Δανιήλ - εσχατολογικά

Δαν.η:20  Ο κριός τον οποίον είδες, ο έχων τα δύο κέρατα, είναι οι βασιλείς της Μηδίας και της Περσίας.

Έτσι, ξέρουμε σίγουρα, ότι έχουμε ερμηνεύσει σωστά τα δύο κέρατα.

Δαν.η:21  Και ο τριχωτός τράγος είναι ο βασιλεύς της Ελλάδος και το κέρας το μέγα, το μεταξύ των οφθαλμών αυτού, αυτός είναι ο πρώτος βασιλεύς.

Αυτή είναι μια θαυμαστά πολύπλοκη προφητεία. Ο πρώτος βασιλιάς εδώ: ο Μέγας Αλέξανδρος.

Δαν.η:22  Το δε ότι συνετρίβη, και ανέβησαν τέσσαρα άντ’ αυτού, δηλοί ότι τέσσαρα βασίλεια θέλουσιν εγερθεί εκ του έθνους τούτου πλήν ουχί κατά την δύναμιν αυτού.

Το μεγάλο κέρατο ανάμεσα στα μάτια είναι αυτό που έσπασε.

Έτσι λοιπόν τέσσερα βασίλεια θα σηκωνόταν απ’ το βασίλειο του Αλέξανδρου, αλλά δεν θα είχαν τη δύναμή του. Θα είναι ασθενέστερα σε δύναμη.

Δαν.η:23 Και εν τοις εσχάτοις καιροίς της βασιλείας αυτών, όταν αι ανομίαι φθάσωσιν εις το πλήρες, θέλει εγερθή βασιλεύς σκληροπρόσωπος, και συνετός εις πανουργίας.

Τώρα, ποιος είναι αυτός ο βασιλιάς, στους έσχατους καιρούς της βασιλείας αυτών, που θα εγερθεί όταν οι ανομίες φτάσουν στο πλήρες; Πρώτ’ απ’ όλα είναι ο Αντίοχος. Και γενικά αναφέρεται στους τελευταίους καιρούς της βασιλείας των Σελευκιδών. Η βασιλεία των Σελευκιδών άρχισε το 312 π.Χ. Ο Αντίοχος άρχισε να βασιλεύει περίπου το 175 π.Χ. και το 60 π.Χ. η Ρώμη κυρίευσε όλα αυτά τα Ελληνικά βασίλεια κι έγινε κοσμοκράτειρα.

Έτσι λοιπόν, ο Αντίοχος είναι πραγματικά στο τέλος της βασιλείας τους. Κυβέρνησε λίγο περισσότερο απ’ το μισό χρονικό διάστημα της βασιλείας των Σελευκιδών. Αλλά περισσότερο απ’ τον Αντίοχο, όταν μιλάει για τους έσχατους καιρούς της βασιλείας αυτών, θέλει να μας κατευθύνει στον καιρό του Αντίχριστου, στους πραγματικά έσχατους καιρούς.

Ο Αντίοχος ο Επιφανής δεν είναι η καλλίτερη εκπλήρωση αυτής της προφητείας όσο αφορά τους έσχατους καιρούς της βασιλείας αυτών, γιατί ο Αντίοχος βασίλεψε λίγο παραπάνω από 100 χρόνια πριν τελειώσει η βασιλεία τους. Βέβαια, από γενική άποψη, είναι στους έσχατους καιρούς της βασιλείας τους, αλλά εδώ το Πνεύμα το Άγιο κάτω απ’ την εικόνα του Αντίοχου θέλει να μας αποκαλύψει πράγματα σχετικά με τον Αντίχριστο. Και το κάνει αυτό γιατί αν μπορούμε να μάθουμε μερικά πράγματα για τον Αντίοχο, τί έκανε και πώς ήταν η καρδιά του, θα πάρουμε μια εικόνα πώς θα είναι ο Αντίχριστος στους τελευταίους καιρούς.

Τώρα, πώς θα είναι ο Α/Χ στους τελευταίους καιρούς της βασιλείας αυτών; Αν μιλάμε για τα βασίλεια της Μηδο-περσίας και της Ελλάδας.... ήδη στο Δαν.ζ:12 είδαμε ότι τους δόθηκε παράταση ζωής. Αναφέρουμε αυτή την παράταση ζωής με την έννοια ότι, αν και σαν βασίλεια η εξουσία τους αφαιρέθηκε, αφανίστηκαν, η φιλοσοφία τους και η καρδιά τους καθώς και το πνεύμα του αντίχριστου, απορροφήθηκε απ’ την επόμενη κοσμοκρατορία. Συγκεκριμένες απόψεις και ιδέες που χαρακτήριζαν αυτές τις διάφορες αυτοκρατορίες, συγχωνεύτηκαν στην επόμενη. Έτσι η ζωή τους παρατάθηκε και τώρα μπορούμε να καταλάβουμε πώς εννοεί τους έσχατους καιρούς της βασιλείας τους. Ταιριάζει όταν το προσαρμόσουμε στον Αντίχριστο γιατί αυτή είναι η τελευταία κοσμοκρατορία που θα συμπεριλάβει όλες αυτές τις ιδέες είτε αυτές είναι πολιτικές, οικονομικές, στρατιωτικές αλλά πολύ περισσότερο θρησκευτικές, λατρευτικές.

όταν αι ανομίαι φθάσωσιν εις το πλήρες.  Η ανομία θα φτάσει σε πολύ πιο υψηλό βαθμό απ’ ότι στις μέρες του Αντίοχου, θα φτάσει στο πλήρες. Ο Ιησούς είπε ότι η ανομία θα πληθύνει και γι’ αυτό η αγάπη πολλών θα ψυχραθεί (Ματθ.κδ:13).

Η ανομία είχε αυξηθεί και στις μέρες του Αντίοχου. Οι παραβάσεις είχαν φτάσει στο πλήρες αυτή την περίοδο της Ιουδαϊκής αποστασίας κάτω απ’ τη βασιλεία του Αντίοχου του Επιφανή. Όμως η Γραφή μας μιλάει για τη μεγάλη αποστασία που θα συμβεί στις τελευταίες μέρες (Β’ Θεσ.β:3).

Τα χαρακτηριστικά των αποστατών στις μέρες της Ιουδαϊκής αποστασίας, ήταν:

• Άρχισε να τους αρέσει το θέατρο και τα Ελληνικά δράματα.

• Ο αθλητισμός, πήγαιναν στα στάδια και παρακολουθούσαν αγώνες.

• Ντυνόταν όπως οι Έλληνες, άσεμνα με λιγότερο μήκος υφάσματος.

• Άρχισαν να ταξιδεύουν, να τους αρέσει η τέχνη, οι πλούσιοι διακοσμούσαν τα σπίτια τους με ακριβά καλλιτεχνήματα απ’ τη Συρία όπως ταπετσαρίες κι Ελληνικούς αμφορείς.

• Άρχισαν ν’ αγαπάνε τα πράγματα του κόσμου, με αποτέλεσμα να έχουν γι’ αυτούς μεγαλύτερη αξία από τη σχέση τους με το Θεό.

• Ξεπούλησαν τις σχέσεις τους με το Θεό. Άρχισαν να πορνεύουν, να λατρεύουν παγανιστικές θεότητες, κτίσανε ειδωλολατρικούς ναούς.

• Η Ελληνική φιλοσοφία μπήκε μέσα στη ζωή τους.

• Μερικοί πλούσιοι Ιουδαίοι, άρχισαν να περνάνε αρκετή ώρα μέσα σε λουτρά όπως έκαναν οι Έλληνες.

• Είχαν μια περιφρόνηση για το Λόγο και τους νόμους του Θεού.

Σήμερα επικρατεί η ίδια κατάσταση, αλλού πιο έντονα κι αλλού πιο ήπια, αλλά γενικά σε μεγαλύτερο βαθμό. Μπορούμε να διακρίνουμε κάποια πράγματα που μοιάζουν μ’ αυτά που συνέβαιναν τον καιρό του Αντίοχου.

Βλέπουμε τον οικουμενισμό να μπαίνει παντού, με τον ίδιο τρόπο που έβαλαν τις κοσμικές φιλοσοφίες μέσα στο λαό Ισραήλ. 

• Ας γίνουμε όλοι ένα.

• Ας συγχωνεύσουμε όλες αυτές τις φιλοσοφίες.

• Ας μην είμαστε τόσο αλύγιστοι και στενόμυαλοι.

• Ας μην κλείνουμε έξω κανένα άνθρωπο. Κι αυτοί έχουν κάποιες αλήθειες.

• Όλοι αυτοί οι τρόποι σκέψης. Ας είμαστε ανοιχτά μυαλά. Είμαστε τόσο κλειστοί.

• Από μόνοι μας φέρνουνε διωγμούς στη ζωή μας, που δεν θα υπήρχαν αν συμβιβαζόμαστε λιγάκι.

• Ξέρουμε ότι ο Γιάχβε είναι ο αληθινός Θεός, αλλά μπορούμε να έχουμε κι αυτές τις άλλες φιλοσοφίες.

• Αδελφέ μου, ζούμε σε περίοδο χάρης. Μην γίνεσαι τόσο τυπικός, δεν είμαστε και κάτω απ’ το νόμο.

• Υπάρχουν εκκλησίες ομοφυλόφιλων, μερικοί «χριστιανοί» πιστεύουν τώρα ότι η πορνεία δεν είναι κακό. Όπως «τα παιδιά του Θεού» που εξασκούν την πορνεία ανάμεσά τους.

• Υπάρχουν «χριστιανοί» που είναι κολλημένοι στις τηλεοράσεις τους. Έχουν στήσει ένα είδωλο μέσα στο καθιστικό τους και το λατρεύουν κάθε βράδυ, τουλάχιστον τέσσερις ώρες.

• Και βλέπεις καθημερινά τέτοιες καταστάσεις καρδιών.

Υπάρχουν δύο είδη πίεσης εναντίον του λαού του Θεού. Η μία είναι ο πειρασμός του συμβιβασμού εξαιτίας της λάμψης του κόσμου κι η άλλη είναι η πίεση του συμβιβασμού εξαιτίας του περιορισμού και των κυβερνητικών μέτρων για συγκράτηση, λιτότητα κτλ, που κάνουν τον άνθρωπο να φοβάται για τα προς το ζην, για τη ζωή του, για την ασφάλειά του, με αποτέλεσμα να είναι πρόθυμος να συμβιβάσει την αλήθεια προκειμένου να διατηρήσει αυτή τη ζωή του. Ακριβώς αυτά τα δύο είδη πίεσης υπήρχαν και πάνω στους Ιουδαίους τον καιρό του Αντίοχου. Οι κοσμικοί Ιουδαίοι που είχαν συμβιβαστεί κι είχαν αγαπήσει όλα αυτά που οι Έλληνες είχαν φέρει, δεν αισθάνθηκαν μεγάλη πίεση όταν ο Αντίοχος απαίτησε να θυσιάσουν χοίρο σε κάθε πόλη γιατί διαφορετικά θα τους σκοτώσει. Δεν τους ενόχλησε καθόλου. Εντάξει, θα θυσιάσουμε χοίρο! 

Αλλά γι’ αυτούς που προσπαθούν να σταθούν στερεά και να βαδίσουν με τον Κύριο, το άλλο είδος πίεσης έρχεται. Βλέπουμε λοιπόν ένα θαυμαστό τύπο των τελευταίων ημερών εδώ.

Οι παραβάσεις λοιπόν θα φτάσουν στο πλήρες σ’ αυτές τις τελευταίες μέρες και βλέπουμε ότι το ένα τρίτο των αστέρων της εκκλησίας που βρίσκεται στα επουράνια δια Ιησού Χριστού (Εφεσ.β:6) πέφτει (Αποκ.ιβ:3). 

Το όπλο του Σατανά εναντίον των χριστιανών των τελευταίων ημερών, είναι ο υλισμός. Είναι εύκολο να δει κανείς πώς θα κάνει τους ανθρώπους να υποταχτούν στο σύστημα του Αντίχριστου, γιατί όταν έχουν μάθει να ζουν τόσο άνετα, στα μαλακά και πλούσια, για πολύ καιρό, έχουν φυλακιστεί σ’ αυτό τον τρόπο ζωής και δεν θέλουν να τον χάσουν. Κι όταν βλέπουν ολόκληρη τη ζωή τους να απειλείται και σκέφτονται ότι μπορεί να φτάσουν σε σημείο να μην μπορούν να ζήσουν όπως ζούσαν, εύκολα θα καλέσουν και θα δεχτούν αυτόν που θα τους εξασφαλίσει ειρήνη, ασφάλεια, και θα διατηρήσει τον κόσμο έτσι ώστε να συνεχίσουν να ζουν τη φυσική ζωή τους. Αν τα μάτια τους είναι σ’ αυτή τη ζωή, φυσικό είναι να ψάχνουν αυτό τον άνθρωπο που θα τους προσφέρει την ελπίδα, ότι αυτή η ζωή θα γίνει καλλίτερη.

Αυτό σίγουρα θα είναι ένας μεγάλος πειρασμός συμβιβασμού για τους χριστιανούς των τελευταίων ημερών. Μια απ’ τις μεγαλύτερες αιτίες της αποστασίας θα είναι η γενική έλλειψη σεβασμού στο λόγο του Θεού. Μια πραγματική έλλειψη υπόληψης στις αλήθειες της Βίβλου.  Στις χαρισματικές κινήσεις, γίνεται ένα show επιθυμίας να ξέρουν τί λέει ο λόγος του Θεού. Βέβαια, ανάμεσα σ’ αυτούς, υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά θέλουν να μάθουν την αλήθεια. Στην πλειοψηφία όμως, στους καιρούς που ζούμε, αυτό που γίνεται είναι ένα είδος λατρείας χειλέων στο λόγο του Θεού. Έτσι, ακούγεται: Ναι, θα έχουμε συνέδριο, θα ενεργηθούν χαρίσματα, θα φέρουμε ομιλητές, μουσικούς, αλλά στην πραγματικότητα βλέπουν στα πρόσωπα παρά στο λόγο του Θεού. Τους ενδιαφέρουν τα ονόματα, οι μεγάλοι......

Όμως υπάρχει ένα υπόλοιπο που τρέμει το λόγο του Θεού και με πραγματική πείνα και καθαρή καρδιά ζητάει να μάθει την αλήθεια. Το Ησ.ξς:5 μιλάει γι’ αυτούς και τους συνδέει με τους αγίους που θ’ αποτελέσουν τον υιό άρσεν.

Δανιήλ θ:24-27

Η προφητεία αυτή αναφέρεται σε μια μεγάλη χρονική περίοδο, η οποία συνολικά είναι εβδομήντα εβδομάδες, οι οποίες χωρίζονται σε τρεις ομάδες.

• Επτά εβδομάδες,

• εξήντα δύο εβδομάδες και

• μία εβδομάδα.

Η λέξη εβδομάδα κατά το λόγο αναφέρεται σε μία επτάδα ετών, και όχι ημερών, (Αριθμ.ιδ:34, Ιεζ.δ:6).

Η αρχή της περιόδου των 70 εβδομάδων αναφέρεται σε απόλυτη χρονική ακρίβεια δηλαδή θα αρχίσει από την έκδοση του προστάγματος για να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ, (Δαν.θ:25).  Ένα άλλο χαρακτηριστικό στοιχείο της προφητείας είναι, ότι αναφέρεται σε διαφορετικούς ηγέτες. Ο Ιησούς Χριστός αναφέρεται σαν ηγούμενος στο Δαν.θ:25, που θα έρθει. 

Η περίοδος των πρώτων 69 εβδομάδων (7+62) αναφέρεται στην εμφάνιση του πρώτου ηγούμενου, του Μεσσία του Ισραήλ, που είναι ο Ιησούς Χριστός.

Μετά τις 62 εβδομάδες, ο Χριστός «θα εκκοπή» και η Ιερουσαλήμ θα καταστραφεί από τους πρόδρομους του δεύτερου ηγέτη, που πρόκειται να έρθει, ο Αντίχριστος, (Δαν.θ:26).  Έτσι απομένει η τελευταία εβδομάδα η 70^η, στην αρχή της οποίας γίνεται μια συμμαχία μεταξύ του λαού Ισραήλ, και του δεύτερου ηγέτη, του Αντίχριστου. Η οποία συμμαχία στη μέση της εβδομάδος, στο τέλος των πρώτων 3 ½  χρόνων, και στην αρχή των δεύτερων 3 ½  χρόνων, που θα είναι η επταετία της κυριαρχίας του Αντίχριστου στη γη, διότι, ο Αντίχριστος θα προσβάλλει την συμμαχία, στήνοντας το βδέλυγμα της ερημώσεως μέσα στο ναό, με φοβερές συνέπειες της πράξης του αυτής (Δαν.θ:27).

Αναλυτικότερα, η έναρξη των 70 εβδομάδων του Δανιήλ άρχισε όταν δόθηκε από το βασιλιά της Περσίας Αρταξέρξη το 445 π.Χ. η εντολή στον Νεεμία να ξαναχτιστεί η Ιερουσαλήμ. (Νεεμ.β:1-26)

Οι πρώτες επτά εβδομάδες (7 εβδ. Χ 7 έτη=49 έτη) αφορούν στο χρόνο που χρειάστηκε να ξαναχτιστεί η Ιερουσαλήμ. Οι επόμενες εξήντα δύο εβδομάδες (62 εβδ. Χ 7 έτη=434 έτη) αφορούν στο χρονικό διάστημα που θα περνούσε μέχρι «να εκκοπή ο Χριστός» Δαν.θ:26. Οι δύο αυτές περίοδοι των επτά και εξήντα δύο εβδομάδων, μας κάνουν 69 εβδομάδες που επί 7 έτη της κάθε εβδομάδος μας δίνουν 483 έτη.  Αυτά τελείωσαν όταν ο Ιησούς Χριστός απορρίφθηκε από τον λαό Ισραήλ και σταυρώθηκε το 32 μ.Χ.

Από το 445 π.Χ., που δόθηκε από τον βασιλιά της Περσίας η εντολή της ανοικοδόμησης της Ιερουσαλήμ, μέχρι το 32 μ.Χ. που εκκόπει ο Χριστός δεν είναι 483 έτη (69 εβδ. Χ 7 έτη=483 έτη), αλλά 476 έτη, επειδή: Οι Ιουδαίοι ακολουθούσαν το σεληνιακό έτος των 360 ημερών, και όχι το ηλιακό έτος των 365 ημερών, και το 1/4 για το δίσεκτο έτος που ακολουθούμε σήμερα.  Έτσι έχουμε 69 εβδ. Χ 7 έτη=483 έτη Χ 360 ημ. του σεληνιακού έτους=173880 ημέρες. Διαιρώντας τώρα τις 173880 ημέρες δια του 365 και 1/4 του ηλιακού έτους, έχουμε 476 έτη.

Η προφητεία συνεχίζει και λέει ότι μετά το θάνατο του πρώτου Ηγέτη, του Μεσσία, θα έρθει ο λαός του δεύτερου ηγέτη «να αφανίσει την πόλη και το αγιαστήριον» Δαν.θ:26. Το γεγονός που συνέβη ύστερα από 40 χρόνια, το 70 μ.Χ. όπου καταστράφηκε η πόλη της Ιερουσαλήμ, επαληθεύει την προφητεία του Ιησού Χριστού (Ματθ.κδ:1-2). Τότε ο Τίτος, γιος του Ρωμαίου αυτοκράτορα Βεσπασιανού, κατέλαβε την Ιερουσαλήμ, την οποία κατέσκαψε, ισοπέδωσε, μαζί με το ναό.

Στην προφητεία του Δανιήλ θ:27, αναφέρεται η εμφάνιση ενός παγκόσμιου ηγέτη, που η διάρκεια της εξουσίας του θα είναι μια εβδομάδα δηλαδή 7 έτη, τα έτη του Αντίχριστου.  Από την ημερομηνία που κόπηκε ο Χριστός μέχρι την εμφάνιση του Αντίχριστου, μεσολαβεί μια χρονική περίοδος ακαθόριστης διάρκειας, που είναι η περίοδος της χάρης του Θεού, για τον καθένα που θ’ αναγνωρίσει τον Ιησού Χριστό προσωπικό του Σωτήρα. Η περίοδος της χάρης θα τελειώσει με την αρπαγή της νύμφης της εκκλησίας του Χριστού, και την εμφάνιση του παγκόσμιου ηγέτη, του Αντίχριστου.

Στο Δαν.θ:27, βλέπουμε ότι, στο μισό της εβδομάδας, όταν στήνεται μέσα στον ναό το βδέλυγμα της ερημώσεως, σταματά η θυσία και η προσφορά. Το κοινό χαρακτηριστικό αυτών των δύο γεγονότων είναι, ότι έχουμε τριάμισι χρόνια που αντιπροσωπεύουν, την διακονία του Ιησού Χριστού, που σταμάτησαν οι θυσίες και οι προσφορές μέσα στον ναό.  Έχουμε επίσης τα δεύτερα τριάμισι χρόνια του Αντίχριστου, που αρχίζουν όταν σταματά μέσα στο ναό η θυσία και η προσφορά.

Τι κάνει όμως ο Αντίχριστος, τα πρώτα τριάμισι χρόνια; Στο διάστημα αυτό προσπαθεί να αντιγράφει κατά το δυνατόν το έργο του Ιησού Χριστού, ώστε να εξαπατήσει τον κόσμο ΑΝΤΙ-ΧΡΙΣΤΟΥ και ν’ αναγνωριστεί παγκόσμιος ηγέτης. Είναι η εποχή της συμμαχίας του με τον Ισραήλ, την οποία θα καταργήσει, μόλις θυσιάσει μέσα στο ναό, την αρχή της δεύτερης τριετίας.

Σχετικά με τον Αντίχριστο: Ψαλμ.β:1-6, Δαν.ζ:13-14, Αποκ.ιζ:14, Β΄Θεσ.β:8, Φιλ.β:9-11.