγει Κύριος· Επέστρεψα εις την Σιών και θέλω κατοικήσει εν μέσω της
Ιερουσαλήμ· και η Ιερουσαλήμ θέλει ονομασθή πόλις αληθείας, και το όρος του
Κυρίου των δυνάμεων όρος άγιον» (Ζαχ.η:3).
Η πόλη πάνω στην οποία ο Ιησούς Χριστός θρήνησε:
«Ιερουσαλήμ,
Ιερουσαλήμ, η φονεύουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς
σέ· ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου καθ' ον τρόπον συνάγει η όρνις τα
ορνίθια εαυτής υπό τας πτέρυγας, και δεν ηθελήσατε. Ιδού, αφίνεται εις εσάς ο
οίκός σας έρημος. Διότι σας λέγω, δεν θέλετε με ιδεί εις το εξής, εωσού είπητε,
Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου» (Ματθ.κγ:37-39).
Η Ιερουσαλήμ καταπατημένη υπό των Εθνών «... και η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού
εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών» (Λουκ.κα:24β).
Αγαπητή πόλη (Αποκ.κ:9).
Η Νέα Ιερουσαλήμ:
«Και
με έφερεν εν πνεύματι επί όρος μέγα και υψηλόν, και μοι έδειξε την πόλιν την
μεγάλην, την αγίαν Ιερουσαλήμ, καταβαίνουσαν εκ του ουρανού από του Θεού, έχουσαν
την δόξαν του Θεού· και η λαμπρότης αυτής ήτο ομοία με λίθον πολύτιμον, ως
λίθον ίασπιν κρυσταλλίζοντα» (Αποκ.κα:10,11).
Θ. Κοσμάδης
