Ιούδ.α:3 Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους.

Πέμπτη 30 Μαρτίου 2017

Η Πνευματική χλιαρότητα ή θέρμη είναι προσωπική υπόθεση



Στην Παλαιά Διαθήκη, όπου όλα λειτουργούσαν στα πλαίσια του έθνους και της θεοκρατίας, διαβάζουμε για ηγέτες του Ισραήλ που προσευχήθηκαν «εκ μέρους όλου του λαού» (Έσδρ.θ:7, Νεεμ.θ:34, Δαν.θ:8 κ.λπ.). Στην Καινή Διαθήκη, αντίθετα, δεν βρίσκεται πουθενά ανάλογη «συλλογική μετάνοια» και «συλλογική επιστροφή».

Το ζήτημα πλέον δεν είναι «εάν ο λαός μου» αλλά «εάν τις» δεν είναι «εν τω τόπω τούτω» αλλά «εν παντί τόπω» δεν υπάρχει ο λαός Ισραήλ αλλά «εν παντί έθνει, όστις φοβείται αυτόν και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν» (Λουκ.θ:23, Αποκ.γ:20, Α’ Τιμ.β:8, Πράξ.ι:35). Αυτή την αρχή της Νέας Διαθήκης δεν έχει κανένα λόγο να την παραβιάσει ο Θεός.


Αν κάποιος πιστός παρεκκλίνει, παραστρατήσει από τη σωστή πορεία και απομακρυνθεί από τη ζωή της πίστης, αυτό είναι προσωπική του αποστασία και ζήτημα που πρέπει να τακτοποιήσει ο ίδιος ενώπιον του Θεού. Αν αυτή η αποστασία υπάρχει και σε άλλους στο περιβάλλον του, και πάλι η μετάνοια και επιστροφή πρέπει να γίνει σε προσωπικό επίπεδο από καθένα χωριστά.