Τι είδους κάλυμμα;
Αν ο απόστολος Παύλος
απαγορεύει στη γυναίκα να προσεύχεται «ακατακαλύπτω»
την κεφαλήν το κάνει για να την κρατήσει μέσα στα πλαίσια της ηθικής και της
κοσμιότητας σύμφωνα με το φρόνημα της τότε εποχής.
Αυτό άλλωστε κάνουμε κι
εμείς σήμερα όταν εμφανίζονται νεωτερισμοί που θίγουν την κόσμια εμφάνιση της
γυναίκας. Αναγκαστικά βάζουμε τέτοιους νόμους που θα προστατέψουν τη γυναίκα
από τη διαφθορά και το σκάνδαλο, παρόλο που πολλές φορές αυτοί οι νόμοι μετά
από λίγα χρόνια μπορεί να φαίνονται παράλογοι.
Αν μια γυναίκα της εποχής
του Παύλου, τολμούσε να παρουσιαστεί στην εκκλησία με φόρεμα που έφτανε μέχρι
κάτω από το γόνατο, θα εθεωρείτο από τους πιστούς σαν λίθος προσκόμματος και
πέτρα σκανδάλου. Αντίθετα σήμερα αν μια γυναίκα έρθει μέσα στην εκκλησία με την
τότε ενδυμασία και με την καλύπτρα στο κεφάλι, πάλι θα προξενούσε αντίδραση και
πρόκληση της προσοχής όλων.
Σήμερα, οι περισσότερες αδελφές φορούν το φόρεμά
τους μέχρι κάτω από το γόνατο και θεωρείται σεμνό και κόσμιο, ενώ άλλοτε ήταν
εξωφρενικό για μια καθώς πρέπει γυναίκα.
Γι’ αυτό γράφει ο Παύλος ότι
η κόμη εδώθη αντί περιβολαίου. Αυτό
δη-λαδή που έκανε ο Θεός από την αρχή, ήταν να δώσει την κόμη στην γυναίκα σαν
τύπο περιβολαίου που να συμβολίζει την υποταγή.
Δεν μίλησε για μαντήλι,
ούτε για κάποιο άλλο είδος κάλυψης, εκτός το κατακάλυμμα, που ήταν ένα μακρύ
ύφασμα που κάλυπτε την τότε σεμνή γυναίκα από το κεφάλι μέχρι τα πόδια. Αυτό
που βλέπουμε σήμερα να συμβαίνει σε διάφορες συναθροίσεις, οι γυναίκες να έχουν
πάνω στο κεφάλι τους ένα μικρό τετράγωνο ύφασμα (μαντήλι), είναι ανθρώπινο
υποκατάστατο του κατακαλύμματος.
Έτσι, υπάρχουν δύο
επιλογές: α) να συμμορφωθείς με αυτό που συστήνει ο λόγος του Θεού: γυνή δε εάν έχη κόμην, είναι δόξα εις αυτήν,
διότι η κόμη εδόθη εις αυτήν αντί καλύμματος β) να συνεχίσεις το έθιμο εκείνης
της εποχής περί σεμνότητας και η γυναίκα να κατακαλύπτεται, όχι μαντηλάκια ή
οτιδήποτε άλλο!!
Κάτι ανάλογο, ισχύει για το βάπτισμα. Όλοι ξέρουμε ότι το
σωστό βάπτισμα είναι με πλήρη κατάδυση στο νερό, γιατί αυτή είναι η έννοια της
λέξης «βαπτίζω». Με οποιοδήποτε άλλο τρόπο αν βαπτίσει κάποιος, δεν είναι το
Βιβλικό βάπτισμα που σώζει.
Έτσι και με το κάλυμμα. Ο λόγος του Θεού χρησιμοποιεί την
λέξη «κατακαλύπτω» και «κατακάλυμμα». Αν λοιπόν νομίζει κάποιος ότι πρέπει να
βάλει κάτι επιπλέον απ’ αυτό που ο λόγος του Θεού λέει, θα πρέπει να βάλει
κατακάλυμμα!
Λέει ότι «κεφαλή δε
της γυναικός ο ανήρ» και μετά λέει ότι «Πάσα
δε γυνή προσευχομένη ή προφητεύουσα με την κεφαλήν ασκεπή καταισχύνει την
κεφαλήν εαυτής», δηλαδή ντροπιάζει τον άντρα της, όχι γενικά τους άντρες,
ούτε την ίδια. Τα μακριά μαλλιά λοιπόν είναι ένα εξωτερικό σημείο ότι μια
γυναίκα είναι παντρεμένη και σέβεται τον άντρα της.
Τα μακριά μαλλιά στη γυναίκα συμβολίζουν σεβασμό προς τον
άντρα της. Αλλά, τι να το κάνει ο Θεός να βλέπει μια γυναίκα με μακριά μαλλιά,
η οποία όμως κυβερνά, καθοδηγεί, δεν υπακούει, αντιτάσσεται, επαναστατεί
ενάντια στον άντρα της; Μακριά μαλλιά μεν, αλλά δασκάλα του λόγου του Θεού από
την άλλη, κάτι που καθαρά δεν επιτρέπεται και διδάσκεται σε πολλά σημεία μέσα
στο λόγο του Θεού.
Διευκρίνηση: Το κατακάλυμμα ήταν θέμα τοπικού εθίμου.
Το κάλυμμα όμως που ορίζει ο λόγος του Θεού και η πνευματική του σημασία δεν
είναι θέμα μιας τοπικής εκκλησίας, αλλά παγκόσμιο και διαχρονικό.
Το θέμα μας λοιπόν δεν είναι η ανάλυση ενός τοπικού εθίμου,
αλλά η κατανόηση της εντολής, όπως είναι το δείπνο του Κυρίου που παραγγέλεται
στο κεφ.ι και το υπόλοιπο του κεφ.ια!
Εδ.16 – Ποτέ μη
διαφωνείς μ’ ένα γνήσιο απόστολο
Εάν τις όμως φαίνηται
ότι είναι φιλόνεικος, ημείς τοιαύτην συνήθειαν δεν έχομεν, ουδέ αι εκκλησίαι
του Θεού.
Αυτό το εδάφιο είναι αρκετά αυτονόητο αν διαβαστεί χωρίς
προκαταλήψεις, απλά με τη σειρά που είναι γραμμένο: «Εάν τις όμως φαίνηται ότι είναι φιλόνεικος, ημείς τοιαύτην συνήθειαν
δεν έχομεν». «Η συνήθεια» δεν αναφέρεται στην εντολή που ο συγγραφέας στα
προηγούμενα 15 εδάφια εξηγεί. Αναφέρεται σε ανθρώπους που είναι «φιλόνικοι» σχετικά με αυτό το θέμα. Δεν
είναι το έθιμο (ο τρόπος, η συμπεριφορά) των ταπεινών παιδιών του Θεού να αμφισβητούν
κάτι που οι απόστολοί Του έχουν εκφράσει σαν θέλημα Θεού, κάτι που ευαρεστεί
τον Θεό.
Έτσι, παύει κάθε αντιλογία και φιλονικία. Τόσο οι απόστολοι,
όσο και όλες οι εκκλησίες του Θεού δεν έχουν την συνήθεια να φιλονικούν,
γνωρίζουν ποιο είναι το σωστό, το κόσμιο και το υπακούνε και καθένας πρέπει να συμμορφωθεί
μ’ αυτό. Η φιλονικία δεν ταιριάζει στα παιδιά του Θεού ούτε στις εκκλησίες του
Κυρίου Ιησού Χριστού.
