Είναι ανώφελο να προσπαθείς να το κρύψεις αυτό. Η πίστη
είναι μια δοκιμασία. Μια τρομερή δοκιμασία. Μοιάζει με τον ίδιο τον θάνατο, και
κανένας δεν μπορεί να μας απαλλάξει από αυτήν.
Σκέπτομαι και με βεβαιότητα μπορώ να το πω, πως ο Θεός έχει
μεγάλο ενδιαφέρον να μας δει να ξεπερνούμε αυτή τη μεγάλη δοκιμασία της πίστης.
Είναι σαν να κάθεται στο παράθυρο και να παρακολουθεί με ανησυχία. Να δει την
άφιξη και εμφάνιση του αγαπημένου.
Είναι σαν τον πατέρα που χαίρεται βλέποντας το παιδί του να
τον αναζητά μέσα από το πλήθος και να τρέχει προς αυτόν.
Γιατί πρέπει να ξέρουμε, πως η πίστη δεν είναι χωριστή από
την αγάπη. Κατά βάση είναι απόδειξη αγάπης, θα μπορούσα να πω, η πρώτη
απόδειξη.
Εβρ.ια:6 χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να
ευαρεστήση τις εις αυτόν· διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύη
ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.
Η πρώτη απόδειξη αγάπης είναι η πίστη σ' αυτόν που αγαπάς.
Η πρώτη απόδειξη αγάπης είναι να πιστεύεις στην παρουσία
Του.
Εάν δεν πιστεύω στην παρουσία Του πώς μπορώ να μιλώ για
αγάπη;
Έχω πίστη σημαίνει ότι είναι εκεί μπροστά μου, με όλη την
αγάπη Του με όλη την παντοδυναμία Του.
Το να έχεις πίστη σημαίνει ότι παραδέχεσαι ότι γεμίζει Αυτός
όλο το διάστημα και πως κανένα σου πήδημα δεν μπορεί να σε βγάλει έξω από τα
δυνατά και αγαπημένα Του χέρια.
Το να έχεις πίστη σημαίνει ότι πιστεύεις πως τα ξέρει όλα,
το κάθε τι, και πριν εγώ φθάσω σέ κάποιο σημείο Εκείνος τρέχει πρώτος διά μέσου
άπειρων και συνδυασμένων σχεδίων γύρω από την ύπαρξή μου που οδηγούν πάντα στην
ίδια δική Του κατάληξη, σαν να λύθηκε ένα πάντα καινούργιο πρόβλημα με την
άπειρη αγάπη του για την είσοδό μου στη βασιλεία Του.
Το να πιστεύεις στον Θεόν σημαίνει αυτά και άλλα πολλά. Πολύ
αργά μαθαίνουμε την τιμή του να ριψοκινδυνεύουμε πιστεύοντας, και αυτό σημαίνει
την ιδέα του θανάτου.
Αυτό είναι το να πιστεύεις. Πιστεύοντας σημαίνει να
πεθαίνεις. Να πεθαίνεις για το κάθε τι, για τους διαλογισμούς μας, για τα
σχέδιά μας, για το παρελθόν μας, για τα παιδικά μας σχέδια και όνειρα, για την
κατάκτηση της γης και πολλές φορές την στέρηση του φωτός του ήλιου, όπως είναι
η στιγμή του φυσικού θανάτου.
Να γιατί η πίστη είναι προσωπική μας υπόθεση και κανένας,
ούτε ο Θεός μπορεί να μας πάρει από το πήδημα της πίστης. Είναι σαν να πεθαίνεις.
Και κανένας δεν μπορεί να πάρει την θέση μας.
