Εξέταση εδάφιο
προς εδάφιο
Τώρα θα εξετάσουμε κάθε σκέψη και φράση σε αυτό το απόσπασμα
του λόγου του Θεού, εδάφιο προς εδάφιο...
Εδ.1 Ακολουθείτε
τα καλά παραδείγματα
μιμηταί μου γίνεσθε
καθὼς καγὼ Χριστοῦ
Παρατηρείτε τους ανθρώπους που πραγματικά ακολουθούν το
Χριστό, αυτούς που ζητάνε τη δόξα του Θεού και όχι δόξα ανθρώπων. Ακολουθήστε
το παράδειγμά τους και να παίρνετε στα σοβαρά αυτά που λένε.
Εδ.2 – Οι παραδόσεις
Ἐπαινῶ δὲ ὑμᾶς ὅτι
πάντα μου μέμνησθε καί, καθὼς παρέδωκα ὑμῖν, τὰς παραδόσεις κατέχετε.
Με τη λέξη «παραδόσεις»
είναι σαφές, κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον, ότι ο Παύλος δεν μιλάει εδώ για ένα τοπικό «έθιμο» ούτε για «μάταιες
ανθρώπινες παραδόσεις». Μιλάει για αποστολικές παραδόσεις, προηγούμενες οδηγίες
που έχουν οριστεί για τις εκκλησίες.
Τι είναι «παράδοση»;
Θα μπορούσαμε να δούμε αυτή τη λέξη και με την έννοια «διάταγμα»,
«καταστατικό». Εξετάζοντας τις διάφορες περιπτώσεις όπου αυτή η λέξη
εμφανίζεται στην Παλαιά Διαθήκη, βρίσκουμε ότι συχνά χρησιμοποιείται σε σχέση
με τις γιορτές, τελετουργικές τελετές και πράγματα που είχαν να κάνουν με το
ιερατείο.
Ο Θεός ευχαριστιέται σ’ αυτούς που κρατάνε τις παραδόσεις,
τα προστάγματά Του.
Ψαλμ.99:6-7 Μωϋσής και Ααρών μεταξύ των ιερέων αυτού,
και Σαμουήλ μεταξύ των επικαλουμένων το όνομα αυτού, επεκαλούντο τον Κύριον,
και αυτός εισήκουεν αυτών. Εν στύλω νεφέλης ελάλει προς αυτούς· εφύλαξε τα
μαρτύρια αυτού και τα προστάγματα, τα οποία έδωκεν εις αυτούς·
Λουκ.α:5-6 Υπήρξεν επί των ημερών Ηρώδου, του βασιλέως
της Ιουδαίας, ιερεύς τις το όνομα Ζαχαρίας εκ της εφημερίας Αβιά, και η γυνή
αυτού ήτο εκ των θυγατέρων του Ααρών, και το όνομα αυτής Ελισάβετ. Ήσαν δε
αμφότεροι δίκαιοι ενώπιον του Θεού, περιπατούντες εν πάσαις ταις εντολαίς και
τοις δικαιώμασι του Κυρίου άμεμπτοι.
Μαζί με όλες τις άλλες επιπλήξεις που δόθηκαν στο αποστατημένο
έθνος στο βιβλίο του Μαλαχία, ο Κύριος επισημαίνει και τη δυσαρέσκεια του σε
όσους εγκατέλειψαν τα διατάγματα Του:
Μαλ.γ:7 Εκ των ημερών των πατέρων σας απεχωρίσθητε
από των διαταγμάτων μου και δεν εφυλάξατε αυτά. Επιστρέψατε προς εμέ και θέλω
επιστρέψει προς εσάς, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων· πλην είπετε, Τίνι τρόπω
θέλομεν επιστρέψει;
Παραδόσεις (διατάγματα) της Καινής Διαθήκης.
Αναφέρθηκε ήδη ότι η Παλαιά Διαθήκη ήταν γεμάτη από
διατάγματα. Ήταν ευδοκία και σχέδιο του Θεού να προεικονίσει το Ευαγγέλιο μέσα
από όλες αυτές τις όμορφες εικόνες. Στην Καινή Διαθήκη, ο Ιησούς Χριστός
εκπλήρωσε όλες αυτές τις προεικονίσεις από τους χρόνους της Παλαιάς Διαθήκης
και την ίδια στιγμή, έβαλε ένα τέλος, τις κατήργησε (Εφες.β:15, Κολ.β:14, Εβρ.θ:1-10).
Ωστόσο, ήταν ευδοκία και θέλημα του Θεού να θεσπίσει
επιλεκτικά μερικές καινούριες για τον καιρό
της Καινής Διαθήκης. Σε σύγκριση με την Παλαιά Διαθήκη ο αριθμός τους είναι
πραγματικά ελάχιστος. Η κύρια διαφορά μεταξύ των Παλαιών και των Νέων διαταγμάτων
είναι ότι τα Παλιά «προσέβλεπαν» στο πνευματικό έργο του Χριστού, και τα Νέα
απλά είναι η ζωντανή, πνευματική πραγματικότητα για τα παιδιά του Θεού. Αν ο
ορισμός του διατάγματος – εξωτερίκευση της εσωτερικής πνευματικής
πραγματικότητας - ισχύει, τότε υπάρχουν τουλάχιστον τρία, και ενδεχομένως
τέσσερα ή πέντε στην περίοδο της Καινής Διαθήκης. Δεν θα τα συζητήσουμε
εμπεριστατωμένα όλα αυτά στην παρούσα μελέτη. Μας ενδιαφέρει μόνο το ένα προς το
παρόν.
Γνωρίζουμε ότι πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον τρία που
θεωρούνται «παραδόσεις», διατάγματα, επειδή ο Παύλος επαινεί τους Κορίνθιους επειδή
κρατούσαν τις παραδόσεις (πληθυντικός – πρέπει να είναι τουλάχιστον δύο) και
στη συνέχεια πηγαίνει αμέσως για να εξηγήσει το ένα, αν και υπάρχουν τουλάχιστον
τρία. Θα απαριθμήσω μόνο τις τρεις που είναι προφανείς, αλλά είναι δυνατόν να
προστεθεί σ’ αυτό τον κατάλογο, ανάλογα με το πώς ορίζει κανείς ένα διάταγμα,
μια αποστολική παράδοση:
Βάπτισμα στο νερό - συμβολίζει την ταφή του «νεκρού» παλαιού
ανθρώπου για να αναστηθεί «εις νέαν ζωήν»
(στη νεότητα της ζωής εν Χριστώ Ιησού).
Κάλυμμα κεφαλής - δείχνει τη φύση, την εξουσία και την τάξη ανάμεσα
στο Θεό, τον άνθρωπο Ιησού Χριστό, τον άντρα και τη γυναίκα. Έτσι, η εκκλησία
του Ιησού Χριστού, επανέρχεται στη σωστή θέση της μέσα στη δημιουργία του Θεού.
Το δείπνο του κυρίου (ονομάζεται επίσης στη Γραφή «Τράπεζα
του Κυρίου» και «Κοινωνία») – που σημαίνει ότι σαν πιστοί, αποκαταστημένοι στη
σωστή μας θέση σε σχέση με το Χριστό και περπατώντας κατά το Πνεύμα, τρώμε και
πίνουμε τη ζωή Του. Χωρίς αυτό, δεν μπορούμε να ζούμε σαν Χριστιανοί.
Έτσι λοιπόν έχουμε:
1. Αναγέννηση, που μας φέρνει στη ζωή του Θεού.
2. Αποκατάσταση στη σωστή μας θέση, που χάθηκε στην πτώση.
3. Τώρα μπορούμε (στην πραγματικότητα πρέπει) να μετέχουμε συνεχώς
στη ζωή του Χριστού προκειμένου να ζήσουμε σωστά.
Συνεχίζεται:
https://epistoligr.blogspot.com/2017/02/blog-post_34.html#axzz5Z0cIK11R
