Α’ Κορ.
ια:14 Ουδέ αυτή η φύσις δεν σας διδάσκει,
ότι ανήρ μεν εάν έχει κόμην είναι εις αυτόν ατιμία;
Ενδόμυχα ο άνθρωπος μέσα στην καρδιά του
γνωρίζει ότι δεν είναι σωστό για ένα άντρα να έχει μακριά μαλλιά, ότι δεν είναι
αντρικό χαρακτηριστικό. Πράγματι, μέσα
στην ιστορία, ο άνθρωπος έχει καταλάβει ότι μόνο η γυναίκα πρέπει να έχει
μακριά μαλλιά.
Η φύση διδάσκει πράγματι ότι τα μακριά μαλλιά
είναι ατιμία για τον άντρα, όμως είναι στολισμός και δόξα για την γυναίκα. Αυτό επικρατεί σ’ όλο τον κόσμο. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν ορισμένες αποκλίσεις
σε μερικές περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας. Όμως αλήθεια είναι επίσης ότι πάντα οι γυναίκες έφεραν μακρύτερα μαλλιά
από τους άνδρες.
Αν και σε ορισμένες περιόδους της ανθρώπινης
ιστορίας οι απλοί άνθρωποι είχαν κι αυτοί μακριά μαλλιά, όμως σε αρκετές
περιπτώσεις ήταν ένδειξη ευγενικής καταγωγής. Οι άνδρες με ευγενική καταγωγή είχαν
μακριά μαλλιά και μάλιστα τα έπλεκαν περίτεχνα, δείχνοντας μ’ αυτό τον τρόπο
την εύπορη καταγωγή τους. Επίσης ήθελαν να δείξουν μ’ αυτό, το χώρισμα μεταξύ
αυτών που ήταν οι κυβερνώντες και του απλού λαού που ήταν οι κυβερνώμενοι.
Φορούσαν μεταξωτά ρούχα, περούκες και είχαν
μακριά μαλλιά. Όσο πλουσιότερη ήταν μια οικογένεια, τόσο πιο εντυπωσιακά ρούχα
φορούσε. Αυτό κρατούσε απ’ την Αγγλική κοινωνία όπου τα μέλη του κοινοβουλίου
είχαν κατσαρές άσπρες περούκες, και οι βασιλείς και οι δούκες ντυνόταν
πλούσια. Αυτό το έθιμο είχε την αρχή του
την εποχή της Αναγέννησης που ήταν μια αναμορφωτική κίνηση μετά τους σκοτεινούς
αιώνες του Μεσαίωνα. Οι μεσαιωνικοί καιροί, κατά την διάρκεια των οποίων η δόξα
της αρχαίας Ελλάδας και της Ρώμης είχε χαθεί, είχαν περάσει.
Τώρα με την Αναγέννηση έγινε μεγάλη άνθηση
στα γράμματα και στις τέχνες. Με την
πρόοδο αυτή στην γνώση, στην επιστήμη, στην σκέψη, οι άνθρωποι οι υψηλά
ιστάμενοι βασιλείς, πρίγκιπες, θέλοντας να δείξουν την πλούσια και ευγενική
καταγωγή τους άρχισαν να ακολουθούν τη μόδα που άρμοζε μόνο σε γυναίκες. Οι
ευγενείς άρχισαν να ντύνονται με λιγότερο ανδρικό στυλ απ’ ότι ο απλός λαός.
Οι άντρες πήγαν στα άκρα και κατά την
διάρκεια των σκοτεινών αιώνων και στην Αναγέννηση, ξεφεύγοντας έτσι από τα όρια
της σοβαρότητας.
Ήταν οι αιώνες που επικρατούσε ο δεσποτισμός,
γινόταν μεγάλες σπατάλες, και τα δικαστήρια χωρίς κανένα ίχνος ανεκτικότητας
καταδίκαζαν με μεγάλη αδιαλλαξία ακόμα και τα πιο μικρά παραπτώματα και επέβαλλαν
την ποινή του βασανισμού ή του θανάτου στη φωτιά.
Μέσα σ’ αυτούς τους σκοτεινούς αιώνες
άνθρωποι του Θεού, οι οποίοι βλέποντας την εποχή τους να ταράσσεται και να έχει
πλημμυρίσει από υπερηφάνεια και ακολασία, πήραν θάρρος και κήρυξαν ενάντια σ’
αυτή την κατάσταση.
Ο Σαβοναρόλα εξαπέλυσε δριμύτατες καταγγελίες
ενάντια στην ματαιότητα της Φλωρεντίας. Ο Καλβίνος, ο Μπέζα και ο Φάρελ ζήτησαν
την επιστροφή στην απλότητα και την αγνότητα της ζωής στην Γενεύη. Δυστυχώς όμως ο υπερβολικός ζήλος τους τους
οδήγησε σε ακρότητες και πολλοί απ’ αυτούς έγιναν αυστηροί νομιμόφρονες.
Πραγματικά, ο καθ’ ένας μπορεί ν’ ανακαλύψει
μέσα στην ιστορία καταστάσεις τόσο ασεβείς, και διεστραμμένες, που ούτε καν
μπορεί να φανταστεί. Όμως αυτά τα παραδείγματα στην ιστορία δεν δίνουν το δικαίωμα
στους άνδρες να φορούν γυναικεία ρούχα και να έχουν μακριά μαλλιά όπως οι
γυναίκες, και ακόμη περισσότερο δεν επιτρέπουν στους ανθρώπους να γίνουν
ομοφυλόφιλοι ή να καίνε ανθρώπους πάνω στην πυρά. Οι χριστιανοί που συμμορφώνονται με τον κόσμο
και την επιθυμία του, είναι σαν το στάρι που ανταγωνίζεται το άχυρο.
Πρέπει να ξέρουμε ότι και οι προηγούμενοι
αιώνες ήταν κάτω από την πίεση του Σατανά, όπως και ο αιώνας που ζούμε. Ο λόγος
του Θεού μας διδάσκει ότι «ο κόσμος κείται εν τω πονηρώ». Ο Θεός μας καλεί να αφήσουμε
τον κόσμο με την επιθυμία του, την ασέβειά του, το φρόνημά του, και να
αυξηθούμε εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού. Να γίνουμε η άγια και τέλεια εκκλησία Του,
χωρίς μώμο και σπίλο, κηλίδα ή ρυτίδα. Το μόνο μας κριτήριο και ο μόνος μας οδηγός
πρέπει να είναι ο λόγος του Θεού και όχι η ιστορία. Ζούμε σε μια εποχή όπου και πάλι οι άνδρες
αφήνουν τα μαλλιά τους μακριά, και φοράνε ρούχα που δεν επιτρέπει ο λόγος του
Θεού. Γι’ αυτό εμείς δεν πρέπει να τολμήσουμε
να συμμορφωθούμε με τα λάθη και τις ακρότητες της κοινωνίας μας.
