Ε. Η ζωή του Πνεύματος (η:1-39).
Το Ρωμ.η μας παρουσιάζει το
σχέδιο του Θεού για μια φυσιολογική χριστιανική ζωή – ζωή κατά το Πνεύμα.
Συνεπώς, είναι το κορύφωμα των κεφαλαίων αυτών (ς-η) και από μόνο του, το
αποκορύφωμα της προς Ρωμαίους επιστολής. Ο χριστιανός μπορεί να νικήσει την
αμαρτία και να ζήσει μια άγια, αφιερωμένη ζωή, με τη δύναμη του Πνεύματος,
βαδίζοντας κατά το Πνεύμα και όχι κατά τη σάρκα. Έχει την ευθύνη, αλλά και το
προνόμιο του αγιασμού. Μπορεί να υποφέρει θλίψεις τώρα, αλλά τον περιμένει
αιώνια δόξα. Αν ο χριστιανός συνεχίζει να αφήνει το Άγιο Πνεύμα να τον οδηγεί
και να ελέγχει τη ζωή του, τότε, άσχετα από τις περιστάσεις, έχει τη βεβαιότητα
της σωτηρίας, τώρα και για όλη την αιωνιότητα.
1. Δύναμη εν Πνεύματι Αγίω (η:1-4).
Δεν είναι τώρα λοιπόν
ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστώ, Ιησού, τους μη περιπατούντας κατά την
σάρκα, αλλά κατά το πνεύμα. Διότι ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ
Ιησού με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου. Επειδή το
αδύνατον εις τον νόμον, καθότι ήτο ανίσχυρος διά της σαρκός, ο Θεός πέμψας τον
εαυτού Υιόν με ομοίωμα σαρκός αμαρτίας και περί αμαρτίας, κατέκρινε την
αμαρτίαν εν τη σαρκί, διά να πληρωθή η δικαιοσύνη του νόμου εις ημάς τους μη
περιπατούντας κατά την σάρκα, αλλά κατά το πνεύμα·
Ρωμ.η:1 Αυτοί που
είναι «εν» Χριστώ Ιησού – αυτοί που
πιστεύουν σ’ Αυτόν, ζουν εν Αυτώ και Αυτός μένει εν αυτοίς, δεν κατακρίνονται.
Η ζωή τους είναι καθαρή στα μάτια του Θεού, καθώς και η συνείδησή τους. Ο
χριστιανός δεν θα πρέπει να επιτρέπει στο Σατανά, σε άλλους ανθρώπους, ή ακόμα
στη συνείδησή του να τον κατακρίνουν για αμαρτίες του παρελθόντος. Φυσικά, αν
ακόμα ζει με αμαρτία, θα πρέπει να αισθάνεται κατακριτέος, και αυτό θα τον
παρακινήσει να μετανοήσει και να λάβει συγχώρεση.
Το υπόλοιπο αυτού του κεφαλαίου ασχολείται με την πλήρη
Πνεύματος Αγίου ζωή. Ο αγιασμός δεν κερδίζει τη σωτηρία, όμως, στο ξεκίνημα της
χριστιανικής μας ζωής είμαστε ήδη ελεύθεροι καταδίκης. Το πρώτο εδάφιο δείχνει
ότι η δικαίωση προηγείται του αγιασμού. Η χάρη δίνει πριν απαιτήσει.
Το δεύτερο μισό του πρώτου εδαφίου, (τους μη περιπατούντας…) δεν υπάρχει στο κριτικό κείμενο. Πολλοί
σχολιαστές υποθέτουν ότι προστέθηκε κατά τη διαδικασία αντιγραφής, εξαιτίας της
ίδιας φράσης στο εδ.4.
Ρωμ.η:2 Ο νόμος
του Πνεύματος – οι πνευματικές αρχές της ζωής εν Χριστώ Ιησού – μας έχουν
ελευθερώσει από το νόμο της αμαρτίας και του θανάτου. Η αμαρτωλή φύση κυριαρχεί
στη ζωή μας και μας εξαναγκάζει να κάνουμε αμαρτωλές πράξεις που επιφέρουν
θάνατο, από την οποία, ούτε ο Νόμος του Θεού, ούτε ο νόμος του νοός μπορούσαν
να μας ελευθερώσουν. Όμως, τώρα, που το Πνεύμα του Ιησού κατοικεί μέσα μας,
είμαστε ελεύθεροι από το φαύλο κύκλο της αμαρτίας και του θανάτου.
Ρωμ.η:3 Ο Νόμος
του Θεού, όπως δόθηκε στο Μωυσή, δεν μπορούσε να μας ελευθερώσει από την
αμαρτία και το θάνατο. Ήταν πολύ αδύναμος, γιατί στηριζόταν στην αδύναμη
ανθρώπινη σάρκα για να εκπληρωθεί. Απαιτούσε ό,τι η αμαρτωλή ανθρώπινη σάρκα
αδυνατούσε να κάνει.
Για να διορθώσει αυτή την έλλειψη, ο Θεός έστειλε τον
μονογενή Γιο Του – φανερώθηκε εν σαρκί – για να προσφέρει θυσία περί αμαρτίας.
Δεν ήρθε με αμαρτωλή σάρκα, αλλά «καθ'
ομοιότητα ημών χωρίς αμαρτίας». Ο Ιησούς Χριστός ήταν τέλειος άνθρωπος αλλά
δεν είχε αμαρτωλή φύση ούτε αμάρτησε (Εβρ.β:17-18, δ:15, Α’ Ιωάν.γ:5). Ήταν
όπως ο Αδάμ πριν αμαρτήσει. Με τη φανέρωση εν σαρκί, το θάνατο, την ταφή και
την ανάσταση, ο Ιησούς έγινε για μας προσφορά περί αμαρτίας και κατέστρεψε την
εναντίον μας δύναμη της αμαρτίας.
Ρωμ.η:4 αυτό το
εδάφιο μας φανερώνει το σκοπό της λύτρωσης, για να «πληρωθή η δικαιοσύνη του νόμου εις ημάς». Ο σκοπός της δικαίωσης
είναι ο αγιασμός. Ο Ιησούς Χριστός ήρθε για να κάνει αυτό που ο Νόμος δεν
μπορούσε – να μας δώσει δύναμη κατά της αμαρτίας, να μας ικανώσει να
αντιμετωπίσουμε τις δίκαιες απαιτήσεις του Νόμου. Ο Θεός δεν μας έσωσε για να
συνεχίσουμε να αμαρτάνουμε και να μας συγχωρεί. Ο Θεός μας έσωσε για να
μπορέσουμε να εκπληρώσουμε το αρχικό Του σχέδιο για την ανθρωπότητα. Θέλει ένα
άγιο λαό – ένα λαό ο οποίος θα μπορεί να έχει κοινωνία και να επικοινωνεί με το
Θεό.
Πως μπορούμε εμείς να εκπληρώσουμε τις απαιτήσεις του Νόμου;
Μπορούμε να το κάνουμε μόνο περιπατώντας κατά το Πνεύμα και όχι κατά τη σάρκα
(αμαρτωλή φύση). Ζώντας σε καθημερινή βάση εξαρτώμενοι από το Πνεύμα του Θεού
που κατοικεί μέσα μας και αποβλέποντας σ’ Αυτόν για οδηγία και δύναμη. Δεν
μπορούμε να βασιζόμαστε στη σάρκα μας. Αντί να προσπαθούμε με ανθρώπινες
προσπάθειες να ζήσουμε σύμφωνα με τις απαιτήσεις ενός εξωτερικού Νόμου, το
Πνεύμα του Θεού που κατοικεί μέσα μας, μας μεταδίδει μια εσωτερική επιθυμία και
δύναμη, να ζήσουμε σύμφωνα με το Άγιο θέλημα του Θεού. Αυτός ο τρόπος του
Πνεύματος, εκπληρώνει την προφητεία του Ιερεμία λα:31-34. Εκεί ο Θεός υπόσχεται
να κάνει μια καινούρια Διαθήκη με το λαό Του, βάζοντας το Νόμο Του «εις τα ενδόμυχα αυτών και θέλω γράψει αυτόν
εν ταις καρδίαις αυτών».
Ο Θεός δεν μας δίνει μια έμφυτη δύναμη κατά της αμαρτίας,
ώστε να μπορούμε από μόνοι μας να υπερνικούμε. Μάλλον, ο Ίδιος ο Θεός γίνεται η
δύναμη που κατοικεί μέσα μας και νικά την αμαρτία. Δεν νικάμε την αμαρτία με
δικούς μας αγώνες, αλλά εμπιστευόμενοι το Πνεύμα Του. Είμαστε απόλυτα
εξαρτημένοι στην καθημερινή οδηγία, ηγεσία, έλεγχο και δύναμη του Πνεύματος. Ο
αγιασμός βασίζεται σε μια ενδόμυχη σχέση με το Πνεύμα του Θεού, ανά πάσα
στιγμή.
Έτσι, η Ρωμ.η:1-4, απαντά στο δίλημμα του Ρωμ.ζ:24-25. Με τη
δύναμη του Αγίου Πνεύματος, έχουμε ελπίδα για αγιασμό.
