Ενότητα

Ψάχνοντας με προσοχή το παρελθόν, ας προχωρήσουμε προς το μέλλον.

Χρειαζόμαστε καθαρές ομόψυχες καρδιές για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα.

«Του δε πλήθους των πιστευσάντων η καρδία και η ψυχή ήτο μία!» (Πράξ.δ:32).

Μια καρδιά, μια ψυχή. Να λέμε όλοι το ίδιο. Να θέλουμε όλοι το ίδιο. Να ζητάμε όλοι το ίδιο. Να αγαπάμε όλοι το ίδιο. Να φρονούμε όλοι το ίδιο. Σαν ένας άνθρωπος, ένα... όλοι μας να γίνουμε ένα... όποιον πιάνεις να σου λέει το ίδιο... να μην υπάρχει διαφορά, απόσταση, διάσταση... σαν να είμαστε συνεννοούμενοι.

Το ζήτησε ο Κύριός μας από τον Πατέρα στην προσευχή Του λίγο πριν φύγει από τον κόσμο μας:

«Να είναι όλοι ένα καθώς Εσύ Πατέρα, είσαι μέσα σε μένα και εγώ μέσα σε Σένα, να είναι και αυτοί μέσα σε μας ένα» (Iωάν.ιζ:21).

Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον, κάτω από την εξουσία του Χριστού για να αυξηθούμε. Έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον περισσότερο από όσο φανταζόμαστε ή πιστεύουμε.

Ίσως να το γνωρίζετε ότι το αντίθετο του ένα, του μία, είναι το δύο, το τρία, το πολλά... Ότι δεν είναι ένα, είναι κομματιασμένο, είναι διαμελισμένο, δεν είναι το θαυμά­σιο ένα της Αγίας Γραφής, των σχεδίων του Θεού.

Τι κάνει το ένα να γίνεται δύο, τρία, πολλά; Μα είναι γνωστό: παράπονα, ρίζες πικρίας, εγωισμοί, διεκδική­σεις, αμαρτία, συμβιβασμός, κοσμικότητα, ο παλιός μας εαυτός, έλλειψη αγάπης, έλλειψη πίστης.

Ματθ.ιβ:25 «Νοήσας δε ο Ιησούς τους διαλογισμούς αυτών, είπε προς αυτούς· Πάσα βασιλεία διαιρεθείσα καθ' εαυτής ερημούται, και πάσα πόλις ή οικία διαιρεθείσα καθ' εαυτής δεν θέλει σταθή».

Ο Ιησούς δεν θέλει τις διαιρέσεις, τα πηγαδάκια, τις δήθεν πνευματικές κατ’ οίκον συζητήσεις που δεν έχουν άλλο σκοπό από το να βάζουν χωρίσματα. Δεν θέλει για ιδιοτελείς λόγους να χωρίζουμε γιατί στο τέλος θα ερημωθούμε.

Ιωάν.ιδ:15 «Εάν με αγαπάτε, τας εντολάς μου φυλάξατε».

ιδ:21 «Ο έχων τας εντολάς μου και φυλάττων αυτάς, εκείνος είναι ο αγαπών με· ο δε αγαπών με θέλει αγαπηθή υπό του Πατρός μου, και εγώ θέλω αγαπήσει αυτόν και θέλω φανερώσει εμαυτόν εις αυτόν».

Όλα αυτά που διαβάζουμε είναι εντολές που απαιτούν υπακοή.

Αποκ.γ:10 «Επειδή εφύλαξας τον λόγον της υπομονής μου, και εγώ θέλω σε φυλάξει εκ της ώρας του πειρασμού, ήτις μέλλει να έλθη επί της οικουμένης όλης, διά να δοκιμάση τους κατοικούντας επί της γης».

Ο λόγος της υπομονής Του δεν είναι μόνο η δογματική διδασκαλία, είναι ολόκληρος ο λόγος Του. Το γεγονός ότι είμαι σωστά τοποθετημένος δογματικά, δεν μου δίνει το δικαίωμα να αδιαφορώ για την ενότητα.

Διατηρώ την ενότητα σημαίνει: φροντίζω, αγρυπνώ, συμβάλω, θυσιάζω, προσέχω να μη βλάψω.

Ρωβ.ιβ:10 «γίνεσθε προς αλλήλους φιλόστοργοι διά της φιλαδελφίας, προλαμβάνοντες να τιμάτε αλλήλους,».

Φιλαδέλφεια: είναι η ΔΙΑΘΕΣΗ που κάθε πιστός πρέπει προσωπικά και υπεύθυνα να έχει ώστε να υπερασπίζεται και να προάγει αυτή την αδελφική σχέση που είναι θεμελιωμένη στο αίμα του Ιησού Χριστού.

Εφες.β:13 «Τώρα όμως διά του Ιησού Χριστού σεις οι ποτέ όντες μακράν εγείνετε πλησίον διά του αίματος του Χριστού».

Φιλιπ.β:1-3 «Εάν λοιπόν υπάρχη τις παρηγορία εν Χριστώ ή τις παραμυθία αγάπης, ή τις κοινωνία Πνεύματος ή σπλάγχνα τινά και οικτιρμοί, κάμετε πλήρη την χαράν μου, να φρονήτε το αυτό, έχοντες την αυτήν αγάπην, όντες ομόψυχοι και ομόφρονες, μη πράττοντες μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας, αλλ' εν ταπεινοφροσύνη θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας εαυτών».

Ματθ.ε:23 «Εάν λοιπόν προσφέρης το δώρον σου εις το θυσιαστήριον και εκεί ενθυμηθής ότι ο αδελφός σου έχει τι κατά σου….»

Οι προσευχές μου μπορεί να μη φτάνουν ποτέ στον ουρανό, επειδή αφήνω ατακτοποίητα πράγματα με τους αδελφούς μου.

Α΄Πέτρ.β:17 «Πάντας τιμήσατε, την αδελφότητα αγαπάτε, τον Θεόν φοβείσθε, τον βασιλέα τιμάτε».

Όπως πρέπει να φοβάμαι το Θεό, το ίδιο πρέπει να αγαπάω την αδελφότητα στην οποία ανήκω!

Δεν μπορούμε να είμαστε ανεξάρτητοι. Δεν είμαστε απλά μια κοινωνία, ένα σωματείο. Είμαστε σώμα Χριστού.

Το σώμα επηρεάζεται από την κατάσταση των μελών.

Το μέλος επιδρά στο σώμα.

Ο Αχάν αμάρτησε, αλλά ο Θεός είπε: ο Ισραήλ αμάρτησε.

Εβρ.ιγ:1 «Η φιλαδελφία ας μένη». Άλλα μπορεί να φύγουν, αλλά η φιλαδέλφεια δεν πρέπει να χαθεί.

Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται προηγουμένως καθαρισμός της καρδιάς:

Α΄Πέτρ.α:22 «Καθαρίσαντες λοιπόν τας ψυχάς σας με την υπακοήν της αληθείας διά του Πνεύματος προς φιλαδελφίαν ανυπόκριτον, αγαπήσατε ενθέρμως αλλήλους εκ καθαράς καρδίας»

Α΄Πέτρ.γ:8-9 «Τελευταίον δε, γίνεσθε πάντες ομόφρονες, συμπαθείς, φιλάδελφοι, εύσπλαγχνοι, φιλόφρονες, μη αποδίδοντες κακόν αντί κακού ή λοιδορίαν αντί λοιδορίας, αλλά το εναντίον ευλογούντες, επειδή εξεύρετε ότι εις τούτο προσεκλήθητε, διά να κληρονομήσητε ευλογίαν».

ΟΛΟΙ πρέπει να είμαστε ομόφρονες, συμπαθείς, φιλάδελφοι. Όχι μερικοί και οι άλλοι να κάνουν ότι θέλουν.

Κάποιοι μπορεί να πιστεύουν ότι είναι καλλίτερα μακριά κι αγαπημένοι, αλλά το καλό και τερπνό είναι μαζί, ενωμένοι με ομόνοια.

Παρόλο που καλεστήκαμε μαζί, πολλοί πιστοί έχουν ξεχάσει το Εβρ.ι:25.

Αυτή είναι η εκκλησία του Ιησού Χριστού. Αυτοί ΕΙΜΑΣΤΕ! Δε θα πρέπει να είμαστε έτσι, αλλά είμαστε έτσι ακριβώς. Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε;

Να τα παρατήσουμε; Να σταματήσουμε τον εκκλησιασμό; Να ψάξουμε για κάτι άλλο;

Να κλειδώσουμε τις εκκλησίες μας και ο καθένας να τραβήξει για το σπιτάκι του;

Ας απαντήσουμε στις παραπάνω ερωτήσεις με μερικές άλλες ερωτήσεις:

Την οικογένειά σου που σίγουρα δεν είναι τέλεια την παρατάς και φεύγεις ή μένεις για να τη βοηθήσεις ώστε να βελτιωθεί και να πάει καλύτερα; Το γάμο σου; Την κοινωνία;

Μένουμε στη θέση μας βροντοφωνάζοντας: Είμαι εδώ. Θέλω να βοηθήσω, ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ.

Γιατί να μην είναι τέτοια η στάση μας με την εκκλησία;

Ναι, βλέπω πολλές ατέλειες στην εκκλησία του Ιησού Χριστού. Αυτό είναι το πρώτο βήμα.

Δεύτερο βήμα: Αγαπάω το λαό του Θεού, παρ’ όλες τις ατέλειες, τα ελαττώματα και τα λάθη τους, και με τη χάρη του Θεού υπόσχομαι να ανεχθώ τις αδυναμίες και τις παραξενιές τους, όπως στο κάτω-κάτω και αυτοί θα πρέπει να ανεχθούν τις δικές μου αδυναμίες, λάθη, και παραξενιές. Τα ελαττώματα μοιάζουν με τους προβολείς των αυτοκινήτων. Μόνο των άλλων μας ενοχλούν.

Η κιβωτός του Νώε είχε πολλά κοινά σημεία με την εκκλησία του Ιησού. Ξέρετε όμως κάτι; Αν δεν ήταν ο κατακλυσμός και η κρίση του Θεού έξω από την κιβωτό, κανένας δεν θα άντεχε τη βρώμα μέσα σ' αυτήν.

Ποτέ μην ξεχάσουμε ότι η εκκλησία μας χρειάζεται και τη χρειαζόμαστε και πως όλοι συνεισφέρουμε στη ζωή της τοπικής μας εκκλησίας.

Συνεισφέρουμε είτε στην υγεία και τη μεταμόρφωσή της είτε στην αρρώστια και την παραμόρφωσή της.

Ποια είναι η διαφορά της εκκλησίας με την κιβωτό; Η κιβωτός λύκο παρέλαβε, λύκο έδωσε, τίγρη παρέλαβε και τίγρη έδωσε.

Η εκκλησία του Ιησού παραλαμβάνει αγρίους και τους μετατρέπει σε αγίους. Όλα βέβαια με τη χάρη του Θεού.

Καλούμαι λοιπόν να αγαπάω τον αδελφό μου. Να τον αγαπάω όπως ο Χριστός αγάπησε και αγαπάει εμένα. Μια αγάπη έμπρακτη, θυσιαστική, αυθόρμητη, ανιδιοτελή.