Η Πνευματική χλιαρότητα ή θέρμη είναι προσωπική υπόθεση

Στην Παλαιά Διαθήκη, όπου όλα λειτουργούσαν στα πλαίσια του έθνους και της θεοκρατίας, διαβάζουμε για ηγέτες του Ισραήλ που προσευχήθηκαν «εκ μέρους όλου του λαού» (Έσδρ.θ:7, Νεεμ.θ:34, Δαν.θ:8 κ.λπ.). Στην Καινή Διαθήκη, αντίθετα, δεν βρίσκεται πουθενά ανάλογη «συλλογική μετάνοια» και «συλλογική επιστροφή».

Το ζήτημα πλέον δεν είναι «εάν ο λαός μου» αλλά «εάν τις» δεν είναι «εν τω τόπω τούτω» αλλά «εν παντί τόπω» δεν υπάρχει ο λαός Ισραήλ αλλά «εν παντί έθνει, όστις φοβείται αυτόν και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν» (Λουκ.θ:23, Αποκ.γ:20, Α’ Τιμ.β:8, Πράξ.ι:35). Αυτή την αρχή της Νέας Διαθήκης δεν έχει κανένα λόγο να την παραβιάσει ο Θεός.

Μπορούμε να μπαίνουμε στην αυλή των προβάτων από το παράθυρο;

Πολλοί πιστεύουν ότι για να ελκυστούν οι ψυχές στον Χριστό πρέπει να τους προσφέρουν υποκατάστατα των κοσμικών τους συνηθειών, ντυμένα με χριστιανικό μανδύα. Συνέχιση δηλαδή της κοσμικής ζωής, απλά με την προσθήκη της ταμπέλας «χριστιανός», εξαιτίας της οποίας επιτρέπονται τα πάντα «κατά χάριν».

Ισχύει όμως πράγματι κάτι τέτοιο;

Έχουμε το δικαίωμα να ελκύουμε τις ψυχές με οποιοδήποτε τρόπο;

Γιατί ο Ιησούς μίλησε τόσο έντονα ενάντια στη χλιαρή πίστη;

Στην Αποκάλυψη (γ:16-21) ο Κύριος Ιησούς, ελέγχοντας τον άγγελο της εκκλησίας των Λαοδικέων, είπε:

«ούτως, επειδή είσαι χλιαρός και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, μέλλω να σε εξεμέσω εκ του στόματός μου. Διότι λέγεις ότι πλούσιος είμαι και επλούτησα και δεν έχω χρείαν ουδενός, και δεν εξεύρεις ότι συ είσαι ο ταλαίπωρος και ελεεινός και πτωχός και τυφλός και γυμνός· συμβουλεύω σε να αγοράσης παρ' εμού χρυσίον δεδοκιμασμένον εκ πυρός διά να πλουτήσης, και ιμάτια λευκά διά να ενδυθής και να μη φανερωθή η αισχύνη της γυμνότητός σου, και χρίσον τους οφθαλμούς σου με κολλούριον διά να βλέπης. Εγώ όσους αγαπώ, ελέγχω και παιδεύω· γενού λοιπόν ζηλωτής και μετανόησον. Ιδού, ίσταμαι εις την θύραν και κρούω· εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, θέλω εισέλθει προς αυτόν και θέλω δειπνήσει μετ' αυτού και αυτός μετ' εμού. Όστις νικά, θέλω δώσει εις αυτόν να καθήση μετ' εμού εν τω θρόνω μου, καθώς και εγώ ενίκησα και εκάθησα μετά του Πατρός μου εν τω θρόνω αυτού» 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ - Επιστολή έβδομη

Αποκ.γ:14  Και τω αγγέλω της εν Λαοδικεία εκκλησίας γράψον, Τάδε λέγει ο Αμήν ο μάρτυς ο πιστός και ο αληθινός, η αρχή της κτίσεως του Θεού.

Α. Λαοδίκεια

Η χρονική διάρκεια της περιόδου αυτής είναι από την Αρπαγή μέχρι την 6η σφραγίδα του βιβλίου της Αποκάλυψης. Τότε είναι που όλοι οι μάρτυρες της θλίψης έχουν σκοτωθεί από τον Αντίχριστο, ανασταίνονται και αρπάζονται στον ουρανό. Ο χρόνος αυτής της περιόδου είναι 42 μήνες ή 1260 ημέρες ή 3 ½ χρόνια ή καιροί, καιρός και ήμισυ καιρού.

Τι περιμένουμε;

Ακούστηκε τελευταία από κήρυκα ότι: κουράστηκε ν’ ακούει στην εκκλησία που πήγαινε για την μεγάλη αποστασία των έσχατων καιρών και δεν μπορούσε, μέχρι που άκουσε από κάτι «τρελούς» για τη μεγάλη αναζωπύρωση!!!

Ε, βέβαια, το πρώτο δεν είναι ευχάριστο κήρυγμα, δεν αρέσει στον άλλο να του λες ότι πρέπει να τακτοποιηθεί, ο λαός δεν ικανοποιείται. Αντίθετα, αν τους πείσεις ότι θα έρθουν σαν τσουνάμι οι ευλογίες του Θεού χωρίς αυτοί να κάνουν κάτι, αυτό τους κάνει ν’ αλαλάζουν κι έχεις κερδίσει το ακροατήριο!!! Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, διά να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου»;