Χριστιανική εμφάνιση

Η γενική διδασκαλία της Αγίας Γραφής είναι ότι ο Θεός ενδιαφέρεται για την ενδυμασία μας.  Θα αναφέρουμε τα εδάφια του λόγου του Θεού που είναι σχετικά με το θέμα μας.

Α’ Τιμ.β:9 «Ωσαύτως και αι γυναίκες με στολήν σεμνήν, με αιδώ και σωφροσύνην να στολίζωσιν εαυτάς, ουχί με πλέγματα, ή χρυσόν, ή μαργαρίτας, ή ενδυμασίαν πολυτελή»

Δευτ.κβ:5 «Η γυνή δεν θέλει φορέσει το ανήκον εις άνδρα, ουδέ ο ανήρ θέλει ενδυθεί στολήν γυναικός, επειδή πάντες οι πράττοντες ούτως, είναι βδέλυγμα εις Κύριον τον Θεό σου.»

Ησ.γ:16,17α «Και λέγει Κύριος, Επειδή αι θυγατέρες της Σιών υπερηφανεύθησαν, και περιπατούσι με υψωμένον τράχηλον, και με όμματα άσεμνα, περιπατούσαι τρυφηλά, και τρίζουσαι με τους πόδας αυτών, δια τούτο ο Κύριος θέλει φαλακρώσει την κορυφήν της κεφαλής των θυγατέρων της Σιών.»

Α’ Κορ.ια:14,15 «Η ουδέ αυτή η φύσις δεν σας διδάσκει, ότι ανήρ μεν εάν έχει κόμην, είναι εις αυτόν ατιμία; Γυνή δε αν έχει κόμην, είναι δόξα εις αυτήν, διότι η κόμη εδόθει εις αυτήν αντί καλύμματος.

Ρωμ.ς:13 «Μηδέ παριστάνετε τα μέλη σας όπλα αδικίας εις την αμαρτίαν».

Οι βασικές αρχές που βρίσκουμε στα παραπάνω εδάφια του λόγου του Θεού δείχνουν με πλήρη σαφήνεια ότι ο Θεός ενδιαφέρεται για τα εξής:

1)  Να μην γινόμαστε ματαιόδοξοι ως προς την ενδυμασία μας (Α’ Τιμ.β:9)

2)  Να μην ντυνόμαστε με τέτοιο τρόπο ώστε να φαινόμαστε σαν το αντίθετο φύλο  (Δευτ.κβ:5)

3)  Να μην γινόμαστε επιδεικτικοί και προκλητικοί έτσι ώστε να ταυτιστούμε με τους κοσμικούς και ασεβείς (Ησ.γ:16,17α)

4)  Να μην παραβιάζουμε το σχέδιο του Θεού, ούτε τους τύπους και τις συμβολικές έννοιες της Αγίας Γραφής (Α’Κορ.ια:14,15).

Σύντομη εξέταση των παραπάνω εδαφίων

1)  Υπερηφάνεια.  Ο Θεός μισεί την υπερηφάνεια, γιατί είναι ένα ψέμα του Σατανά (Παρ.η:13).  Κάνει τον άνθρωπο ο οποίος δεν αξίζει τίποτα να νομίζει ότι είναι κάποιος σπουδαίος και τρανός. Όταν ο άνθρωπος φαντάζεται τον εαυτό του ότι είναι ανώτερος απ’ τους άλλους, αμέσως οδηγείται σε σαρκικότητα και αισθησιασμό. Η πνευματική του όραση γίνεται θαμπή, χάνεται, και γίνεται εγωκεντρικός.  Αρχίζει να ζει για τη δική του ευχαρίστηση και το δικό του συμφέρον και φανερώνει την υπερηφάνειά του και το υπεραιρόμενο πνεύμα του μπροστά στους άλλους. Αργότερα, νοιώθει ότι είναι ένας ανάξιος αμαρτωλός, μια ψυχή που σώθηκε κατά χάριν δια του Ιησού Χριστού, και τότε ο Θεός είναι το πάν γι’ αυτόν. Δεν ενδιαφέρεται πλέον για τον εαυτό του, αλλά ο κύριος σκοπός του είναι πως να ευαρεστήσει το Θεό.

Η Βίβλος διδάσκει ότι η υπερηφάνεια προηγείται του ολέθρου, και η υψηλοφροσύνη του πνεύματος προηγείται της πτώσεως (Παρ.ια:2, ις:19).

Συνεπώς οποιαδήποτε ενδυμασία η οποία εξυψώνει το εγώ, είτε χρυσαφικά ή περιδέραια, ή έντονα επιδεικτικά ενδύματα, έρχεται σε αντίθεση με το λόγο του Θεού. Όμως το θέμα αυτό έχει απόλυτη σχέση με αυτόν που φοράει τέτοιου είδους ρούχα. Ένας πλούσιος μπορεί να είναι συνηθισμένος να φορά ακριβά ρούχα και να τα φορά ταπεινά χωρίς πνεύμα επίδειξης. Βέβαια δεν κάνουν το ίδιο όλοι οι πλούσιοι. Πολλοί από αυτούς επιδεικνύουν την ματαιοδοξία τους με το φανταχτερό ντύσιμό τους, αν και ελάχιστοι θα παραδεχόταν κάτι τέτοιο.

2)  Σύγχυση των φύλων.  Αυτό δεν αφορά μόνο τα παντελόνια αντί των φορεμάτων.  Τον καιρό που ο Θεός έδωσε το Νόμο στο Μωυσή και είπε ότι ο άνδρας και η γυναίκα δεν θα φορούν την ίδια ενδυμασία, και οι άνδρες και οι γυναίκες φορούσαν μακρούς χιτώνες. Υπήρχε όμως ένας σαφής διαχωρισμός μεταξύ της ανδρικής και της γυναικείας ενδυμασίας. Κανένα φύλο δεν επιτρεπόταν να γίνει ή να εμφανισθεί σαν να είναι το αντίθετο φύλο. Ο λόγος είναι ότι όταν κάποιος φορά τα ρούχα του αντίθετου φύλου, συγχύζει τα όρια που ο Θεός έθεσε μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας, και φυσικά και συναισθηματικά.  Επιπλέον το να φορέσει κάποιος την ενδυμασία του αντίθετου φύλου, αυτό μπορεί να τον οδηγήσει στον πειρασμό της ομοφυλοφιλίας, την οποία ο Θεός απαγορεύει ρητά (Ρωμ.α:24-28)

Μελέτες έχουν αποδείξει ότι οι ενέργειες κάποιου επηρεάζονται πάρα πολύ από το ντύσιμό του.  Αφύσικη ενδυμασία οδηγεί σε αφύσικη συμπεριφορά, και μάλιστα σε αλλαγές στη διάθεση και τον χαρακτήρα των σεξουαλικών σχέσεων.

Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, τον άνδρα και τη γυναίκα σαν δύο εντελώς ξεχωριστά φύλα, και κάθε τι που τείνει να εξαλείψει αυτό το διαχωρισμό, έρχεται σε αντίθεση με το θέλημα του Θεού.  Στο Δευτερονόμιο κβ:5 ο Θεός διέταξε:

Η γυνή δεν θέλει φορέσει το ανήκον εις άνδρα, ουδέ ο ανήρ θέλει ενδυθεί στολήν γυναικός, διότι οι πράττοντες ούτως, είναι βδέλυγμα εις Κύριον τον Θεό σου.

Το στυλ και η μόδα αλλάζει συνεχώς, αλλά σε κάθε χρονική περίοδο της ιστορίας υπάρχει πάντα μόνο ένα στυλ ενδυμασίας που προσιδιάζει στη γυναίκα, και μόνο ένα στυλ που είναι κατάλληλο για τον άνδρα. Το να φορά κάποιος ή κάποια ελεύθερα το στυλ της ενδυμασίας που ανήκει στο αντίθετο φύλο, διασπά αυτή τη Βιβλική αρχή, κι επέρχεται σύγχυση στα δύο φύλα.  Και όλοι αυτοί που πράττουν αυτά, λέγει ο λόγος του Θεού, είναι βδέλυγμα στο Θεό.

Σήμερα η τελευταία μόδα για τους άνδρες έχει σχεδιασθεί να μοιάζει με την γυναικεία μόδα, και αυτή η ανδρική ενδυμασία φέρει έναν αρκετά θηλυπρεπή τρόπο. Πράγματι, μια πρόσφατη έρευνα ανάμεσα στους κατασκευαστές ρούχων και σχεδιαστών μόδας, επιβεβαίωσε τον ισχυρισμό ότι πολλοί από τους παγκόσμιους ηγέτες των οίκων μόδας είναι ομοφυλόφιλοι ή έχουν ομοφυλοφιλικές τάσεις, ή πρόσκεινται σ’ αυτή την κίνηση.  Ο λόγος του Θεού καταδικάζει αυτή την διεστραμμένη συμπεριφορά και λέει: Δεν εξεύρετε ότι οι άδικοι δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού; μη πλανάσθε, ούτε πόρνοι, ούτε μοιχοί... ούτε αρσενοκοίται... δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού.  Α’Κορ.ς:9,10.

Εφ’ όσον ο Θεός είναι εναντίον κάθε θηλυπρεπούς ή αρρενοπρεπούς συμπεριφοράς, πρέπει κι εμείς που είμαστε παιδιά Του να είμαστε εναντίον αυτών.

3)  Ταύτιση με τους ασεβείς.  Μη ομοζυγείτε με τους απίστους, διότι τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος; Τίνα δε συμφωνίαν ο Χριστός με τον Βελίαλ; ή τίνα μερίδα ο πιστός με τον άπιστον; Τίνα δε συμβίβασιν ο ναός του Θεού με τα είδωλα; Δια τούτο εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε λέγει Κύριος.  Β’Κορ.ς:14-17.

Παρατήρησε τις αντιθέσεις που χρησιμοποιεί εδώ ο απόστολος Παύλος. Δικαιοσύνη/ανομία, φως/σκότος, Χριστός/Βελίαλ, πιστός/άπιστος, ναός Θεού/είδωλα. Τα τέκνα του Θεού είναι εντελώς αποχωρισμένα από τα τέκνα του Σατανά.  Δεν μπορούν να έχουν καμία κοινωνία ή μερίδα.

Ο Θεός καλεί το λαό Του να βγει μέσα από τους ασεβείς και τους άνομους, να αποχωριστεί απ’ αυτούς και να ζήσει άγια ενώπιόν Του. Εάν έχουμε παγιδευτεί στο να ακολουθούμε τις καθημερινές επιταγές της μόδας, τότε δεν έχουμε βγει πραγματικά μέσα από τον κόσμο και το φρόνημά του.

Στο Λευϊτ.ιθ:27 λέει: Δεν θέλετε κουρεύσει κυκλοειδώς την κόμην της κεφαλής σας, ουδέ θέλετε φθείρει τα άκρα των πωγώνων σας. Αυτή η εντολή του Θεού ίσως να φαίνεται ασήμαντη από πρώτη άποψη, όμως ο Θεός την έδωσε στον λαό Ισραήλ με ένα σκοπό, όπως φαίνεται από την ιστορία.

Οι KEIL και DELITZSCH στο βιβλίο «Σχόλια και ερμηνεία της Παλαιάς Διαθήκης» σημειώνουν ότι οι Ισραηλίτες δεν έπρεπε να κόψουν τα μαλλιά τους από τη μια πλευρά του κροτάφου μέχρι τον άλλο κυκλοειδώς, όπως έκαναν μερικές Αραβικές φυλές σύμφωνα με τον ιστορικό Ηρόδοτο, προς τιμήν του θεού τους Οροτάλ ο οποίος ταυτίζεται με τον Έλληνα θεό Διόνυσο.

Απαγορευόταν στο λαό Ισραήλ να ακολουθήσει αυτό το έθιμο που ήταν στενά συνδεδεμένο με την ειδωλολατρία, για δύο κυρίως λόγους. Πρώτο, το όνομα του Θεού μιαινόταν όταν ο λαός Του ο οποίος εκκαλείτο με το όνομά Του, υποβιβαζόταν και ακολουθούσε ειδωλολατρικά έθιμα. Δεύτερο, ο Θεός γνώριζε ότι εάν ο λαός Ισραήλ έκοβε τα μαλλιά του και τα γένια του όπως οι Άραβες, γνωρίζοντας ότι αυτό ήταν ένα ειδωλολατρικό έθιμο, τότε θα ήταν πολύ εύκολο να παρασυρθούν και να πέσουν στην ειδωλολατρία.

Βέβαια αυτή η διάταξη δεν έχει άμεση επίδραση για μας σήμερα γιατί δεν έχουμε να κάνουμε μ’ αυτά τα Αραβικά έθιμα, ούτε ένα τέτοιο στυλ εμφάνισης θα μας έκανε σαν Άραβες. Όμως η πνευματική της εφαρμογή ισχύει και σήμερα. Το όνομα του Ιησού Χριστού βλασφημείται όταν οι χριστιανοί μιμούνται και ακολουθούν την μόδα και το ρεύμα του κόσμου. Ο Θεός γνωρίζει ότι όταν ο λαός Του μιμείται την προκλητική και άσεμνη εμφάνιση των κοσμικών ανθρώπων, τότε η καρδιά τους γίνεται ένα με αυτούς που μιμούνται και ακολουθούν, και σύντομα και στη ζωή τους θα έχει επίδραση και θα αλλάξει τελείως η διαγωγή τους, λόγω της αλλαγής της καρδιάς τους.

Ένας αριθμός χριστιανών σήμερα, που σε κάνει να εκπλήττεσαι, έχουν χάσει το φως της πνευματικής αυτής αρχής. Το ερώτημα δεν είναι εάν είναι καλό ή κακό να φορούν οι άνδρες δαντελωτά πουκάμισα ή οι γυναίκες να φορούν παντελόνια.  Αλλά μάλλον πρέπει να είναι το εξής: Η ενδυμασία αυτή ταυτίζει τον άνδρα ή την γυναίκα με το επαναστατικό και εγωιστικό πνεύμα του κόσμου; Παρακάτω έχουμε μερικά παραδείγματα.

Πρώτο παράδειγμα. Εάν κάποιος χριστιανός πλήρης Πνεύματος Αγίου είχε μια καλοφτιαγμένη γενειάδα το 1800 μ.Χ.  θα εμφανιζόταν σαν ένας κανονικός νομοταγής πολίτης, ακόμη κι αν ήταν εργάτης του Ευαγγελίου. Κανείς δεν θα τον κατηγορούσε, γιατί οι περισσότεροι άνδρες της εποχής εκείνης είχαν γενειάδα.

Αλλά σήμερα, αν ξαφνικά κάποιος χριστιανός εμφανιστεί με γενειάδα, αμέσως η πνευματικότητά του και η διαγωγή του διεγείρουν αμφιβολίες από πολλούς ανθρώπους που τον βλέπουν.  Γιατί; Η απάντηση είναι πολύ απλή.  Κανείς δεν αποφασίζει να αλλάξει ξαφνικά την εμφάνισή του χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος.

«Μόνο για αστείο» είναι μια άνοστη απάντηση.  Η πραγματική αιτία είναι ο εγωκεντρισμός. Προσπαθεί να ταυτίσει τον εαυτό του είτε με κάποια εικόνα-πρότυπο που έχει κατά νου, ή θέλει να φέρεται κοσμικά, ή απλώς θέλει να ελκύσει την προσοχή.  Όλ’ αυτά όμως οδηγούν στην ματαιότητα.

Εάν τώρα αυτός ο χριστιανός που έχει γενειάδα, ντύνεται και άσεμνα και ανάρμοστα, όπως δεν ταιριάζει σε παιδί του Θεού, σύντομα γίνεται πέτρα σκανδάλου για τους άλλους. Από την άλλη μεριά, οι ταπεινοί και αφοσιωμένοι χριστιανοί δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί ένας αναγεννημένος χριστιανός θα ήθελε να φαίνεται σαν επαναστατικό στοιχείο της κοινωνίας. Και τους φαίνεται ότι ο κόσμος έχει αλλάξει την καρδιά του και ακολουθεί πλέον το φρόνημα του κόσμου.

Δεύτερο παράδειγμα.  Το 1900 μόνο οι κοινές γυναίκες έβαζαν κραγιόν στα χείλη τους, και ήταν το διακριτικό τους γνώρισμα. Στον επαναστατικό «κραυγαλέο 20^o αιώνα», ορισμένες γυναίκες αποφάσισαν να «χειραφετηθούν», τουλάχιστον έτσι νόμισαν.  Οι φούστες κόντυναν καθώς και τα μαλλιά, άρχισαν να φορούν παντελόνια, να βάφονται με έντονο κόκκινο κραγιόν, να βρίζουν, να καπνίζουν, να πίνουν.  Μέχρι το 1940, ήταν συνηθισμένο πλέον να βάφονται με κραγιόν, εκτός μόνο των Ευαγγελικών, οι οποίες κράτησαν την ακεραιότητά τους γιατί θεώρησαν αυτό το πράγμα σαν ασέβεια. Το 1960, το έντονο κραγιόν δεν ήταν πλέον στην μόδα, εκτός από ορισμένες μεσόκοπες και ηλικιωμένες γυναίκες οι οποίες εξακολουθούσαν να βάφονται με κραγιόν.  Το 1976, άρχισε να ξαναεμφανίζεται με την μορφή του ελαφρού κραγιόν- όχι πολύ έντονου-και μέσα στις Ευαγγελικές εκκλησίες και έξω απ’ αυτές, κι αυτή η μόδα εξακολουθεί να υπάρχει ακόμη και σήμερα.

Έτσι για μια χριστιανή το να βάψει τα χείλη της με έντονο ή ελαφρύ κραγιόν, α) Το 1900 ήταν διακριτικό γνώρισμα των γυναικών ελαφρών ηθών, και συνεπώς ενάντια στο θέλημα του Θεού. β) Το 1920 ήταν κάτι το επαναστατικό και εξωβιβλικό. γ) Το 1940 ήταν σημείο αποστασίας ή πνευματικής εξασθένησης να σταθεί για το Χριστό (στις Ευαγγελικές εκκλησίες).  Ήταν ένα σημείο που δήλωνε ότι ήταν μέλος του κοινωνικού συνόλου όπως και τα άλλα. δ) Το 1960 ήταν πλέον περασμένης μόδας, τουλάχιστον μεταξύ των νεωτέρων. ε) Το 1970 αποτέλεσε καινούρια μόδα και δεν θεωρήθηκε ανήθικο από πολλές Ευαγγελικές και Πεντηκοστιανές εκκλησίες.

Κάθε χριστιανός, που ντύνεται κατά τον πιο πάνω τρόπο, ταυτίζεται με τους άπιστους και παραβαίνει τη βασική αρχή του λόγου του Θεού που είδαμε στην Β’ Κορ.ς:14-17. Η ενδυμασία μας αντικατοπτρίζει τη στάση μας απέναντι στο φρόνημα του κόσμου.

Το γεγονός ότι πολλοί «ειλικρινείς» χριστιανοί έχουν χάσει τους εαυτούς τους μέσα στην αμαρτία και τον κόσμο, κι ότι αρκετοί σαρκικοί χριστιανοί σε εκκλησίες του Χριστού ακολουθούν τη μόδα και το φρόνημα του κόσμου, δεν είναι αυτό που εξετάζουμε εδώ.

Εκείνο που κυρίως μας ενδιαφέρει είναι ποια πρέπει να είναι τα κριτήριά μας όσον αφορά το ντύσιμό μας. Ένας χριστιανός πρέπει να ντύνεται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρεί τα υψηλά κριτήρια που απαιτεί ο Θεός από τα παιδιά Του, από τους αγίους Του οι οποίοι περιπατούν κατά το Πνεύμα και δεν βαδίζουν πλέον κατά σάρκα, ζουν άγια ζωή, είναι απομακρυσμένοι από το φρόνημα του κόσμου, ζουν ταπεινά ενώπιον του Θεού, αποφεύγουν κάθε ματαιότητα και ματαιοδοξία, και επιθυμούν να Ντύνονται συντηρητικά και δεν ακολουθούν το ρεύμα του κόσμου, αλλά επιθυμούν να αρέσουν στον Κύριο Ιησού Χριστό. Ντύνονται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να είναι ελκυστικοί αλλά σύμφωνα με ότι γενικά είναι παραδεκτό σαν ενδυμασία της εποχής τους για το κάθε φύλο.

Πρέπει να ακολουθήσομε το σωστό παράδειγμα που μας άφησε ο Χριστός και να απέχουμε από κάθε τι που έρχεται σε αντίθεση με τον λόγο του Θεού.  Ας μελετήσουμε προσεκτικά τις παρακάτω γραφές:

Φιλ.γ:17 Αδελφοί, συμμιμηταί μου γίνεσθε, και παρατηρείτε τους όσοι περιπατούσιν ούτω, καθώς έχετε τύπον ημάς,

Ρωμ. ιβ:2 Και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.

Α’ Κορ.ζ:31 Και οι μεταχειριζόμενοι τον κόσμον τούτον, ως μηδόλως μεταχειριζόμενοι, διότι το σχήμα του κόσμου τούτου παρέρχεται.

Γαλ.ς:14 Εις εμέ δε μη γένοιτο να καυχώμαι, ειμή εις τον σταυρόν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δια του οποίου ο κόσμος εσταυρώθει ως προς εμέ, και εγώ ως προς τον κόσμον.

Α’ Ιωάν.β:15 Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω, εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ.

Πραξ.β:40 Και με άλλους πολλούς λόγους διεμαρτύρετο και προέτρεπε, λέγων, Σώθητε από της διεστραμμένης ταύτης γενεάς.

Ησ.νβ:11 Σύρθητε, σύρθητε, εξέλθετε εκείθεν, μη εγγίσητε ακάθαρτον, εξέλθετε εκ μέσου αυτής καθαρίσθητε σεις οι βαστάζοντες τα σκεύη του Κυρίου.

4)  Παραβίαση του τύπου.  Ο λόγος του Θεού διδάσκει ότι ο άνδρας είναι τύπος και αντιπροσωπεύει τον Χριστό, ενώ η γυναίκα είναι τύπος της εκκλησίας.  Εφ.ε:23-32 Τα μακριά μαλλιά είναι σύμβολο υποταγής. Συνεπώς όταν ένας άνδρας έχει μακριά μαλλιά δείχνει μ’ αυτό ότι ο Χριστός δεν είναι η κεφαλή της εκκλησίας, και όταν μια γυναίκα έχει τα μαλλιά της κοντά, δείχνει μ’ αυτό ότι η εκκλησία είναι ίση η ακόμη πιο πάνω απ’ το Χριστό, στον τύπο.

Για κάποιον που δεν γνωρίζει καλά το λόγο του Θεού, ίσως αυτό το θέμα της τυπολογίας φανεί ανιαρό και να μην σημαίνει τίποτα γι’ αυτόν, όμως η Βίβλος πολύ καθαρά διδάσκει ότι ο Θεός ενδιαφέρεται και απαιτεί οι τύποι να εφαρμόζονται τέλεια.  Ένα μεγάλο μέρος του λόγου του Θεού αναφέρεται σε λεπτομερείς οδηγίες σχετικά με το τι πρέπει να κάνουμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.  Όμως το κάθε τι είναι γραμμένο σε τύπους και σύμβολα και περιέχει σημαντικές αλήθειες από το σχέδιο του Θεού. Παρακάτω υπάρχουν ορισμένα παραδείγματα, τα οποία δείχνουν τον ουσιώδη σκοπό και την πνευματική έννοια που υπάρχει μέσα στους τύπους και στα σύμβολα.

Πρώτο παράδειγμα.  Η σκηνή του Μαρτυρίου στην έρημο έπρεπε να έχει: Ακριβώς, 60 κολόνες πέντε πηχών ύψους η κάθε μία.  Τα υποβάσια έπρεπε να ήταν χάλκινα.  Οι σανίδες περικεκαλυμμένες με άργυρο και τα άγκιστρα να είναι επίσης από άργυρο.  Ακριβώς 4 κολόνες χρειαζόταν για την πύλη της αυλής, 5 κολόνες για την πύλη του αγιαστηρίου, 4 κολόνες για το παραπέτασμα προς τα Αγια των Αγίων.  Κάθε κολόνα, υποβάσιο, κιονόκρανο, άγκιστρο, σανίδα, παραπέτασμα, έπρεπε να έχει ακριβώς ορισμένο μέγεθος, χρώμα, ύλη σχήμα.  Ακριβώς 48 σανίδες 10 πηχών μήκος και 1,5 πήχης πλάτος, οι βάσεις καλυμμένες με άργυρο βάρους ενός ταλάντου, για το αγιαστήριο. Όλα αυτά είναι τύπος της σωτηρίας μας εν Χριστώ και της τελειότητας και ομορφιά του Θεού.  Για παράδειγμα: το 5 είναι ο αριθμός της χάριτος, το 6 είναι ο αριθμός του ανθρώπου. Το ξύλο συμβολίζει την ανθρώπινη φύση του Ιησού Χριστού, το χρυσό συμβολίζει την θεότητα, το ασήμι είναι σύμβολο εξιλεώσεως και σωτηρίας, το λευκό ένδυμα συμβολίζει την δικαιοσύνη του Ιησού Χριστού.

Δεύτερο παράδειγμα.  Οι θυσίες των ζώων έπρεπε να εκτελούνται με ακριβείς λεπτομέρειες ως προς το είδος του ζώου, τον αριθμό και την μέθοδο της θυσίας.

Τρίτο παράδειγμα.  Η κιβωτός του Νώε, τα ενδύματα και τα καθήκοντα των ιερέων, οι εορτές, το Σάββατο, όλα ήταν τύποι του Χριστού, που το καθ’ ένα είχε πολλούς συμβολισμούς και έπρεπε να γίνουν με μεγάλη ακρίβεια.

Τέταρτο παράδειγμα.  Ο Μωυσής κτύπησε το βράχο δύο φορές για να βγάλει νερό.  Ο Θεός όμως του είχε πει να τον κτυπήσει μία φορά και κατόπιν να μιλήσει στον βράχο.  Ο βράχος εδώ συμβολίζει τον Χριστό, ο οποίος επρόκειτο να κτυπηθεί μία φορά για τις αμαρτίες του κόσμου, και τώρα χρειάζεται μόνο να Του μιλήσουμε, να κράξουμε προς Αυτόν για να μας συγχωρέσει και να μας δεχτεί.

Αυτό που έκανε ο Μωυσής ήταν παράβαση του τύπου που είχε βάλει ο Θεός, με αποτέλεσμα να μην μπει στην γη της επαγγελίας.  (Αριθ.κ:11,12, Δευτ.λβ:48-52.

Η τυπολογία έχει πολύ σημαντική θέση μέσα στον λόγο του Θεού.  Δεν πρέπει να την παίρνουμε με ελαφρότητα, γιατί αυτό θα έχει σοβαρές συνέπειες.