Τι περιμένουμε;

Ακούστηκε τελευταία από κήρυκα ότι: κουράστηκε ν’ ακούει στην εκκλησία που πήγαινε για την μεγάλη αποστασία των έσχατων καιρών και δεν μπορούσε, μέχρι που άκουσε από κάτι «τρελούς» για τη μεγάλη αναζωπύρωση!!!

Ε, βέβαια, το πρώτο δεν είναι ευχάριστο κήρυγμα, δεν αρέσει στον άλλο να του λες ότι πρέπει να τακτοποιηθεί, ο λαός δεν ικανοποιείται. Αντίθετα, αν τους πείσεις ότι θα έρθουν σαν τσουνάμι οι ευλογίες του Θεού χωρίς αυτοί να κάνουν κάτι, αυτό τους κάνει ν’ αλαλάζουν κι έχεις κερδίσει το ακροατήριο!!! Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, διά να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου»;

Μα, αν είναι έτσι, αν υπάρξει τέτοια δύναμη πνεύματος αγίου και ευλογιών, μήπως έκανε λάθος Αυτός που είπε «
Έτσι, δεν αποκαλύπτεις τη σοβαρή κατάσταση του ασθενή. Προσφέρεις λάθος ελπίδα και ασφάλεια σε ανθρώπους που πεθαίνουν. Και λέει: «Κανένα κακό δεν μπορεί να συμβεί σε μας. Ούτως ή άλλως είμαστε παιδιά του Θεού». Κι έτσι παραπλανεί τις μάζες, επειδή κι ο ίδιος είναι πλανημένος.

Πίσω από όλα αυτά κρύβεται ένα επικίνδυνο σημείο, που ανατρέπει το μηχανισμό ίασης του Θεού, κι αυτό είναι η παγίδα να θεωρείται ως δήθεν “λαός του Θεού” ένα σύμμικτο πλήθος ανθρώπων που θέλουν να λέγονται “χριστιανοί”, όμως δεν θέλουν να ζουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και τα ίχνη του Χριστού (Α΄ Πέτρ.β:21).

Υπάρχουν άλλοι, που ζητάνε προσευχές για να έρθει αναζωπύρωση στην Ελλάδα. Άραγε τι εννοούν ή πως το καταλαβαίνουν ότι μπορεί να γίνει αυτό;

Η αναζωπύρωση ξεκινά από κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, έναν-έναν που θα ευθυγραμμιστεί με τις θείες απαιτήσεις. Είναι μια φλόγα Θεού που κάθεται σε κάθε κεφάλι χωριστά και μπαίνει μέσα σε κάθε καρδιά. Τη γνησιότητά της ποτέ δε θα μπορέσει κανείς να τη γευτεί από την επίδραση του περιβάλλοντος ή περιμένοντας να πάρει κάτι από το μερίδιο των άλλων. Καλεί και σένα και μένα ο Κύριος να πάρουμε απευθείας από το χέρι Του την ευλογία, και όχι μέσω άλλων.

Ο «φίλος» μας αναφέρει εντυπωσιακές ενέργειες του Θεού, παίρνοντας πολύ ώρα από το κήρυγμα. Όταν τον ακούς να μιλάει, νομίζεις ότι συγκρίνοντάς τον με τους αποστόλους, οι δεύτεροι ήταν μάλλον πνευματικά αρχάριοι.

Ο Θεός δεν εντυπωσιάζεται με διαφημίσεις. Δεν διαθέτει χώρο για υπερβολές. Οι μεγάλες ομιλίες και οι φωνές δεν Τον επηρεάζουν. Οι εντυπωσιακοί ισχυρισμοί δεν Τον εξαπατούν. Νοιάζεται μόνο για την αλήθεια. Κι ενώ μπορούμε εύκολα να εξαπατήσουμε τους άλλους (και τους εαυτούς μας), ποτέ δεν μπορούμε να εξαπατήσουμε τον Κύριο.

Στις συναθροίσεις, λατρεύεται ένας Θεός που είναι απών. Υπάρχει τόση ανυπακοή και ακαθαρσία, τόση σαρκικότητα και διαφθορά, που η παρουσία του Θεού έχει απομακρυνθεί.

Είναι πιθανόν οι πιστοί να συνεχίζουν να προσεύχονται, να έχουν οικογενειακές συμμελέτες, να ομολογούν, να ψάλλουν ύμνους, να αποδεκατίζουν, να παρακολουθούν συναθροίσεις και ούτε καν να γνωρίζουν ότι το Πνεύμα του Κυρίου έχει απομακρυνθεί. Έχουν τόσο πολύ συνηθίσει τα επιφανειακά, τα εύκολα, που δύσκολα θα επιθυμήσουν τα υπερφυσικά.

Πού είναι η δόξα; Πού είναι η αίσθηση του δέους; Πού είναι η μεγαλοπρέπεια του Θεού; Πόσο συχνά η φωνή Του αντηχεί στα ενδόμυχά μας; Αυτή η φωνή που σε συντρίβει, που σε κάνει να τρέμεις; Πόσο συχνά τα σημεία και τα τεράστια Του σε κάνουν να φωνάξεις: «Ω, είναι ο Κύριος!» Πόσο τακτικά μείναμε άφωνοι, συγκλονισμένοι, έκπληκτοι και σιωπηλοί, εξαιτίας των τρομερών πραγμάτων που Εκείνος έχει κάνει; Πού είναι η παρουσία του Θεού; 

Τι ντροπή! Πιστεύουν στις διογκωμένες και υπερβολικές αναφορές τους. Έχουν εξαπατηθεί από τα ίδια τους τα υπέροχα λόγια.

«Είμαστε τόσο πλούσιοι! Τα αγαθά μας από το Ευαγγέλιο έχουν εξαπλωθεί σ’ ολόκληρη την υφήλιο, το βίντεο μας έχει τη μεγαλύτερη ακροαματικότητα στο You Tube και τις νίκες μας σύντομα θα τις δει κάθε χώρα, οι θαυματουργικές διακονίες μας κοντεύουν να φτάσουν σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Διάβολε, πρόσεξε! Η Εκκλησία βρίσκεται εδώ».

Ο Ιησούς όμως λέει: «Εξεύρω...»! Πόσο αξιολύπητη πρέπει να φαίνεται αυτή η καύχηση. Ποια ήταν η μεγαλύτερη αδυναμία της εκκλησίας των Σάρδεων; «Το όνομα έχεις ότι ζης...» Πίστευαν αυτά που άκουγαν να λένε γι’ αυτούς! Ποιο ήταν το μεγαλύτερο πταίσμα της εκκλησίας της Λαοδίκειας; «...Δεν εξεύρεις ότι συ είσαι ο ταλαίπωρος, και ελεεινός, και πτωχός, και τυφλός, και γυμνός». Νόμιζαν ότι πήγαιναν τόσο καλά! Είναι πολύ άσχημο να βρίσκεσαι σε μια ταλαίπωρη, ελεεινή, φτωχή, τυφλή και γυμνή κατάσταση. Η μεγαλύτερη όμως τραγωδία είναι να μην το ξέρεις!

Τι πρέπει να γίνει για ν’ ανοίξουν τα μάτια; Συλλογιστείτε αυτά τα λόγια. Ίσως πονέσουν λίγο, όμως είναι σωστά.

Μερικοί νομίζουν ότι μπορούν να συνεχίζουν να αμαρτάνουν και να επανορθώνουν τα πάντα με ένα απλό “συγνώμη” προς το Θεό. Όμως το να ζητάμε συγχώρεση, χωρίς να ξεριζώνουμε την αμαρτία από πάνω μας σημαίνει ότι η συγχώρεση που ζητήσαμε δεν είναι γνήσια.

Τι μέλλει γενέσθαι λοιπόν; Η εξομολόγηση της αμαρτίας είναι σπουδαία προϋπόθεση για θεραπεία. Υπάρχει όμως μία επιπλέον προϋπόθεση, χωρίς την οποία η πρώτη απομένει χωρίς κανένα αποτέλεσμα, κι αυτή είναι η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ, η ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ της αμαρτίας.

Με ποιο τρόπο θέλεις να δεις την παρουσία του Θεού στη ζωή σου; Μήπως με θαύματα και μεγαλεία; Μήπως με καταπληκτικές απαντήσεις στις προσευχές σου; Μήπως με χιλιάδες ανθρώπους που θα πιστεύουν στο κήρυγμά σου; Μήπως με την εκτίμηση που θα τρέφουν στο πρόσωπό σου οι άλλοι χριστιανοί; Μήπως θέλεις τα πλήθη να τρέχουν στην εκκλησία σου και να σε θαυμάζουν; Μήπως συγκινείσαι από εκείνους τους τσαρλατάνους, που δήθεν κάνουν θαύματα και θεραπείες;

Αλλά και αν ακόμη δεν ανήκεις σ’ αυτές τις κατηγορίες των ψευδοχριστιανών, αν ακόμη διατηρείς τη σοβαρότητά σου και δεν πέφτεις θύμα των ψεύτικων διαβεβαιώσεων επιτήδειων απατεώνων, σε τελευταία ανάλυση: Μήπως ΨΑΧΝΕΙΣ ΤΟ ΘΕΟ κάπου έξω από εσένα;

Μήπως περιμένεις μια νέα Πεντηκοστή; Μια αναζωπύρωση;

Μήπως λοιδορείς τους χριστιανούς που δεν έχουν “να δείξουν” νούμερα και καμώματα;

Πνευματική χλιαρότητα ή θέρμη – μια προσωπική υπόθεση

Στην Παλαιά Διαθήκη, όπου όλα λειτουργούσαν στα πλαίσια του έθνους Ισραήλ, διαβάζουμε για ηγέτες που προσευχήθηκαν “εκ μέρους όλου του λαού” (Β’ Χρον.ζ:24-27, Έσδ.θ:7, Νεεμ.θ:34, Δαν.θ:8 κ.λπ.). Στην Καινή Διαθήκη, αντίθετα, δεν βρίσκεται πουθενά ανάλογη “συλλογική μετάνοια” και “συλλογική επιστροφή”.

Το ζήτημα πλέον δεν είναι «εάν ο λαός μου» αλλά «εάν τις» δεν είναι «εν τω τόπω τούτω» αλλά «εν παντί τόπω» δεν υπάρχει ο λαός Ισραήλ αλλά «εν παντί έθνει, όστις φοβείται αυτόν και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν» (Λουκ.θ:23, Αποκ.γ:20, Α’ Τιμ.β:8, Πράξ.ι:35).

Αν κάποιος πιστός παρεκκλίνει, παραστρατήσει από τη σωστή πορεία και απομακρυνθεί από τη ζωή της πίστης, αυτό είναι προσωπική του αποστασία και ζήτημα που πρέπει να τακτοποιήσει ο ίδιος ενώπιον του Θεού. Αν αυτή η αποστασία υπάρχει και σε άλλους στο περιβάλλον του, και πάλι η μετάνοια και επιστροφή πρέπει να γίνει σε προσωπικό επίπεδο από καθένα χωριστά.

Πώς αντιμετωπίζεται η αποστασία στην Καινή Διαθήκη

Στις Επιστολές του Κυρίου Ιησού που διαβάζουμε στο βιβλίο της Αποκάλυψης, αν και οι περισσότερες εκκλησίες ελέγχονται για την κατάστασή τους, πουθενά δεν υπάρχει κάτι σχετικό με αυτά που σήμερα λέγονται και γράφονται για "αναζωπύρωση".

Αντίθετα υπάρχουν κάποια εδάφια, όπως π.χ. το «Ενθυμού [ΕΣΥ] πόθεν εξέπεσες [ΕΣΥ] και μετανόησον [ΕΣΥ] και κάμε [ΕΣΥ] τα πρώτα έργα», όμως όλα αναφέρονται σε προσωπικό και όχι σε συλλογικό επίπεδο, γι’ αυτό και συμφωνούμε ότι στην προσωπική μετάνοια του ανθρώπου ο Κύριος είναι πάντοτε έτοιμος να συγχωρήσει, να διορθώσει, να αποκαταστήσει. Το ίδιο θα ισχύσει όταν και άλλοι κάνουν από μέρους τους τα ίδια βήματα. Ποτέ όμως αυτό δεν θα γίνει με συλλογικές ενέργειες και κινήματα.

Η μετάνοια, η πίστη και η επιστροφή ποτέ δεν είναι ομαδικά φαινόμενα, ούτε προβλέπονται τέτοια στη διδασκαλία της Καινής Διαθήκης.

Πώς μπορεί να θεραπευτεί κάποιος που δεν καταλαβαίνει πως είναι άρρωστος ή να χορτάσει με το ψωμί της ζωής κάποιος που δεν είναι πεινασμένος; Η παλιά αίσθηση της αμαρτίας έχει περιφρονηθεί... Τα πάντα στην εποχή μας είναι ρηχά... Ως εκ τούτου οι άνθρωποι εύκολα έρχονται και φεύγουν από την εκκλησία. Χωρίς ταπείνωση ήρθαν, χωρίς ταπείνωση έμειναν και χωρίς ταπείνωση φεύγουν έξω».

Ευχαριστώ το Θεό όμως, γιατί πολλοί πιστοί σήμερα νιώθουν κουρασμένοι από τα άδεια λόγια. Οι διάφορες αναφορές επιτυχίας δεν γεμίζουν το ολοένα αυξανόμενο κενό. Στις καρδιές μας θέλουμε την αλήθεια όσο ενοχλητική και δυσάρεστη κι αν είναι. Έχουμε αηδιάσει και κουραστεί από τα ανθρώπινα λόγια. Είμαστε αποφασισμένοι ν’ ακούσουμε το Θεό.

Είναι η ώρα μας ν’ ακούσουμε λόγια αλήθειας, λόγια που θα διεισδύσουν το επικάλυμμα της αυτοϊκανοποίησης και θα διαταράξουν την εγωιστική πνευματικότητα μας.

Αυτό που προφήτεψε ο Παύλος, έχει εκπληρωθεί. «Διότι θέλει έλθει καιρός, ότε δεν θέλουσιν υποφέρει την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν, αλλά θέλουσιν επισωρεύσει εις εαυτούς διδασκάλους κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας, γαργαλιζόμενοι την ακοήν. Και από μεν της αληθείας θέλουσιν αποστρέψει την ακοήν αυτών, εις δε τους μύθους θέλουσιν εκτραπή» (Β’ Τιμ.δ:3-4).

Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν, «Ουκ αν λάβης παρά του μη έχοντος», ο Ιώβ ομολόγησε πως δε μπορείς να βγάλεις «καθαρό από ακάθαρτο» (ιδ:4) και πάνω απ’ όλους ο ίδιος ο Χριστός είπε ότι, ο «άνθρωπος εκ του κακού θησαυρού της καρδίας αυτού εκφέρει το κακόν» (Λουκ.ς:45).

Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι αν κάποιοι συμφωνούν ότι μια πράξη ή μια διαγωγή είναι σωστή ή όχι, ούτε αν κάποιοι θέλουν να αλλάξουν διαγωγή και καταβάλουν καλές προσπάθειες, αλλά κατά πόσον υπάρχει μέσα τους ικμάδα ζωής και δεν είναι νεκροί «διά τας παραβάσεις και τας αμαρτίας» (Εφεσ. 2:β:1).

Το πλήθος που συνωστίζεται στις εκκλησίες, δεν είναι κατ’ ανάγκην χριστιανοί επειδή έτσι δηλώνουν. Ο Ιούδας φανερώνει ήδη από την εποχή του ότι «εισεχώρησαν λαθραίως τινές άνθρωποι, οίτινες ήσαν παλαιόθεν προγεγραμμένοι εις ταύτην την καταδίκην, ασεβείς, μεταστρέφοντες την χάριν του Θεού ημών εις ασέλγειαν, και αρνούμενοι τον μόνον δεσπότην Θεόν και Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν» (εδ. 4).

ΠΟΥΘΕΝΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ διδασκαλία για "Αναζωπύρωση". Η μόνη φορά που απαντάται σχετική λέξη είναι στη Β’ Τιμ.α:6 «Διά την οποίαν αιτίαν σε υπενθυμίζω να αναζωπυρής το χάρισμα του Θεού, το οποίον είναι εν σοι διά της επιθέσεως των χειρών μου», όμως και  αυτή η μόνη αναφορά δεν έχει καμία σχέση με ό,τι συνήθως περιγράφεται ως "αναζωπύρωση" από τους σχετικούς κύκλους, ούτε και με τον τρόπο που αυτή "έρχεται".

Υπάρχει ακόμα μια θέση όσο αφορά στην προφητεία Ιωήλ β:28   “Και μετά ταύτα θέλω εκχέει το Πνεύμα μου επί πάσαν σάρκα”.

Η Καινή Διαθήκη ερμηνεύει αυτή την προφητεία: Εδώ δεν μιλάει για αναζωπύρωση, ο Πέτρος επικαλέστηκε αυτή την προφητεία και την ταίριαξε με τη βάπτιση του Πνεύματος τη μέρα της Πεντηκοστής (Πράξ.β:16-18).

Μ’ αυτά που είπε, ήθελε να δείξει ότι η εμπειρία της Πεντηκοστής ήταν η εκπλήρωση της προφητείας του Ιωήλ. “Επί πάσαν σάρκα” έχει εκπληρωθεί στο ότι ο Θεός έχει βαπτίσει με το Άγιο Πνεύμα εκατομμύρια ανθρώπων από κάθε χρώμα, φυλή και δόγμα.

Γιατί ο Πέτρος δεν χρησιμοποίησε την προφητεία του προφήτη Ησαΐα, που αναφέρεται στην λήψη του Αγίου Πνεύματος με το χαρακτηριστικό της ομιλίας σε ξένες γλώσσες; Υπήρχε λόγος. Το Άγιο Πνεύμα έβαλε μέσα στον νου του Πέτρου την προφητεία του Ιωήλ απ’ ότι του Ησαΐα έτσι ώστε όλοι οι Εβραίοι να γνωρίζουν ότι αυτό το χάρισμα που δόθηκε στους Ιουδαίους πιστούς την ημέρα της Πεντηκοστής ήταν για  όλους τους πιστούς κάθε έθνους.

Αντίθετα, υπάρχουν πάρα πολλές αναφορές για τις δυσκολίες των τελευταίων καιρών:

Β΄Θεσ.β:3 Ας μη σας εξαπατήση τις κατ' ουδένα τρόπον· διότι δεν θέλει ελθεί η ημέρα εκείνη, εάν δεν έλθη πρώτον η αποστασία και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας,

Ματθ.κδ:3-5 Και ενώ εκάθητο επί του όρους των Ελαιών, προσήλθον προς αυτόν οι μαθηταί κατ' ιδίαν, λέγοντες· Ειπέ προς ημάς πότε θέλουσι γείνει ταύτα, και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος; Και αποκριθείς ο Ιησούς, είπε προς αυτούς· Βλέπετε μη σας πλανήση τις. Διότι πολλοί θέλουσιν ελθεί επί τω ονόματί μου, λέγοντες, Εγώ είμαι ο Χριστός, και πολλούς θέλουσι πλανήσει.

Ματθ.κδ:11 Και πολλοί ψευδοπροφήται θέλουσιν εγερθή και πλανήσει πολλούς

Ματθ.κδ:12 και επειδή θέλει πληθυνθή η ανομία, η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθή.

Ματθ.κδ:24 διότι θέλουσιν εγερθή ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και θέλουσι δείξει σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε να πλανήσωσιν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς.

Α΄Τιμ.δ:1 Το δε Πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης και εις διδασκαλίας δαιμονίων,

Β΄Τιμ.γ:13 Πονηροί δε άνθρωποι και γόητες θέλουσι προκόψει εις το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι.

Β΄Τιμ.γ:1 Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί·

Ματθ.κδ:42 Αγρυπνείτε λοιπόν, διότι δεν εξεύρετε ποία ώρα έρχεται ο Κύριος υμών.

Ματθ.κδ:43 Τούτο δε γινώσκετε ότι εάν ήξευρεν ο οικοδεσπότης εν ποία φυλακή της νυκτός έρχεται ο κλέπτης, ήθελεν αγρυπνήσει και δεν ήθελεν αφήσει να διορυχθή η οικία αυτού.

Λουκ.κα:36 Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, διά να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.

Α΄Πέτ.δ:7 Πάντων δε το τέλος επλησίασε. Φρονίμως λοιπόν διάγετε και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς·

Ματθ.κ:16 Ούτω θέλουσιν είσθαι οι έσχατοι πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι· διότι πολλοί είναι οι κεκλημένοι, ολίγοι δε οι εκλεκτοί.

B’ Θεσ.β:3 Ας μη σας εξαπατήση τις κατ' ουδένα τρόπον· διότι δεν θέλει ελθεί η ημέρα εκείνη, εάν δεν έλθη πρώτον η αποστασία και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας,