Προς Φιλήμωνα

A. ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΦΙΛΗΜΩΝΑ

Αυτή η επιστολή αν και μικρή, είναι απ’ τις πιο όμορφες του Παύλου. Ήταν ένα ιδιωτικό γράμμα που ασχολείται μ’ ένα προσωπικό πρόβλημα και μας δίνει μια βαθιά γνώση των σχέσεων του Παύλου με τους πιστούς.

ΠΛΗΓΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΠΩΣ ΝΑ ΠΡΟΦΥΛΑΧΘΕΙΣ ΑΠΟ ΠΛΗΓΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Δευτ.ιγ:14 - "...τότε θέλεις εξετάσει, και ερωτήσει, και ερευνήσει επιμελώς, και εάν ήναι αληθές και βέβαιον το πράγμα, ότι τοιούτον βδέλυγμα ενηργήθη εν μέσω σου..."

Αναμφίβολα, δεν είναι δυνατόν να έχεις σχέση με μια ομάδα ανθρώπων χωρίς κάποιες περιστασιακές παρεξηγήσεις και σκάνδαλα. Κι αν δεν προσπαθήσεις να αντιμετωπίσεις αυτές τις καταστάσεις με τον τρόπο που ο Ιησούς περιέγραψε, τότε σίγουρα θα πληγωθείς μέσα στην εκκλησία.

Η ΑΠΡΕΠΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

Την παραβολή τούτη (Ματθ.ιη:23-35), ο Χριστός την είπε σ’ απάντηση στο ερώτημα του Πέτρου, που - ας μας επιτραπεί - ήταν σαν να ’λεγε: «έχω δίπλα μου κάποιον που πέφτει από γκάφα σε γκάφα. Η μεγάλη μου καρδιά με σπρώχνει να τον συγχωρώ. Όμως, πότε πρέπει να σταματήσω; Στις εφτά φορές ή λίγο παραπάνω; Βλέπεις, Κύριε, και η συγνώμη πρέπει να ’χει όρια». Η απάντηση του Κυρίου στην προκειμένη παραβολή, τονίζει δύο μεγάλες αλήθειες:

α) την ανάγκη να συγχωρεθούμε, και

β) την ανάγκη να συγχωρούμε

Η συμπεριφορά είναι το πιο σημαντικό στοιχείο του αγιασμού (2)

Κραυγή. Είναι το να φωνάζεις, να μιλάς σε πολύ δυνατό τόνο, να δημιουργείς οχλαγωγία, το να ζητάς επίμονα κάτι κραυγάζοντας. Μήπως έχεις συνέχεια παράπονα;  Μήπως κραυγάζεις για να τα βγάλεις πέρα; Μερικοί μεγάλοι αφήνουν να βγει από μέσα τους μια έξαψη θυμού και οργής και ενεργούν σαν πεισματάρικα μικρά παιδιά που πέφτουν στο δάπεδο τσιρίζοντας και κλοτσώντας. Άνθρωποι που δημιουργούν στην εκκλησία οχλαγωγία, που συνέχεια απαιτούν την προσοχή των άλλων, που συνέχεια έχουν απαιτήσεις, κι έτσι εμποδίζουν την πρόοδο της εκκλησίας έχουν πέσει στο αμάρτημα της κραυγής. Αυτή η στάση κατακρίνεται από τις Γραφές.

Κακολογία. Προέρχεται από μια κακή καρδιά. Συνήθως ξεκινάει από ζήλια. Πόσες φορές έχεις κακολογήσει άλλους ανθρώπους; Πόσο κακό και φασαρίες έχεις προξενήσει από τέτοιες συζητήσεις;

Εξομολόγηση

Ένας ποιμένας προσευχόταν πολλούς μήνες για την αφύπνιση της Εκκλησίας του. 

Όμως ή αδιαφορία των μελών συνεχιζόταν παρά τις προσπάθειας του, τις προσευχές και τις επισκέψεις του. 

Ένα βράδυ ο Θεός του έβαλε στην καρδιά να προσκαλέσει όλα τα μέλη της Εκκλησίας και να τους έκθεση την κατάσταση. Προς μεγάλη του χαρά βρήκε την Εκκλησιά γεμάτη και μίλησε ανοικτά. 

ΑΓΙΑΣΜΟΣ 3 - Χριστιανική συμπεριφορά

«Πάσα πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και βλασφημία, ας αφαιρεθή από σάς μετά πάσης κακίας, γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαχνοι, συγχωρούντες αλλήλους, καθώς ο Θεός συνεχώρησεν εσάς δια του Χριστού» (Εφεσ.δ:31-32)

Η συμπεριφορά είναι το πιο σημαντικό στοιχείο του αγιασμού. Αν ένα άτομο έχει τη σωστή συμπεριφορά προς το Θεό και τους ανθρώπους Του, ο αγιασμός του θα φαίνεται σ' όλες τις πτυχές της ζωής του. Αν δεν έχει την πρέπουσα συμπεριφορά, καμία εκδήλωση εξωτερικού αγιασμού δεν μπορεί να ισοφαρίσει την έλλειψη του εσωτερικού αγιασμού στα μάτια του Θεού. Λάθος φερσίματα είναι τα πρώτα σημάδια αποστασίας και είναι αναπόφευκτα στοιχείο υποκρισίας.

και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς τοις οφειλέταις ημών

Ματθ.ς:12  

Δεν παραδεχόμαστε πως κάνουμε κάτι λάθος, ακόμη και όταν είναι πασιφανές.

Η φυσική μας αντίδραση όταν κρινόμαστε για κάτι που κάναμε ή κάτι που είπαμε, είναι «να αμυνθούμε». Νοιώθουμε ότι απειλούμαστε και προσπαθούμε να αποδείξουμε, όταν μας κάνουν κριτική, πως «ποτέ δεν κάνουμε λάθη».

Υπάρχουν όρια στη συγχωρητικότητα του Θεού;

Αν βάλει κανείς όρια στην αγάπη και στην συγχωρητικότητα του Θεού, δεν έχει κατανοήσει τι είναι ο Θεός και αδικεί τον εαυτό του και τον Κύριο.

Σε έναν άπειρο και αιώνιο Θεό που αυτοπροσδιορίζεται ως ΑΓΑΠΗ (1 Ιωάν. 4:8, 16), εννοείται πως αυτή είναι αιώνιο γνώρισμα Του.

Στις ειδικές περιπτώσεις εκούσιας εμμονής κάποιου στη αμαρτία, ο ίδιος ο άνθρωπος είναι αυτός που κλείνει τα μάτια του (άρνηση) στη Χάρη και στην Αγάπη του Θεού. Η κόλαση θα είναι για αυτούς, που σαν τον Ιούδα, δεν θέλησαν να αφεθούν στη Θεια Χάρη, η οποία θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και να έρθουν στην επίγνωση της Αλήθειας.

Ο άσπλαχνος δούλος

Ποσάκις αν αμαρτήση εις εμέ ο αδελφός μου, θέλω συγχωρήσει αυτόν; έως επτάκις; (Ματθ.ιη:21)

Η παραβολή του άσπλαχνου δούλου είναι μάθημα συγχωρητικότητας.

Στο κέντρο του Ευαγγελίου είναι η συγχώρηση.

Η συγχώρηση που παρέχει ο Θεός στο χρεώστη αμαρτωλό άνθρωπο και η συγχώρηση που παρέχει ο άνθρωπος στο συνάνθρωπό του όταν αυτός του έφταιξε ή του οφείλει.