Άμεσος

«...έχω την αίσθηση ότι είμαι περισσότερο άμεσος απ' ό,τι πρέπει, αλλά έτσι είμαι...».

'Αμεσος είναι αυτός που δε χρησιμοποιεί πλάγιους δρόμους όταν μιλά, γενικότητες, ασάφειες, αοριστίες.

Αυτός που μιλάει άμεσα φανερώνει τις προθέσεις του, το τι θέλει να πει και προς ποια κατεύθυνση βαδίζει, από την πρώτη στιγμή που τον συναντάς, από την πρώτη του κουβέντα.

Οι λέξεις που επιλέγει, τα νοήματα που στήνει έχουν ευθύτητα, αμεσότητα και κατα­λήγουν στο στόχο χωρίς να χρειαστεί μεγάλο ταξίδι. 'Αμεσος είναι αυτός που λέει τα πράγματα με το όνομά τους και το κάνει αυτό από την πρώτη στιγμή.

Το αντίθετο είναι το φτιασιδωμένο, το μασκαρεμένο, που συνεχώς το γυροφέρνεις χωρίς να το λες με τo όνομά του, αλλά αφήνεις τον άλλο μόνος του να το καταλα­βαίνει, αν το καταλάβει ποτέ. Μιλάς έμμεσα, μιλάς με εκφράσεις γενικές και αόριστες, προσέχεις να μη θίξεις, να μη στενοχωρήσεις, να μην αναστατώ­σεις κανέναν. Έμμεσα, γενικά, προσεγμένα... και όποιος καταλάβει...

'Αμεσος θα πει χωρίς περικοκλάδες, χωρίς υπονοούμενα, χωρίς γενικό­τητες. 'Αμεσος είναι όποιος δε διαλέγει τις λέξεις ώστε να κρατήσει τις πιο ανώδυνες ή τις πιο όμορφες για να χρησιμοποιήσει. 'Αμεσος είναι αυτός που μεταφέρει τη φωνή του Θεού, τα νοήματα και τις αποκαλύ­ψεις Του χωρίς να τα αλλοιώνει, χωρίς να επεμβαίνει, ούτε να τα κάνει πιο ελαφριά ούτε να τα επεξεργάζεται.

Τελικά ο άμεσος λέει την αλήθεια ολόκληρη και ωμή! Είναι ο μόνος που λέει την αλήθεια, γιατί η αλήθεια είναι μόνο η ολόκληρη και μόνο η άμεση.

'Αμεσος στην Αγία Γραφή είναι ο απλός. Δεν έχει κρυφές πτυχές, δεν έχει διπλό πρόσωπο. Είναι ευθύς, είναι γνήσιος. Το αντίθετο του απλός είναι το διπλός. Δύο πρόσωπα, δύο γλώσσες. Το γνήσιο παιδί του Θεού αποκλείεται να είναι τέτοιο.

Γνωρίζω ότι ο άμεσος τρόπος πονάει, πληγώνει κάποτε. Σίγουρα δυσα­ρεστεί και απωθεί. Το έχω ζήσει πολλές φορές στο παρελθόν, χωρίς να γνωρίζω τι ήταν επάνω μου αυτό που δυσαρεστούσε και απομάκρυνε κάποιους. Τώρα το ξέρω. Είμαι άμεσος και αυτό δεν αρέσει.

'Αμεσος είσαι όταν δεν επεξεργάζεσαι όσα έχεις να πεις και διαλέγεις το συντο­μότερο δρόμο για να τα πεις. Δεν βάζεις δικά σου πρόσθετα στοιχεία ωραιοποίησης, ώστε να γίνουν αποδεκτά χωρίς αντιδράσεις. Όταν είσαι άμεσος το καταλαβαίνουν οι άλλοι από την πρώτη στιγμή και άλλοτε ελκύονται, άλλοτε απωθούνται!

Ο άμεσος ή οι άμεσοι δεν κάνουν για πολιτικοί. Η πολιτική, η διπλωματία χρησιμοποιεί συχνά πλάγιους δρόμους ή τρόπους, ακολουθεί τον παράδρομο, αφήνει κάτι στην τύχη και όποιος καταλάβει. Οι άμεσοι χρεώνονται το κόστος και είναι έτοιμοι να σηκώσουν τις συνέπειες της αμεσότητας σε σχέση με τους άλλους, που τρομάζουν μπροστά στο κόστος και δεν είναι έτοιμοι να θυσιάσουν και να θυσιαστούν, γι ' αυτό και δεν είναι άμεσοι.

Όμως, ανακαλύπτω, ότι και ο Ιησούς ήταν υποδειγματικά άμεσος και όσα έλεγε ήταν ειπωμένα με ευθύτητα, με απλότητα, με σαφήνεια, χωρίς γενικότητες, αοριστίες και περιττά φτιασιδώματα.

Στην Αγία Γραφή η γλώσσα του Πνεύματος του Αγίου είναι άμεση και στις υποσχέσεις Του ο Θεός, αλλά και στις κρίσεις, στους νόμους, στις μαρτυρίες Του, στις απαιτήσεις Του χρησιμοποιεί τρόπο άμεσο και γλώσσα σταράτη, χωρίς ελιγμούς.

Υπάρχει ακόμα ένα σημείο. Ο κόσμος γύρω δείχνει αρκετά καθαρά τα σημάδια κόπωσης από τις μισές αλήθειες, τις "περίπου" αλήθειες, τα μισόλογα, τις ανακρίβειες. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και την αλήθεια της αιώνιας ζωής.

Υπάρχει ήδη μια ιδιαίτερη εκτίμηση και αναζήτηση όσων είναι άμεσοι από ανάμεσά μας, να αξιοποιηθούν στην υπηρεσία του Κυρίου, γιατί αυτό είναι που χρειά­ζονται οι ψυχές στις μέρες μας. Να ακούγεται η αλήθεια με ακρίβεια, με σαφήνεια, με αμεσότητα, κάτι που όλο και περισσότερο σπανίζει.

«Τα στρογγυλεύει». Αυτή η έκφραση σημαίνει ότι αυτός που μιλάει διαλέγει τις λέξεις, τις φρά­σεις, τα νοήματα ώστε να μην ενοχλούν αλλά και να μην τα λένε όλα. Λέει μερικά, αυτά που μπορεί να πει. Μιλάει επιλεκτικά, προσεκτικά και ελέγχει τελείως τα νοήματα ώστε να βρίσκονται στα πλαίσια που ο ίδιος έχει προκαθορίσει.

Τα στρογγυλεύει, θα πει ότι προσέχει να μην ενοχλή­σει κανέναν, να μη στενοχωρήσει, να μη γίνει δυσάρεστος.

Τα στρογ­γυλεύει, θα πει ακόμα ότι δε λέει ολόκληρη την αλήθεια, δε μιλάει πηγαία, απλά, αλλά επεξεργάζεται τα νοήματα να μην ξεφύγει από τα όρια που έχει αποφασίσει.

Τα στρογγυλεύει, σημαίνει ότι κόβει κατά την κρίση του νοήματα, λέξεις, φράσεις και αποφασίζει τι θα βγει προς τα έξω ή τι θα ακουστεί. Χρησιμοποιεί λέξεις εύηχες, καλλίγραμμες, ευχά­ριστες. Οι χειρισμοί του δεν έχουν στόχο ολόκληρη την αλήθεια με οποιοδήποτε κόστος, αλλά είναι διπλωματικοί και οι έννοιες διφορούμενες και γενικόλογες.

Απώτερος στόχος είναι να μην ενοχλεί και να μην ενοχλείται. Ένα είναι σίγουρο, ότι όποιος τα στρογγυλεύει δεν λέει την αλήθεια, δεν τα λέει τα πράγματα με το όνομά τους, κρύβει κάποιες πλευρές ή πτυχές του θέματος και τις χρησιμοποιεί όπως νομίζει. Επίσης είναι βέβαιο ότι ο άνθρωπος που τα στρογγυλεύει δεν είναι απλός.

Οπωσδήποτε είναι άνθρωπος που εξετάζει προηγουμένως ποιον έχει απέναντί του, τι θέλει να πετύχει, πού επιθυμεί να φτάσει και ανά­λογα επεξεργάζεται τα λόγια του, τη σκέψη του, τις εκδηλώσεις του. Τέτοιοι άνθρωποι λειτουργούν σε δύο ή και σε τρία επίπεδα ταυτόχρονα και η συμπεριφορά τους έχει πάντοτε σκοπιμότητα, συμφέρον και ίσως κάποιο βαθύτερο σκοπό.

Μιλάει η Καινή Διαθήκη και για την επιείκεια, την αγάπη, την καλοσύνη, τη μακροθυμία, τη χρηστό­τητα. Όμως, με κανέναν τρόπο δεν εννοεί η Αγία Γραφή ότι πρέπει να τα στρογγυλεύουμε για να μη δυσαρεστούμε τους απέναντί μας ή ότι πρέπει να θυσιάζουμε την αλήθεια και την ευθύτητα της άγιας ζωής ώστε να είναι μικρότερο το κόστος σε μας.

Γιατί αυτό είναι το βαθύτερο νόημα του στρογγυλέματος: να αποφύγω το προσω­πικό μου κόστος, να μην ενοχλώ, να αρέσω στους γύρω μου, να μη δυσαρεστήσω και βέβαια να μην κινδυνέψω εγώ ο ίδιος ή να μην πέσω στα μάτια όσων είναι γύρω μου.

Το παιδί του Θεού, όταν θέλει να έχει πρόοδο και αύξηση στην πνευματική του ζωή, δεν μπορεί να κάνει τέτοιου είδους συμβιβα­σμούς.

Η Καινή Διαθήκη που πιστεύουμε και υπηρετούμε λέει ξεκάθαρα: «Τους αμαρτάνοντας έλεγχε ενώπιον πάντων, διά να έχωσι φόβον και οι λοιποί» (Α' Τιμ.ε:20), «κήρυξον τον λόγον, επίμενε εγκαίρως, ακαίρως, έλεγ­ξον, επίπληξον, πρότρεψον μετά πάσης μακροθυμίας και διδαχής» (Β' Τιμ.δ:2).

Αυτή είναι η γλώσσα και το πνεύμα της Αγίας Γραφής, με αποτέλεσμα μπροστά μας να ανοίγονται δύο δρόμοι: ο δρόμος του σεβασμού και ο δρόμος της ασέβειας. Η επεξεργασία, η λείανση, το στρογγύλεμα για να μη πληγώνουν, για να είσαι ευχάριστος και ευπρόσδεκτος στους ανθρώπους, δεν είναι ο Βιβλικός, χριστιανικός τρόπος αντιμετώπισης, είναι ανθρώπινος.

Υπάρχει και ακόμα ένα στοιχείο που πρέπει να θίξουμε. Όσοι τα καταφέρνουν στο στρογγύλεμα και το χρησιμοποιούν, είναι αξιαγάπητοι και περιζήτητοι. Είναι άνθρωποι που δε στεναχωρούν, δεν ενοχλούν και αυτό γιατί ποτέ δε λένε όλη την αλήθεια, ποτέ δεν αποδί­δουν την πραγματικότητα όπως πρέπει.

Οι υπόλοιποι γύρω τους τους αγαπούν και τους προτιμούν, γιατί ξέρουν ότι όσοι τα στρογγυλεύουν δεν ενοχλούν, ούτε προβληματίζουν. Κουρνιάζουν δίπλα τους και περ­νάνε καλά, κάτι που στις μέρες μας ζητιέται τόσο πολύ. Θα τους δεις με κόσμο γύρω τους, συμπαθούντες και πολύβουους οπαδούς.

Εκεί όμως δε θα βρεις την αλήθεια. Δε θα βρεις ανθρώπους να αγαπάνε και να προκρίνουν την αλήθεια, γιατί η αλήθεια δε στρογγυλεύεται, ούτε αμβλύνεται, ούτε λιγοστεύει, ούτε επεξεργάζεται από κανέναν. Η αλή­θεια είναι με Α κεφαλαίο, είναι ο Ιησούς Χριστός. Οι πιστοί του Χριστού που δεν τα στρογγυλεύουν, δεν αρέσουν κιόλας, δεν είναι επιθυμητοί, δεν έχουν οπαδούς... έχουν όμως αδελφούς, την πνευματική οικογένεια του Ιησού Χριστού.

Όταν έχεις μπροστά σου την αμαρτία, την αδικία, την ανομία, τι να στρογγυ­λέψεις; Πώς να αλλάξεις τα λόγια σου και τι να βάλεις στη θέση της αλήθειας, που να μην ενοχλεί, να μην πονάει, να μη δυσαρεστεί;

Όταν έχεις μπροστά σου τόσο συμβιβασμό, όταν έχεις γύρω σου τη συστηματική αποσιώπηση της αλήθειας, την κακοποίηση και τη βεβήλωση, πώς να στρογγυλέψεις, να αποφύγεις τις «κακοτοπιές», πώς να σκεφτείς το δικό σου προσωπικό όφελος και να παρακάμψεις τη φωνή και την οδηγία του Κυρίου;

Τι υπηρεσία να προ­σφέρεις όταν λουφάξεις και σιωπήσεις μπροστά στην αλήθεια; Μπορεί να γίνεις και συνένοχος, κάτι που έχει αιώνιες προεκτάσεις και συνέπειες. Όταν έχεις μπροστά σου ανθρώπους που το ξέρεις πως αν δεν σοβαρευτούν θα πάνε στην κόλαση... πώς να μην το πεις, πώς να το στρογγυλέψεις;

Πιστεύω ότι οι μέρες μας οι τόσο επικίνδυνες και κακές είναι ημέρες του στρογγυλέματος, του συμβιβασμού, της αποσιώπησης της αλήθει­ας του Ευαγγελίου, είναι ημέρες της επεξεργασίας και της ανάμειξης της αλήθειας με τη λογική μας, με τις επιθυμίες μας, με την αμαρτία μας. Δεν είναι σύμπτωση, δεν είναι αδυνα­μία ή λάθος. Το στρογγύλεμα στα πράγματα του Θεού είναι διάθεση και θέση καρδιάς!

Θα το έχετε ακούσει να λέγεται για άλλους ή θα το έχετε «εισπράξει» από άλλους για τον εαυτό σας: «Αυτός είναι απόλυτος....» ή «οι θέσεις του είναι πολύ απόλυτες....».

Ίσως να μην λέγεται αυτός ο χαρακτηρισμός από κακία, αλλά σαν ένα «σήμα κινδύνου» ή σαν ρετσινιά στη ζωή και τη διακονία κάποιου πιστού.

Ένας απόλυτος τρομάζει τους άλλους, τους μη απόλυτους. Δεν κάνει, λένε, γιατί σύμφωνα με τις απόψεις που κυκλοφορούν, οι απόλυτες θέσεις τρομάζουν και κάνουν τις ψυχές να φεύγουν!